Όταν πήγαινα δευτέρα ή τρίτη δημοτικού και ήμουν πρόεδρος της τάξης, είχα τη φαεινή ιδέα να παίρνω στο σχολείο το αγαπημένο μου βιβλίο (που ήταν εκείνη την εποχή η Πίπη η Φακιδομύτη) και στα διαλείμματα να ανεβαίνω στην έδρα και να το διαβάζω στα παιδιά! Τι διάλειμμα και ιστορίες, είχαμε σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε! Είχα ανακαλύψει έναν θησαυρό κι έπρεπε να τον μεταδώσω! Ευτυχώς πρόσφατα που το κουβεντιάζαμε με τις συμμαθήτριές μου στο Facebook, μου είπαν ότι δεν θυμόνται τίποτα! Φαίνεται δηλαδή ότι δεν ήταν τραυματική εμπειρία!
Την τάση που είχα να προσπαθώ να μεταδώσω αυτά που μου άρεσαν στην υπόλοιπη τάξη, βλέπω ότι την έχει και η Εβελίνα. Μόνο που εκείνη προτιμά να μεταδίδει… κανόνες! Χθες, κάθισε να γράψει τους κανόνες του “κοινηγιτού“. Γιατί το κυνηγητό είναι serious business. Είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής των παιδιών στο σχολείο! Και δεν μπορεί μερικοί συμμαθητές να μην γνωρίζουν τους κανόνες (ή να λένε ότι δεν τους γνωρίζουν!) Έτσι πήρε μολύβι και χαρτί και άρχισε να γράφει, να γράφει, να γράφει. Μετά μου ζήτησε να φωτοτυπήσω το χαρτί σε 24 αντίγραφα για να το μοιράσει στην τάξη! Να τι έγραψε:
(Μετά τις εικόνες, ακολουθεί το κείμενο γραμμένο από εμένα για να είναι πιο ευανάγνωστο. Και χωρίς τα ορθογραφικά – αν και με ξετρελαίνουν!)
- Όσοι κυνηγάνε, πίσω από τη γραμμή.
- Όποιος πιαστεί στη φυλακή.
- Δεν κοροϊδεύουμε και δεν βαράμε.
- Όταν πιάνουμε κάποιον τον πιάνουμε απαλά.
- Στους πιασμένους λέμε προπαίδεια ή τους αφήνουμε στη φυλακή για να τους πουν “ξελέ” (επεξήγηση: αν απαντήσουν σωστά σε μία πράξη προπαίδειας, ελευθερώνονται αλλιώς πρέπει να περιμένουν στη φυλακή μέχρι να τους πει κάποιος “ξελευθερία”).
- Δεν περνάμε το όριο του γηπέδου.
- Στο σπίτι δεν μένουμε πολύ ώρα.
- Δεν υπάρχουν τάιμ-άουτ (ΤΑΙ ΜΑΟΥΤ) εκτός και αν κάποιος χτυπήσει.
- Δεν ξαπλώνουμε στα σκαλιά για να πιάσουμε τους άλλους.
- Δεν λέμε πως είμαστε πιασμένοι για να πούμε ξελέ στους άλλους.
- Δεν μπαίνουμε φυλακή για να ξεφύγουμε από τους κυνηγούς.
- Δεν φεύγουμε από τη φυλακή χωρίς να μας έχουν πει ξελέ ή μας πουν προπαίδεια.
- Η φυλακή είναι πίσω από τους θάμνους δίπλα από το σπίτι.
- Το σπίτι είναι πάνω στα σκαλιά.
- Οι κυνηγοί έρχονται μέχρι το σκαλί που είναι προτελευταίο από κάτω προς τα πάνω.
- Το παιχνίδι σταματάει όταν ο Έκτορας το σκυλάκι είναι εδώ (επεξήγηση: ένας κύριος βγάζει την ώρα του διαλείμματος το σκυλάκι του τον Έκτορα βόλτα και τότε το παιχνίδι σταματάει και τρέχουν στον φράχτη για να χαιρετήσουν).
- Προσπαθούμε να βελτιωθούμε στους κανόνες.
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΗΡΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ, ΒΓΑΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙΤΕ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ*.
ΜΑ και Στέλιο.
* Δεν είχε γράψει Γιάννη, είχε γράψει το επίθετο, αλλά το έσβησα για ευνόητους λόγους.
Αυτάαααα! Και μην ξεχνάτε: Τηρήστε τους κανόνες γιατί την τρίτη φορά θα βγείτε χωρίς δεύτερη κουβέντα!
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Έλιωσα με το σκυλάκι, τον Έκτορα που όλα τα παιδάκια σταματάνε για να τον χαιρετήσουν! Μα πόσο γλυκά είναι αυτά τα παιδάκια!
Μα είναι γλύκα τα παιδάκια. Αυτός ο κανόνας του κυνηγητού πολύ μου άρεσε κι εμένα!
Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται αρχηγοί και ηγέτες… πως να το κάνουμε!!
Αλλά πάνω απ’ όλα γυναίκα: Όταν πιάνουμε κάποιον τον πιάνουμε απαλά (τέταρτος κανόνας). Τέλειο!
Savoire vivre για κυνηγητό, χαχα… Απαλά και με αγάπη!
κριός είναι; =Ρ
Όχι, τι λένε για τους κριούς; Για πες!
Υδροχόος, είναι 🙂
“Στους πιασμένους λέμε προπαίδεια ή τους αφήνουμε στη φυλακή ! ” Λευτεριά στους φυλακισμένους! Δεν έφταιγε αυτός κύριε πρόεδρε. Την μέρα που κάναμε το 7 Χ 8 έλειπε!!!Οι κυνηγοί έρχονται μέχρι το σκαλί που είναι προτελευταίο από κάτω προς τα πάνω.
Πολύ έχουν δυσκολέψει οι κανόνες του κυνηγητού! Μάλλον όλο στη φυλακή θα ήμουν αν έπαιζα μαζί τους!
Αν δεν είσαι καλός στην προπαίδεια, χάθηκες στις μέρες μας! Και κομπιουτεράκι απαγορεύεται! 🙂
Όταν πιάνουμε κάποιον τον πιάνουμε απαλά. !! η επιτομή των καλών τρόπων!
Ε μα τι κάνω τόσα χρόνια; Δεν πήγαν χαμένες οι συμβουλές μου!