Είναι καλοκαίρι και έχουμε κέφια! Νέα πλούσια συλλογή από ατάκες! Ξεκινάμε με την Εβελίνα, που μόλις τελείωσε την Τρίτη δημοτικού:
✔ Είναι απόγευμα και είμαστε στο αυτοκίνητο. Επιστρέφουμε σπίτι. Τα φώτα των δρόμων είναι όμως αναμμένα!
– Μαμά τα φώτα είναι ανοιχτά! Τώρα που θα γυρίσουμε πίσω, θα τους πάρεις τηλέφωνο να τους το πεις;
Η αδελφή της δεν έχει καταλάβει τι λέμε και ρωτάει: “Για ποιο πράγμα;”
– Εβίτα, δε βλέπεις ότι θα καταστραφεί το στρώμα του όζοντος;
✔ Μαμά πάτησα καταλάθος αυτή τη γη που είναι δίπλα στο Google και τη μισώ! (= Πάτησα το εικονίδιο του Firefox που είναι δίπλα στο Google Chrome)
✔ Ετοιμάζει τα πράγματά της για να πάει να παίξει σε μια φίλη της. Έχει ένα σωρό δικές της τσάντες, αλλά όχι. Επέλεξε μία μία δική μου:
✔ Μαμά, εκεί στον παιδότοπο ξέρεις τι έκανα; Έμαθα σε ένα μικρό παιδάκι να λέει το πράσινο, μπλε και το μπλε, πράσινο!
✔ Βλέπει φωτογραφίες του ξαδέλφου της όταν ήταν μωρό (τώρα είναι ζωηρός) :
“Ο ξάδελφός μου ο νταής, είναι αυτός; Μπεμπεκίστικη φρίκη!”
✔ Κάθεται στον καναπέ και μονολογεί: “Μα τι μου συμβαίνει; Με τσίμπησε καμιά μύγα; Είμαι πολύ χαλαρή!”
✔ Μια μέρα είχα πονοκέφαλο και προσπαθούσε να βρει τρόπο να με βοηθήσει:
“Μαμά μην το σκέφτεσαι. Κάνε ευχάριστες σκέψεις. Σκέψου εμένα ή την Εβίτα ή τη δουλειά!” (η δουλειά συγκαταλέγεται στα ευχάριστα. Πόσο καλά με ξέρει!)
Και συνεχίζει: “Τι έγινε; Σε είχα και σε έχασα;”
✔ Στο διάλειμμα κάποια αγόρια έπαιζαν μπουγέλο και είχαν βγάλει τις μπλούζες τους. Εγώ κοίταζα από το παράθυρο της τάξης και μόλις τους είδα φώναξα: “Γυμνοσιάλαγκες, ελάτε να δείτε!” και όλοι έτρεξαν να δουν.
✔ Η Ν. είπε ότι δεν με έχει πια την καλύτερή της φίλη γιατί τον τελευταίο καιρό κάνω παρέα και με άλλους. Αλλά δεν με νοιάζει. Όλοι παραπονιούνται. Και ο Κ. παραπονιέται. Αλλά τι να κάνω είμαι μία πρέπει να μοιράζομαι! (=να με μοιράζονται)
✔ Την επόμενη μέρα. Μαμά τα ξαναβρήκαμε με την Ν. Αλλά τώρα πια δεν είναι η καλύτερή μου φίλη. Η Α. είναι. Της το έκλεψε το πρώτο επίπεδο και είναι τώρα στο δεύτερο.
✔ Έχουμε ραντεβού για κούρεμα και η Εβίτα φτιάχνει ένα σχεδιάγραμμα για να το πάρει μαζί της και να δείξει στην κομμώτρια πώς θέλει να της τα κόψει.
Η Εβελίνα το βλέπει και με τραβάει ιδιαιτέρως και μου λέει: “Και φέτος φρικιό θα γίνει;”
✔ Την επόμενη μέρα: “Ωραίο το νέο look της Εβίτας. Την προτιμώ έτσι!”
✔ Είχαμε χάσει ένα τηλεκοντρόλ, το οποίο τελικά βρήκαμε μετά από καμιά εβδομάδα χωμένο πίσω από κάτι μαξιλάρια του καναπέ. Μόλις το είδε, φαίνεται ότι θυμήθηκε τι είχε συμβεί: “Εεεεε…. σχετικά με αυτό… Εγώ το έκανα!”
✔ Διαπιστώσαμε ότι κάτι φιστίκια που είχαμε σε ένα δοχείο είχαν χαλάσει.
“Μαμά μην τυχόν και τα πετάξεις. Αυτά μπορούν να ταΐσουν ολόκληρο χωριό από ποντικούς!”
✔ Λέμε ανέκδοτα και μας ρωτάει: “Να σας γεμίσω τη μνήμη με ένα ακόμη ανέκδοτο;”
✔ Παίζοντας ηλεκτρονικό:
“Είμαι στην πίστα 8 του πλανήτη ντόνατ. Είναι πανδύσκολη!”
✔ Επιστρέφει στο σπίτι από πάρτι: “Μυρίζω σαν ιδρωμένη αθλητική κάλτσα!”
✔ Φεύγουμε από το σπίτι φίλης της όπου τα είχα πάει και τα δύο κορίτσια για παιχνίδι. Για να καταλάβετε πώς τα πέρασαν: Ένα λεπτό πριν να φύγουμε, ο μικρός αδελφός της φίλης της ήταν ανεβασμένος στο τραπεζάκι του σαλονιού και έπαιζε στην ψεύτικη κιθάρα του ενώ η Εβίτα που ήταν η τραγουδίστρια του συγκροτήματος είχε βγάλει το παπούτσι της και το είχε για μικρόφωνο. Διασκέδαση όχι αστεία! Χαιρετάμε και λίγο πριν να μπούμε στο αυτοκίνητο η Εβελίνα βλέπει τη φίλη της στο μπαλκόνι. Οπότε για αντίο της φωνάζει: “Ραπάρω baby!Υο! ”
✔ Μαμά το επίθετό σου αρχίζει από “ΤΣ”. Είναι ΤΣ για τσουνάμι. Θα σηκώσουμε τσουνάμι!
✔ Πέφτει στο κρεβάτι και λέει: “ΟΚ μπήκα στη φυλακή. Τουλάχιστον αυτή η φυλακή σου δίνει το δώρο των ονείρων γιατί ονειρεύεσαι!”
photo by mediamolecule
ΑΝ αυτά τα λένε Τρίτη Δημοτικού ξεσκολίζοντας τι θα λένε Παναγία μου;;;Δεν υποφέρονται τα πιτσιρίκια σήμερα!!!Να τις χαίρεσαι, τις απόλαυσα!!!
Ούτε μπορώ να φανταστώ τι θα λένε αργότερα… Αναμένω με ενδιαφέρον! 🙂
Ευχαριστώ πολύ! 🙂
Είστε απίθανες! Και οι μικρές με τις ατάκες τους αλλά και εσύ που τα καταγράφεις!
Αλλά κι εσείς που τις διαβάζετε, τις απολαμβάνετε, πατάτε like και σχολιάζετε!
Ευχαριστούμε!
Έχεις δύο ανεκτίμητους θησαυρούς! Με τα απαραίτητα μαργαριτάρια, χεχε! Τέλεια όλα!
Θα σας γράφω όλες τις νεώτερες ατάκες, αρκεί να μη γεμίσει η μνήμη σας! 😉
Πολύ διασκεδαστικό!! Κορυφαίο το ” Έμαθα σε ένα μικρό παιδάκι να λέει το πράσινο, μπλε και το μπλε, πράσινο!”!!! καλά να περνάτε…
Η μαμά του θα με κυνηγάει! χαχα…