Δύο μικρά κομμάτια σοκολάτα

H Francine Christophe είναι Γαλλίδα συγγραφέας και ποιήτρια. Γεννήθηκε το 1933 και σε ηλικία 8 χρονών οδηγήθηκε μαζί με τη μητέρα της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Bergen-Belsen. Στο παρακάτω βίντεο, διηγείται μια σύντομη ιστορία που με άγγιξε πολύ.

Αν μιλάτε Αγγλικά ή Γαλλικά, σας παροτρύνω να δείτε πρώτα το βίντεο και μετά να διαβάσετε την υπόλοιπη ανάρτηση. Είναι προτιμότερο να ακούσετε την ιστορία από το στόμα της ίδιας. Μετά το βίντεο ακολουθεί η περίληψη στα Ελληνικά.

Η Francine διηγείται ότι όταν ξεκίνησαν να πάνε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, τους επέτρεψαν να πάρουν μαζί τους μια μικρή τσάντα με 1-2 προσωπικά αντικείμενα. Η μητέρα της είχε πάρει 2 μικρά κομμάτια σοκολάτα. Έλεγε στην Francine: «Θα τα κρατήσω για τη μέρα που θα έχεις καταρρεύσει και θα χρειάζεσαι πραγματικά βοήθεια. Τότε θα σου τα δώσω και θα αισθανθείς καλύτερα».

Μία από τις γυναίκες που είχε φυλακιστεί μαζί τους, ήταν έγκυος. Ήταν τόσο αδύνατη που δεν μπορούσες να διακρίνεις την εγκυμοσύνη. Όταν έφτασε η μέρα του τοκετού, η μητέρα της Francine βοήθησε τη γυναίκα να μεταβεί στο νοσοκομείο του στρατοπέδου. Πριν να φύγουν είπε στην κόρη της: «Θυμάσαι εκείνη τη σοκολάτα που κράταγα για σένα;»
«Ναι μαμά.»
«Πώς αισθάνεσαι;»
«Καλά μαμά, είμαι εντάξει.»
«Λοιπόν, αν μου το επιτρέπεις, θα ήθελα να δώσω τη σοκολάτα σου στην Hélène. Γιατί με τον τοκετό σε αυτές τις συνθήκες, ίσως και να πεθάνει. Η σοκολάτα μπορεί να τη βοηθήσει.»
«Εντάξει μαμά. Πάρε τη σοκολάτα.»

Η Hélène γέννησε. Έφαγε τη σοκολάτα. Δεν πέθανε. Τους επόμενους έξι μήνες που βρίσκονταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το μωρό δεν έκλαψε ποτέ. Παρά μόνο την ημέρα της απελευθέρωσης. Ήταν σαν να γεννήθηκε εκείνη την ημέρα.

Τα χρόνια πέρασαν και πριν από λίγο καιρό η κόρη της Francine, είπε στη μητέρα της: «Μαμά αν τότε που είχατε επιστρέψει από το στρατόπεδο, είχατε ψυχιάτρους ή ψυχολόγους, θα ήταν πολύ πιο εύκολο για σας.» Η Francine συμφώνησε και της ήρθε η ιδέα να διοργανώσει μία ημερίδα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Έτσι κι έγινε. Ήρθε πολύς κόσμος. Επιζήσαντες, ιστορικοί, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ψυχοθεραπευτές.

Κάποια στιγμή μία γυναίκα ανέβηκε στο podium και είπε: «Ζω στη Μασσαλία. Είμαι ψυχίατρος. Πριν να κάνω την ομιλία μου, έχω κάτι να δώσω στην Francine Christophe.» Έβαλε το χέρι στην τσέπη και έβγαλε ένα κομμάτι σοκολάτα. Της το έδωσε λέγοντάς της: «Είμαι το μωρό».

Ποτέ δεν ξέρεις τι επίδραση θα έχει μια δική σου πράξη, στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Μπορεί να το μάθεις μετά από χρόνια. Μπορεί και να μην το μάθεις ποτέ.

Μακάρι στη ζωή μας να γίνουμε αποδέκτες πολλών κομματιών σοκολάτα από τους ανθρώπους γύρω μας.

Μακάρι να μοιράσουμε ακόμα περισσότερα.