Το έχω γράψει ήδη στο Twitter και στο Facebook, αλλά αξίζει και δική του ανάρτηση στο blog γιατί είναι ΤΟ ορόσημο. Ορόσημο αντίστοιχο της φοράς που η Εβελίνα έγραψε την πρώτη της λέξη ή της ημέρας που Εβίτα πήγε για πρώτη φορά σχολείο!
Οι κόρες μου άρχισαν να μου φτιάχνουν καφέ! Και μου φτιάχουν κάθε μέρα! Το φαντάζεστε; Να κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ (ναι καλά) να δουλεύεις στον υπολογιστή και να έρχονται να σε ρωτάνε:
“Μαμά μήπως σε παρακαλώ θα μπορούσα να σου φτιάξω καφέ;” Ή να μην προλαβαίνεις να πεις “να είχα ένα καφεδάκι” και να σκοτώνονται να πάνε να στον φτιάξουν. (Άραγε πόσο θα διαρκέσει αυτή η περίοδος;;;) Και να μην στον φέρνουν έτσι σκέτο και μαραμένο, αλλά με 1-3 ομπρελίτσες και πολλή-πολλή-πολλή αγάπη!
Αν μπορούσατε να βλέπατε το βλέμμα ικανοποίησης καθώς απολαμβάνω το παγωμένο μου φραπεδάκι… Οι πόνοι της γέννας άξιζαν! Τα ξενύχτια άξιζαν! Οι θυσίες άξιζαν!
Και στα δικά σας! 🙂
(Το τι καφέδες καθαρίζω μετά από τον πάγκο, το πάτωμα και τους τοίχους, δε λέγεται!)
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Αυτή τη φάση του φραπέ την είχαν περάσει τα παιδιά μου πέρισυ στο σκάφος του παππού. Φτιάχνανε φραπέδες για όλους και με πίεζαν να πιω κι εγώ που δεν πίνω, για να έχουν να φτιάχνουν έναν παραπάνω!!! Βέβαια ήταν λίγο νερομπουλέ οι καφέδες, αλλά κανείς δεν παραπονέθηκε και όλοι φυσικά και θέλανε καφέ πάντα (εκτός από την άκαρδη μάνα που δεν υπέκυψε στις πιέσεις)
Ο πρώτος ήταν απίστευτα νερουλός. Αλλά τώρα είναι μια χαρά! Απλά τίγκα στις ομπρελίτσες!
Χαχαχαχα, καταπληκτικό! (Χριστίνα από Κρήτη)
Thanks Χριστίνα. Πολλά φιλιά!
Μόνο για να διαψεύσω όσους περιμένουν καφέδες αποκλειστικά απ’ τις κόρες, ο μικρός (11 πλέον) φτιάχνει εσπρέσο, καπουτσίνο ΚΑΙ τριεπίπεδο λάττε ματσιάτο εδώ και μερικούς μήνες.Είχα σκεφτεί να το κάνω ποστ, αλλά φοβήθηκα το κακό το μάτι. Δεν τον δανείζω εκτός κι αν γίνουν πολύ σοβαρές προτάσεις :-)))
Δεν τον δανείζεις αλλά τον παντρεύεις; Κόρες της παντρειάς έχω, καλό είναι να ξέρω!
Να τον παντρέψω με μία από τις άπαιχτες κούκλες; Τιμή μας! Έναν προβληματισμό έχω: αν ξέρουν να φτιάχνουν μόνο καφέδες, δεν θα είναι κάπως νευρικό ζευγάρι; 🙂
Δε λέει να αναλάβουν οι συμπεθέρες το μαγείρεμα. Let’s wait!
Ας μάθουν πρώτα!!! 🙂
Aυτά είναι! άντε και σε κοκτέιλ εύχομαι! 😛
Ευχαριστώ! Φαντάζεσαι: “Αχ να είχα μια Μαργαρίτα!” και να μου φτιάχνουν!
Πάντως οι ομπρελίτσες θυμίζουν κοκτέιλ!
Έχεις κορίτσια και σου φτιάχνουν καφέ, άμα είχες αγόρια όπως εγώ δε θα τον έβλεπες ούτε ζωγραφιστό!!! Πάντως, πάλι καλά που πίνεις φραπέ, γιατί αν έπινες ελληνικό θα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα νομίζω… 😉
Το καλοκαίρι τον προτιμώ. Το χειμώνα θα δούμε τι θα κάνω! (Με βλέπω να ξεπαγιάζω με φραπέ 12 μήνες το χρόνο!)
Στους δικούς μου εξ αρχής είχα δείξει αρνητική στάση στο να βοηθήσουν στο πλύσιμο των πιάτων (μπαμπάς είμαι, αν δεν είναι σαφές). Τώρα πια με παρακαλούν, και μόνο που δεν μου φιλούν τα πόδια όταν τους δίνω κάνα πιάτο να ξεπλύνουν. Άσε που τσακώνονται ποιος θα πάρει το σφουγγάρι για να σφουγγαρίσει όσα έχουν πρώτα ξεπλύνει (θα μπορούσε να είναι δύο τα σφουγγάρια στο νεροχύτη, αλλά έτσι θα έπεφτε το επίπεδο δυσκολίας).
Για τον καφέ τούς έχω ήδη δείξει πόσο *δύσκολη* και *απροσπέλαστη* είναι η όλη διαδικασία. Μου το ζητάνε, αλλά αρνούμαι (διότι περιμένω να πάρουν λίγο μπόι ακόμα και να μη χρειάζεται να σηκώνομαι καθόλου).
Ο μικρός, δε, μια στο τόσο, ζητάει μια γεύση άρνησης και ο ίδιος:
«Μπαμπά, πεθ μου να μη φάω.»
«Μενέλαε, μη φας, θα σε βάλω τιμωρία!» (με πειστικά απειλητικό ύφος)
(Χαμ, η μεγάλη χαψιά)
Καλά κάνεις. Οι διαφορές μεταξύ αγοριών και κοριτσιών αλλού πρέπει να επικεντρώνονται κι όχι σε τέτοια πράγματα. Όσο για τους καφέδες, εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου που όταν μου έλεγε ο δικός μου πατέρας να του φτιάξω κανένα καφέ πως αντιδρούσα!!!
Χαχα… Φλερτάρω με την ιδέα να βάλω τον καφέ στο χαμηλό παιδικό συρτάρι για να μη χρειάζεται να σηκώνομαι κι εγώ καθόλου. Γιατί ψηλά δεν τον φτάνουν.
(Καλά καλά αστειεύομαι μη φωνάζετε!)
Και μετά γίνονται 18, και τα παρακαλάς.”Τακτοποίησε παιδί μου το δωμάτιο σου που είναι σαν βομβαρδισμένο”.Τίποτα βέβαια.Όσο για καφέ όνειρο απατηλό.Ελπίζω να είναι και αυτή μια …..φάση
Φαντάζομαι… Πάντως για το θέμα του καθαρίσματος, βρήκαμε τις προάλλες μια πολλά υποσχόμενη λύση: http://on.fb.me/qbU1pt
🙂
Χαχαχαχαχαχα, άντε, άντε, και ομελέτα και παστίτσιο!!! Θα σου έλεγα και κέικ σοκολάτα, αλλά αυτό κι αν είναι φασαρία να το καθαρίζεις από τον πάγκο, το πάτωμα και τους τοίχους!!
;-ΡΡΡΡ
Αχ ανυπομονώ! (Όχι να καθαρίζω, για τα υπόλοιπα!)