Μπορεί να έχετε δει εκείνη την επιγραφή που λέει Please excuse the mess. The children are making memories. (Παρακαλώ συγχωρήστε την ακαταστασία. Τα παιδιά φτιάχνουν αναμνήσεις). Αν και δεν μου αρέσει να ζω μέσα στην ακαταστασία, το πνεύμα της επιγραφής με εκφράζει απόλυτα. Γιατί αν ήθελα να έχω ένα αψεγάδιαστο και πάντα τακτοποιημένο σπίτι ενώ ζουν σε αυτό μικρά παιδιά, ποιο θα ήταν το τίμημα;
Η ιδέα
Από την άλλη μου αρέσει να βρίσκω έξυπνους τρόπους για να διδάσκω στα παιδιά υπευθυνότητα και τάξη. Και εδώ που τα λέμε δεν έχω παράπονο! Αν χτυπήσετε απροειδοποίητα την πόρτα (αλλά να μην το κάνετε!) το σπίτι θα είναι τις περισσότερες φορές μια χαρά. Έπεσα όμως πρόσφατα πάνω σε μία ιδέα στο Just Another Day in Paradise και αποφάσισα να την εφαρμόσω. Είναι πολύ απλή: Κάθε φορά που βρίσκεις ένα πεταμένο ή παρατημένο παιχνίδι το μαζεύεις και το βάζεις σε ένα ειδικό κουτί. Για να το πάρει πίσω ο μικρός του ιδιοκτήτης θα πρέπει να κάνει μία δουλειά (π.χ. να τακτοποιήσει ένα συρτάρι). Το σημείο που μου άρεσε περισσότερο στη συγκεκριμένη ιδέα ήταν η εκτέλεσή της. Η Larissa έχει φτιάξει μικρά καρτελάκια με ένα αστείο ποιηματάκι που έγραψε μόνη της, τα οποία τοποθετεί στο σημείο του εγκλήματος (εκεί που εντοπίζει το πεταμένο παιχνίδι) και όλη αυτή η διαδικασία δίνει μία ευχάριστη και αστεία νότα. Το ποιηματάκι είναι το εξής:
You left it out, mom picked it up, she’s got your stuff, you are out of luck
To get it back must do a chore, again it’s yours just like before.
Μου άρεσε, αλλά τι να το κάνω στα Αγγλικά; Αποφάσισα να φτιάξω ένα αντίστοιχο ποιηματάκι στα Ελληνικά. Ιδού:
Το άφησες έξω, το μάζεψε η μαμά, τώρα το έχει εκείνη, μεγάλη αναποδιά…
Για να το πάρεις πίσω, θα κάνεις μια δουλειά και πάλι δικό σου θα είναι, δικό σου όπως παλιά!
Δεν το ήξερα ότι «το ‘χω» με την ομοιοκαταληξία, αλλά μια χαρά βγήκε. Ε και βέβαια επειδή το motto μου είναι «η ζωή είναι πιο διασκεδαστική όταν τη μοιράζεσαι» μοιράζομαι τόσο ποιηματάκι όσο και το καρτελάκι. Κατεβάστε το αρχείο που βρίσκεται στο τέλος του post, τυπώστε το και αρχίστε να χρησιμοποιείτε τα καρτελάκια. Το αρχείο είναι σε μορφή pdf και η κάθε σελίδα Α4 περιέχει 9 καρτελάκια, τα οποία κόβετε γύρω-γύρω με ψαλίδι .
Σχετικά με τις δουλειές
Τις δουλειές που πρέπει να κάνουν τα παιδιά για να πάρουν πίσω τα παιχνίδια μπορείτε να τις έχετε γράψει σε χαρτάκια, τα χαρτάκια να τα έχετε βάλει σε ένα φάκελο και τα παιδιά να να τραβάνε ένα από αυτά στην τύχη. Να κάποιες ιδέες που μπορείτε να προσαρμόσετε ανάλογα με την ηλικία:
- Τακτοποίησε το πιο ακατάστατο ράφι της βιβλιοθήκης σου
- Τακτοποίησε ένα από τα συρτάρια σου
- Άδειασε τα σκουπίδια του σκουπιδοντενεκέ σου
- Τακτοποίησε το κομοδίνο σου
- Κάνε μια τούμπα (βάζουμε και τέτοια για πλάκα)
- Πλύνε τα δόντια σου
- Άδειασε το πλυντήριο των πιάτων
Κάποιες επιπλέον σκέψεις
- Το να είναι τα παιδιά υπεύθυνα και τακτικά είναι μία διαδικασία που ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Δεν υπάρχει κανένα «κόλπο» στον κόσμο που να τα μεταμορφώσει από τη μία μέρα στην άλλη. Η «μεγάλη αναποδιά» είναι απλά ένα βοήθημα, ένας διασκεδαστικός τρόπος που τους υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις τους και είναι σίγουρα προτιμότερος από τις φωνές ή την γκρίνια μας.
- Επίσης σημασία δεν έχει τι λες αλλά πώς το λες. Και επίσης σημασία δεν έχει μόνο η ιδέα, σημασία έχει πώς εφαρμόζεις την ιδέα. Γίνε κι εσύ παιδί, χαλάρωσε, διασκέδασέ το και σίγουρα θα το διασκεδάσουν και τα παιδιά.
- Ένα παράδειγμα κουτιού συλλογής παιχνιδιών και φακέλου με δουλειές, μπορείτε να δείτε εδώ.
- Σε γενικές γραμμές πιστεύω περισσότερο στην επιβράβευση για κάτι που γίνεται σωστά, παρά στην επίπληξη για κάτι που γίνεται λάθος. Και πάλι, η «μεγάλη αναποδιά» μπορεί να βοηθήσει αλλά σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου εργαλείο είναι ο πίνακας επιβράβευσης. Επίσης στο δικό μας σπίτι ερχόταν παλαιότερα απροειδοποίητα «η νεράιδα των σπιτιών» και άφηνε δωράκια όταν έβρισκε τακτοποιημένα δωμάτια, αλλά τώρα πια με το ζόρι παραμένει ζωντανός ο μύθος του Άη Βασίλη και της νεράιδας των δοντιών οπότε τις υπόλοιπες νεράιδες τις έχω διακριτικά αποσύρει!
Η «μεγάλη αναποδιά» σε εφαρμογή
Τύπωσα λοιπόν τα χαρτάκια, διάβασα στα κορίτσια το ποιηματάκι και τους εξήγησα πώς δουλεύει η «μεγάλη αναποδιά». Γέλασαν πολύ με την ομοιοκαταληξία αλλά με παρακάλεσαν να τους δώσω διορία για να μαζέψουν τα διάφορα παιχνίδια τους, επειδή ήταν η πρώτη φορά και δεν το ήξεραν. Ε τι να κάνω κι εγώ, την έδωσα τη διορία! Μέσα σε λίγα λεπτά όλα ήταν μαζεμένα κι έτσι μου έμειναν τα καρτελάκια αχρησιμοποίητα.
Αλλά τι μυστήριο… Μετά από λίγο που πήγα να τα βάλω στη θέση τους, για να μην τα αφήσω κι εγώ παρατημένα, δεν τα έβρισκα πουθενά! «Κορίτσια μπας και είδατε πουθενά τα καρτελάκια; Δεν τα βρίσκω!»
Σιγή ιχθύος.
«Εβελίνα; Εσύ;»
(Με ύφος αδιάφορο αλλά ένοχο) «Εγώ; Εγώ; Μα πώς θα μπορούσα;»
«Εβίτα; Εσύ;»
(Με ύφος πειραχτηριού αλλά ένοχο) «Με έπιασες μαμά. Είναι μέσα στο παπούτσι μου!»
Νόμιζα ότι κάπου τα είχα ακουμπήσει και δε το θυμόμουν και ότι ο λόγος που είχαν ένοχο ύφος ήταν επειδή τα είχαν δει και ήξεραν πού είναι. Ξεχάστηκα όμως και δεν έδωσα συνέχεια, νόμιζα ότι θα τα έβρισκα αργότερα. Το βράδυ, περνώντας από το δωμάτιο της Εβελίνας για να της πω καληνύχτα, της έκανα τη συνηθισμένη μου ερώτηση:
«Λοιπόν Εβελίνα; Ποιο ήταν το καλύτερο σημείο της ημέρας σου;»
Με το που άκουσε την ερώτηση, έσκασε στα γέλια και είπε: «Σήκωσε εκείνα τα κουτιά μαμά!»
Σηκώνω τα κουτιά και τι να δω; Τα καρτελάκια!
Η δεσποινίς «εγώ πώς θα μπορούσα;» τα είχε βουτήξει και τα είχε κρύψει κάποια στιγμή που δεν πρόσεχα. Και όχι απλά τα είχε κρύψει, αλλά αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας της! Ήταν σαν να λέει, «Ααααα μαμά…. Έχασες τα σημειωματάκια σου; Μεγάλη αναποδιά!»
Παραιτούμαι…
Για να κατεβάστε και να εκτυπώσετε τα χαρτάκια, κάντε δωρεάν εγγραφή στο newsletter μου εδώ. Θα σας στείλω άμεσα τον κωδικό για μπείτε στη βιβλιοθήκη υλικού του Aspa Online. Εκεί θα βρείτε τα χαρτάκια αλλά και ακόμα περισσότερο υλικό για κατέβασμα!
Καλή επιτυχία!
Καλησπέρα Άσπα με τις καταπληκτικές σου προτάσεις! Πιστεύεις πως θα ενεργούσε θετικά και στο 3 ετών και 8 μηνών τερατάκι μου? Ρωτάω διότι ακόμη δεν διαβάζει , οπότε πως θα μπορούσα να βάλω σε εφαρμογή τα καρτελάκια με το ποίημα?
Μήπως θα ήταν καλύτερα να δοκιμάσω τους πίνακες επιβράβευσης? Τι μου προτείνεις γι’αυτή την ηλικία? Σ’ευχαριστώ πολύ, Μαρία
Οι πίνακες επιβράβευσης είναι εξαιρετικό εργαλείο. Πιστεύω περισσότερο στην επιβράβευση, παρά στην «επίπληξη» οπότε – ναι – είναι καλή ιδέα να ξεκινήσεις από εκεί. Από εκεί και πέρα αν θέλεις να εφαρμόσεις και αυτή την ιδέα σε επόμενη φάση, γιατί όχι; Θα ξέρουν ότι όταν δουν την ανάποδη φατσούλα «το μάζεψε η μαμά», χαχα…
Καλή επιτυχία!
Μα πόσο τέλεια και αστεία ιδέα! Παιχνίδι με εκπαίδευση! Αχ βρε Άσπα, αχ βρε Άσπα! Η μια καλύτερη από την άλλη (ανάρτηση και κόρη εννοώ!!!).
Δήμητρα (For my friends)
Τώρα το είδα αυτό το μήνυμα! Ευχαριστώ! (Κάλλιο αργά παρά ποτέ!)
Χαχαχα! Πάντα γελάω με τις αναποδιές!
Έχω μεγαλύτερα παιδιά και συμφωνώ μαζί σου ότι από μικρά πρέπει να ενθαρρύνονται σε θετικές συμπεριφορές και συμμετοχή στα του σπιτιού… Όταν ήταν πολύ μικρές οι κόρες μου, είχαμε ένα πλαστικό κουτί πάνω σε ρόδες που σερνόταν από ένα κορδόνι και στο πλαίσιο των παιχνιδιών, τριγυρνούσαμε όλοι μαζί και μαζεύαμε τα παιχνίδια από το σπίτι, πριν πάμε για ύπνο. Μετά σοβάρεψαν τα πράγματα, μεταβιβάστηκαν αρμοδιότητες, μεγαλώσαμε και έπεφτε και καμιά φωνή (ανάλογα με την κατάσταση των νεύρων). Μια φορά, για τιμωρία, μάζεψα ότι βρήκα στο πάτωμα (συμπτωματικά.. ανήκαν όλα στην μια κόρη) που δεν είχε μαζευτεί, παρά τις παρακλήσεις και τις απειλές, και το πέταξα στα σκουπίδια… Έκλαιγα μέρες τα πεταμένα λεφτά, πάντως η «τιμωρημένη» κόρη ποτέ δεν τα ζήτησε, ούτε έδειξε να αντιλαμβάνεται την απώλεια…Από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ότι τα παιδιά μας έχουν περισσότερα πράγματα, απ όσα χρειάζονται.. Η κόρη μου συνέχισε για μεγάλο διάστημα την αντίδραση στην «τάξη των πραγμάτων» και χρειάστηκε να την επιβραβεύω για λίγα θετικά που έκανε εκείνο το διάστημα και να αποσιωπώ τα «κακά», για να την φέρω στα νερά μου. .
Παρά τις… «μεγάλες αναποδιές» μεγαλώνοντας και οι δυο κόρες μου είναι πολύ τακτικές και οργανωμένες!
Τρελαίνομαι να διαβάζω εμπειρίες γονιών που έχουν μεγαλύτερα παιδιά από τα δικά μου και μοιράζονται το πώς εξελίχθηκαν τελικά τα πράγματα.
Συγχαρητήρια Αγγελική και εύχομαι να μπορώ να γράψω κι εγώ κάποτε τόσο θετικές εμπειρίες όσο οι δικές σου!
Φανταστική ιδέα! Κάτι παρόμοιο είχα διαβάσει στην jo frost που έλεγε ότι το παιδι χάνει ένα παιχνίδι αν δεν ακολουθεί τους κανόνες και το κερδίζει αργότερα με καλή συμπεριφορά. Η ιδέα είναι καταπληκτικη. Τι γίνεται όμως όταν ξαφνικά βλέπεις ένα βομβαρδισμένο δωμάτιο από παιχνίδια; Εσύ τι θα έκανες; Θα έπαιρνες την ηλεκτρική;
kathy by anthomeli
Έψαξα και βρήκα την απάντηση στα παλαιότερά μου ποστ: Είναι εδώ:
https://www.aspaonline.gr/2011/06/14/8-08-et-the-music-play/
Πες μου εντυπώσεις!!!
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕΣ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΙΔΕΑ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!
Ευχαριστώ! Χαίρομαι πολύ που βοηθάει η ιδέα! :))
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΣΠΑ. ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ. ΕΧΕΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ (4 ΚΑΙ 20Μ) ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΩ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΕΣ. ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ
Καλημέρα Μαρία!
Χρησιμοποιώ τον πίνακα επιβράβευσης από τότε που ήταν πολύ μικρά τα κορίτσια και μέχρι σήμερα αλλά όχι πλέον καθημερινά. Για παράδειγμα έψαξα τώρα το αρχείο του blog μου και βρήκα αυτήν εδώ την ανάρτηση: http://bit.ly/Mmtsvd που είχα γράψει το 2008 τότε που οι κόρες μου ήταν 3,5 και 5,5. Γιατί θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τα εισιτήρια για την παράσταση ήταν το έπαθλό τους για τους πίνακες που συμπλήρωσαν. Οπότε στην ηλικία της κόρης σου, οι κόρες μου τον χρησιμοποιούσαν και με μεγάλη επιτυχία. Συνήθως τον συμπληρώναμε ανά σύντομες περιόδους 1-2 εβδομάδες τη φορά (καμιά φορά και περισσότερο) για κάποιο συγκεκριμένο έπαθλο, γιατί αλλιώς έβρισκα ότι χάνανε το ενδιαφέρον τους. Τον χρησιμοποιούμε και τώρα τον πίνακα με διάφορες παραλλαγές αλλά όχι καθημερινά. Π.χ. πρόσφατα τους έβαζα ένα αυτοκόλλητο για κάθε παιχνίδι που θα αποφάσιζαν να δωρίσουν γιατί ήθελα να τους δώσω ένα κίνητρο να αδειάσουν λίγο τα δωμάτιά τους και να δημιουργηθεί νέος χώρος.
Επίσης τώρα πια έχουμε και app στο smart phone με πίνακα και αστεράκια, αλλά όχι ότι έχει καλύτερα αποτελέσματα. Ίσα ίσα παρόλο που είμαστε όλοι μας πολύ προσανατολισμένοι προς την τεχνολογία μπορώ να πω ότι ο τυπωμένος πίνακας (που τον βλέπουν κάθε μέρα μπροστά τους) έχει άλλη χάρη. Ελπίζω να βοήθησα. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, εσύ ξέρεις καλύτερα! Αν παρ’ όλα αυτά υπάρχει κάτι που μπορώ να απαντήσω, μη διστάσεις να ξαναγράψεις!
Ασπα ευχαριστω για την αμεση απαντηση. Ειμαι γραφιστρια οποτε θα σχεδιασω εναν πινακα επιβραβευσης και θα τον βαλω σε εφαρμογη. Αναμενω με πολυ ενδιαφερον τις νεες σου αναρτησεις.
Α πολύ ωραία! Θα χαρώ πολύ να τον δω κάποια στιγμή! 🙂