Ένα post με ατάκες που έχω καθυστερήσει να ανεβάσω και να η απόδειξη:
Εγώ: Κορίτσια τι ακριβώς κάνετε αυτή τη στιγμή στο internet; Παίζετε; (Ήταν απέναντί μου αλλά έβλεπα το πίσω μέρος της οθόνης)
Εβελίνα: Αυτή τη στιγμή έχω σταματήσει να παίζω και βλέπω το site σου να δω τα τελευταία που έγραψες. Αλλά διαπιστώνω ότι έχεις τεμπελιάσει και δεν έχεις γράψει τίποτα καινούργιο!
Εγώ: Μα… χθες έγραψα!
Εβελίνα: Μαμά, άσε τα «χθες» και δες πότε ήταν η τελευταία φορά που ανέβασες ατάκες μας… 20/12. Πέρσι! Έχεις να ανεβάσεις ατάκες μας από πέρσι!
Οπότε για αυτό κι εγώ σήμερα (φέτος) γράφω χορταστικό post με νέες ατάκες Εβελίνας. Ελπίζω να ξελασπώνω!
✔ Για να με πείσει να της κάνω χάρη: «Σούπερ-μάνα; Να πάρω το laptop σου;»
✔ Άλλη παραλλαγή της ίδιας ερώτησης: «Καλύτερη μαμά του κόσμου; Να σου ζητήσω κάτι;»
✔ Άλλη φορά, πάλι για να με πείσει να της κάνω χάρη. Μου λέει τι θέλει και μετά επιστρατεύει τη βοήθεια της αδελφής της: «Εβίτα. Χρειάζομαι τα ματάκια σου.» (Δηλαδή έλα να κοιτάξεις τη μαμά με τα γλυκά σου ματάκια για να την πείσεις.)
✔ Άλλη φορά, πάλι για να με πείσει να της κάνω χάρη.
Εβελίνα: Μανούλα; (Δε με λέει ποτέ μανούλα)
Εγώ: Θες χάρη ε;
Εβελίνα: Δεν είναι χάρη. Είναι απαίτηση!
✔ Είναι άρρωστη:
Εβελίνα: Το κακό όταν είσαι άρρωστος είναι ότι διπλασιάζεται η ακοή σου.
Εγώ: Ναι ε;
Εβελίνα: Ναι! (Σταματάμε να μιλάμε για λίγο και ξαφνικά πετάγεται) Το άκουσες αυτό;
Εγώ: Όχι.
Εβελίνα: Είδες;
✔ Εγώ: Εβελίνα μάζεψε σε παρακαλώ τα «Μυστήρια στο Πεκίνο» (επιτραπέζιο)
Εβελίνα: Και που να τα πάω βρε μαμά; Στο Τόκιο;
✔ Με βλέπει αφηρημένη.
Μαμά το μυαλό σου είναι «άρα μάρα» (Από το άρες μάρες κουκουνάρες)
✔ Την Παραμονή των Χριστουγέννων, η πιο γλυκιά απορία:
«Μαμά, για άκου… χτυπάω καλά το τριγωνάκι;»
✔ Στις 29 Δεκεμβρίου το πρωί που ξύπνησε:
«Καλημέρα! Καλή παραμονή, της παραμονής, της παραμονής Πρωτοχρονιάς!»
✔ Βλέπει λάθη στα μαθηματικά της αδελφής της και μου λέει «Είναι ανάριθμη!» (κατά το αγράμματη, αλλά μια και μιλάμε για αριθμούς, νέα λέξη!)
✔ Λέει στην αδελφή της: Ας κάνουμε λίγη αντίστροφη ψυχολογία στη μαμά.
Γυρνάει σε μένα: «Μαμά, δε θέλουμε να μας πάρεις ποτέ κινητό».
(Δεν έπιασε)
✔ Κατά τη διάρκεια περιπέτειας γαστρεντερίτιδας, την καληνυχτίζω.
Εγώ: Καληνύχτα Εβελίνα. Ο,τι χρειαστείς φώναξέ με.
Εβελίνα: Θα χρειαστώ ένα μερίδιο 10.000 ευρώ.
✔ Την επόμενη μέρα με ρωτάει: «Μόλις θα έχει τελειώσει όλη αυτή η περιπέτεια, θα το γιορτάσουμε με πίτσα;»
✔ Όταν είχε γίνει καλά και επιτέλους άρχισε να τρώει κανονικά: «Το φαγητό είναι ακριβώς όπως το θυμάμαι!»
✔ Έχοντας ένα τεράστιο χαμόγελο καθώς ανοίγει τον υπολογιστή μου: «Δεν είναι ωραίο να ξέρεις τον κωδικό του laptop των γονιών σου;»
✔ Ακούει που μιλάω στο τηλέφωνο για το θέμα του Facebook και πώς άλλαξε τον αλγόριθμο επηρεάζοντας τις σελίδες. Μόλις κλείνω λέει:
«Υπάρχει και το twitter. Και φυσικά το blog.»
(Είμαι μια περήφανη μαμά!)
✔ Φοράει την φρεσκοπλυμένη ζακέτα της φόρμας της και διαπιστώνει ότι στην τσέπη υπάρχει ένα κοκαλάκι το οποίο είχε πλυθεί μαζί με τη ζακέτα.
«Τι θα τράβηξε κι αυτό…»
✔ Διαβάζει την εργασία της αδελφής της, για τα σήματα οδικής κυκλοφορίας. Αποφασίζει να την «εξετάσει», κάνοντάς της ερωτήσεις:
Εβελίνα: Και αυτό εδώ το σήμα τι θα πει;
Εβίτα: Κίνδυνος λόγω συχνής διέλευσης παιδιών.
Εβελίνα: Σωστά. Και η μετάφραση είναι: Τα νιάνιαρα το σκάνε από τους γονείς τους.
✔ Έχει ψηλώσει πολύ τον τελευταίο καιρό. Με βλέπει μπροστά της απότομα και μου λέει:
«Ω φίλε. Έτσι όπως σε είδα ξαφνικά μου φάνηκες κοντύτερη από ό,τι συνήθως.»
Ω φίλε. Κι εγώ όπως την είδα ξαφνικά μου φάνηκε ψηλότερη από ό,τι συνήθως… Και μεγαλύτερη… Από νιάναρο που το έσκαγε από τους γονείς της, 11 χρονών. Ω φίλε… Ω…
photo by Christian Yves Ocampo
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
«Ω φίλε» … τι έχουμε να ακούσουμε ακόμα!! Πρωινή ανησυχία της εννιάχρονης κόρης μου: «Μαμά του Αγίου Βαλεντίνου είναι αργία?? Γιατί εγώ θέλω να πάω στο σχολείο»!!! Γιατί άραγε??
Ω φίλε φίλε! Επικίνδυνα πράγματα! Γράψε μου νεώτερα!
χαχα…
Χα χα χα με το τελευταίο ειδικά έλιωσα!!! Ω φίλε!!!
🙂
Ω φίλη….Πες μου τώρα! Πως κρατιέσαι να μην τους χαλάς χατήρι??????
Έχω μπλέξει!