Κολλητήρι: Μπαμπάκο τι θα φάμε; Η κοιλιά μου γουργουρίζει και η πείνα με θερίζει!
Καραγκιόζης: Μία φέτα κολοκύθι κι ένα ολόκληρο ρεβίθι!
Το παραπάνω απόσπασμα από τον Καραγκιόζη είναι από το βιβλίο της γλώσσας της Πρώτης Δημοτικού.
Η Εβίτα (6,5 χρονών) που η φαντασία της δε σταματάει να καλπάζει, πήρε μολύβι και χαρτί και έκανε την εικονογράφηση.
Η Εβελίνα έγραψε τα λόγια.
Και κάποιες επιπλέον εξηγήσεις: Η τσέπη του καραγκιόζη είναι… άδεια! Τόσο ο καραγκιόζης όσο και το κολλητήρι είναι τσαντισμένοι. Γιατί στο μυαλό τους το κολοκύθι και το ρεβίθι είναι τεράστια (δείτε τα συννεφάκια με τις σκέψεις τους) αλλά τελικά έρχονται αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα. Τουλάχιστον από λάδι, καλά πάμε!
Οπότε αναγκαστικά… «Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε!»
Αχ βρε Άσπα τι απίστευτα που είναι τα παιδιά τελικά!! Θα μας το αφήσουν λες το λαδάκι;
Από λάδι δεν έχουμε να φοβόμαστε, χαχαχα…
Μου αρέσει που στις «σκέψεις τους» υπάρχει και η απαραίτητη διαγραφή 🙂
Όπως είπες όμως και συ, από λάδι καλά πάμε 😀
Ελιές υπάρχουν! χαχαχα..
Χαχαχα!!!