Φέραμε τους θησαυρούς στο σπίτι!

Την Κυριακή πήγαμε αυθημερόν στην Αιδηψό, πήραμε τους θησαυρούς μας και τους φέραμε σπίτι! Η σκηνή της συνάντησης ήταν μοναδική. Η Εβίτα έτρεξε με όλη της τη δύναμη και σκαρφάλωσε πρώτα πάνω στο Βασίλη και μετά πάνω σε εμένα. Είχε γαντζωθεί και δεν ξεκόλλαγε κι έλεγε ασταμάτητα: «Μου έλειψες, μου έλειψες, μου έλειψες.» Η Εβελίνα μας κοίταζε καλά-καλά, μία τον έναν και μία τον άλλον και δεν ήξερε πώς να εκφράσει τη χαρά της. Απλά χαμογελούσε με νόημα. Μετά πήγε κι έφερε το καλάθι με τις αχιβάδες που είχε μαζέψει και μου το έβαλε στο χέρι… Και μετά έφερε και το δεύτερο καλάθι και μου το έβαλε και αυτό στο χέρι…

Φτάσαμε στην Αθήνα, αργά το βράδυ. Η Εβίτα είχε αποκοιμηθεί. Είχαμε αγωνία να δούμε πώς θα της φαίνονταν οι αλλαγές στο δωμάτιό της. Για αντιπερισπασμό, είχαμε αλλάξει και μέρος της διακόσμησης. Την ακούμπησα προσεκτικά-προσεκτικά στο κρεβάτι για να μην ξυπνήσει. Εκείνη άνοιξε τα μάτια, κοίταξε τριγύρω κι έβαλε τα κλάματα.
«Δε θέλω αυτό το κάγκελο, θέλω το δικό μου» είπε. (Όντως, είχαμε αλλάξει το καγκελάκι στο κρεβάτι της. Κακή ιδέα.)
«Καλά, Εβίτα» της είπα. «Το έχω βάλει για πλύσιμο, αύριο θα είναι έτοιμο.» (Δεν ξέρω πώς μου ήρθε να πω ότι το κάγκελο είναι για πλύσιμο, έπιασε όμως.)
Μετά έριξε μια ματιά στον επίμαχο τοίχο, τον τοίχο των επιδιορθώσεων. Κατάλαβα ότι εντόπισε κάποιες από τις αλλαγές, για τις οποίες την είχαμε προετοιμάσει κιόλας, αλλά δεν είπε τίποτα. Έπεσε για ύπνο.

Η Εβελίνα ήταν πολύ νυσταγμένη. Κουρασμένη – ξεκουρασμένη όμως, έπρεπε να κάνει την αναγνωριστική της περιπολία. Καταρχήν εντόπισε ότι έξω από την εξώπορτα υπήρχε ένα καινούργιο κασπώ. Στη συνέχεια μπήκε στο σπίτι, επιθεώρησε προσεκτικά γύρω-γύρω, τακτοποίησε ένα μαξιλάρι που βρισκόταν σε λάθος θέση, επεξεργάστηκε ό,τι καινούργιο βρήκε, βεβαιώθηκε ότι στο δωμάτιό της ήταν όλα στη θέση τους και τότε και μόνο τότε έπεσε για ύπνο.

Πέρασαν μία υπέροχη εβδομάδα με τον παππού και τη γιαγιά. Μόνο που ο παππούς και η γιαγιά περνάνε σύνδρομο στέρησης και δεν ξέρουν πώς να το ξεπεράσουν! Το χειμώνα και οι τέσσερίς τους θα αναπολούν με νοσταλγία τις μέρες που πέρασαν μαζί. Για την ώρα, τα κορίτσια νοστάλγησαν Χριστούγεννα κι ακούνε το CD «Τα ωραιότερα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια»!

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά … Άντε και του χρόνου!

Στην φωτογραφία, ο Βασίλης και τα κορίτσια στο φέρυ-μπωτ της επιστροφής.