“Τα παιδιά βρίσκουν παρηγοριά στις ελλείψεις, στις άγνοιες, στις ανασφάλειες που μοιάζουν με τις δικές τους. Ευγνωμονώ τη μητέρα μου που με άφησε να δω τις δικές της.”
~ Erma Bombeck
Πριν από κανένα χρόνο διάβασα στο Simple Kids για μια όμορφη τρυφερή συνήθεια, που επινόησε η μαμά της Megan (που έγραψε το post) όταν ήταν μικρή, την οποία εφαρμόζει και η ίδια σήμερα με τα δικά της παιδιά. Έγραφε ότι είναι η πιο γλυκιά παιδική της ανάμνηση… Μου άρεσε πολύ και την υιοθετήσαμε κι εμείς.
Έτσι, όποτε αισθάνομαι λίγο στρεσαρισμένη ή στενοχωρημένη για οποιοδήποτε λόγο, κάθομαι στο πάτωμα και λέω στα κορίτσια: «Επείγουσα αγκαλίτσα!» και ό,τι κι αν κάνουν το αφήνουν και τρέχουν στην αγκαλιά μου. Καθόμαστε έτσι αγκαλιασμένες για λίγα λεπτά μέχρι που αρχίζουμε και αισθανόμαστε καλύτερα. Τι ευεργετική που είναι η αγκαλιά των παιδιών, η μυρωδιά των μαλλιών τους, το κορμάκι τους που το νιώθεις να ανασαίνει καθώς σε αγκαλιάζει…
Και από την άλλη και εκείνες, κάθε φορά που νιώθουν άσχημα ξέρουν ότι αν φωνάξουν «επείγουσα αγκαλίτσα» θα αφήσουμε ό,τι κι αν κάνουμε και θα παρηγορήσουμε η μία την άλλη…
Δοκιμάστε το κι ας γίνει και το δικό σας μικρό μυστικό… Αλλά σύντομα. Γιατί ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι να πουν: “Άσε μας ρε μάνα”!
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Υπέροχη ιδέα και σωτήρια νομίζω…
Ναι! Την έχουν ανάγκη τα παιδιά, την έχουμε ανάγκη και εμείς!
Δεν έχεις ιδέα πόσες φορές που γίνεται κάτι με την Δώρα, θυμάμαι κάποια ανάρτηση σου που διάβασα πολλές φορές ακόμα και πολύ προ εγκυμοσύνης!
Έτσι και χθες!
Είμασταν σε ένα παιδικό πάρτυ, η Δώρα άρχισε να αισθάνεται άβολα κάποια στιγμή, έρχεται κοντά μου και πολύ διακριτικά μου λέει στο αυτί “μαμά γκαλιά”…
Σηκώθηκα, την κράτησα κοντά μου, πήγαμε λίγο πιο πέρα για να είμαστε ήσυχα και την κράτησα όσο πιο σφικτά μπορούσα… Λίγα δευτερόλεπτα μετά [δυστυχώς κράτησε πολύ λίγο] ήταν έτοιμη να συνεχίσει με τους φίλους της.
Ποτέ δεν έκανα συνειδητά αυτή την κίνηση. Φαίνεται όμως όταν διάβασα το πόστ αυτό [και από ότι βλέπω δεν είχα καν γνωρίσει τον άντρα μου, όταν το έγραψες!!!!!!] μου έμεινε μέσα μου και κάποια στιγμή μου βγήκε αυθόρμητα!
“Γκαλιά” λοιπόν για εμάς η επείγουσα αγκαλίτσα σας!
Μου έφτιαξες την ημέρα με το σχόλιό σου. “Γκαλιά” στη Δώρα (και στη μαμά της) και από μένα!
Το είχα διαβάσει και παλιότερα το άρθρο σου και μου άρεσε πολύ η ιδέα, αλλά η κόρη μου ήταν αρκετά μικρή.
Τι καλά που μου το θύμισες! Νομίζω ότι είναι σε ηλικία που μπορούμε πλέον να το υιοθετήσουμε.
Μετά το βάζο των αναμνήσεων, νομίζω η επείγουσα αγκαλίτσα θα γίνει must στις μαμάδοbloggers!
Θα χαρώ πολύ να το υιοθετήσετε Αγγέλα. Θα γίνει σίγουρα μία από τις πιο γλυκές σας συνήθειες. 🙂
Εμείς λοιπόν, Άσπα μου, έχουμε την ομαδική αγκαλίτσα σύμφωνα με τη Ναντίνα!!!!!!
Ομαδική αγκαλίτσα κανείς;
Φιλιά!!!!!
Τι ωραία…Σας εύχομαι ομαδικές αγκαλίτσες κάθε μέρα!
τελειο Ασπα μου…! θα το δοκιμασω και εγω..!!!
καλα κουλουμα!
Καλά κούλουμα Αύρα και καλές αγκαλίτσες!
πολύ καλό!!!αν και έχουν φτάσει στην ηλικία που μπορεί να πουν άσε μας ρε μάνα,θα το προσπαθήσω…φιλιά!
Φιλιά και περιμένω τα αποτελέσματα! 🙂
πολύ πολύ καλό!
Ευχαριστώ πολύ πολύ!
«Επείγουσα αγκαλίτσα!» είναι και εφαρμόσιμη στα ζευγάρια 😉
Αυτό να λέγεται! Ευεργετική και πολύτιμη!
Ααααααααααααααααααχ!!!!!!!!
Αγκαλίτσα κανείς;
Κοιμήθηκαν οι μικρές; Αύριο τότε!
Εγώ σου στέλνω μία διαδικτυακή!
Χμμ …
Πειράζει που εμείς κάνουμε επείγουσες αγκαλίτσες κάθε μέρα, σχεδόν όλο το απόγευμα; Γιατί, όταν οι τύψεις με πνίγουν από τις πολλές ώρες δουλειά, ρουφάω κάθε λεπτό με τα παιδιά.
Δεν το λέμε “Επείγουσα Αγκαλίτσα”, αλλά “Πόσο Περίεργα Μπορούμε να Πέσουμε Στον Μπαμπά Όταν Είναι Ξαπλωμένος Στο Χαλί”.
Καλά, εντάξει, δεν το λέμε έτσι ακριβώς, αλλά αυτό κάνουμε. Και μόνο που το σκέφτομαι, με πιάνω να χαμογελώ.
Και όπως είπες κάποια μέρα θα σκάσει η φούσκα με ένα Άει Παράταμας! Ο δημοφιλέστερος “Άγιος” της εφηβείας. 😉
Κι εγώ χαμογελάω που σας σκέφτομαι.
Και ξεκαρδίστηκα με τον Άει Παράταμας! Δεν τον ήξερα!!!
Τι όμορφο και ευεργετικό!!:D
Thanks Μαρία μου… 😀
xaxaxa πολύ γλυκόοο.. πάντα με λειώνετε.. :):)
Πάντα με τον καλό λόγο. Thanks!
απλά υπέροχο… ο καθένας το ονομάζει όπως θέλει, αλλά τελικά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο… πρέπει να το μάθω άμεσα στην νοηματική!! 🙂
Πολύ συγκινητικό αυτό που έγραψες. Αναμένω αποτελέσματα! 🙂
….εμείς το αποκαλούμε “ζουζούνισμα”! Τελευταία έχει προστεθεί στην αγκαλιά μας και η Μπουμπού, η “εγγονή” μου! 🙂
Αχ αυτές οι νέες “γιαγιάδες”… Καλά ζουζουνίσματα!
Αχ!!! Θέλω κι εγώ επείγουσα αγκαλίτσα!!!
Θα το εφαρμόσω συστηματικά! Αν και ο μικρός μου έρχεται συχνά πυκνά και λέει «αγκαλίτσα!» χωρίς το επείγουσα!
Και οι κανονικές χρειάζονται και οι επείγουσες!
Καλές αγκαλίτσες Φλώρα!