Έπεσε το πρώτο και μένουν άλλα …19!
Περιττό να σας πω ότι η Εβελίνα δεν περπατάει, πετάει!
Και στα δικά σας οι μικρότεροι…
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Aspa says
01/08/2009 at 22:56Νίο
Πραγματικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ το ποιηματάκι! Και τι να πω για την προφορά και τη μετάφραση; Τέλεια όλα! Ελπίζω ο φρονιμίτης να αφαιρέθηκε σχετικά ανώδυνα!
Νίο says
30/07/2009 at 22:37προσπάθησα για την προφορά, αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες δεν μπορει να αποδοθεί καλά…
το σίγμα το λέμε παχύ. όταν μια λέξη τελειώνει σε μη σύμφωνο λέγεται μέσα από το στόμα η τελευταία συλλαβή.
Νίο says
30/07/2009 at 22:34Το βλάχικο ποιηματάκι που είχα υποσχεθεί για το «χάσιμο» των δοντιών….
Μάλιστα θα το χρησιμοποιήσω και εγώ αφού έβγαλα έναν άχρηστο φρονιμίτη!!!
«Τσουάρ(α) τσουάρ(α) γκάιϊ
Σ’ τς ντάου ντ’ ός(ου), ντέιϊν ντ’ ασήμι»
Και τώρα η ώρα για τη μετάφραση:
Τσουάρ(α) = σαν επιφώνημα που μοιάζει με τη λέξη για τα πόδια. μάλλον εννοεί πλησίασε – η παρένθεση είναι γιατί το α λέγεται μέσα από το στόμα.
Γκάϊι = κατά λέξη το κοράκι, αλλά εννοεί εδώ γενικά τα πουλιά ή κάποιο πουλί
Σ= να
Τς = σου
Ντάου = δίνω
Ντ’ (απ’ το ντι, στις άλλες λατινογενείς γλώσσες υπάρχει ως de και di) = από
Όσ(ου) = κόκαλο
Ντέιϊν = δώσε μου
Ντ’= από
Ασήμι = η ελληνική λέξη – τα βλάχικα του Ελλαδικού χώρου είναι επηρεασμένα κατά πολύ από την ελληνική γλώσσα
Aspa says
22/07/2009 at 17:26maria
Ευχαριστούμε Μαρία μου! Και τι δεν έφερε η νεράιδα, ανταγωνίστηκε τον Άγιο Βασίλη σε δώρα! Αλλά ήταν πρώτο δόντι για αυτό… Φιλάκια πολλά από τη ζεστή Αθήνα!
αχτίδα
Τώρα παρακολουθεί το νέο δοντάκι που βγαίνει και καμαρώνει! Χαιρετισμούς σε όλους σας 🙂
αχτίδα says
22/07/2009 at 15:24Αχ! τι όμορφες στιγμές για να θυμάσαι.Να τα προσέχει τώρα πες της γερά και σιδερένια έλεγεη γιαγιά μου.
maria says
20/07/2009 at 23:20αχου μωρέ από μικρές στα βάσανα! η νεράιδα των δοντιών τι καλό της έφερε?
εμείς σαν πιο πατροπαράδοτες τα πετούσαμε στα κεραμίδια και λέγαμε ένα στιχάκι που μου διαφεύγει κ τα ζητούσαμε πίσω σιδερένια..
εμένα μόνο σιδερένια γίνανε (από τα πολλά σφραγίσματα!)
έκανα και καθαρισμό σήμερα και μαρτύρησα..
με ενημέρωσαν και για τράπεζα φύλαξης οστεοβλάστων από νεογιλά δόντια και φρονιμίτες. πολύ ψαγμένα πράματα!!!
εύχομαι και τα άλλα 39 να έχουν τέτοια χαρά(μαζί με της μικρής)!
φιλάκια σας!!
Aspa says
19/07/2009 at 21:27Τζίνα
Να τα χαίρεσαι τα μικρά σου αστροπελέκια! Ωραίες ηλικίες 🙂
Aspa says
19/07/2009 at 21:26JK O SKPOYTZAKOS
Την επόμενη φορά θα οργανωθούμε καλύτερα και θα πούμε και τραγουδάκι! Καλά να περάσεις, καλή ξεκούραση και καλό καλοκαίρι 🙂
Aspa says
19/07/2009 at 21:25Global Greek
Σε ευχαριστούμε για την ευχή! Έγινε η αρχή! 🙂
Aspa says
19/07/2009 at 21:18Άντρια
Μπράβο σε σένα που μας έδωσες την ιδέα! Φιλάκια!
Aspa says
19/07/2009 at 21:12Σοφία
Ευχαριστούμε, έχουμε μέλλον ακόμα!
Aspa says
19/07/2009 at 21:11Artanis
Καλησπέρα Artanis μου! Πολύ πλάκα, το κάθε παιδί με την προσωπικότητά του…
Καλή εβδομάδα, φιλιά!
Τζίνα says
19/07/2009 at 18:51Τα μικρά μου αστροπελέκια είναι δέκα και οκτώμισυ χρονών 🙂
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS says
19/07/2009 at 17:49ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΟΛΑ.ΕΙΠΑΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΕΤΑΓΕ;
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡ.ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ.
Global Greek says
19/07/2009 at 13:36με το καλό και τα επόμενα :-)) και τα καινούργια δυνατά και κάτασπρα όπως τα πρώτα!
Άντρια says
18/07/2009 at 14:39χαχαχαχα!Μπράβο βρε Άσπα! Τα συνδύασες παμπόνηρα! Για να μην έχει το κορίτσι κανένα πρόβλημα όταν θα τα διηγείται στις φιλενάδες της, επιστρέφοντας στο σχολείο. Τί πρόβλημα? χμ……
Κάποτε στην τάξη μου έγινε ο εξής διάλογος :
"Άννα τί το έκανες το δόντι που σου βγήκε?"
"Το πέταξα στα κεραμίδια της γιαγιάς"
"Βλακεία έκανες. Αν το φύλαγες και το έβρισκε η νεράιδα, θα σου είχε φέρει δώρο!!"
"………"
και νάάά τα κλαματάκια να ξεσπούν μέσα σε δευτερόλεπτα από την Αννούλα την "παραδοσιακή"
🙂
Τώρα θα τους τρελάνει όλους η Εβελινούλα με την κουρούνα της νεράιδας. αμ πώς!!
Φιλάκια!
Σοφία says
18/07/2009 at 11:45Καλή συνέχεια!
Artanis says
18/07/2009 at 10:06Αχ το φαφουτούτσικο μικρό σου…Εμένα τα δικά μου δεν ήθελαν να πανε σχολείο όταν τους έλειπαν δόντια…Ούτε και ρίχναμε τα δόντια στα κεραμίδια: στο ψυγείο τα βάζαμε να μη …χαλάσουν, κι από κει "εξαφανίζονταν" μυστηριωδώς…
Καλό Σ/Κ, φιλάκια στην οικογένεια…
Aspa says
17/07/2009 at 23:42Δημιουργία
Ευχαριστούμε 🙂
Καλό και δροσερό Σαββατοκύριακο να έχουμε!
Aspa says
17/07/2009 at 23:41VaD
Πλάκα πλάκα, η προφορά άλλαξε αισθητά! Είναι απίστευτο!
Φοράω επίσημο ένδυμα και έρχομαι 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 23:33Matziris Kostas
Πολύ καλό! Ωραίες στιγμές που αφήνουν όμορφα συναισθήματα!
Aspa says
17/07/2009 at 23:30sstamoul
Είδες καμάρι που κάνει; Δείχνει σε όλους με περηφάνια την τρύπα! Και στα δικά σας Στέλλα!
Aspa says
17/07/2009 at 23:22Άντρια
Καλά είσαι απίστευτη! Καταπληκτικό το ποιηματάκι. Δεν το ήξερα… Εμείς ζούμε στον κόσμο των νεράιδων. Νεράιδα ήρθε και πήρε τα μπιμπερό και τις πιπίλες όταν έπρεπε να τις αποχωριστούν, νεράιδα έρχεται και επιθεωρεί τα δωμάτια και αφήνει δώρα όταν είναι τακτοποιημένα και βέβαια νεράιδα ήρθε για το δοντάκι. Και άφησε δωράκια και για τα δυο κορίτσια 🙂
Επειδή όμως οι λαϊκές παραδόσεις δεν πρέπει να ξεχνιόνται, σε επόμενο δοντάκι θα την ακολουθήσουμε. Θα τους μάθω το ποιηματάκι από αύριο κιόλας. (Θα τους πω ότι η κουρούνα είναι της νεράιδας! Πειράζει; Χαχαχα)
Aspa says
17/07/2009 at 23:11Νίο
Ευχαριστούμε για τις ευχές!
Ανυπομονώ να το διαβάσω το ποιηματάκι! Και βέβαια να το ποστάρεις. Θα περιμένουμε να το διαβάσουμε με μεγάλη ανυπομονησία! 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 23:02Τζίνα
Το κρύψαμε κάτω από το μαξιλάρι και ήρθε και το πήρε η νεράιδα των δοντιών! Εσένα τα δυο μικρά σου, τι ηλικία έχουν;
Aspa says
17/07/2009 at 22:57matriga
Σε ευχαριστούμε 🙂 Είναι πράγματι από τις πολύ χαρούμενες στιγμές. Η Εβελίνα καμαρώνει σαν παγώνι και εμείς δεν μπορούμε παρά να παρασυρόμαστε από τη χαρά της!
Aspa says
17/07/2009 at 22:51Βασίλη
Ωχ, θα με τρελάνει με τα σφυρίγματα! Τέλος πάντων, τώρα είναι η ευκαιρία σου, εκμεταλλεύσου την!
Aspa says
17/07/2009 at 22:42Τρελοτουρίστρια
Φαφούτικο τρελό χαμογελάκι! 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 22:41γαστεροπλήξ
Χαχαχα λες να μας ανοίξει κρατήρα; Είδες πώς μεγάλωσε το κοριτσάκι μας; Χθες ήταν μωρό και σήμερα χάνει το πρώτο της δοντάκι! Πολλά φιλιά 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 22:37Dorothea
Ήταν τόσος ο ενθουσιασμός της για να βγάλει το δόντι που δεν κατάλαβε ούτε πόνο ούτε τίποτα! Τώρα να δεις καμάρι που κάνει για … την τρύπα 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 22:35DaNaH
Κι εγώ όταν ήμουν μικρή, η νεράιδα ερχόταν για τα δοντάκια οπότε το ίδιο έθιμο ακολουθώ και για τα κορίτσια! Ήρθε το βράδυ που κοιμόντουσαν, πήρε το δοντάκι και άφησε δωράκια και για τις δυο!
Aspa says
17/07/2009 at 22:26Me:Moir
Τη νεράιδα των δοντιών την περίμενε πώς και πώς! Και ήρθε βέβαια το βράδυ που κοιμόταν και της άφησε δωράκια! Μεγάλη χαρά 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 22:23ΦΥΡΔΗΝ – ΜΙΓΔΗΝ
Τι ωραία η ευχούλα της μαμάς! Εμείς το κρύψαμε κάτω από το μαξιλάρι και ήρθε και το πήρε η νεράιδα των δοντιών! Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Aspa says
17/07/2009 at 22:21Αδαμαντία
Δεν το ήξερα ότι τα δόντια τα παίρνει και ο ποντικός! Τι τη φωνάξαμε τότε εμείς τη νεράιδα των δοντιών; Πιο εύκολο θα ήτανε με τον ποντικό! 😉
Δημιουργία says
17/07/2009 at 18:06Γερα και σιδερενια τα καινουργια που θα βγουν.
Dorothea says
17/07/2009 at 12:28@Vassilis ναι! τέλεια ευκαιρία! εκμεταλεύσου την και θα σε ευγνομωνεί στο μέλλον.
στο λέει μια γυναίκα που δεν μπορεί να σφυρίζει 🙁
VaD says
17/07/2009 at 07:40Τώρα μπορει να φωνάκθει το Θωτήρη;:))Αντε στα υπόλοιπα…
ΥΓ.Καλείσθε δι υπόθεσίν σας εις το ιστολόγιόν μας,ένδυμα επίσημον.
Matziris Kostas - δάσκαλος says
17/07/2009 at 06:40Εμάς μας έλεγαν αστειευόμενοι: "Γιατί άνοιξες το καπάκι από το μπουκάλι της πορτοκαλάδας με τα δόντια;" Άντε και με μια καλή οδοντοστοιχία"!!
sstamoul says
16/07/2009 at 21:35Πολύ συγκινητικό! Κυρίως που την ώρα που το δείχνει χαμογελά (φαίνεται πως το χαίρεται που μεγαλώνει)! Και στα άλλα με υγεία!
Άντρια says
16/07/2009 at 20:56Άχουυ! μεγάλωσε το κορίτσι μας! Τι ωραία στιγμή!χμμ..Τώρα έχετε να επιλέξετε μεταξύ της νεράιδας των δοντιών (αμερικανιά 🙂 ή της λαικής μας παράδοσης με την κουρούνα στα κεραμίδια. Πετάμε το δοντάκι οικογενειακώς, απαγγέλοντας : " Πάρε κουρούνα το δοντάκι μου και φέρε μου καινούριο, να ροκανίζω κόκκαλα, να τρώω παξιμάδια ". Βεβαίως υπάρχουν και οι παραλαγές με τον ποντικό, τα νομίσματα κάτω από το μαξιλάρι κ.α Εσείς τι επιλέξατε? 🙂
Φιλάκια!
Νίο says
16/07/2009 at 20:07Σιδερένιο το καινούριο!!! εμένα η γιαγιά μου έλεγε ένα βλάχικο* ποιηματάκι…. δυστυχώς έχω να το ακούσω πολύ καιρό και το έχω ξεχάσει
*όταν λέω βλάχικα δεν εννοώ τα χωριάτικα Ελληνικά που πιστεύουν η περισσότεροι… Τα βλάχικα είναι μια λατινογενής γλώσσα με άμεση συγγενή γλώσσα τα ρουμάνικα. Έχει πολλά κοινά στοιχεία με όλες τις υπόλοιπες λατινογενείς γλώσσες όπως Ιταλικα, Ισπανικά κ.α.
Υ.Γ.: Άσπα, αμα το βρω να το ποστάρω???
Τζίνα says
16/07/2009 at 19:08To πετάξατε στα κεραμίδια;…άντε με το καλό και στα υπόλοιπα 🙂
matriga says
16/07/2009 at 16:59Σου εύχομαι να είναι σιδερένιες οι κούκλες σας και να τις χαίρεστε με το Βασίλη. Αυτές οι στιγμές είναι που μένουν και αυτά τα παιδικά χαμόγελα είναι τα πιο τρυφερά 🙂
Vassilis says
16/07/2009 at 15:25Τώρα είναι που θα την μάθω να … σφυρίζει!
Crazy Tourists says
16/07/2009 at 15:11Αυτά είναι!!!! Με το καλό και τα υπόλοιπα!!!
Τρελό χαμογελάκι τώρα!!! 🙂
Τρελοτουρίστρια
γαστεροπλήξ says
16/07/2009 at 13:34στα κεραμίδια το πετάξατε; με προσοχή τέτοιο δόντι μη σας ανοίξει κανέναν κρατήρα!!!!!!!
σιδερένιο το νέο!!!!!!με το καλό να βγουν και τα άλλα, μεγάλωσε το κοριτσάκι σας.
πολλά φιλάκια
Dorothea says
16/07/2009 at 12:40με ένα πόνο όλα να βγούν! 🙂 και μένα αν θυμάμαι καλά τα πετούσαν στα κεραμίδια!
DaNaH says
16/07/2009 at 12:23Εμένα όταν έπεφτε ένα δόντι το έβαζα κάτω από το μαξιλάρι μου και οι γονείς μου (εχμμ sorry η νεράιδα εννοώ ;)) άφηναν χρήματα κάτω από το μαξιλάρι και το πρωί που ξυπνούσα το σήκωνα γρήγορα να δω τι έχει από κάτω!
Εσύ τι από τα παραπάνω θα ακολουθήσεις ως έθιμο Άσπα; 🙂
Me:Moir says
16/07/2009 at 12:07Για κάθε δοντάκι που χάνεται, να της αφήνεις μια καραμελίτσα απο αυτές που της αρέσουν πολύ κάτω απο το μαξιλάρι. Να της πείς οτι είναι απο την καλή νεράιδα 🙂
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ says
16/07/2009 at 12:04Αααα…. στα κεραμίδια το πετάξατε;
Δε θυμάμαι και τί ευχή μου έλεγε η μαμά μου, η οποία τελείωνε ως εξής:"…. και καινούριο φέρε μου το"
Φιλί στο γλυκό της μυτάκι.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Adamantia says
16/07/2009 at 11:53Στα κεραμίδια να το πάρει ο ποντικός γρήγορα!
Φιλιά πολλά σε όλους σας!