Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του για το ταξίδι στη σελήνη, ο Neil Armstrong, έγραψε στην παλιά του δασκάλα Hazel Caves, που εκείνη την περίοδο έβγαινε σε σύνταξη, ένα γράμμα. Της έγραφε ότι δε θα τα καταφέρει να παρευρεθεί στο πάρτυ συνταξιοδότησής της λόγω «τεχνικών δεσμεύσεων» και ότι της ήταν ευγνώμων για το ρόλο που έπαιξε στη ζωή του.
Αρκετοί εκπαιδευτικοί έγραψαν τις σκέψεις τους στο blog τους για το γράμμα του Neil Armstrong και πόσο συγκινητικό τους έχει φανεί. Τα λόγια τους με άγγιξαν ιδιαίτερα, ίσως επειδή σε λίγες μέρες ανοίγουν τα σχολεία, ίσως επειδή οι σπουδές μου είναι κι εμένα στο χώρο της εκπαίδευσης, ίσως επειδή είμαι μαμά και ευγνώμων για τις δασκάλες των κοριτσιών μου και το ρόλο που έχουν παίξει στη ζωή τους, ίσως επειδή θυμάμαι κι εγώ τις δασκάλες μου με ιδιαίτερη αγάπη. Η Krissy Venosdale δασκάλα επίσης, γράφει απευθυνόμενη στους συναδέλφους της:
«Θα σας θυμούνται. Τις λέξεις σας. Τις πράξεις σας. Τα επιτεύγματά σας. Τις δυσκολίες σας. Τις κουβέντες σας. Το πάθος σας. Τα ατίθασά σας μαλλιά μετά από μία μέρα με πολύ αέρα στην παιδική χαρά. Το αγαπημένο σας πουλόβερ. Το αγαπημένο σας σνακ. Την ώρα που περάσατε μαζί.
Ακόμα κι όταν μεγαλώσουν και είναι έτοιμοι να περπατήσουν στο φεγγάρι.
Θα σας θυμούνται.»
Εύχομαι η νέα χρονιά να γεμίσει τις ζωές των παιδιών μας με αναμνήσεις που θα θυμούνται για πάντα. Τα εμπιστευόμαστε στους δασκάλους τους με την ευχή ότι οι στιγμές που θα ζήσουν φέτος στο σχολείο θα τα βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Και όταν με το καλό μεγαλώσουν, ελπίζω να νιώσουν κι εκείνα την ανάγκη να γράψουν στους δασκάλους τους γράμματα αντίστοιχα με αυτό που έγραψε ο Armstrong στη δική του.
Το γράμμα αυτό σήμερα βρίσκεται καδραρισμένο στο σπίτι του εγγονού της, o οποίος το θεωρεί ως το πιο πολύτιμο αγαθό που κατέχει. Και αυτό, όχι γιατί έχει την υπογραφή του Armstrong, αλλά γιατί όπως γράφει ο ίδιος βλέπει το γράμμα «ως απόδειξη της επίδρασης που είχε η γιαγιά του, μια σεμνή δασκάλα δημόσιου σχολείου, σε αυτή τη γη. (Και ακόμα παραπέρα.)»
[photo by Krissy Venosdale]
