Το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012 πραγματοποιήθηκε η ημερίδα “Γονέας στον 21ο Αιώνα” που διοργανώθηκε από τα εκπαιδευτήρια Δούκα με την ευκαιρία συμπλήρωσης 95 χρόνων από την ίδρυσή τους.
Ως ιδρυτές του Μαμά…δες, Μπαμπά…δες προσκληθήκαμε να συμμετάσχουμε στην ημερίδα, τόσο σε επίπεδο προετοιμασίας όσο και ως ομιλητές.
Συγκεκριμένα, είχα την τιμή να είμαι μέλος της επιστημονικής επιτροπής της εκδήλωσης, ο Χρήστος συμμετείχε ως ομιλητής στη συνεδρία “Θα συναντηθούμε! Στο σαλόνι ή στην οθόνη;” ενώ και οι δύο μαζί πραγματοποιήσαμε εργαστήριο με τίτλο “Μεγαλώνοντας μια on-line γενιά”.
Σκοπός της ημερίδας – που ήταν ανοιχτή σε όλους και μεταδόθηκε και μέσω live streaming – ήταν να ενημερωθούμε όλοι εμείς οι γονείς για τα θέματα που μας απασχολούν στη σημερινή εποχή. Το κύριο συμπέρασμα που προέκυψε ήταν ότι η κρίση στην ελληνική κοινωνία και η διείσδυση του διαδικτύου έχουν αλλάξει ριζικά τη ζωή και τις προτεραιότητες του Έλληνα γονέα στον 21ο αιώνα.
Από τη δική μας πλευρά, ως γονείς που αγαπάμε το διαδίκτυο και δραστηριοποιούμαστε καθημερινά σε αυτό, μιλήσαμε μεταξύ άλλων
- για τα θετικά των blogs και των social media,
- για το πώς μπορούμε ως κοινότητα γονέων να τα αξιοποιήσουμε με τον καταλληλότερο τρόπο,
- για το πώς το διαδίκτυο είναι μία από τις γλώσσες επικοινωνίας των παιδιών και ότι είναι στο χέρι μας να μάθουμε να μιλάμε κι εμείς αυτή τη γλώσσα,
- και τέλος για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς τα μικρότερα παιδιά να το εξερευνήσουν, όταν θα φτάσουν στην κατάλληλη ηλικία.

Χ. Λουφόπουλος, Δ. Γκούσκος, Ε. Ελληνιάδου, Μ. Μεϊμάρης, Μαθητές : Θα συναντηθούμε, στο σαλόνι ή στην οθόνη;
Ευχαριστούμε τα εκπαιδευτήρια Δούκα για την πρόσκληση και για την εμπιστοσύνη τους και ελπίζουμε ότι η συμμετοχή μας βοήθησε στο να μπει ένα μικρό λιθαράκι στην επίτευξη των στόχων της ημερίδας. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι και εμείς πήραμε πολλά. Όχι μόνο από τους εξαιρετικούς ομιλητές εκείνης της ημέρας, αλλά και από τη συναναστροφή μας με μία εξαιρετικά δυναμική ομάδα ανθρώπων που οραματίστηκε και άρχισε να σχεδιάζει την εκδήλωση ένα χρόνο πριν – και ήταν τιμή μας που ήμασταν πλάι τους από την αρχή. Να επαναλάβω ότι η εκδήλωση ήταν ανοιχτή για όλους και δεν απευθυνόταν μόνο στους γονείς των μαθητών του σχολείου, γεγονός που έρχεται σε πλήρη συμφωνία με την πεποίθησή μας ότι πρέπει να μάθουμε να ανοιγόμαστε και να μοιραζόμαστε, ότι “Sharing is caring” και ότι “Η ζωή είναι πιο διασκεδαστική όταν τη μοιράζεσαι” όπως λέει και το καλωσόρισμα στο Aspa Online.
Κλείνοντας να πω, ότι μάθαμε πολλά και από τα παιδιά που συμμετείχαν στην ημερίδα. Κατ’ αρχήν εγώ προσωπικά συσχετίστηκα απόλυτα με ορισμένα από τα πράγματα που έθιξαν τα παιδιά και αφορούσαν (τι άλλο;) το internet και τα social media. Καταλαβαίνω π.χ. την ανυπομονησία του μαθητή που ανέφερε ότι πρωί-πρωί ανοίγει το twitter να δει τι έγινε όλο το βράδυ (σωστό! Όσο εμείς κοιμόμαστε, κάπου είναι μέρα! Πάντα κάπου ανατέλλει ο ήλιος!) και συσχετίζομαι απόλυτα με τη δήλωσή του “Είμαστε πιο έτοιμοι σαν γενιά για το τέλος του κόσμου, παρά για μία ώρα χωρίς ρεύμα.” (που σημαίνει και χωρίς internet. Ναι μπορεί να είναι παράλογο. Αλλά το καταλαβαίνω! Έτσι νιώθω κι εγώ!) Νομίζω ότι έχω πολύ καλές πιθανότητες να μιλάω την ίδια γλώσσα με τις κόρες μου σε λίγα χρόνια, τουλάχιστον πάνω στο θέμα του internet!
Εντύπωση μου έκανε επίσης στο debate γονέων – παιδιών ότι υπάρχουν και σήμερα γονείς που πιέζουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Το ξέρουμε ότι παλιότερα συνέβαινε αυτό αλλά νόμιζα ότι οι σημερινοί γονείς θα ήμασταν πιο προοδευτικοί σε αυτό το θέμα. Κι επίσης νόμιζα ότι η κρίση θα μας είχε βοηθήσει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν σίγουρες και μόνιμες δουλειές και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τα παιδιά να επιλέξουν το επάγγελμά τους με κριτήριο τι πραγματικά τους αρέσει. Όπως έγραφα και στο κείμενό μου “Η ελευθερία της Επιλογής“:
Ας σταματήσουμε να παροτρύνουμε κι εμείς τα παιδιά μας να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι και να αναζητήσουν μία θέση στο δημόσιο ή σε μία μεγάλη εταιρεία πιστεύοντας ότι αυτή είναι η σίγουρη συνταγή επιτυχίας. Ναι αν το θέλουν, όχι για να εξασφαλιστούν. Ας δώσουμε βάση στην εκπαίδευσή τους γενικότερα και όχι μόνο στις ακαδημαϊκές τους γνώσεις, οι οποίες από μόνες τους δεν συνεπάγονται οικονομική επιτυχία ή ευτυχία. (Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ)
Οι παραπάνω συμβουλές βέβαια δεν είναι συμβουλές ενός “ειδικού” γιατί ειδικός δεν είμαι. Είμαι απλά μία μαμά που αγωνιά όπως όλοι οι γονείς για το μέλλον των παιδιών τους. Σίγουρα κάνω λάθη, ελπίζω ότι κάνω και σωστά πράγματα, αλλά έχω πάντα ως πρώτη μου προτεραιότητα να γίνομαι καλύτερη, να διαβάζω, να ενημερώνομαι, να μαθαίνω, να συμμετέχω, να μοιράζομαι σκέψεις αγωνίες και προβληματισμούς. Και αυτό ακριβώς μας βοήθησε να κάνουμε η συγκεκριμένη ημερίδα. Ως γονείς στον 21ο αιώνα, ευχαριστούμε!
photos by philos & Εκπαιδευτήρια Δούκα
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα! Είναι απαραίτητο πλέον να μιλάμε τη γλώσσα του internet, είναι εργαλείο σημαντικό και πρέπει να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας.
Νατάσα ήταν όντως ένα από τα συμπεράσματα της ημερίδας αυτό! Ευτυχώς ολοένα και περισσότεροι γονείς το συνειδητοποιούν και έχουν αρχίσει να το εντάσσουν στη ζωή τους.
Χαίρομαι την
θετική στάση σου στην ζωή! Κρατάω την φράση: Πάντα
κάπου ανατέλλει ο ήλιος!
Νομίζω
ότι η συνήθεια των γονέων που προσπαθούν να πιέσουν τα παιδιά τους να
ακολουθήσουν συγκεκριμένο επάγγελμα, έχει να κάνει με τις
“περιορισμένες” (κυρίως στην συνείδηση των γονιών) δυνατότητες της
χώρας μας για απασχόληση, σε συνδυασμό με την κοινωνική δομή που το κυρίαρχο κύτταρο είναι η
οικογένεια! Στην Ν Αφρική που ευκαιρίες υπάρχουν, δεν βλέπεις να αγωνιούν έτσι! Κυριαρχεί το hakuna matata!
Μα ναι, “πάντα κάπου ανατέλλει ο ήλιος” και το έγραψα και μεταφορικά!
Φαίνεται ότι κι εσύ έχεις θετική στάση στη ζωή και για αυτό “αποκρυπτογράφησες” το μήνυμα…
Hakuna matata λοιπόν, πολύ μου αρέσει! 🙂
Χαίρομαι που όλο και περισσότερες εκδηλώσεις τέτοιου είδους λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα! Είμαι σίγουρη οτι η εκδήλωση ήταν άκρως επικοδομητική για όσους παρεβρέθηκαν (με χαρά αναγνώρισα δυο κορυφαίους καθηγητές μου από το Πανεπιστήμιο Αθηνών – Μειμάρης- Γκούσκος)! καλή συνέχεια
Γνώρισα τους κυρίους Μεϊμάρη και Γκούσκο στην ημερίδα Μάθηση 2.0 όπου ήμασταν ομιλητές, ενώ με τον κύριο Γκούσκο ήμασταν επίσης και οι δύο ομιλητές στο 3ο συνέδριο Social Media που έγινε στην αρχή του μήνα. Μαθαίνω ότι είναι εξαιρετικοί καθηγητές και χαίρομαι που διαβάζω εδώ μήνυμα από φοιτήτρια τους!
Καλή συνέχεια Μαρία, ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία να γνωριστούμε και από κοντά σε επόμενη εκδήλωση!
Θα θελα να ‘μουν εκεί! Ν’ ακούσω, να γνωρίσω, να ενημερωθώ, ν’ αφουγκραστώ και κυρίως… να παρατηρήσω, γιατί αυτό έχω μάθει να κάνω.
Το internet είναι ένας ολόκληρος κόσμος και νομίζω πως είναι ανάγκη πλέον να τον γνωρίζουμε καλά…
Κι εγώ ελπίζω σε λίγα χρόνια να μιλάω την ίδια γλώσσα με τους γιούς μου, ή έστω να καταλαβαίνω τα μισά!
Πάντα τέτοια Άσπα!
Μπράβο στον καθένα σας ξεχωριστά, αλλά και στο σύνολό σας! Μπράβο Μαμά…δες Μπαμπά…δες
Νομίζω ότι τη γλώσσα του internet θα την μιλάμε!
Ευχαριστούμε Λίτσα και είναι σίγουρο ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία να παραβρεθούμε όλοι μαζί σε κάποια παρόμοια εκδήλωση στο μέλλον. 🙂