Το “Μπορούμε” άνοιξε το σπίτι του: Όσα δε θα διαβάσετε σε ένα δελτίο τύπου

Πιθανόν να έχετε ακούσει για το Μπορούμε! που είναι μία Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία που λειτουργεί ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων που έχουν ανάγκη από φαγητό και φορέων που θέλουν να προσφέρουν.  Καθώς το ΜΠΟΡΟΥΜΕ έχει μία πολύ δυναμική παρουσία online το γνωρίζω εδώ και καιρό, αλλά συζητώντας με ανθρώπους που είναι λιγότερο δραστήριοι στο internet είδα ότι το γνωρίζουν και εκείνοι,  από την τηλεόραση και τον τύπο.

Την Πέμπτη το ΜΠΟΡΟΥΜΕ άνοιξε επίσημα τις πόρτες του σπιτιού του σε όλους τους φίλους και εθελοντές και έκανε μία ζεστή και φιλική συγκέντρωση στην οποία ήμουν προσκεκλημένη. Μια και ήμουν εκεί θα ήθελα να γράψω δυο λόγια πιο προσωπικά που δε θα διαβάσετε σε ένα δελτίο τύπου, για το πώς είδα εγώ την εκδήλωση και τους ανθρώπους που ήταν εκεί από κοντά.

Κατ’ αρχήν γνώρισα  την ομάδα και κάποιους από τους εθελοντές και ήταν όλοι φιλικοί, φιλόξενοι και χαμογελαστοί. Εξέπεμπαν τη θετική αύρα που συναντάς σε ανθρώπους που συμμετέχουν σε έναν τόσο αξιόλογο σκοπό. Θυμάμαι που πέρσι στο TEDxAcademy Women στο οποίο είχα παρευρεθεί κάνοντας live-blogging, η Μαρία Τριφωνίδου,  πρόεδρος του συλλόγου Φλόγα, είχε πει  “η προσφορά μου στη Φλόγα ευεργετεί πρώτα εμένα και μετά όλους τους άλλους“. Είχε επίσης πει ότι “πολλά περισσότερα θα είχαμε πετύχει σαν χώρα αν είχαμε καταφέρει να ξυπνήσουμε τον εθελοντή που έχει ο καθένας μέσα του”. Μπράβο λοιπόν στην ομάδα αλλά και στους εθελοντές για όλα όσα κάνουν.

Ενδεικτικός χάρτης που υπήρχε στο σπίτι με ιδρύματα. Πλήρης χάρτης στο boroume.gr

Ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, από την ομάδα του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, μου διηγήθηκε ένα περιστατικό που μέσα στην απλότητά του είναι τόσο ανθρώπινο, που δεν μπορώ παρά να το αναφέρω: Μία κυρία την περασμένη εβδομάδα τους τηλεφώνησε θέλοντας να προσφέρει “τρεις μερίδες Μελιτζανοπίλαφο” για να μην πάνε χαμένες. Δεν είναι όμως η μόνη περίπτωση ιδιωτών που τηλεφωνούν για να προσφέρουν. Δεκάδες είναι αυτές οι περιπτώσεις, στις οποίες το ΜΠΟΡΟΥΜΕ ανταποκρίνεται φέρνοντάς σε επαφή τους ανθρώπους αυτούς με ιδρύματα της περιοχής τους.  (Η σύνδεση με ίδρυμα της περιοχής δεν είναι τυχαία. Γίνεται για ενδυνάμωση της αλληλεγγύης στη γειτονιά).

Μπράβο λοιπόν στους ιδιώτες, που συμμετέχουν όπως μπορούν. Μπράβο όμως και στις εταιρείες, στα αρτοποιεία, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, στα οπωροπωλεία, στα ζαχαροπλαστεία κλπ κλπ που συμμετέχουν και μέσω της συντονισμένης προσπάθειας του ΜΠΟΡΟΥΜΕ μπορούν και βοηθάνε τους συνανθρώπους τους.

Αλέξια Μοάτσου, από την ομάδα Μπορούμε & Νατάσα Χριστοφή, advertising magager της ΙΚΕΑ του ομίλου Fourlis

Το σπίτι του ΜΠΟΡΟΥΜΕ, που επίπλωσε η ΙΚΕΑ, είναι μία μικρή όαση μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Είναι ένας φιλόξενος και λειτουργικός χώρος, ιδανικός ως “κέντρο επιχειρήσεων” της ομάδας και των εθελοντών της. Η ΙΚΕΑ θα προσφέρει επίσης καθημερινά φαγητό από τα εστιατόρια των καταστημάτων της και αυτή η ενέργεια ανοίγει δρόμους για να ακολουθήσουν και άλλες συνεργασίες του ΜΠΟΡΟΥΜΕ με μεγάλες επιχειρήσεις.

Το κλίμα ήταν ζεστό και φιλικό, με πολλές δόσεις συγκίνησης. Η λάμψη στα μάτια των ανθρώπων που διοργάνωναν την εκδήλωση και όλων όσων μίλησαν ήταν ολοφάνερη. Η χαρά της προσφοράς μας κάνει σίγουρα καλύτερους ανθρώπους.

Ξένια Παπασταύρου, Νατάσα Χριστοφή, Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, Αλέξια Μοάτσου

Έφυγα αισιόδοξη και με αναπτερωμένο ηθικό για όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας και πολλές φορές δεν τα ξέρουμε. Πήρα το ασανσέρ μαζί με έναν πολύ ευγενικό κύριο που είχα δει στην εκδήλωση αλλά δεν ήξερα ποιος ήταν. Ήταν ψηλός, χαμογελαστός, στην ηλικία περίπου του μπαμπά μου.  Του είπα πόσο όμορφη ήταν η εκδήλωση και ότι εντυπωσιάστηκα από τη δουλειά που γίνεται. Και τότε εκείνος μου είπε: “Εγώ είμαι ο μπαμπάς της Ξένιας!” (που είναι η εμπνεύστρια της ιδέας του μπορούμε). Το είπε με τόση χαρά και περηφάνια:

“Εγώ είμαι ο μπαμπάς της Ξένιας!”

Χαμογέλασα συγκινημένη για το πόσο περήφανος ήταν. Υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βλέπεις το παιδί σου να πετυχαίνει το όνειρό του; Στο δρόμο μέχρι το μετρό με φανταζόμουν να λέω μια μέρα: “Εγώ είμαι η μαμά της Εβελίνας!” ή “Εγώ είμαι η μαμά της Εβίτας!” Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι κόρες μου θα πετύχουν όσα επιλέξουν να κάνουν στη ζωή τους και ανυπομονώ να νιώσω κι εγώ την περηφάνια και τη συγκίνηση της μαμάς.

Πολλά μπράβο, καλή δύναμη και καλή συνέχεια. Ας βοηθήσουμε κι εμείς. Μπορούμε!

[Περισσότερες φωτογραφίες και λεπτομέρειες για την εκδήλωση, στο σχετικό post του ΜΠΟΡΟΥΜΕ]