Το My WTC, είναι ένα νέο site που φιλοξενεί φωτογραφίες απλών ανθρώπων που έχουν φωτογραφηθεί στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, από τον Αύγουστο του 1966, ως τον Σεπτέμβριο του 2001. Οι φωτογραφίες και ειδικά οι παλιότερες, σε ταξιδεύουν σε άλλη εποχή. Και καθώς τις βλέπεις ξέρεις ότι κανένα από τα πρόσωπα τη στιγμή της φωτογράφισης, δε θα μπορούσε να φανταστεί την τραγική κατάληξη που θα είχαν κάποτε οι Δίδυμοι Πύργοι.
Ούτε κι εγώ τη φανταζόμουν. Να λοιπόν μια τέτοια ανέμελη δική μου φωτογραφία από την κορυφή του ενός από τους δύο Πύργους. Μπορεί να είναι σκοτεινή, μπορεί να είναι ξεθωριασμένη, μπορεί να με δείχνει στην άχαρη ηλικία των 13, είναι όμως μία και μοναδική και είναι πολύτιμη για μένα. Είμαστε με τον αδελφό μου, που ήταν τότε 7. Μας φωτογράφιζε η μαμά μας.
Πόσα συναισθήματα νιώσαμε εκεί πάνω… Όλος ο κόσμος στα πόδια μας. Η αίσθηση ότι ήμασταν ψηλά στον ουρανό – και όμως όχι μέσα σε αεροπλάνο. Η άνοδος με τα ασανσέρ προς την κορυφή. Το μέγεθος. Το ύψος. Ο θαυμασμός. Το δέος.
Εκείνη την ημέρα πήραμε από την υποδοχή εκεί διαφημιστικά προσπέκτους που έγραφαν: «The closest some of us will ever get to heaven.» (Όσο πιο κοντά στον παράδεισο θα φτάσουν ποτέ κάποιοι από εμάς.)
Τι απρόβλεπτη που είναι η ζωή… Τα κτήρια από ατσάλι και μπετόν δεν υπάρχουν πια. Tα προσπέκτους από χαρτί, με τον τίτλο που σε κάνει να παγώνεις, υπάρχουν ακόμη.
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Επέτρεψέ μου να παραβλέψω τη σοβαρότητα του θέματος και την τραγική του κατάληξη και να κάνω ένα πιο ανάλαφρο σχόλιο:
Παρόλο που ανέβηκες τόσο ψηλά Άσπα μου, τα μυαλά σου δεν πήραν αέρα!!!
Γι’ αυτό άλλωστε νομίζω έχεις φτιάξει αυτή την τόσο αξιολάτρευτη οικογένεια.
Καλημέρα.
Ανέβηκα και πιο ψηλά με το αεροπλάνο. Και εκεί την πάτησα… Άστα,
άστα! 🙂
Καλημέρα!!!
Πραγματικά απίστευτο. Η φωτογραφία είναι σίγουρα πολύτιμη. Ένα κατά κάποιο τρόπο κειμήλιο που αξίζει να κρατήσει κανείς για πάντα.!
Έτσι αισθάνομαι κι εγώ! Και χαίρομαι που τώρα τη σκάναρα και την ανέβασα και έτσι θα μείνει για πάντα!
Πολύ ωραία φωτογραφία Άσπα μου και ακόμα πιο ωραίες οι αναμνήσεις ε;
Ωραίες ναι… Σε συντροφεύουν για πάντα!
Εγώ από κάτω και έβγαλα μια φωτογραφία ένα χρόνο μετά από σένα από τον δρόμο έξω από τη Νεα Υόρκη που το μόνο που φαινόταν ήταν οι δίδυμοι!
Ελπίζω να τη σκανάρεις και να τη δούμε και στο Flickr! 🙂
Συγκινητικότατο κομμάτι και φώτο
Συγκινητικότατο κομμάτι και φώτο
Σωτήρη thanks!
Είναι πραγματικά τρομακτικό να ξέρεις πως κάποιο σημείο, της γης, που έχεις βρεθεί κάποια στιγμή της ζωής σου, έχει πάψει να υπάρχει με τόσο τραγικό τρόπο. Σε κάνει να σκέφτεσαι πως το μόνο που αξίζει στη ζωή είναι να γυρίζεις το βράδυ σπίτι σου γερός και να βρίσκεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους να σε περιμένουν με ένα χαμόγελο.
Αυτό ας είναι το μήνυμα! Αυτό είναι που αξίζει! 🙂
Προσωπικά ανέβηκα στον όροφο 107 του wtc δύο μήνες πριν πέσει τον Ιούλιο του 2001.
Και όταν έπεσε σκέφτηκα έναν μαύρο που δούλευε στις τουαλέτες του ορόφου. Να ζεί άραγε;
Τι λες… Άρα θα σου έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό η σκέψη ότι η επίθεση θα μπορούσε να έχει συμβεί όταν ήσουν πάνω. Απίστευτο…
Προφανώς. Είμαι λίγο Μητσοτάκης πάντως. Το 2004 πήγα στη Ρώμη και είδα τον πάπα (στα γενέθλιά του μάλιστα), και μετά από λίγο πέθανε. Αν θες μπορώ να σου στείλω με mail όλη την περιγραφή της επίσκεψής μου στην Αμερική μαζί με το περιστατικό στο WTC.
Και βέβαια θέλω! Θα περιμένω email!
Και βέβαια θέλω! Θα περιμένω email!
μήπως θα μπορούσες να κάνεις μια μικρη επίσκεψη στην ελληνική βουλή ??? Ξέρω μια μικρή χώρα που θα σου ήταν ευγνώμων…χεχεχε..