#einai2030. Τι θα γινόταν αν…;

Είναι 2030.

Οι κόρες μου είναι 27 και 25 χρονών. Το σχολείο και οι μετέπειτα σπουδές τους είναι πλέον παρελθόν και ακολουθούν η καθεμία το δικό της δρόμο. Έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους!

Εγώ είμαι… 60. Δεν ανυπομονώ να γίνω 60, θα ήταν ψέματα αν έλεγα το αντίθετο. Δεν έχει σημασία όμως αν ανυπομονώ ή όχι. Το 2030 θα φτάσει είτε το θέλω είτε όχι.

Όπως έφτασε και το 2013. Και από εκεί που ήμουν μαθήτρια, σήμερα είμαι μαμά δύο κοριτσιών που είναι εκείνες μαθήτριες δημοτικού. Βλέπω από πρώτο χέρι λοιπόν πώς λειτουργεί η εκπαίδευση στη χώρα μας σήμερα. Τι έχει αλλάξει λοιπόν από τότε που ήμουν εγώ μαθήτρια; Σταμάτησαν μήπως τα παιδιά να αποστηθίζουν κατεβατά πληροφοριών; Είναι πλέον ελεύθερα να παίξουν όταν επιστρέφουν σπίτι; Σταμάτησαν να τρέχουν στα φροντιστήρια για ξένες γλώσσες ή για προετοιμασία; Και μέσα στο σχολείο τι συμβαίνει; Είναι χαρούμενα; (Πάντα ρωτάω τους δασκάλους των κοριτσιών μου: Είναι χαρούμενες στην τάξη;)  Μαθαίνουν να συνεργάζονται; Μαθαίνουν να βρίσκουν λύσεις;  Μαθαίνουν να είναι θετικοί άνθρωποι; Μαθαίνουν τι θα πει καινοτομία και επιχειρηματικότητα; Μαθαίνουν να ρισκάρουν;  Μαθαίνουν να αγαπούν τη φύση; Αναπτύσσουν τη δημιουργικότητά τους; Τρέφονται πνευματικά; Αξιοποιούνται τα ταλέντα τους στον αθλητισμό, στις τέχνες, στην τεχνολογία; Μαθαίνουν να παίρνουν αποφάσεις; Μαθαίνουν να σκέφτονται; Μαθαίνουν να σκέφτονται σωστά;

Και το ερώτημα είναι: Υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω εγώ σήμερα ώστε να αλλάξει κάτι στην εκπαίδευση αύριο, μεθαύριο, το 2030; Απλά περιμένω, απλά ελπίζω; Ή μπορώ να κάνω κάτι;

«Μα από πού κι ως πού να μπορώ να κάνω κάτι εγώ;» θα σκεφτόταν ο οποιοσδήποτε από εμάς. «Είμαι ένας απλός άνθρωπος. Δεν παίρνω αποφάσεις, δεν είμαι πολιτικός.»

Αν όμως κάτι έμαθα τα τελευταία 6+ χρόνια από την ενασχόλησή μου με το blogging και τα social media, αυτό είναι ότι στην εποχή του διαδικτύου έχω κι εγώ φωνή, όπως έχουμε όλοι μας.

Έξι φίλοι που έχουμε όλοι τις ίδιες αγωνίες για το μέλλον των παιδιών μας και την εκπαίδευση στη χώρα μας  αποφασίσαμε να «κάνουμε κάτι».  Με τους Γιάννη Γιαννούδη, Τάσο Παγκάκη, Σωτήρη Κατσέλο, Χρήστο Λουφόπουλο και Αρετή Γεωργίλη  ενώσαμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας  και δημιουργήσαμε την κοινότητα einai2030.gr.

Με το παρακάτω κείμενο που ανεβάσαμε στις σελίδες μας την 1η Οκτωβρίου και το ερώτημα «τι θα γινόταν αν…» να καθοδηγεί τις σκέψεις μας (γιατί οι ερωτήσεις δίνουν τις απαντήσεις) σάς προσκαλούμε να έρθετε κι εσείς μαζί μας. Να μιλάμε, να μοιραζόμαστε ιδέες, να βλέπουμε τι συμβαίνει παραέξω, να εμπνεόμαστε από θετικά παραδείγματα, να γεμίζουμε ιδέες και θετική ενέργεια, να βοηθήσουμε να γίνουν δημιουργικές αλλαγές.

Τι θα γινόταν αν… είχαμε τη δύναμη να αλλάξουμε την εκπαίδευση;

——–

 

Αγαπητές φίλοι και φίλοι,

Για 30 χρόνια η εκπαίδευση και τα νιάτα στη χώρα είναι «στον αυτόματο». Όλα λειτουργούν με το «έτσι είναι»: οι δάσκαλοι ακολουθούν ένα «σύστημα», οι γονείς εκπληρώνουν το καθήκον τους πληρώνοντας, και το κράτος υπόσχεται συνεχώς αλλαγές. Ενώ όμως αλλάζει ο κόσμος και καθετί από το παρελθόν δεν είναι βιώσιμο, η Παιδεία που δίνεται στα Ελληνόπουλα δεν επαρκεί.

Συχνά η φράση «τι περιμένει τα παιδιά» αναφέρεται σε καταιγιστικές αλλαγές στην τεχνολογία, την οικονομία, τις κοινωνικές δομές, το περιβάλλον, τις μετακινήσεις ικανοτήτων και πληθυσμών προς νέα επαγγέλματα …για τα οποία σαν χώρα είμαστε ανέτοιμοι. Νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, βλέπουμε φαινόμενα βίας, αντιδραστικότητα και μια κοινωνία διχασμένη. Όμως…

Τι θα γινόταν αν… σε όλα τα σχολεία, πάνω από τον πίνακα είχαμε τη φράση του Πλάτωνα: «Ιδανική πολιτεία είναι εκείνη στην οποία ο καθένας ξέρει τον ρόλο του μέσα σε αυτήν και δεν εμποδίζει κανέναν άλλον να πράξει και εκείνος τον δικό του»;

Τι θα γινόταν αν… μιλούσαμε περισσότερο στα παιδιά για την αγάπη στο συνάνθρωπο, το σεβασμό και τη γνώση της φύσης, τις αλλαγές στην αγορά εργασίας, ποιες αλλαγές συμβαίνουν;

Τι θα γινόταν αν… η τάξη γύριζε τα θρανία της σε διάταξη κύκλου συζήτησης και το απόγευμα οι γονείς σαν μια κοινότητα γινόντουσαν μέντορες σε συνεχή διάλογο;

Τι θα γινόταν αν… αντί να κατηγορούμε τα λάθη, δείχναμε και συζητούσαμε παραδείγματα με τα παιδιά 10-18 ετών και τους γονείς τους, για να βοηθήσουμε όλοι μαζί;

Τι θα γινόταν αν… μια μεγάλη κοινότητα ανθρώπων έφερνε εξέλιξη στα σχολεία από κάτω προς τα επάνω χωρίς πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες;

Για αυτό από σήμερα ξεκινάμε την κοινότητα einai2030, για να απαιτήσουμε δημιουργικές αλλαγές στην Εκπαίδευση. Όχι κάποιο άλλο σύστημα ή άλλα βιβλία, αλλά ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, σκέψης, διδαχής, συμπεριφοράς ώστε μαζί οι Πολίτες, οι Γονείς, οι Δάσκαλοι να βοηθήσουμε τα Ελληνόπουλα να αποκτήσουν ανοιχτή θωριά στη ζωή.

Ποιοι είμαστε; Είμαστε σαν όλους, άνθρωποι με συναίσθηση, εργαζόμενοι με διεθνείς εμπειρίες, γονείς με αγωνίες, πολίτες που θέλουμε να προσφέρουμε, και Έλληνες που νοιαζόμαστε να μην απομονωθούν τα παιδιά από την εξέλιξη. Θέλουμε να ενώσουμε σε αυτή τη δημόσια συζήτηση πολλούς και ετερόκλητους ανθρώπους, με μόνα κριτήρια την διάθεσή τους για προσφορά, γόνιμο διάλογο και δημιουργική προσέγγιση στη ζωή.

Στην κοινότητα einai2030 δεν υπάρχουν αυθεντίες, ειδικοί, κόμματα, οργανώσεις, σύμβουλοι που θα δώσουν έτοιμες λύσεις. Θα συζητούμε, θα αμφισβητούμε, θα διαδίδουμε καλά παραδείγματα για ότι πιο σημαντικό κληροδοτούμε στις επόμενες γενιές. Γιατί το μέλλον θα το εξασφαλίσουν νέες γνώσεις, ανθρώπινες αξίες και ο ενεργός παιδαγωγικός ρόλος όλων μας!

Ενωθείτε στο www.einai2030.gr
fb: https://www.facebook.com/einai2030
tw: @einai2030 και
einai2030@gmail.com

 Δεν θέλουμε απλά ένα like, θέλουμε μαζί σας να ανατρέψουμε με φως τη ρουτίνα και να βάλουμε νέες ιδέες στα χέρια νέων, δασκάλων, γονέων. Δεν θα εκχωρήσουμε αυτό το δικαίωμα στην τύχη…

Είμαστε κοντά στο …2030 και έχουμε αργήσει, να αναλάβουμε δράση για τα παιδιά μας!