Την ημέρα που είχε τον τελικό των 100 μέτρων στoυς Ολυμπιακούς και είχα μπει σε αθλητική διάθεση, λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας έστειλα το παρακάτω tweet:
Αν θέλουμε να έχουμε πολλές και καλές διεθνείς στον αθλητισμό σε 15 χρόνια, το βάρος πρέπει να δοθεί στα δημοτικά *τώρα*. Μόνο έτσι γίνεται.
— Aspa (@aspaonline) August 5, 2012
Αμέσως μετά κατάλαβα ότι προσπαθώντας να χωρέσω αυτό που ήθελα να πω μέσα στο tweet, είχα ξεχάσει τη λέξη “διακρίσεις” και έστειλα και το “διορθωτικό”
Και βέβαια στο προηγούμενο tweet άφησα απ’ έξω τη λέξη “διακρίσεις”. Βρε τι τραβάμε με τους 140 χαρακτήρες. (100 μέτρα τώρα! )
— Aspa (@aspaonline) August 5, 2012
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και χωρίς “διακρίσεις”, το νόημα αυτού που ένιωσα την ανάγκη να πω εκείνη τη στιγμή πέρασε και για αυτό το tweet είχε αρκετά retweets και favorites. Και αυτό ακριβώς πιστεύω — και μιλάω όχι μόνο ως παλιά αθλήτρια και απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, αλλά και ως μαμά που τα παιδιά της πηγαίνουν δημοτικό. Γιατί βλέπω τι γίνεται στα σχολεία και τι δε γίνεται. Βλέπω τι υποδομές υπάρχουν και τι δεν υπάρχουν. Και βλέπω τι σπουδαία ταλέντα υπάρχουν αλλά μένουν αναξιοποίητα (και όχι μόνο στον αθλητισμό).
Ας ξεκινήσουν λοιπόν να γίνονται οι αλλαγές στην εκπαίδευση τώρα, για να δούμε αλλαγές και διακρίσεις σε όλα τα επίπεδα σε 15 χρόνια. Κι επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, το υποσυνείδητό μου μάλλον ξέχασε να γράψει τη λέξη διακρίσεις για κάποιο λόγο. Γιατί οι διακρίσεις δεν είναι το πιο σημαντικό. Όχι ότι δεν πανηγυρίζω πάντα με τα μετάλλια που κερδίζουμε. Είναι σπουδαία επιβράβευση για τους αθλητές και τιμή για τη χώρα. Εύχομαι όμως σε 15 χρόνια να βλέπω όχι μόνο πρωταθλητές που θα διακρίνονται και θα σκίζουν και θα εκτοξεύουν τη χώρα ψηλά στην κατάταξη των μεταλλίων, αλλά και παιδιά που γυμνάζονται, που είναι υγιή και χαρούμενα και έχουν ανακαλύψει τις χαρές του αθλητισμού – και όχι απαραίτητα του πρωταθλητισμού – ξεκινώντας μέσα από τα σχολεία τους.
Άραγε… τι βάρος θα δοθεί στα δημοτικά τον Σεπτέμβριο;
“Η φυσική κατάσταση δεν είναι μόνο ένα από τα σημαντικότερα κλειδιά για ένα υγιές σώμα, είναι η βάση για μία δυναμική και δημιουργική πνευματική δραστηριότητα. Η σχέση μεταξύ της καλής λειτουργίας του σώματος και της δραστηριότητας του μυαλού είναι λεπτή και πολύπλοκη. Πολλά δεν είναι ακόμα κατανοητά. Αλλά ξέρουμε αυτό που ήξεραν οι Έλληνες: ότι η εξυπνάδα και η επιδεξιότητα μπορούν να λειτουργήσουν στο maximum των δυνατοτήτων τους όταν το σώμα είναι υγιές και δυνατό. Ότι τα δυνατά πνεύματα και τα γερά μυαλά συνήθως κατοικούν σε υγιή σώματα.“
– JFK
photo by Antonio Picascia
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
εγω θα ήθελα να γράψεις ενα κείμενο για τις αθλητικές υποδομές … νομιζω απο εκει ξεκινανε όλα … στεναχωριέμαι τόσο πολυ όταν βλέπω στα σχολεία (δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) αθλητικούς χώρους φαντάσματα να είναι υπο κατάρευση που βάζουν σε κίνδυνο ζωές.
Δυστυχώς έτσι είναι. Και δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε ανάπτυξη του αθλητισμού με ανύπαρκτες ή επικίνδυνες αθλητικές υποδομές στα σχολεία…
Μόλις έγραψα κι αλλού παρόμοια ανάρτηση. Ναι στον αθλητισμό, ναι στην καλή φυσική κατάσταση, ναι σε παιδιά με ταλέντο αλλά όχι με σκοπό το μεταλλιο. Όχι ο πρωταθλητισμός να γίνει αυτοσκοπός. Καλύτερα 7ος με τις δυνάμεις σου παρα πρώτος με ” κόλπα”. Ας μην πάρει ποτε μετάλλιο το παιδι μου αν είναι να χάσει τα παιδικά του χρόνια.
Θέλω να πιστεύω ότι έτσι σκέφτονται πλέον οι περισσότεροι γονείς. 🙂
Βέβαια με όλα αυτά που συμβαίνουν στον πρωταθλητισμό, οι γονείς είναι προβληματισμένοι για το αν θέλουν τα παιδιά τους να διαλέξουν αυτό το δρόμο.
Οι προβληματισμοί είναι βεβαίως σωστοί, αλλά το σημαντικό είναι τα παιδιά να ασχολούνται με τον αθλητισμό – και εμείς ως γονείς να μην μπερδευόμαστε και να ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τη διαφορά αθλητισμού και πρωταθλητισμού. Και επίσης οι ευκαιρίες για αθλητισμό να δίνονται μέσα στο σχολείο. Να μη χρειάζεται να τρέχουμε τα παιδιά από εδώ και από εκεί τα απογεύματα πράγμα το οποίο γίνεται σήμερα στις περισσότερες περιπτώσεις.
Συμφωνώ! Μακάρι να γίνουν τα σχολεία χώροι προώθησης του αθλητισμού. Απλά όταν μιλάμε για διακρίσεις πάει το μυαλό μου και στον πρωταθλητισμό ο οποίος έχει βαφτεί με μελανά χρώματα λόγω του ντόπινγκ…