Στη ντουλάπα μου μεταξύ των ρούχων που φοράω συνέχεια και των ρούχων που φοράω περιστασιακά, υπάρχουν ή μάλλον υπήρχαν και ρούχα που δεν είχα φορέσει ποτέ. Ή έστω είχα φορέσει δύο-τρεις φορές αλλά αυτό ήταν. Τα ονομάζω τα ρούχα της καμιάς φοράς. Μπορεί να ήταν ρούχα που είχα αγοράσει γιατί μου άρεσαν στο κατάστημα και μετά τελικά διαπίστωσα ότι δεν μου άρεσαν και τόσο (αλλά δεν μου φάνηκαν τόσο χάλια από την αρχή ώστε να τα επιστρέψω) ή για ρούχα που είχα φορέσει αλλά τελικά σταμάτησαν να είναι στο στυλ μου.
Για άλλους τα ρούχα της καμιά φοράς μπορεί να περιλαμβάνουν και ρούχα που σταμάτησαν να τους κάνουν. Εγώ καλώς ή κακώς δεν το έχω αυτό το θέμα γιατί είμαι πάνω κάτω στο ίδιο νούμερο εδώ και πολλά – πολλά χρόνια.
Το πρόβλημα με τα ρούχα της «καμιάς φοράς» είναι πρώτον ότι πιάνουν πολύτιμο χώρο στη ντουλάπα και δεύτερον ότι σου μιλάνε. Κάθε φορά που ανοίγεις τη ντουλάπα και τα αντικρύζεις σου λένε «Ει εσύ! Τι θα γίνει με εμάς; Είμαστε εδώ με το καρτελάκι. Πόσο λάθος είχες κάνει εκείνη την ημέρα στο κατάστημα… Πόσο λάθος…». Σου μιλάνε και σου σπάνε τα νεύρα! Κι εσύ κάθεσαι εκεί αντικρύζοντας ένα ρούχο και αρχίζεις με τη σειρά σου να μιλάς άσχημα στον εαυτό σου! (εεε… κάθε σύγκριση με πρόσωπα και καταστάσεις της επικαιρότητας είναι εντελώς συμπτωματική…)
Αν μάλιστα, κρατάς ρούχα για τότε που θα αδυνατίσεις, δεν μπορείς παρά να νιώθεις άσχημα κάθε φορά που τα βλέπεις ή ένα συναίσθημα αποτυχίας. Δεν είναι βέβαια όλοι οι άνθρωποι οι ίδιοι και μπορεί για κάποιους τα ρούχα σε μικρότερο μέγεθος να αποτελούν κίνητρο και να τους εμπνέουν. Εκεί αλλάζει φυσικά.
Εγώ πάντως την Κυριακή άνοιξα την ντουλάπα μου και τα σάρωσα όλα! Τα ρούχα της καμιάς φοράς θα φορεθούν από κάποιον που τα έχει ανάγκη και εγώ επιτέλους έχω ελεύθερο χώρο στη ντουλάπα μου – και δε βιάζομαι να τον γεμίσω. Σας ενθαρρύνω να το κάνετε κι εσείς. Καλό ξεκαθάρισμα!
«Οργάνωση δε σημαίνει τελειότητα. Σημαίνει αποτελεσματικότητα, ελαχιστοποίηση του στρες και των περιττών πραγμάτων, εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος και βελτίωση της γενικότερης ποιότητας ζωής.»
~ Christina Scalise
Δυστυχώς έχω πολλά ρούχα της μιας φοράς,συμπεριλαμβανομένων και αυτών που δεν μου κάνουν και όλο λέω ότι θα τα ξεφορτωθώ και όλο το αναβάλλω.Όσο για τα ρούχα του Φραγκίσκου,επειδή υπάρχει η πιθανότητα κάποια στιγμή να αποκτήσει αδερφάκι,τα κρατάμε έως τότε και μετά σίγουρα ξεκαθάρισμα!!
Τώρα που είναι Ιανουάριος, μήνας ανανέωσης, είναι ιδανική εποχή για ξεκαθάρισμα. Κι εγώ χρειάζεται να ξανακάνω. Δεν τελειώνει ποτέ αυτή η διαδικασία!
Είμαι της ίδιας άποψης και τακτικής! Καλά έκανες!
Ε μα! 😉
Υπομονή! Όλα θα αλλάξουν! 🙂
Α το κάνω κάθε χρόνο, μην σου πω από δύο φορές! Δεν κρατάω ρούχα που δεν φοράω: που δεν φόρεσα ποτέ ή έχω βαρεθεί. Καποιος άλλος θα τα χαρεί σίγουρα!!! Έτσι και η ντουλάπα αδειάζει για καινούρια (χε χε χε) και κάνω και άλλες γυναίκες ευτυχισμένες!!
το ίδιο και με τα ρούχα των παιδιών μου που κάνουν πολλά πολλά παιδάκια χαρούμενα!!!!
Μπράβο Δήμητρα. Στων παιδιών ήμουν κι εγώ πάντα πιο συστηματική γιατί μεγαλώνουν και αναγκαστικά δεν τους κάνουν. Αλλά στα δικά μου συχνά το αναβάλω. Να οργανωνόμαστε εδώ μέσα από τα blogs και να υπενθυμίζουμε η μία στην άλλη ότι ήρθε καιρός για ξεκαθάρισμα! 😉
Εγω αποφάσισα να το κάνω επιτέλους με τα ρούχα του γιου μου που δεν του κάνουν πλέον. Τα έχω εκεί σε ένα δωμάτιο «πεταμένα». Πραγματικά με άγχωνε αυτό το γεγονός κάθε φορά που έμπαινα μέσα σε αυτό το δωμάτιο. Αισθανόμουν ότι το σπίτι ήταν βρώμικο εξαιτίας αυτού του χώρου. «Η οργάνωση είναι ελαχιστοποίηση του στρες» τελικά για μένα!!!
Κι εγώ έτσι αισθάνομαι κάθε φορά που οργανώνω ντουλάπες, είτε δικές μου είτε των κοριτσιών. Μακριά από το στρες! 😉
Λοιπόν αυτή την εβδομάδα αποφάσισα να κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο πράγμα! Ούτε εγώ έχω αλλάξει νούμερο εδώ και πολλά χρόνια, οπότε έχω ρούχα που φοράω καμιά εικοσαετία τώρα, αλλά έχω και ρούχα που δε μου ταιριάζουν πια ή δεν μου αρέσουν. Και κάθε φορά που ανοίγω το συρτάρι ή τη ντουλάπα τα βλέπω και μετά τα προσπερνάω. Και την επόμενη φορά ξανά το ίδιο.
Το αποτέλεσμα είναι να έχω μια γεμάτη ντουλάπα, κυρίως από ρούχα που δεν φοράω πια. Βαρέθηκα και είπα να τα ξεκαθαρίσω. Έχω κάνει μια αρχή, αλλά έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου.
Το κυριότερο είναι να πάρω απόφαση πως το συγκεκριμένο ρούχο ανήκει στη σακούλα για δώσιμο και όχι στη ντουλάπα μου. Είναι δύσκολο, γιατί κάθε φορά που πιάνω το ρούχο σκέφτομαι «μα δεν έχει τίποτα, ωραίο είναι, μπορεί κάποτε να το φορέσω». Πράγμα που δεν γίνεται ποτέ. Οπότε αποφάσισα να βάλω στον εαυτό μου όριο: αν δε το έχω φορέσει επί ένα – άντε δυο, χρόνια, δεν πρόκειται να το φορέσω ποτέ, πάει για δώσιμο.
Έχουμε και εκπτώσεις τώρα, οπότε θα δω τι ρούχα πραγματικά έχω που φοράω και τι ανάγκες έχω και ΑΝ πραγματικά χρειάζομαι κάτι, θα πάω να το πάρω. Και θα φροντίσω να είμαι σίγουρη πως θα μου αρέσει και θα το φοράω… (για μένα αυτό είναι το χειρότερο κομμάτι, γιατί πραγματικά σιχαίνομαι να πηγαίνω να ψωνίζω ρούχα…)
Είναι βασανιστικό αυτό το «μπορεί κάποτε να το φορέσω».
Στη σακούλα για δόσιμο γρήγορα! 😀
Καλά έκανες Άσπα μου, οι άνθρωποι που τα έχουν ανάγκη είμαι σίγουρη ότι θα σε ευχαριστούν. Εγώ πάλι έχω μια ντουλάπα γεμάτη με τα ρούχα της…προηγούμενης φοράς, αφού είμαι σε φάση αργής απώλειας των κιλών της εγκυμοσύνης!
Αχ τη θυμάμαι αυτή τη φάση… Με το καλό να περάσει! 🙂
Ρουχο που δεν εβαλες ολο τον χρονο δεν προκειτε να το ξαναβαλεις.
Ρουχο που καποτε εμπαινες….χλωμο να ξαναμπείς.
Νομος.
καλή συνέχεια
Πες τα Τάσο! 😉