Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
– Νίκος Καζαντζάκης
Τις στεναχώρησα χθες το βράδυ τις κόρες μου. Τις στεναχώρησα πολύ. Με απλά λόγια, κατάλληλα για την ηλικία τους, τους μίλησα για τις διαπραγματεύσεις και για το τι ενδέχεται να συμβεί στην Ελλάδα. Παρ’ όλο που λυπάμαι που τις στεναχώρησα, είμαι πολύ περήφανη και για τις δύο. Γιατί εκείνο που σκέφτηκαν πρώτα από όλα ήταν «Τι μπορώ να κάνω εγώ για να βοηθήσω την χώρα μου;»
Η Εβίτα (10 χρ.) αφού φούσκωσε και ξεφούσκωσε, αφού εξέφρασε προς εμένα τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της – λύπη, αγανάκτηση, θυμό, φόβο – μου είπε: «Μήπως μπορώ να πληρώσω εγώ; Πόσα χρωστάμε;»
Σε εμάς μπορεί αυτό να φαίνεται αστείο. Για σκεφτείτε το όμως. Ήταν διατεθειμένη να διαθέσει τα χρήματα που με τόσο κόπο μαζεύει για να γλυτώσει τη χώρα της. Δεν ξέρω πολλούς ενήλικες που θα έκαναν το ίδιο.
Προέτρεψα και τις δύο να πάνε να γράψουν τα συναισθήματά τους, το οποίο και έκαναν. Μπήκαν στα δωμάτιά τους και άρχισαν να γράφουν χωρίς σταματημό. Συγκινήθηκα με τα κείμενα και των δύο. Θα δημοσιεύσω σήμερα εδώ το κείμενο της Εβελίνας (12 χρ.) που πρόλαβε και το ολοκλήρωσε ήδη. Παρ’ όλο που έχει δικό της blog, μου ζήτησε να το ανεβάσω πρώτα στο δικό μου, για να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ελπίζω κι εγώ η επιθυμία της να γίνει πραγματικότητα και το κείμενο να γίνει shared παντού, ώστε να το διαβάσουν εκείνοι που χρειάζεται να το διαβάσουν.
Να σημειώσω επίσης ότι όταν μου έφερε το κείμενό της, ένιωσε την ανάγκη να μου πει: «Μαμά πολύ φοβάμαι ότι αν δεν γίνω πολιτικός όταν μεγαλώσω, η Ελλάδα θα πέσει σε λάθος χέρια.»
[Το χειρόγραφο κείμενο σκαναρισμένο εδώ: σελίδες 1, 2, 3, 4]
Όπως ξέρουμε όλοι μας, η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη. Όλοι σας κοιτάτε τις γνώμες των μεγάλων. Λέτε στα παιδιά να μην ανακατεύονται με πολιτικά και διάφορα. Όμως εμείς πώς θέλουμε να ζούμε; Εμείς τι θέλουμε τελικά; Τι ΘΕΛΕΙ το μέλλον της Ελλάδας;
Τα λεφτά που χρωστάμε είναι πολλά. Κι εμείς τι κάνουμε; Ζητάμε κι άλλα. Γλιτώνουμε. Ή έτσι νομίζουμε. Γιατί όπως το βλέπω εγώ, κάποια στιγμή θα φτάσουμε ένα πολύ υψηλό νούμερο. Κάποια στιγμή δε θα μας δώσουν άλλα χρήματα. Θα πρέπει να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να ξεπληρώσουμε. Ακόμα και τώρα δεν μπορούμε να ξεχρεώσουμε.
Σε δέκα χρόνια κάποιος πρέπει να δώσει πίσω τα λεφτά. Δηλαδή εμείς! Τα παιδιά του σήμερα. Κι εμείς τι φταίμε; Τι φταίμε να μείνουμε αμόρφωτοι για να ξεχρεώσουμε τα λεφτά των προηγούμενων γενιών;
Οι πολιτικοί τα έχουν κάνει χάλια όλα. Κοιτάξτε που φτάσαμε! Εμείς! Που νικήσαμε σε δύο παγκόσμιους πολέμους ενάντια σε πολυάριθμους στρατούς! Εμείς που ιδρύσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Εμείς που κάναμε τόσα πολλά σε τόσο δύσκολες καταστάσεις δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα ΤΩΡΑ που έχουμε όλες τις ανέσεις!
Είμαστε τυχεροί που υπάρχουν έστω και λίγες δουλειές! Είμαστε τυχεροί που μορφωνόμαστε ακόμα! Είμαστε τυχεροί που έχουμε τόσα πολλά αξιοθέατα. Είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που φταίνε όμως. Δεν είναι η κυβέρνηση που φταίει ΜΟΝΟ. Εμείς που καθόμαστε και τους ψηφίζουμε, δε φταίμε; Εμείς που καθόμαστε σπίτι μας και δεν κάνουμε τίποτα, δεν κάνουμε λάθος;
Και όλα αυτά, τα πληρώνουμε εμείς. Εμείς τα παιδιά θα τα αντιμετωπίσουμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι όταν δεν μιλάμε. Και φυσικά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Μα μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Πολλοί λέτε τώρα «Σιγά μωρέ παιδιά είναι!» Αυτό όμως δείχνει υποτίμηση προς εμάς τα παιδιά. Είμαστε μέρος της Ελληνικής κοινωνίας! Έχουμε θέση στη χώρα. Το παιδί σου θα μείνει άνεργο από δικό σου λάθος! Πρέπει να ενημερωνόμαστε! Πρέπει να ξεσηκωθούμε! Να μιλήσουμε! Να πούμε τη γνώμη μας! Τι κι αν διαφωνούν οι άλλοι; Αν πιστεύουμε στον εαυτό μας, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Μπορούμε να κάνουμε κάτι!
Εσύ θα κάνεις αυτό το κάτι;
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Μπράβο στους γονεις που έχουν δώσεις σωστα ερεθίσματα στα παιδιά για να σκέφτονται έτσι μάκαρι όλοι οι Ελληνες γονεις να το εκαναν αυτό . μπράβο και στις κόρες σου που αξιοποίησαν αυτά που τους έχετε δώσει στην μέχρι τώρα ζωή τους. Συνεχίστε έτσι !!!!
Ευχαριστούμε Κατερίνα. Ας συνεχίσουμε όλοι μας! :
Τόσο αθώα λόγια και ταυτόχρονα τόσο ώριμα! Μπράβο στην κόρη! Μπράβο στους γονείς της! Μπράβο στου δασκάλους της!
kathy by anthomeli
Ευχαριστούμε Κατερίνα. 🙂
Η συζήτηση που έκανα με τις κόρες μου για την πολιτική κατάσταση έγινε με αφορμή μια μουσικοχορευτική δράση στην οποία συμμετείχαν τα κορίτσια, που διοργάνωσε η γυμνάστρια του σχολείου τους.
Όπως λέει και η Εβελίνα: «Και όλα αυτά, τα πληρώνουμε εμείς. Εμείς τα παιδιά θα τα αντιμετωπίσουμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι όταν δεν μιλάμε. Και φυσικά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Μα μπορούμε να κάνουμε κάτι.»
Όταν κάνεις «κάτι» «κάτι άλλο» γίνεται. Η μουσικοχορευτική δράση έφερε τη συζήτηση στο σπίτι. Η συζήτηση στο σπίτι, έφερε το γράμμα. Το γράμμα, έφερε τη δημοσίευση στο blog μου. Και η δημοσίευση στο blog μου παίζει κι αυτή το δικό της ρόλο.
Το σημαντικό είναι να κάνουμε όλοι «αυτό το κάτι».
Με την Εβίτα επικοινωνούμε χωρίς να την ξέρω. Παρόμοια είχα πει κι εγώ στα 11. Μας έλεγε η δασκάλα στο σχολείο πόσα λεφτά χρωστάει η Ελλάδα σε δάνεια και πόσα αναλογούν σε καθέναν από εμάς. Όταν γύρισε ο μπαμπάς μου από τη δουλειά τον ρώτησα πόσα λεφτά έχει. Δε θυμάμαι αν είχε όλο το ποσό που αναλογούσε στους τέσσερις του σπιτιού μας (μάλλον δε θα το είχε), αλλά προσπαθούσα να τον πείσω να πάει να δώσει αυτά που είχε. Θυμάμαι που μου έφερνε σαν αντεπιχείρημα ότι δεν μπορεί να το κάνει αυτό γιατί δεν υπάρχει κανένας λογαριασμός που να μπορείς να καταθέσεις λεφτά για αυτό το σκοπό. Χρόνια μετά η δασκάλα αποδείχτηκε προφητική που μας έκανε τότε αυτή την κουβέντα και ο λογαριασμός υπέρ του χρέους άνοιξε (Θυμάστε τη διαφήμιση που μας έλεγαν να καταθέσουμε για να στηρίξουμε την Ελλάδα? Βέβαια, ήταν αστείο όταν το έκαναν αυτό, γιατί ήδη δεν υπήρχαν λεφτά και ήδη είχε νιώσει πολύ κοροϊδεμένος ο κόσμος.)
Περιμένω να βγει το blog της Εβίτας. Είναι τόσο τρυφερές πάντα οι σκέψεις της που ανυπομονώ να τις διαβάσω.
Ελίνα απίστευτο… Κι εγώ ανυπομονώ για το blog της Εβίτας. Εξάλλου θα έχεις παίξει κι εσύ το ρόλο σου στο ξεκίνημα αυτού του blog… 😉
Εγώ (εμείς όλοι) τι να πω (πούμε) άλλο. Τα είπε όλα η κόρη σου! Μπράβο! Ας το σκεφτούμε λίγο μπας και ξεστραβωθούμε!!!
Έτσι ακριβώς… Ας διαβάσουμε και ας μπούμε στη θέση τους….
“Σε εμάς μπορεί αυτό να φαίνεται αστείο. Για σκεφτείτε το όμως. Ήταν διατεθειμένη να διαθέσει τα χρήματα που με τόσο κόπο μαζεύει για να γλυτώσει τη χώρα της. Δεν ξέρω πολλούς ενήλικες που θα έκαναν το ίδιο.” Αυτό για μένα τα λεει όλα… Υπέροχο… Γιάννα- το ημερολόγιο μιας μαμάς
Γιάννα ευχαριστώ!
Ti να πω….Τα είπες όλα!!!!!!! <3
Ευχαριστούμε Ελπίδα!
Εχω μείνει αναυδη!
🙂
!!!!!
Μπράβο στα κορίτσια. Μακάρι οι περισσότεροι ενήλικες να είχαν το μυαλό και την ευαισθησία τους.
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο…
Όλοι μπορούν να κάνουν αυτό το κάτι, αρκεί να το θέλουν. Evelina for Pr…ime Minister.
Κοίτα να δεις που τελικά θα αναγκαστεί να ασχοληθεί με την πολιτική! 😉
Τι ωραίο αποτέλεσμα έχει αυτή η προσπάθεια να υπάρχει αυτή η επικοινωνία και η ανταλλαγή ιδεών κάθε ηλικίας Μπράβο στην Άσπα και στα Ασπασάκια