Photo by skelekittenΣας έχει τύχει ποτέ να γίνετε μάρτυρες συνομιλιών που γίνονται σε διπλανό δοκιμαστήριο, καθώς εσείς δοκιμάζετε ρούχα; Το Σάββατο είχα πάει για ψώνια κι έφτασαν στα αυτιά μου αρκετές τέτοιες ενδιαφέρουσες συνομιλίες! Επέλεξα ορισμένες … αξιοσημείωτες και σας τις μεταφέρω:
Μαμά με τη 17χρονη κόρη της
Κόρη: Σου κάνει η μπλούζα μαμά ή θέλεις να σου φέρω άλλο νούμερο;
Μαμά: Νομίζω ότι μου κάνει, για κοίτα.
Κόρη: Καλή είναι. Αλλά ρε μαμά τόσες μπλούζες έχεις. Τι τη θες κι αυτήν; Πού θα τη φορέσεις;
Μαμά: Ξέρω εγώ πού θα τη φορέσω, μη σε νοιάζει. Εγώ βγαίνω, δεν είμαι καλόγρια σαν κι εσένα να μένω όλο μέσα!
Μαμά με τη 12χρονη κόρη της
Κορίτσι: Νάτο το έβαλα. Πώς σου φαίνεται;
Μαμά: Δε μου αρέσει βγάλ’το!
Κορίτσι: Γιατί βρε μαμά;
Μαμά: Χάλια είναι. Σε χοντραίνει, σε κάνει τεράστια, απαίσιο είναι βγάλ’το!
(Μάλλον δεν έχει διαβάσει το 10 τρόποι για να ενισχύσετε την αυτοεκτίμηση των παιδιών σας)
Μαμά με το 4χρονο αγοράκι της
Αγοράκι: Πεινάω. Μπορούμε να παραγγείλουμε φαγητό;
Μαμά: Πού να παραγγείλουμε φαγητό βρε Γιάννη;
Αγοράκι: Εδώ.
Μαμά: Εδώ μέσα στο δοκιμαστήριο;
Αγοράκι: Ναι! Δε φέρνουν εδώ φαγητό;
Μαμά: Εδώ μέσα; Για βάλε λίγο το μυαλό σου να δουλέψει! Στόκος είσαι;
(Σίγουρα δεν έχει διαβάσει το 10 τρόποι για να ενισχύσετε την αυτοεκτίμηση των παιδιών σας)
Γυναίκα γύρω στα 40 δοκιμάζει μπλούζα και βγαίνει έξω να τη δει ο σύζυγός της
Γυναίκα: Πώς σου φαίνομαι;
Άντρας: Καλή.
Γυναίκα: Σου αρέσει;
Άντρας: Ναι.
Γυναίκα: Δηλαδή σου αρέσει το κόκκινο πάνω μου ή σου αρέσει η μπλούζα;
Άντρας: Καλή είναι η μπλούζα.
Γυναίκα: Δεν είναι λίγο στενή;
Άντρας: Είναι. Καλά εσύ δεν έλεγες ότι θα χάσεις λίγο; Θα σου χωράει καλύτερα. Τώρα είναι … κάπως.
Δεν πιστεύω να διαφωνείτε: Οι παραπάνω συνομιλίες δίνουν μαθήματα σωστής επικοινωνίας και διατήρησης οικογενειακής γαλήνης!
Και η σημερινή ερώτηση κρίσεως – Quiz:
Όταν η σύζυγός σας δοκιμάζει ένα ρούχο – στο σπίτι ή σε κατάστημα – και σας ρωτάει «Πώς σου φαίνεται;» εσείς τι πρέπει να απαντήσετε;
- «Πολύ ωραίο»;
- Να δώσετε την απάντηση που έδωσε ο παραπάνω κύριος; «Καλά εσύ δεν είπες ότι θα χάσεις λίγο; Θα σου χωράει καλύτερα. Τώρα είναι … κάπως.»;
- ή να ρωτήσετε «Εσένα πώς σου φαίνεται;»
Και η σωστή απάντηση είναι … η τρίτη φυσικά! Δε θέλουμε να ακούσουμε πώς σας φαίνεται (κι ας ρωτάμε), ευχαριστούμε πάρα πολύ! Θέλουμε να ακούσετε εσείς πώς φαίνεται σε εμάς! Θέλουμε να εξωτερικεύσουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας και ζητάμε την ευκαιρία να το κάνουμε. Και αφού σας το πούμε, εσείς απλά συμφωνήστε μαζί μας! Αν πραγματικά θέλουμε τη γνώμη σας θα επιμείνουμε (αλλά και πάλι μην την πείτε, χαχαχα)!
Το ίδιο ισχύει και για την ερώτηση «Ποιο από τα δύο να φορέσω;» Η σωστή απάντηση είναι: «Εσύ ποιο προτιμάς;» Ακούστε ποιο προτιμάμε και συμφωνήστε μαζί μας! Τόσο απλό!
Ελπίζω σύντομα να σας μεταφέρω κι άλλες συναρπαστικές συνομιλίες δοκιμαστηρίων! Εσείς έχετε καμιά καλή να μοιραστείτε μαζί μας;
Καλή εβδομάδα σε όλους!
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Στέλλα says
02/03/2010 at 00:56Ακόμα ένα πολύ ενδιαφέρον ποστ!Άσπα,πολύ ωραίο το σκεπτικό σου,να μοιραστείς μαζί μας όσα άκουσες!Καμιά φορά,κι εμένα παίρνει το αφτί μου αντίστοιχες συνομιλίες.
Απαράδεκτη η κυρία που αποκάλεσε "τέραστια" την κόρη της!Πόσο αρνητική αίσθηση δίνει το συγκεκριμένο επίθετο (για να χρησιμοποιήσω λίγο και το επάγγελμά μου) και πόσο θα καταρράκωσε την ψυχολογία της μικρής…
Υπάρχουν τόσες λέξεις.Γιατί να χρησιμοποιήσει αυτή?
Κατά τα άλλα,συμφωνώ με το μπαμπά της Σοφίας και αυτό εφαρμόζω στους αγαπημένους μου και με τις απόψεις της Λίνας και της Άννας.
Γαστεροπλήξ,φέρθηκες τέλεια!Αν και θα μπορούσες να μη νοιαστείς και να δεχτείς το άμεσο κέρδος,τήρησες τις αρχές σου και πήρες "εκδίκηση" για λογαριασμό της κοπέλας…
Τελικά,διάλεξε κάποια άλλη μπλούζα?Φαντάζομαι πως όχι…
Ακόμα πάντως γελάω με το σχόλιο του Βασίλη για τις προειδοποιητικές ταμπέλες στα δοκιμαστήρια!Πολύ πετυχημένο!
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS says
01/05/2009 at 13:16ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
ΕΙΔΕΣ ΟΤΙ ΕΙΧΕΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ;
Aspa says
30/04/2009 at 22:02Τρελοτουρίστρια
Άσε, κι εμένα με κατασύγχυσε!
Καλό βράδυ και στους δυο σας!
Aspa says
30/04/2009 at 22:00Εύη Καφούρου
Εύη καλώς ήρθες! Επειδή οι καταστάσεις ήταν κωμικοτραγικές, απαιτούσαν και το σχετικό χιούμορ… Χαίρομαι που βρεθήκαμε και θα τα λέμε!
Aspa says
30/04/2009 at 21:56Μάγισσα Κίρκη
Αν δεν περάσει η μικρή δεσποινίς, η γυρίστρω μαμά αποκλείεται να κρατήσει το στόμα της κλειστό! Χαχαχα, ελπίζω να περάσει σε άλλη πόλη όμως!
Crazy Tourists says
30/04/2009 at 12:54Η τύπισσα με το αγοράκι για πολλές μπούφλες!!
Τρελοτουρίστρια
Εύη Καφούρου says
30/04/2009 at 02:01χιχιχι! ωραια καλά πάμε έχεις χιούμορ πάντως Ασπα…ωραία τα μεταφέρεις…
Μάγισσα Κίρκη says
30/04/2009 at 00:04Τελικά από κάτι τέτοιες στιγμές βγάζεις λαβράκι καμια φορά.
Πώς να μην είναι καλόγρια η 17χρονη όταν όλη μέρα είναι σχολείο, φροντιστήρια, σπίτι, μελέτη; Αν δεν περάσει τις Πανελλήνιες η γυρίστρω μαμά θα της τα πρήξει κι ας μην έβγαινε το κορίτσι…..φανταστείτε να έβγαινε!
Επίσης έχω μείνει με την ιστορία της γαστεροπλήξ και μπράβο της που αρνήθηκε. Όπως έχουμε προσωπικό γούστο πρέπει να έχουμε και δική μας άποψη 🙂
Τα φιλιά μου στις κορούλες σου 🙂
Aspa says
29/04/2009 at 22:47117
Καλησπέρα! Χαίρομαι που απόλαυσες τους διαλόγους!
Καλό βράδυ και σε σένα!
Aspa says
29/04/2009 at 22:46Κοκκινοσκουφίτσα
Τα νεύρα μου! Είναι δυνατόν;
Πρέπει να ετοιμάσεις μια σκηνή αντίστοιχη με εκείνη του Pretty Woman που η Julia Roberts επιστρέφει στο κατάστημα μαζί με τον Richard Gere και παίρνει εκδίκηση!
Κι εμείς να την τραβήξουμε σε βίντεο και να την ανεβάσουμε στο blog σου!
Συμφωνείς;
Aspa says
29/04/2009 at 22:44#lockheart#
Καλώς ήρθες! Ιστορίες καθημερινής τρέλας δε θα πει τίποτα!
Ελπίζω να τα λέμε!
Aspa says
29/04/2009 at 22:43ΚΑΣΤΑΛΙΑ
Ώστε ex-men! Χαχα, κατάλαβα! Λογικό ακούγεται!
Aspa says
29/04/2009 at 22:42Σωκράτης Ε. Αντωνακάκης
Σωκράτη, νομίζω ότι ο απώτερος στόχος επετεύχθη – να εξασφαλίσεις δηλαδή ότι δε θα ξαναπάτε ποτέ μαζί για ψώνια!
117 says
29/04/2009 at 22:31καλησπέρα! φοβεροί διάλογοι! να σαι καλά, καλό βράδυ
Κοκκινοσκουφίτσα says
29/04/2009 at 18:28Εμένα μου τη δίνουν και κάποιες αγενέστατες πωλήτριες. Δεν εννοώ την πλειοψηφία, που είναι καλοτατες και υπομονετικότατες κοπέλες, εννοώ κάποιες άλλες ψηλομύτες, στυλ Κολωνάκι π.χ. Μπαίνω σε ένα ακριβούτσικο κατάστημα να βρω ένα φόρεμα για το γάμο μιας φίλης. Η υπάλληλος με μισό μάτι μου δίνει ένα φόρεμα, μπαίνω στο δοκιμαστήριο, το δοκιμάζω, αλλά είναι πολύ διαφανές και ο γάμος είναι πρωινός. Θα ήταν πολύ παράταιρο και θα ντρεπόμουν. Οπότε βγαίνω από το δοκιμαστήριο, με σκοπό να ζητήσω από την πωλητρια να μου δείξει κάτι άλλο, και εκείνη τι μου λέει; «Δεν σας έκανε ε; Ε βέβαια! Εγώ το είχα δει. Ήταν δυνατόν να χωρέσει αυτό σε σας; Αφού είστε άλλης κατηγορίας»». Εγκεφαλικό έπαθα, άφησα και το φόρεμα, έφυγα και δεν ξαναπάτησα από τα νεύρα μου. Μα είναι δυνατόν;
#lockheart# says
29/04/2009 at 16:11ιστοριες καθημερινης τρελας.οσο για την απαντηση στο κουιζ,εννοειται η σωστη πως ειναι η 3η.σεβασμος πανω απο στη προσωπικοτητα του καθενος ειτε αντρα ειτε γυναικα.
ΚΑΣΤΑΛΙΑ says
29/04/2009 at 10:07χαχαχαχα!!! ήταν !!!! ναι!!! γιατί είπαμε… ex-men που λέει και ο Βασιλάκης σου….
Σωκράτης Ε. Αντωνακάκης says
28/04/2009 at 22:58Άκου Άσπα μια δικη μου εμπειρια:
Βρισκόμουν στο Ηράκλειο της Κρητης και ειχα παει την μανα μου σε ενα μαγαζι με ρουχα των γούστων της…
Διαλέγει λοιπόν εκει πέρα η μάνα μου μια αηδεια και μισή και πάει στα δοκιμαστηρια να το βάλει. Το βλέπω που το κραταει και της λέω: «ρε μαμά, τι θα το κανεις αυτο το τραπεζομάντηλο;». Και μου λέει: «δεν σου ειπαμε να στρωσεις και το τραπέζι»…
Τέλος πάντων, πήγε το έβαλε και βγηκε να κοιταχτει στον μεγάλο καθρέπτη του καταστήματος. Κοιτιέται, ξανακοιτιέται (ξέρεις, προσπαθουσε να βάλει την κοιλια της μεσα, αλλα πετιοταν ο κόλος) και κάποια στιγμή με κοιταει και με ρωταει: «σ’ αρεσει;» και μέσα στην κουρασή μου(ειχαμε κλεισει εκεινη την ημερα κανα 2ωρο πεζοπορείας… ουτε στο στρατο δεν ειχαμε τετοια…) της απανταω και της λέω:»θα ξαπλωσεις με αυτο το πραμα στο τραπέζι στα γενεθλεια του μπαμπα και θα βάλεις στην κοιλιά σου απάνω την τούρτα;»… και μου λέει:» καλα ρε παιδακι μου συνελθε, μηπως πεινας;».
Εκεινη την στιγμη πετιεται η πωλητρεια και λεει:» αχ ξερω ενα πολυ καλο εστιατόρειο στην γωνία πιο κάτω»… και γυρναω και λεω στην μάνα μου: «δεν θες να παμε εκει μπας και βρουμε κατι καλυτερο που να σου ταιριαζει;»… χα χα χα
Στο τελος μεχρι να παμε σπιτι μου εσπασε τα νευρα λέγοντας μου, οτι δεν θα με ξαναπάρει μαζι της ΠΟΤΕ και μεσα μου έλεγα … ΑΜΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ.
Aspa says
28/04/2009 at 21:56Δημιουργία
Δυστυχώς υπάρχουν και χειρότερα…
Ευτυχώς όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος! Ευτυχώς!
Aspa says
28/04/2009 at 21:49JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
Πλάκα έχουν πράγματι!
Σε χαιρετώ, καλό βράδυ :))
Aspa says
28/04/2009 at 21:46Αγνή
Η προσωπική μου εμπειρία μου από τις καλές μου φίλες είναι ότι λένε τη γνώμη τους με το δικό τους αυθόρμητο, ξεχωριστό τρόπο και δε θα μπορούσαν εύκολα να παρεξηγηθούν. Τους φίλους/συζύγους όμως καμιά φορά τους παρεξηγούμε ακόμα κι αν είναι καλοπροαίρετοι. Εσύ που είσαι ειδικός σίγουρα θα έχεις μια πιο εμπεριστατωμένη απάντηση για το γιατί συμβαίνει αυτό. Προφανώς φταίμε και εμείς και το … πολύπλοκο μυαλό μας, ξέρω ‘γω;
Οπότε ας είναι παράλληλα και οι σύζυγοι υποψιασμένοι για την πολυπλοκότητα του μυαλού μας!
:))
Aspa says
28/04/2009 at 21:42Κασταλία
Μα κάθε φορά; Χαχαχα, τουλάχιστον είναι προβλέψιμος!
Φιλιά Κασταλία!
Aspa says
28/04/2009 at 21:38Sofia
Αυτή τη φορά τα σχόλια ήταν πολύ πλούσια σε περιεχόμενο! Και το δικό σου σχόλιο αποκαλυπτικό! Τι να πεις…
Aspa says
28/04/2009 at 21:37Πουαντερί
Είδες η μαμά; Τι να πω κι εγώ; Θα μας τρελάνει!
Aspa says
28/04/2009 at 21:36γαστεροπλήξ
Τι απίστευτη ιστορία! Καλά αν έχεις τέτοιους φίλους… Αλλά εσένα σου βγάζω το καπέλο! Έσκισες!
Aspa says
28/04/2009 at 21:35Δέσποινα
Πέστα βρε Δέσποινα! Τις περισσότερες φορές αυτό εννοούν! Ε, τι να κάνουμε, εμείς τους αγαπάμε έτσι κι αλλιώς!
Aspa says
28/04/2009 at 21:34Daffy
Εγώ ευχαριστώ :)))
Είναι όντως θλιβερό να βλέπεις τέτοιους γονείς… Ευτυχώς που υπάρχουν και καταπληκτικοί γονείς που μεγαλώνουν υπέροχα παιδιά!
Δημιουργία says
28/04/2009 at 18:16Δεν με εκπλησουν αυτα που γραφεις, γιατι δυστυχως εχω ακουσει και χειροτερα…
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS says
28/04/2009 at 16:21ΜΑΓΙΚΕΣ ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΕΛΙΚΑ.ΠΛΑΚΑ ΕΧΟΥΝ.
ΑΝ ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
Αγνή says
28/04/2009 at 10:49Τι να πεις και τι να μην πεις… καλό πάντως είναι να λέγεται η πραγματική γνώμη λίγο κομψά βεβαίως!! Όχι στο στυλ «πώς έγινες έτσι»!! αλλά στο στυλ «γιατί δε δοκιμάζεις και κάτι άλλο?».. Θα στεναχωριόμουν αν ο καλός μου ή η φίλη μου δεν μου έλεγε ότι δεν μου πηγαίνει κάτι που έχω διαλέξει!!
ΚΑΣΤΑΛΙΑ says
28/04/2009 at 10:12…κοίτα τώρα …. λόγος σοβαρός από διαφωνία μέχρι διαζύγιο : κάθε φορά που η σύζυγος καμαρώνει για το καινούργιο της απόκτημα και ο σύζυγος δεν ρίχνει καν ματιά πάνω του πόσο μάλλον να την είχε συνοδεύσει και στην αγορά του… και μόλις φτάνουν στον προορισμό της εξόδου τους…. ο σύζυγος επιτέλους ανοίγει το στόμα του κοιτώντας λοξά : «καλά δεν είχες τίποτα άλλο να βάλεις?» …κάθε φορά όμως….
καλημέρα Ασπούλα
φιλιά στις μικρούλες
sofia says
28/04/2009 at 08:15Καλημέρα Άσπα.
Καλό το πόστ, αλλά με τα σχόλια, ήρθε και έδεσε!
Ειδικά το από πάνω με τις κολλητές που δεν την άφησε να πάρει το μπλουζάκι, να σου πω ότι σε μια ‘εκθεση κοριτσιού με θέμα ευχές, έγραψε, Εύχομαι να μην ήξερα την Πόπη και την Όλγα, όπου αυτές είναι οι κολλητές της!! Τρομερό?
Καλημέρα και πάλι
πουαντερι says
28/04/2009 at 07:14Ολα εχουν ενδιαφερον αλλά το πρωτο;!
Κυρια η μαμα τι να σου πω;
γαστεροπλήξ says
28/04/2009 at 02:04ως ιδιοκτήτρια καταστήματος να ξέρατε τι έχω ακούσει!!!
ένα από τα πιο αδιανόητα: έρχονται δυο κολλητές φίλες να ψωνίσει η μια. σε αυτή που θα αγοράσει μπουζάκι αρέσουν όλα αλλά δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία σε ένα που είναι και μοναδικό. η κολλητή της επίμονα της λέει να μην διανοηθεί να το αγοράσει διότι είναι χάλια, δεν της στρώνει δεν της ταιριάζει το χρώμα, και χίλιες δυο δικαιολογίες, ενώ το μπλουζάκι ταίριαζε πολύ στην κοπέλα, περισσότερο από όλα τα άλλα. εγώ ως συνήθως δεν μιλώ σε τέτοιες περιπτώσεις. την πείθει αγοράζει ένα άλλο και φεύγουν, η κοπέλα που ήθελε το μπλουζάκι με μισή καρδιά, έκλειναν και τα μαγαζιά ήταν αργά.
την επόμενη μέρα το πρωί πάω να ανοίξω το μαγαζί και έξω από την πόρτα με περιμένει η φίλη της. όση ώρα εγω ξεκλειδώνω την πόρτα με ρωτάει, μήπως έχετε εκείνο το μπλουζάκι, και το περιγράφει πιστεύοντας ότι δεν την θυμάμαι. εγώ ρωτάω, μετάνιωσε η φίλη σου και θα το πάρει; όχι μου λέει το θέλω για μένα. καταλάβατε; το είχε βάλει στο μάτι γι’ αυτό δεν άφησε την κολλητή της να το αγοράσει. μέχρι να τα πούμε αυτά είχαμε ήδη μπει στο μαγαζί και πηγαίνει κατευθείαν εκεί που ήταν κρεμασμένο το μπλουζάκι το κατεβάζει από την κρεμάστρα και έρχεται προς εμένα. ΕΓΩ ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΗ, λυπάμαι της λέω αυτό το μπλουζάκι είναι μισοπληρωμένο και θα έρθει σε λίγο να πάρει μια κοπέλα, δεν μπορείς να το πάρεις, διάλεξε αν θέλεις ένα άλλο
ΕΒΓΑΛΑ ΤΟ ΑΧΤΙ ΜΟΥ ε! μα αν έχεις τέτοιους φίλους…..
δεσποιναριον says
28/04/2009 at 00:30Ασπακι διασκεδασα και με την αναρτηση και με μερικα σχολια παρεμφερη. Οι αντρες οταν απανταν με μιας «σου παει» εννοουν κατα βαθος » αντε να τελειωνουμε, παρτο να πηγαινουμε. Σκασιλα τους αν σου παει.
Daffy says
28/04/2009 at 00:00Μπορεί να είμαι «μικρός», αλλά στην ιδέα αυτών των γονιών, αρρωσταίνω. Ενδιαφέρουσα ανάρτηση Άσπα. Thanks!
Το ποστ σου 10 τρόποι… πρέπει να γίνει επίσημο έγγραφο για κάποιους.
Aspa says
27/04/2009 at 23:07ΦΩΤΕΙΝΗ
Καλέ τι παλικάρι είναι αυτό; Καταπληκτικός, με χιούμορ και τακτ!
Κι εμένα θέλω να με κοροϊδεύουν οι κόρες μου με τόσο γλυκό τρόπο… (Καλά τι είπα τώρα; Θέλω να με κοροϊδεύουν; Χαχαχα!)
Aspa says
27/04/2009 at 22:57Besixdouze
Κι εγώ τα ίδια, βγαίνουν καπνοί από τα αυτιά μου…
Το γεγονός ότι μισείς το shopping είναι μία ακόμα απόδειξη ότι είσαι μοναδική!
Καλή εβδομάδα! 🙂
ΦΩΤΕΙΝΗ says
27/04/2009 at 22:49Ναι ειναι αληθεια Ασπα μου πολλλα μπορεις να ακουσεις στα δοκιμαστηρια και γενικα στα μαγαζια….αλλα και να δεις!!
εγω προτιμω να με συνοδευει ο γιος μου….1ον για να συνηθιζει την ιδεα….και 2ον γιατι παντα μου λεει την αληθεια….»μαμα..μου ερχετε να σε κοροιδεψω….μπορω?» χαχαχα
Aspa says
27/04/2009 at 22:47Leviathan
Ωχ τι ακούτε κι εσείς… Υπομονή!
Καλή εβδομάδα!
Aspa says
27/04/2009 at 22:45Carina
Αμοιβαία τα αισθήματα! Διαβάζω πάντα με ιδιαίτερη χαρά τις αναρτήσεις σου!
🙂
Aspa says
27/04/2009 at 22:43Sike
Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω περισσότερες πληροφορίες για το τζιν αλλά δεν μπορώ! Μπορώ όμως να σε καλωσορίσω στο blog και ελπίζω να τα λέμε συχνά γιατί φαίνεται ότι έχεις πολύ χιούμορ!
Besixdouze says
27/04/2009 at 22:40Πάρα πολύ μου άρεσε το ποστ σου Άσπα μου!!
Προσωπικά, νιώθω πολύ άσχημα όταν μητέρες φέρονται άσχημα στα παιδάκια τους μπροστά μου. ιδιαίτερα όταν τα χτυπούν βγάζω καπνούς από τα αυτιά από τα νεύρα μου.
Όσο για τις ιστορίες δοκιμαστηρίων, μπαίνω και βγαίνω με αστραπιαίους ρυθμούς και δεν προλαβαίνω να ακούσω τίποτα! (ναι, μισώ το shopping!!)
Aspa says
27/04/2009 at 22:39Σοφία
Απόλυτα σωστός ο μπαμπάς σου… Μπράβο, έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι με τους αγαπημένους μας…
Aspa says
27/04/2009 at 22:36Kakos lykos
Πράγματι η ειλικρίνεια είναι το Α και το Ω. Στη περίπτωση της κυρίας βέβαια ο σύζυγος τα θαλάσσωσε και θεώρησα σωστό να προειδοποιήσω τους απανταχού συζύγους! Χαχαχα!
Μπράβο φαίνεται ότι τα έχεις καλά τόσο με τον εαυτό σου και όσο και με τους αγαπημένους σου!
🙂
Aspa says
27/04/2009 at 22:35Αλεξάνδρα
Οι συζητήσεις των σχολίων έκλεψαν την παράσταση, είναι πραγματικά αστείες! Χαίρομαι που σου άρεσαν!
Aspa says
27/04/2009 at 22:33Τα παπούτσια της Dorothy
Το «περίπτωση» μεταφράζεται κατά τη γνώμη μου σε ισορροπημένο άνθρωπο με υγιή εικόνα για τον εαυτό του… Μπράβο! Κι όπως λες κι εσύ αν δεν είσαι σε mood, δεν ρωτάς!
Aspa says
27/04/2009 at 22:32Θράσο
Άσε, λούφαξε το καημένο το παιδάκι και σταμάτησε να μιλάει… Κατασυγχύστηκα!
Aspa says
27/04/2009 at 22:30Βασίλη
Αν με πάρουν χαμπάρι… θα την τοποθετήσουν την πινακίδα! Αν σου άρεσε η ανάρτηση, το Σάββατο λέω να ξαναπάω για ψώνια, με δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι αυτή τη φορά! Deal?
Aspa says
27/04/2009 at 22:29Lina
Με το δίκιο σου εξάπτεσαι. Είναι ακατανόητο γιατί ορισμένοι γονείς συμπεριφέρονται έτσι. Αδιαφορία; Άγνοια; Κόμπλεξ; Δεν ξέρω… Είναι θλιβερό…
Πάντως ο φίλος σου … καλός! Η λεπτομερής αιτιολόγηση μετράει… Η μπλογκόσφαιρα χειροκροτεί!
Aspa says
27/04/2009 at 22:28K@terin@
Αυτή κι αν είναι μοναδική ιστορία δοκιμαστηρίου! Έπεσε στην περίπτωση η φίλη σου! Τι έγινε τελικά; Δοκίμασε άλλο μπλουζάκι ή έφυγε άρον άρον; Χαχαχα!
Aspa says
27/04/2009 at 22:27Αδαμαντία
Ωχ! Πραγματικά «κατραπακιαστικό»! Καλέ γλώσσα έχουν και μιλιά δεν έχουν τα παιδιά μας! (Έχω κι εγώ να ακούσω…)
Aspa says
27/04/2009 at 22:25NdN
Χαχαχα! Τι απίστευτος διάλογος ήταν αυτός; Τρελαίνομαι για τέτοιες αυθόρμητες ατάκες…Βγάζουν τρομερό γέλιο!
Η ιστορία δοκιμαστηρίου σου είναι φανταστική. Θα της άξιζε ολόκληρη ανάρτηση!
Aspa says
27/04/2009 at 22:22Άννα
Ο μικρός είναι καταπληκτικός! Αυτό που είπε είναι ανεπανάληπτο! Ελπίζω η μαμά του να το εκτίμησε!
Όσο για την μαμά του κοριτσιού, τι να πω; Είναι ποτέ δυνατόν; Πόσους άλλους τρόπους θα επινοήσει για να πληγώσει αυτό το παιδί; Το μόνο παρηγορητικό στην όλη υπόθεση είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω του όπως εσύ, που νοιάζονται για αυτό το παιδί. Είναι τυχερή που βρίσκεται στην τάξη σου και είμαι σίγουρη ότι από τη μεριά σου κάνεις ό,τι μπορείς για να την κάνεις να αισθάνεται καλύτερα…
Aspa says
27/04/2009 at 22:21ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Ήμουν μάρτυρας σε απίστευτα στιγμιότυπα, πραγματικά!
Καλή εβδομάδα Γλαρένια μου!
Aspa says
27/04/2009 at 22:18fotini
Απίστευτο! Ούτε ανέκδοτο να ήταν! Απορία: Παρέμειναν παντρεμένοι μετά από αυτό; Χαχαχα, εγώ στη θέση της…
Aspa says
27/04/2009 at 22:17Νίκη
Χαίρομαι που σου άρεσε Νίκη μου! Ευχαριστώ!
Aspa says
27/04/2009 at 22:16Maria Tzirita
Χαχαχα, μόνο που στην παραπάνω συνομιλία οι όροι ήταν αντίστροφοι: η μαμά ήταν η βασίλισσα των εξόδων και η κόρη η ήσυχη σπιτόταγα! Ωχ κατάλαβα τι έχω να ακούσω κι εγώ από τις κόρες μου!
Aspa says
27/04/2009 at 22:14Matziris Kostas
Εύστοχη η επισήμανση για το διάλειμμα.
Ευχαριστώ για το θετικό σχόλιο!
Aspa says
27/04/2009 at 22:13Δωροθέα
Ο πιτσιρικάς μια χαρά το σκέφτηκε! Αλλά η μαμά αντί να ενθουσιαστεί με το ευρηματικό του μυαλό, του έκοψε τα φτερά! Αχ!
Aspa says
27/04/2009 at 22:12Κοκκινοσκουφίτσα
Καλή εβδομάδα!
Το ξέρεις βέβαια ότι ο Βασίλης διαβάζει το blog κι έτσι ακόμα και να είχα παράπονο δε θα μπορούσα να στο πω! Η αλήθεια όμως είναι ότι είναι εξπέρ σε αυτά τα θέματα, του το αναγνωρίζω!
(Βασίλη για την πληρωμή μου θα συνεννοηθούμε αργότερα… χιχιχι… )
Leviathan says
27/04/2009 at 22:06teleia i anartisi sou!!!!to ti exoume akousei sto magazi mas de legete…tropoi distixos miden..kali evdomada!!
Carina says
27/04/2009 at 20:55Η μαμά να πει την κόρη καλόγρια..ε δεν το συναντάς συχνά!
Οι αναρτήσεις σου είναι πάντα από τις αγαπημένες μου! 🙂
Sike says
27/04/2009 at 19:27εγώ θέλω το τζιν της φωτογραφίας, είναι αληθινό;
Αννα says
27/04/2009 at 19:26H μαμα που αναφερω στην προηγουμενη αναρτηση στο ιστολογιο μου μαλλον δεν εχει διαβασει ουτε αυτη τους 10 τροπους που μπορει κανεις να ενισχυσει την αυτοεκτιμηση του παιδιου του.Αν εχεις χρονο ριξε μια ματια , θα ηθελα τη γνωμη σου γιατι η μανα αυτη ξαναχτυπησε!!!
Ενα παιδακι σημερα εφερε γλυκα γιατι απεκτησε αδερφακι. Το κοριτσι δεν ηθελε να παρει σοκοφρετακι και λεει «Η μαμα ειπε πως ειμα ενα τετραπαχο τερας και αν ξαβαφαω γλυκα δε θα παντρευτω ποτε»
Εχω νευρααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!
Σε μια συζητηση που ειχα παει να της κανω με κοιταξε με υφος το στυλ «τι λες καλε μικρη και ανοητη δασκαλιτσα»
ΥΓ. Το παιδι ειναι μια χαρα για μενα…Οχι κοκαλιαρικο αλλα ουτε και παχυσαρκο.Αντε να ναι 40 κιλα αλλα ειναι και ψηλο.Καλα ακομα και 100 να ηταν ας σκεφτει αυτη γιατι εγινε ετσι.Ενα δεκαχρονο παιδι δε νομιζω οτι γυριζε καθε μερα και ετρωγε σουβλακια και πιτσες….
Παλι μακρυγορω εεε;;;
Φιλακιαααα
Σοφία says
27/04/2009 at 19:23Μου θύμισες αυτό που έλεγε (και λέει ακόμα) ο πατέρας μου όταν φορούσα κάτι καινούριο και τον ρωτούσα αν του αρέσει: «αν σου αρέσει εσένα, εμένα δεν μου πέφτει λόγος».
kakos lykos says
27/04/2009 at 18:34Εγώ πάντως Άσπα μου προτιμώ την ειλικρίνεια από την κολακεία, αν ο άλλος που είναι μαζί μας στην ανεύρεση ρούχου, είναι κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο που μας νοιάζεται πραγματικά.
Ότι μας πει θα είναι καλοπροαίρετο, γιατί δεν θα θέλει να μας δει να βγαίνουμε σαν σούργελα έξω και να γελάνε οι άλλοι μαζί μας.
🙂
Alexandra says
27/04/2009 at 18:20Πάρα πολύ αστείες οι συζητήσεις που άκουσες και αυτές στα σχόλια!
τα παπούτσια της Dorothy says
27/04/2009 at 18:02Πρέπει να είμαι περίπτωση, γιατί όταν ρωτάω αν μου πηγαίνει κάποιο ρούχο απαιτώ απόλυτη ειλικρίνεια. Αν δεν είμαι στο κατάλληλο mood για να αντέξω την αλήθεια, δεν μπαίνω καν στον κόπο να ρωτήσω :p
Θράσος says
27/04/2009 at 16:01Aυτή που είπε το 4χρονο στόκο δεν μπορούσες να της πετάξεις καμιά κρεμάστα να τη βρει στο βοιδοκέφαλο μπας και ισορροπήσει;
Vassilis says
27/04/2009 at 15:30Από όσα σχόλια διάβασα μέχρι τώρα, είναι φανερό ότι πάρα πολλοί στα δοκιμαστήρια εκτός από τα ρούχα τους βγάζουν και τα εσώψυχά τους!
Λες και πάνε για εξομολόγηση ή για ψυχοθεραπεία.
Ίσως οι υπεύθυνοι των καταστημάτων θα πρέπει να μεριμνήσουν ώστε να τοποθετηθεί μία επιγραφή μέσα σε κάθε δοκιμαστήριο :
«Προσοχή, ομιλείτε χαμηλόφωνα, ίσως στο διπλανό δοκιμαστήριο βρίσκεται κάποιος blogger και ό,τι πείτε πιθανόν να γίνει ανάρτηση» 🙂
Lina says
27/04/2009 at 14:53ρε γμτ, ακουω κι εγω συνεχεια μάνες που σχεδόν «κοροιδευουν» τα παιδιά τους καταμουτρα. Μετά όμως κλάινε στους γιατρούς όταν το παιδί τους παθαινει καταθλιψη ή νευρκή ανορεξία. έχω δει μάνα που λέει στην 5χρονη κόρη της «δε σε ανεβάζω στην κούνια, είσαι χοντρή, δε χωράς». Άμα έχετε κομπλεξ ρε κότες μην κάνετε παιδιά, τι σας φταίνε τα καημένα; πόσο εκνευρίζομαι ρε γμτ, αμα σε κοροϊδεύει μέχρι και ο γονιος σου, από πού να απαιτήσεις σεβασμό;
τώρα όσον αφορά την επιλογή ρούχων, συνηθως προτιμώ να διαλέγω ολομόναχη και ο φίλος μου να μου λεει τι ωραια που τα διάλεξα =Ρ χαχαχα πάντως όταν ρωτάω τη γνώμη του, εκτιμώ την άποψη που συνοδευεται από αιτιολόγηση («το χρώμα τονίζει τα μάτια σου» πχ και τέτοια…..)
K@terin@ says
27/04/2009 at 14:35απο φίλη που είναι σε δοκιμαστήριο :
Καθώς δοκιμάζει ρούχο προσπαθεί να βρεί την υπάλληλο για να τις ζητήσει κάτι άλλο. Η υπαλληλος είναι έξω απο το δοκιμαστήριο οπου συνομιλεί με ένα γνωστός της που την φλερτάρει (αφού πρώτα αυτός έχει μπει στο μαγαζί και έχει μιλήσει με όλες τις κοπέλες ο συγκεκριμένος βαρύ-μαγκας). Κάποια στιγμή λοιπόν του απαντάει με στυλάκι : δεν είμαι για τα δόντια σου , αυτός εκνευρίζεται και τις λέει γιατί μ..η θα σου κακόπεφτε αμα σε … (μπιμ) και η κακομοίρα η φίλη μου ένα μπλούζάκι ήθελε να δοκιμάσει !
Adamantia says
27/04/2009 at 13:21Kαλημέρα,
Ενα άλλο «κατραπακιαστικό» σχόλιο που άκουγα απ’τα παιδια εν ωρα δοκιμαστηρίου θυμαμαι ήταν: Μα τώρα είναι αυτό για την ηλικία σου νομίζεις???
Φιλιά σε όλους!
NdN says
27/04/2009 at 13:19Περιμένω να αδειάσει ένα δοκιμαστήριο και κάθομαι δίπλα σε έναν τύπο γύρω στα 25. Ξαφνικά αυτός κοιτάει προς τηνπόρτα και ορμάει μέσα σε ένα δοκιμαστήριο που είχε έναν άλλο μέσα. Τα χάνω εγώ (που δεν ήξερα αν γνωρίζονται) και ακούω τον εξής διάλογο…
– Βγες ρε μ@@@, τι έγινε;
-Δεν βγαίνω με τίποτα, μόλις μπήκε στο μαγαζί η Νανά!
-Και τι; Φοβάσαι μη σε δει ντυμένο;
Φυσικά εκτός από τη Νανά, άκουσε τα γέλια η μισή Τσιμισκη!
Καλή η ανάρτηση Ασπα και πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου!
Αννα says
27/04/2009 at 12:27Καλημέρα!!!
Είμαι σε ενα μαγαζι και δοκιμάζω ενα μπλουζακι.Βγαινοντας εξω βλεπω ενα μαθητη μου με μαμα του.
«Κυριααααα ειστε πολυ ομορφη.»
Η μαμα χαμογελώντας λέει
«Στην κυρία λες πως ειναι ομορφη ε;;;Στη μαμα τιποτα…Αδυναμιεςςςς…»
Και λεει ο μικρός
-«Βρε μαμα η κυρια ειναι κοπέλα..γυναικα , εσυ δεν εισαι.
-Και τι ειμαι βρε;
-Ωωωω μωρε μαμα εσυ εισαι μαμα δεν ειναι γυναικα.
Την κυρια μπορω να την παντρευτω εσενα οχι!!!
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ says
27/04/2009 at 12:04Απίστευτα στιγμιότυπα…
🙂
Καλή σου εβδομάδα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
fotini says
27/04/2009 at 11:56καλημέρα άσπα μου! λοιπον ναι, έχω να μοιραστώ μια συζητηση που χαιρει σχολιασμου πιστεύω:
καλοκαιρι, παραλία, ένα παντρεμμενο ζευγαρι γύρω στα 25 κ στην ίδια παρέα ένα ελεύθερο ζευγάρι γυρω στα 20 (έτη εννοώ).
η κοπέλα του παντρεμμενου ζευγαριου είναι ζουμερή κ προφανώς νοιωθει άβολα δίπλα στην 20αρα που έχει ακομα εφηβικό κορμί.
η παντρεμμενη βλεπει μια πολύ αδύνατη να περνά με μικροσκοπικό μαγιω μπροστα τους και αυτοσαρκάζεται:
– αααα, την καημένη, για να γινει σαν κ μένα πρέπει να ξοδέψει μια περιουσία!
και ο σύζυγος:
-και συ για να γινεις σαν κ αυτή μια περιουσία θες!!!!
Νίκη says
27/04/2009 at 11:56Απο τις πιο ωραίες αναρτήσεις…
Μπράβο Ασπα..
Maria Tzirita says
27/04/2009 at 11:02Άσπα μου, καταγγέλω ότι κρυφάκουσες τη συνομιλία μου με την κόρη μου και την δημοσιεύεις, μόνο που η δική μας ήταν στο ανάποδο! Ακριβώς αυτό το διάλογο έχουμε κάνει, ακριβώς όμως, μόνο που εγώ της είπα γιατί να την πάρει, έχει τόσες μπλούζες κι εκείνη μου απάντησε, εγώ βγαίνω, δεν είμαι σαν εσένα! Απίστευτο, έπαθα πλάκα όταν το διάβασα! Καλημέρα και καλή βδομάδα, φιλιά πολλά!
Matziris Kostas - δάσκαλος says
27/04/2009 at 10:50Είναι γεγονός, Άσπα, ότι η αυθόρμητη επικοινωνία στην καθημερινότητά μας δείχνει και τον πραγματικό εαυτό μας. Το ίδιο συμβαίνει και στα σχολεία. Αν θέλεις να δεις και να γνωρίσεις τον πραγματικό χαρακτήρα του παιδιού , θα το διαπιστώσεις στο παιχνίδι του στο διάλειμμα, όπου και εκφράζεται πιο ελεύθερα πότε με τις καλές και πότε με τις όχι και τόσο ευχάριστες στιγμές του. Πολύ πετυχημένο το σκεπτικό σου να αναρτήσεις αυτές τις αυθόρμητες -και αστείες κατά κάποιο τρόπο- συνομιλίες καθώς και οι εύστοχες επισημάνσεις σου!!!
Dorothea says
27/04/2009 at 10:49xaxaxaxaxxax όντως πολύ καλές κουβέντες. αυτές οι μητέρες όλο ενίσχυση αυτοπεποίθησης δεν το συζητώ 🙂
ο πιτσιρικάς όμως πολύ γέλιο. σου λέει ο καημενος θα κατσω που θα κατσω τοση ωρα εδωμεσα να την βλεπω να βγαζει – βαζει ρουχα δεν παραγγελω και κατι να φαω που πινω. ωραιος!
Κοκκινοσκουφίτσα says
27/04/2009 at 10:26Άσπα μου, καλημέρα και καλή εβδομάδα! γαργαλιστική ανάρτηση! Αν δεν γίνομαι πολύ αδιάκριτη, ο σύζυγός σου αντιδρά σωστά σε τέτοια φλέγοντα ζητήματα; Υποθέτω πως ναι.