«Παντέλειες» κουβέντες!

Τι λέει; Και τι δεν λέει! 9χρονη Εβελίνα: Πάρτε μία μικρή απολαυστική γεύση!

❖ Μπαίνω στην κουζίνα και την βλέπω να έχει ανοίξει ένα φακελάκι ζάχαρη και να την αδειάζει στο στόμα της. (σαν να λέμε την έπιασα με το χέρι στο βάζο του γλυκού…)
Εγώ: Τι κάνεις εκεί παιδί μου; Πας καλά;
Εβελίνα: Η ζάχαρη επέμενε!

❖ Πρώτη μέρα του σχολείου μετά τις διακοπές του Πάσχα
Εγώ: Γιατί Εβελίνα έφερες πίσω το τοστ σου και ούτε καν το δοκίμασες;
Εβελίνα: Δεν προλάβαινα μαμά. Μετά από τόσες μέρες διακοπές ήμουν χωμένη μέσα στους φίλους σε όλα τα διαλείμματα!

❖ Λίγο πριν να πάω στην παρουσίαση του Koilitsa.com 

❖ Έχουν έρθει φίλοι τους στο σπίτι. Η Εβελίνα έχει έρθει για λίγο στην κουζίνα μαζί μου, τα υπόλοιπα παιδιά παίζουν στα δωμάτια.
Εγώ: Έτοιμο το φαγητό. Για ελάτε!
Κανείς δεν έρχεται (σιγά μη σταματήσουν το παιχνίδι)
Εγώ: (Ξανά) Έτοιμο το φαγητό!
Τίποτα.
Εβελίνα: (με κοιτάζει με συμπόνοια) Μαμά ο λόγος που δε σε ακούνε είναι επειδή κάνεις αυτή τη γλυκιά φωνή και έτσι κανείς δεν σε παίρνει στα σοβαρά. Πρέπει να κάνεις την αυστηρή φωνή. Πάω εγώ που δεν ντρέπομαι.
(Πήγε. Ήρθαν.)

– Μαμά, τι ωραία… Γιατί σου στείλανε αυτά τα βιβλία;
– Επειδή έχω το blog Εβελίνα μου.
– Ωραία. Να τη συνεχίσεις αυτή τη δουλειά ακόμα και γριά!

Μετά από λίγο που το σκέφτεται καλύτερα: «Αυτά όμως είναι για εμάς. Δε θα έπρεπε να έχουν στείλει και κάτι για σένα;» (Με σκέφτεται!)

❖ Επεξεργάζεται τα γυαλιά της γιαγιάς της:
Όταν φοράς γυαλιά τα βλέπεις όλα σε ζουμ.

❖ Από φόβο μην κλειδωθούν μέσα στα δωμάτια, από τότε που γεννήθηκαν τα παιδιά είχαμε εξαφανίσει τα κλειδιά των δωματίων. Τώρα βέβαια που μεγαλώνουν, θα αρχίσουν σιγά-σιγά  να επιστρέφουν στις θέσεις τους. Κάποια στιγμή το ‘φερε η κουβέντα και είπα: «Και όταν θα μεγαλώσετε λίγο ακόμα, θα σας δώσουμε και τα κλειδιά των δωματίων σας.»
Εβελίνα: (με απίστευτη έκπληξη) Υπάρχουν;
(και μετά από λίγο) Πόσο καιρό υπάρχουν και μας τα κρύβετε;

❖ Φιλοξενούν τον φίλο τους τον Γιώργο. Είναι αργά, είναι κατακουρασμένοι, είναι στα κρεβάτια, αλλά αρνούνται να το πάρουν απόφαση και να κλείσουν τα μάτια.
Γιώργος: Έλα θες να παίξουμε…; (και είπε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι)
Εβελίνα: (λίγο πριν να καταρρεύσει) Μπα. Παίξε εσύ. Εγώ μπορεί να ξυπνήσω σε λίγο να παίξω.

❖ Ετοιμάζονται να πάνε να παίξουνε στο σπίτι του Γιώργου. Ο Γιώργος έχει ένα μικρό αδελφάκι τον Παναγιώτη, που όλο θέλει να παίζει με τα μεγάλα παιδιά και τα τσιγκλάει.
Εβελίνα: Θα πάμε στο σπίτι του Γιώργου και θα έχουμε νέα επεισόδια με τον Παναγιώτη. Θα είναι σαν νέα επεισόδια Nickelodeon. (και λέει με στόμφο)  «Δείτε στο Nickelodeon! Ή μάλλον δείτε στο Παναγι-odeon. Μια μέρα στο σπίτι του Γιώργου και του Παναγιώτη. Καλή σας τύχη. Μην το χάσετε. Δείτε το!

Και η Εβίτα προσθέτει: «Mην το δοκιμάσετε αυτό στο σπίτι!»

❖ Πριν να φύγουμε για τριήμερο, άφησα τα κορίτσια να φτιάξουν πολύ μεγάλο μέρος των σακιδίων μόνες τους. Τα ρούχα τα διάλεξα εγώ, αλλά τις άφησα να βάλουν μόνες τους μέσα όλα τα υπόλοιπα: κοκκαλάκια, βούρτσες, οδοντόβουρτσες, εσώρουχα, βιβλία κλπ κλπ χωρίς να τα πολυ-ελέγξω. Όταν επιστρέψαμε και αρχίσαμε να βάζουμε τα πράγματα στις θέσεις τους, έβγαλα μέσα από την τσάντα της Εβελίνας έξι μονές κάλτσες!

Εγώ: Εβελίνα! Γιατί παιδί μου υπάρχουν μέσα έξι μονές κάλτσες;
Εβελίνα: Δεν προλάβαινα μαμά, όταν φεύγαμε, βιαζόμουν. Εξάλλου οποιοσδήποτε θα μπορούσε να κάνει αυτό το τυχαίο λάθος!

❖ Με το που μπαίνουμε στο σπίτι από το τριήμερο του Πάσχα.
«Κάνω και την αντιγραφή και είμαι ελεύθερη!» (Και άνοιξε επιτόπου τη σχολική τσάντα και έκανε την αντιγραφή)

❖ Άλλη φορά, «αντιμέτωπη» με τις 40 ασκήσεις μαθηματικών που είχε να κάνει:
– Δε μου λες μαμά… Πειράζει να τις κάνω με το κομπιουτεράκι να τελειώνουμε;

❖ Είμαστε στο ασανσέρ. Η Εβίτα κοιτάζεται στον καθρέφτη και κάνει πόζες, οπότε η Εβελίνα της λέει:
Εβίτα κάνεις σαν ψώνιο!

❖ Όσο ζω μαθαίνω. Το Nintendo κλείνεται:
Το Νιτέντο, του Νιτέντου

❖ Είμαστε σε ένα κατάστημα με παπούτσια και δοκιμάζει διάφορα.
Η αδελφή της εντοπίζει ένα «φανταχτερό» ζευγάρι (με στρας κλπ κλπ) και της τα φέρνει να τα δει οπότε η Εβελίνα λέει:
«Αυτά είναι ου λαλά τέλεια!»

❖ Παίζει με την αδελφή της «μαγαζάκι». Πηγαίνει και καλά να ψωνίσει στο φούρνο:
Εβελίνα: Πόσο κάνει;
Εβίτα: 2 ευρώ και 15 λεπτά.
Εβελίνα: (Πληρώνοντας) Αντίο δίευρο!

❖ Έχει μπει στο σπίτι μια μύγα. Επικρατεί μια αναστάτωση, ανοίγουμε πόρτες, παράθυρα, την κυνηγάμε… Τελικά βγαίνει. Μόλις τη βλέπει να βγαίνει, κοπανάει την πόρτα. Χτυπάει τα χέρια της. Αναστενάζει: «Επιχείρηση τέλος!»

❖ Εγώ: Εβελίνα θα πας να ντυθείς;
Εβελίνα: (παίζοντας ηλεκτρονικό) Μισό λεπτό μαμά γιατί κάνω κάτι πολύ σημαντικό που αφορά την ιστορία των προγόνων μας!

❖ Βλέποντας τις φωτογραφίες από το διαγωνισμό της Camper
Μαμά είσαι η πιο διάσημη blogger στον κόσμο!

❖ Και χθες μου είπε: «Είσαι η πιο γλυκιά και παντέλεια μαμά!»

Είναι «παντέλειες» οι λέξεις που πλάθουν τα παιδιά μου! Όσο για το «η πιο διάσημη blogger στον κόσμο» ούτε κατά διάνοια, αλλά να που σήμερα βρίσκομαι για λίγο στα φώτα της δημοσιότητας: Το ΒΗΜΑ φιλοξενεί συνέντευξη που μου πήρε η Έλλη Ισμαηλίδου στο οποίο αναφέρομαι στο Aspa Online, στο Μαμά…δες Μπαμπά…δες και στο Μικροί Μεγάλοι. Ο τίτλος αφιερωμένος στους μπαμπάδες: «Έγινα μπαμπάς, θα σας τα πω στο blog μου«. Και ο μπαμπάς του άρθρου είναι ο Χρήστος, συνιδρυτής επίσης των Μαμά…δες Μπαμπά…δες και Μικροί Μεγάλοι. [Τα υπόλοιπα δυναμικά μέλη των ομάδων μπορείτε να τα γνωρίσετε εδώ και εδώ]

«Παντέλειο» άρθρο. Ευχαριστούμε Έλλη!
[Διαβάστε το εδώ]

Photo by  Fatma M.