Για μια παλιομαρμελάδα!

Τις τελευταίες 4-5 μέρες είχε εξαφανιστεί το τσιμπιδάκι των φρυδιών. Ή μάλλον ΤΟ τσιμπιδάκι των φρυδιών. Τo ΚΑΛΟ  τσιμπιδάκι φρυδιών. Γιατί τσιμπιδάκια υπάρχουν πολλά, αλλά καλό τσιμπιδάκι – που είναι το μοναδικό που με έχει βολέψει και δε θα ξαναβγεί ποτέ ίδιο και έχω προσπαθήσει να βρω παντού κάποιο που να συγκρίνεται αλλά έχει σταθεί αδύνατον – ένα. Και δυστυχώς είχε χαθεί!

Για μια παλιομαρμελάδα!

Χθες το πρωί λίγο πριν να βγούμε από το σπίτι, είπα να ψάξω μία ακόμη φορά μπααααας και το βρω. Και τότε μου ήρθε η φαϊνή ιδέα να ρωτήσω τα κορίτσια! (Απορώ γιατί δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα). “Κορίτσια μήπως καμία από εσάς έχει δει ΤΟ τσιμπιδάκι των φρυδιών;”

Bingo! Απροσδόκητο και όμως αληθινό: H Εβελίνα απάντησε αμέσως, “Ναι. Εγώ ξέρω που είναι!”
– Πού είναι;
– Το είχα κρύψει!
– Τι εννοείς το είχες κρύψει;
– Το είχα κρύψει μια φορά που με θύμωσες!
– Θα αστειεύεσαι.
– Όχι μαμά, αλήθεια λέω!
– Θα αστειεύεσαι.
– Όχι, αλήθεια λέω! Είναι μέσα σε ένα κουτί από φάρμακα.
– Ποιο κουτί;
– Εκείνο που είχαμε πάνω στον πάγκο.

Κατευθυνόμαστε όλη η οικογένεια προς κουτί με τα φάρμακα. Το κατεβάζω από το ράφι. “Σε ποιο φάρμακο;”
– Δε θυμάμαι ποιο. Εκείνο που είχαμε πάνω στον πάγκο.

Δεκάδες φάρμακα είναι μέσα στο κουτί. Προσπαθώ να κάνω flashback και να θυμηθώ ποιο φάρμακο είχαμε στον πάγκο μας. Τι είχανε; Πυρετό; Βήχα; Αλλεργία; Και ναι! Θυμήθηκα! Ήταν το αντιισταμινικό! Ανοίγω με ανυπομονησία το κουτί και πραγματικά, στριμωγμένο εκεί στη γωνία, μεταξύ μπουκαλιού, οδηγιών και συσκευασίας, βρίσκεται ΤΟ τσιμπιδάκι! Μεγάλη η συγκίνηση!

Εντωμεταξύ μου φαίνεται τόσο αστεία η όλη φάση που είναι αδύνατον να θυμώσω. Αλλά πρέπει να βάλω τάξη! Κρατώντας ΤΟ τσιμπιδάκι γερά στο χέρι, προσπαθώ να το παίξω αυστηρή.
– Εβελίνα γιατί παιδί μου το έκανες αυτό;
– Για να μάθεις να μη μου φτιάχνεις μαρμελάδα!
– Τι εννοείς “να μάθω να μη σου φτιάχνω μαρμελάδα”; Πότε μου ζήτησες να σου φτιάξω μαρμελάδα και δεν το θυμάμαι;
– Έλα μαμά, έτσι το λέω! Δε σου ζήτησα μαρμελάδα! Ούτε καν θυμάμαι το λόγο που θύμωσα και το έκρυψα!
– Χαχαχα… Θα με τρελάνεις Εβελίνα. Θα με τρελάνεις! Μην το ξανακάνεις γιατί θα θυμώσω πραγματικά.

Πέντε λεπτά αργότερα διαπιστώνω ότι η βούρτσα των μαλλιών έχει εξαφανιστεί.

ΕΒΕΛΙΝΑΑΑΑΑΑΑ!

Photo by Brandie Kajino

Σχετικά posts:

Τι λείπει; Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν κάνεις Cool Άσπα. Cool.