Όταν η Εβελίνα ήταν ενάμιση – δύο χρονών, το αγαπημένο της φαγητό ήταν … η φέτα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολύ λίγα πράγματα που της άρεσαν να τρώει και η φέτα ήταν ένα από αυτά. Μέχρι που ξαφνικά, έγινε τριών. Και από τη μία μέρα στην άλλη, δεν ήθελε ούτε να τη βάλει στο στόμα της. Βρε καλή μου βρε χρυσή μου. Τίποτα. Ανένδοτη. Φέτα τέλος και μαζί της όλα τα τυροκομικά. Μεγάλη απογοήτευση, μεγάλη στεναχώρια και μια και ήδη γνωρίζω κάποια που έζησε όλη της τη ζωή χωρίς να φάει τυρί – τη γιαγιά μου – είχα αρχίσει να πιστεύω ότι τελικά η κόρη μου κληρονόμησε το DNA της!
Η Εβίτα αγαπούσε το τυρί, μέχρι που μεγάλωσε αρκετά ώστε να αντιληφθεί ότι η Εβελίνα είχε σταματήσει να το τρώει. Βλέπετε, ό,τι βλέπει και ακούει από τη μεγάλη της την αδελφή είναι νόμος. Δεν τρώει η Εβελίνα τυρί; «Δεν μ’ αλέσει το τυλί μαμά» και η Εβίτα. Τι να κάνουμε; Κάναμε υπομονή, χωρίς να τις πιέζουμε (δύσκολο, βασανιστικά δύσκολο) ελπίζοντας ότι η προσέγγιση αυτή θα βοηθούσε στο να αλλάξουν γνώμη.
Είχαμε όμως κάνει μία απλή συμφωνία. Κάθε 100 μέρες, θα αγοράζαμε ένα διαφορετικό είδος τυριού. Θα το δοκίμαζαν κι αν δεν τους άρεσε, κανένα πρόβλημα. Σε 100 μέρες, νέα προσπάθεια. Έτσι είχαν δοκιμάσει ένταμ (υποτίθεται ότι αυτό αρέσει στον Ρατατούη), γραβιέρα, παρμεζάνα, διάφορα. Συνήθως πλησιάζανε τη μύτη τους (ή αν είχαν μεγάλα κέφια και τη γλώσσα τους) μέχρι το τυρί και αυτό ήταν, το απέρριπταν.
Ξαφνικά την προηγούμενη εβδομάδα, συνέβη το αδιανόητο. Καθώς ετοιμαζόντουσαν να πέσουν στα κρεβάτια τους, η Εβελίνα με είδε να ανοίγω μια συσκευασία φέτας και είπε: «μαμά θέλω να δοκιμάσω φέτα…» Σχεδόν αμέσως ακούστηκε και η Εβίτα: «Κι εγώ θέλω φέτα, κι εγώ!»
Αφού συνήλθα από το πρώτο σοκ, επανέκτησα την ισορροπία μου από το παραπάτημα και έσφιξα γερά το μαχαίρι στο χέρι μου για να μη μου πέσει στο πάτωμα, πήρα βαθιά ανάσα και… το έπαιξα αδιάφορη λέγοντας: «Σίγουρα θέλετε να δοκιμάσετε σήμερα; Είναι λίγο αργά τώρα, δε χρειάζεται…»
Εβελίνα: «Σίγουρα, σου λέω σίγουρα! Θέλω φέτα.»
Εβίτα: «Κι εγώ. Θέλουμε φέτα.»
«Καλά, ελάτε.»
Τους έκοψα από ένα τόσο δα μικρό κομματάκι. Πρώτη η Εβελίνα, πλησίασε, το έβαλε στο στόμα της, ξύνισε τη μουρίτσα της αλλά συνέχισε να μασάει. Τελικά μετά από μερικά δευτερόλεπτα – που μου φάνηκαν αιωνιότητα – είπε: «Μμμ, μου αρέσει…»
Στη συνέχεια ήταν η σειρά της Εβίτας. Τι να σας πω τώρα, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Άρεσε στην Εβελίνα, δεν άρεσε στην Εβελίνα; Δοκίμασε και η Εβίτα και είπε: «Μιαμ, νόστιμη!»
(Προσπαθώντας να το παίξω άνετη χωρίς να αρχίσω τα χοροπηδητά) «Πόσο χαίρομαι που σας άρεσε η φέτα! Θα γίνετε τόσο δυνατές τώρα! Θα δυναμώσουν τα κοκαλάκια σας!»
Η Εβελίνα με κοίταξε χαρούμενη, πήρε βαθιά ανάσα και είπε:
«Μαμά, ήταν η πιο γενναία απόφαση που έχω πάρει στη ζωή μου;»
«Μα ναι! Νομίζω πως ναι!»
Μετά, μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, έπλυναν τα δόντια τους και φόρεσαν τις πυτζάμες τους. Η Εβελίνα όμως είχε μία ακόμα ιδέα:
«Μαμά, για να το γιορτάσουμε, μήπως μπορούμε να φάμε ένα κομματάκι ακόμα;»
«Μα, τώρα που πλύνατε τα δόντια σας; Γίνονται αυτά τα πράγματα;»
«Έλα μαμά μόνο για σήμερα, μόνο για να το γιορτάσουμε!»
Δεν μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη και συμφώνησα.
«Καλά μόνο για σήμερα.»
Έκοψα δυο μεγαλούτσικα κομματάκια για την καθεμία και τους τα πήγα. Τα έφαγαν με μεγάλη ευχαρίστηση.
Στη συνέχεια με το Βασίλη τους διαβάσαμε τα βραδινά τους παραμυθάκια, δώσαμε αγκαλίτσες και φιλάκια και βγήκαμε από τα δωμάτια.
Βασίλης: (Ψιθυριστά) «Σκύβεις να τα φιλήσεις και σου έρχεται η μυρωδιά της φέτας…»
Άσπα: (Γελώντας) «Σςςςς! Θα μας ακούσουν. Δε λες καλά που γίνονται και θαύματα;»
Κι έτσι χαρούμενα και χορτασμένα, με τη γεύση της νόστιμης φέτας στο στόμα αποκοιμήθηκαν. Αλλά η γεύση της νόστιμης φέτας, δε συγκρίνεται ούτε στο ελάχιστο με τη γεύση της νίκης που νιώσαμε σαν γονείς! Όχι ότι ήταν και καμία τεράστια νίκη, μια τόσο δα μικρή νίκη ήταν, αλλά πόσο γευστική! Πιο γευστική και από τη φέτα!Photo by meaduva
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Psipsinel, έχουμε γλυκά παιδιά και είμαστε χαζομαμάδες, σωστά;
ti glika koritsakia!
@ anemos5
Άνεμε, καλώς ήλθες! Μεγάλη χαρά η επίσκεψη νέων φίλων, θα έρθω κι εγώ να σε επισκεφτώ…
Τι ανθρώπινες στιγμές αν σκεφτεις ότι έχω αδυναμία στα κοριτσάκια..τυχαία μπήκα το είδα απο το ξεμπλοκάρισμα ..και όμως υπάρχουν ευτυχισμένες οικογένειες στην ΕλΛΑΔΑ και παιδιά να γεμίζουν τη ζωή μας καλημέρα(ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ)
Βασίλη είναι philips, αγορασμένη πριν από δεκατρία χρόνια περίπου. λίγο μπελαλίδικη (πρεπει να ειναι στην κατάψυξη για να παγώσει το φρεον προτου τη μεταχειριστείς), αλλά, κανει εξαιρετικό παγωτό και με υλικά άριστα, που θα προτιμησεις: βιολογικό γάλα, καστανή ζάχαρη ή φρέσκα φρουτα, ο,τι θες.
Ασπα, παγωτο να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι για το κέρασμα :))
τη φέτα στη χαρίζα :ΡΡ
έχω φάει τόνους, που δεν αντέχω άλλο.
εξ άλλου, το κίτρινο τυρί, περιέχει περισσότερο ασβέστιο, αντίθετα μ’ αυτο που νομιζαμε τόσα χρόνια, πως η φέτα κλπ
(το ‘μαθα όταν γεννήθηκε η Ραφαηλία)
καλο βράδυ σ’ όλη την οικογένεια :))
Μαρία, μου άνοιξες την όρεξη με όλες αυτές τις νοστιμιές! Χαίρομαι που η περιπέτεια με τη φέτα είχε happy end τόσο στη δική σας, όσο και στη δική μας περίπτωση… Ελπίζω να τα λέμε συχνά και σου στέλνουμε χαρούμενα, κοριτσίστικα φιλιά!
Καλώς σε βρήκα κι εγώ Άσπα μου! Το μπλογκόσπιτό σου είναι γεμάτο από φωνές χαρούμενων κοριτσιών, ειλικρινά ξεχωριστό και κέρδισε την καρδιά μου! Όσο για τη φέτα… να δεις τώρα που δε θα μπορείς να τις σταματήσεις με τίποτα! Ομελέτα με φέτα, τοστ με φέτα και σαλάμι, χωριάτικη σαλάτα με μπόλικη φέτα και τόνους φέτα με όλα τα λαδερά φαγητά – έτσι μεγάλωσε η δική μου κόρη, που κι εκείνη τα πρώτα χρόνια τη σνόμπαρε τη φέτα, ακούς; Να τις χαίρεσαι τις κούκλες σου, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα, φιλιά!
Cook,
το πρόβλημα ήταν ότι είχαν βάλει «Χ» σε όλα τα τυροκομικά και όχι μόνο στη φέτα! Δεν μπορούσα να φτιάξω καμία από τις νόστιμες συνταγές που βάζεις κάθε μέρα στο blog σου! Τώρα όμως, μάλιστα! Αρχίζουμε και βλέπουμε φως στο τέλος του τούνελ! Καλό Σαββατοκύριακο…
τα παιδια αλλάζουν…και μαζι αλλαζουν και οι γευστικες προτιμησεις,πολλες φορες…η αδερφή μου παντως απο πιτσιρικα σιχαινοταν τη φετα…το ιδιο και τωρα…
Μαριλένα,
έσκισες με την παγωτομηχανή! Ας μείνει όμως μεταξύ μας, γιατί αν τα κορίτσια υποψιαστούν ότι κόβοντας το γάλα θα τρώνε κάθε μέρα παγωτό, αποκλείεται να ξαναπιούν! Ο Βασίλης ρωτάει, αν είσαι ευχαριστημένη με την παγωτομηχανή κι αν ναι τι μάρκα είναι… Όσο για το κέρασμα, κερνάμε – κερνάμε! Τι προτιμάτε; Φέτα ή παγωτό;
Αδαμαντία,
Κάτι μου λέει ότι έχετε προηγούμενα με τη φακή!!! Εμένα κατά περίεργο τρόπο τις φάγανε τις φακές την τελευταία φορά που έφτιαξα, αλλά ήταν πριν το καλοκαίρι (δηλαδή αιώνες πριν). Επειδή όμως τα γούστα των πιτσιρικιών αλλάζουν μέρα με τη μέρα, δεν ξέρω αν θα εξακολουθήσουν να τους αρέσουν. Θα σας κρατάω ενήμερους! (Φυσικά για φασόλια, ρεβίθια και άλλα όσπρια, ας το ξεχάσουμε, δεν υπάρχει περίπτωση.)
Χελώνα,
Ευχαριστούμε! Συγχαρητήρια και πάλι (και για το κουίζ και για το μάθημα του χελωνόπαιδου…)
Σχολιαστή,
Καλώς ήρθες! Τι φταίω εγώ; Η φωτογραφία φταίει! Είναι και μεσημέρι… Ελπίζω να τα λέμε…
Εύα,
Και μένα το έκανε η μαμά μου αυτό στα μωρά, να τους βάζει διάφορα φαγητά στο στόμα για να δοκιμάσουν κι εγώ γκρίνιαζα… Το μωρό! Δεν κάνει! Υπάρχει πρόγραμμα! Ειδικά στο πρώτο παιδί ήμουν τόσο υπερβολική όσο δεν φαντάζεσαι… Πώς πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια; Μπράβο στην Ανδριάνα που της αρέσει το σπανακόριζο… Καλό Σαββατοκύριακο
Φέτα… τι τυρί , δεν συγκρίνεται με κανένα αλλο. Η Ανδριάνα πρωτοδοκιμασε πριν βγαλει δόντια , θα ήταν 8 μηνών όταν η μαμά μου έλιωσε ανάμεσα στα δάκτυλα της ένα πολύ μικρό κομματάκι και το εβαλε στο στόμα της , τοτε εκείνη αρχισε να πιπιλαει τόσο δυνατά το δακτυλο που η μαμά μου δυσκολεύτικε να το τραβήξει. Εγώ παντα της φώναζα , μην δινεις στο μωρό διάφορα γιατι πρεπει να τα τρώει με τη σειρά που λέει ο γιατρος . Καλά καλά μου ελεγε αλλα ειμαι σιγουρη πως καμμιά φορά της έδινε και κατι ,ηταν και λιχουδα απο μικρή. Η φέτα όμως ειναι η λατρεια της μεχρι και σήμερα 14 χρονια στη σειρά ασταμάτητα . Σπανακόριζο μαζι με φέτα και ελιές , αυτό ειναι το αγαπημένο της μενου και φυσικά χωριάτικη σαλάτα με ριγανη πανω στη φέτα.
Κλασικά και Ελληνικα .
Καλό Σαββατοκύριακο
Βρέ Ασπα… έλειπα καιρό, μόλις επέστρεψα… είναι φωτογραφία αυτή; Να τη βλέπουμε και να …μας τρέχουν τα σάλια??
Ελεος… λυπήσου όλους εμάς που οι …μαμάδες τους έχουν…μετακομοίσει λίγο …ψηλότερα, οι γυναίκες τους έχουν βαρεθεί ακόμα και τη σαλάτα…
Νικη λέει Μπραβο σας!
Mπραβο στα παιδακια και σε σας!!
Οταν φτασεις στη φακη θα τα ξαναπουμε…χιχι
Καλο σαββατοκυριακο (κι ευχαριστω και παλι για τη προσφορα σου)
αυτό ακριβώς ειναι το κόλπο: να μη τις πιέζετε :))
στο νηπιαγωγειο, η Ελενη αποφάσισε πως δεν της αρέσει το γάλα.
έτσι, έφευγε καθε πρωί για το σχολειο με πορτοκαλάδα.
αγόρασα παγωτομηχανή(σπιτι μας τρωμε παγωτο και με χιόνια, ΟΛΟΙ) κι εφτιαχνα παγωτο με φρεσκο γάλα.
μετά απο έξι μηνες επανήλθε 🙂
μια τοσο γενναια αποφαση, θέλει κι ενα κερασμα ομως, ε; :))
Σοφία,
δεν το λες κι εσύ στους δικούς σου μπας και πιάσει; «Κάνε μια γενναία πράξη, φάε σουτζουκάκια (ή τι άλλο δεν τρώνε τέλος πάντων…)»
An-Lu,
να σου στείλω! Πόσα κιλά παρακαλώ;
Φέρε κι από εδώ λίγη φέτα να το γιορτάσουμε!
Γενναία παιδάκια!! Χαρούμενοι γονείς!
φιλάκια
Στέλλα, σκέψου μέσα σ’ όλα να φτιάχναμε και μόνοι μας την φέτα, όπως έκανε η άλλη μου η γιαγιά – για να την μνημονεύσω κι αυτήν… Φιλιά!
ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΗΝ ΦΕΤΑ!!!! ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, Η ΝΟΝΑ ΣΤΕΛΛΑ
Βασίλη, δεν έχεις παράπονο… Μπορεί από λαχανικά να μην τα πηγαίνουν καλά, αλλά από φρούτα… τους δίνουν και καταλαβαίνουν. Πάντως αν αρχίσουν να τρώνε χωριάτικη, μη μου λες «σκύβεις να τα φιλήσεις και σου έρχεται η μυρωδιά του κρεμμυδιού…» Όλα κι όλα!
Δέσποινα, οι μικρές νοικοκυρούλες τρελαίνονται να με βοηθάνε στην κουζίνα (πιο πολύ από ότι θα ήθελα!) και έχεις δίκαιο, αν βοηθήσουν να μαγειρευτεί κάτι, όντως το δοκιμάζουν κιόλας. Καμιά φορά τους φοράω και τις παιδικές τους ποδίτσες και πετάνε στα ουράνια!
Η χωριατικη σαλατα ειναι «πολυπλοκο» πιατο και τα παιδακια γενικα δεν τα συμπαθουν τα πολυπλοκα. Το αγγουρακι σε μπαστουνακια μονα τους κρατσανιστα ειναι πιο απλα και πιο παιχνιδιαρικα. Η φετα μπορει να κατσει επανω σε ενα καναπεδακι απο αγγουρι. Οσο για συνδιασμο λαχανικων και φετας το μονο που μπορω να σκεφτω ειναι μια πλουσια σε φετα σπανακοπιττα. Τα δικα μου απο μικρα τη λατρευαν. Ακομα (ενα ενα μου ερχονται) τα μικρα τρωνε κατι που εφιαξαν μονα τους η βοηθησαν να γινει. Παντως τα μικρα αυτα θαυματα γινονται απροσμενα εκει που δε τα περιμενουμε.
να δω τις μικρές να τρώνε χωριάτικη σαλάτα και τίποτα άλλα δεν θέλω! Ωχ ξέχασα η χωριάτικη έχει αγγούρι και πιπεριά – εδώ έχουμε πρόβλημα…. Που θα πάει όμως θα πετύχουμε και τον στόχο των λαχανικών!(μόνο να μην τον κάνουμε κάθε 100 μέρες…) Καμμία συνταγή με φέτα και λαχανικά κανείς;