Να βλέπεις την κόρη σου να εμφανίζεται live στην τηλεόραση…

Μακάρι να μπορούσα να χωρέσω μέσα σε ένα post τα συναισθήματά μου καθώς έβλεπα χθες την Εβελίνα στην τηλεόραση του Mega, να διαβάζει ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενό της  με τίτλο Εσύ θα κάνεις αυτό το κάτι; που δημοσίευσα την προηγούμενη εβδομάδα στο blog μου.

Όλα ξεκίνησαν στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας, όταν η εκπαιδευτικός της Φυσικής Αγωγής των κοριτσιών, επηρεασμένη από το ναυάγιο στο Eurogroup, σκέφτηκε να καλέσει τα παιδιά να κάνουν μία εξωσχολική μουσικοχορευτική δράση.

Μια και τα παιδιά είναι εκείνα που έχουν κυρίως να χάσουν ή να κερδίσουν από όλα αυτά που γίνονται,  μαζεύτηκαν να τραγουδήσουν και να χορέψουν για τη χώρα μας και να δώσουν ένα μήνυμα ενότητας, ανεξάρτητα από κομματικά συμφέροντα.

Με αφορμή λοιπόν αυτή τη δράση στην οποία συμμετείχαν και τα δύο κορίτσια, ένιωσα κι εγώ την ανάγκη να κάνω μία συζήτηση μαζί τους και να τους πω όλη την αλήθεια για το τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και για τι μπορεί να συμβεί από εδώ και πέρα – πάντα με λόγια που να μπορούν να καταλάβουν.

Τα κορίτσια στεναχωρήθηκαν, φούντωσαν, αγανάκτησαν. Τις προέτρεψα να βάλουν τα συναισθήματά τους σε χαρτί. Το κείμενο της Εβελίνας το δημοσίευσα στο blog μου. Στο μεταξύ τα παιδιά με τη γυμνάστριά  τους έκαναν πρόβες και μέσα σε δύο μέρες παρουσίασαν το χορευτικό και κινηματογράφησαν το βιντεάκι.  Το βίντεο προβλήθηκε στην τηλεόραση ενώ αρκετά μέσα έκαναν αφιέρωμα στη δράση.

Και κάπως έτσι ήρθε η πρόσκληση για να πάει μια μικρή ομάδα παιδιών με τη δασκάλα τους στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Mega. Η Εβελίνα θα διάβαζε ένα μικρό κομμάτι από το κείμενό της, το οποίο γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της δράσης. Και ειλικρινά δε θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη  από αυτό το κείμενο για το πόσο ώριμα και συνειδητοποιημένα είναι τα παιδιά σήμερα. Είναι βέβαια ταυτόχρονα «ενοχλητικό» να διαβάζεις το κείμενό της μια και τα λέει έξω από τα δόντια:

• «Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που φταίνε όμως. Δεν είναι η κυβέρνηση που φταίει ΜΟΝΟ. Εμείς που καθόμαστε και τους ψηφίζουμε, δε φταίμε; Εμείς που καθόμαστε σπίτι μας και δεν κάνουμε τίποτα, δεν κάνουμε λάθος;»
• «Πολλοί λέτε τώρα ‘Σιγά μωρέ παιδιά είναι!’ Αυτό όμως δείχνει υποτίμηση προς εμάς τα παιδιά. Είμαστε μέρος της Ελληνικής κοινωνίας! Έχουμε θέση στη χώρα. Το παιδί σου θα μείνει άνεργο από δικό σου λάθος!»
• «Σε δέκα χρόνια κάποιος πρέπει να δώσει πίσω τα λεφτά. Δηλαδή εμείς! Τα παιδιά του σήμερα. Κι εμείς τι φταίμε; Τι φταίμε να μείνουμε αμόρφωτοι για να ξεχρεώσουμε τα λεφτά των προηγούμενων γενιών;»

Μια και στην εκπομπή δεν υπήρχε χρόνος να διαβαστεί όλο το κείμενο, οι τηλεθεατές δεν κατάφεραν να εισπράξουν το μήνυμα ολοκληρωμένο, αλλά για αυτό υπάρχουν τα blogs! Το κείμενο είναι δημοσιευμένο εδώ, και αν τυχόν δεν το έχετε διαβάσει, σας παροτρύνω να το διαβάσετε τώρα.

Και κάπως έτσι μπήκαμε χθες στο αυτοκίνητο και φτάσαμε στα studio του Mega.

Στην αρχή μπήκα κι εγώ στο studio, είδα τη γνωριμία των παιδιών με τους δύο δημοσιογράφους και έβγαλα κάποιες φωτογραφίες, αλλά μετά βγήκα έξω και παρακολούθησα κι εγώ από την τηλεόραση στο χώρο της αναμονής.

Κλείνοντας:

Το μήνυμα της Εβελίνας στο κείμενο ήταν «Εσύ θα κάνεις αυτό το κάτι;» Τα παιδιά με τη δασκάλα τους έκαναν «κάτι».  Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να καθόμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Κάθε δράση φέρνει αντίδραση. Κάθε προσπάθεια έχει την αξία της και φέρνει το δικό της μικρό ή μεγάλο αποτέλεσμα. Η δράση της γυμνάστριας, έφερε τη συζήτηση στο σπίτι, η συζήτηση στο σπίτι, έφερε το κείμενο. Το κείμενο το δημοσίευσα στο blog μου. Για αυτό το έχω αυτό εδώ το blog, για να ακούγεται η φωνή μου, και για αυτό μου το εμπιστεύτηκε η Εβελίνα να το ανεβάσω. Μιλώντας, ποτέ δεν ξέρεις ποιον βοηθάς, ποιος σε ακούει, ποιον επηρεάζεις. Στην εποχή του Internet όλοι έχουμε φωνή και όλοι μπορούμε να κερδίσουμε το δικαίωμα να γίνει σεβαστή η φωνή μας. Ας μάθουμε να μοιραζόμαστε, να ανοιγόμαστε, να κάνουμε «κάτι».  «Τι κι αν διαφωνούν οι άλλοι μαζί μας;» αναρωτιέται η Εβελίνα. «Αν πιστεύουμε στον εαυτό μας, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα».

Συγχαρητήρια Εβελίνα για την πρώτη σου τηλεοπτική εμφάνιση. Συγχαρητήρια γιατί εμφανίστηκες στην τηλεόραση για κάτι που είχες γράψει. Συγχαρητήρια που δε φοβάσαι να μιλήσεις με τη δική σου μοναδική φωνή.

Συγχαρητήρια στην εκπαιδευτικό Φυσικής Αγωγής του σχολείου μας για την πρωτοβουλία της αλλά και για όλα όσα κάνει ακούραστα όλα αυτά τα χρόνια. Έχει μάθει στα παιδιά, όπως έγραφα σε παλαιότερο post, ότι δουλεύοντας σκληρά μπορούν να πετύχουν τα πάντα.

Συγχαρητήρια στα παιδιά, στους γονείς και σε όλους όσους βοήθησαν για να παρουσιαστεί αυτό το όμορφο αποτέλεσμα.

Συγχαρητήρια και στο άλλο μου το παιδί, την Εβίτα, που έγραψε κι εκείνη το δικό της υπέροχο κείμενο. Δεν το δημοσίευσα γιατί μου ζήτησε λίγο χρόνο ακόμα για να το τελειώσει, διαφορετικά θα ήταν και οι δύο χθες στην εκπομπή. Αν ήταν διπλή η συγκίνηση και διπλή η περηφάνια, δε θα την είχα γλυτώσει. Πόση συγκίνηση να αντέξει κανείς σε μία μέρα;

Δε χάνω όμως την ευκαιρία να σας δώσω μια μικρή γεύση από το κείμενο της Εβίτας:

«Εμείς τα παιδιά προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Κάνουμε ό,τι μπορούμε. Όταν μας δουν όμως οι πολιτικοί, θα γελάσουν. Δεν τους νοιάζει η παρουσία μας. Είναι σαν να μην υπάρχουμε, σαν να είμαστε αόρατοι. Οι πολιτικοί νοιάζονται μόνο για εκείνους.»

Ας ακούσουμε τα παιδιά. Ας τα αφουγκραστούμε. Έχουν μεγαλύτερη σοφία από όση φανταζόμαστε.