Διάλογος με Εβελίνα πριν από 2-3 μέρες.
– Μαμά δεν είχες πει ότι του χρόνου θα με γράψεις Γαλλικά σε φροντιστήριο;
– Εγώ; Πότε το είπα αυτό;
– Ναι, ναι το είχες πει. Για να κάνω Γαλλικά στο φροντιστήριο και να κάνω Γερμανικά στο σχολείο.
– Όχι, δεν είχα πει κάτι τέτοιο! Σε φροντιστήριο κάνεις ήδη Αγγλικά. Δεν θα κάνεις ταυτόχρονα και άλλη γλώσσα σε φροντιστήριο. Δεύτερη γλώσσα θα κάνεις στο σχολείο.
– Ναι μαμά, η δεύτερη γλώσσα θα αρχίσει του χρόνου. Απλά πρέπει να απαντήσουμε ποια θέλουμε να είναι αυτή η δεύτερη γλώσσα – γαλλικά ή γερμανικά – και θα αρχίσουμε τη γλώσσα που θα επιλέξει η πλειοψηφία. Εγώ θέλω Γερμανικά. Γαλλικά ας κάνω εκτός σχολείου.
Σοκ! Ζαλάδα! Μεταξύ Γαλλικών και Γερμανικών, επιλέγει Γερμανικά! Χιλιάδες σκέψεις άρχισαν να με κατακλύζουν. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα προτιμούσα οι κόρες μου να μάθουν Γαλλικά, γιατί έχω μεγάλη αγάπη στη Γαλλία. Από τότε που πήγα για πρώτη φορά για να περάσω το καλοκαίρι με τη Γαλλίδα pen pal φίλη μου, μέχρι που πήγα για σπουδές στη Νίκαια, αγάπησα τη χώρα αυτή με τα καλά της και τα κακά της. Τη λατρεύω τη Γαλλία! Και τι δε θα έδινα να πάμε με τα κορίτσια και να την εξερευνήσουμε μαζί…
Παραλιακή της Νίκαιας
Φυσικά δεν είπε κανείς ότι μαθαίνοντας Γερμανικά στην Πέμπτη δημοτικού, καταδικάζεται ότι δε θα μάθει ποτέ Γαλλικά. Μπορεί τελικά να μάθει και τρεις και τέσσερις γλώσσες. Ούτε βέβαια χρειάζεται κανείς να μιλάει τη γλώσσα για να επισκεφτεί και να αγαπήσει μια χώρα. Αλλά να… είναι αλλιώς…
Η Εβελίνα ξέρει βέβαια την αγάπη μου για τη Γαλλία. Αλλιώς δε θα έκανε αυτή την εισαγωγή για το φροντιστήριο. Θα μου έλεγε “μεταξύ Γαλλικών και Γερμανικών προτιμάω Γερμανικά”. Αλλά σου λέει, αν πω στη μαμά ότι δε με ενδιαφέρει να μάθω Γαλλικά, το ‘χω χαμένο το παιχνίδι.
Αλλά πώς μπορώ εγώ να αναγκάσω ένα παιδί να κάνει αυτό που θέλω εγώ (όσο κι αν πιστεύω ότι έχω δίκαιο); Από τότε που ήταν μικρούλες τις προετοιμάζω να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Και ναι, έχω λόγο για το ποια γλώσσα θέλω να μάθει το παιδί μου, αλλά πώς μπορώ να το βάλω να διαβάσει ή να αγαπήσει κάτι που δε θέλει; (Αφήνω ασχολίαστο το σύστημα της ψηφοφορίας στο σχολείο για τη δεύτερη γλώσσα) Οπότε αν τα Γαλλικά πάρουν τις περισσότερες ψήφους, ΟΚ θα αρχίσει να τα μαθαίνει. Αλλά εδώ από ό,τι φαίνεται, τα παιδιά έχουν συνεννοηθεί και υπάρχει ήδη “κίνημα” υπέρ των Γερμανικών.
Εγώ: Και πώς σου ήρθε Εβελίνα να προτιμήσεις Γερμανικά από τα Γαλλικά;
Εβελίνα: Όλα τα παιδιά Γερμανικά θέλουν. Είχε έρθει η σύμβουλος των Γερμανικών και μας μίλησε σήμερα.
Εγώ: Η σύμβουλος των Γαλλικών δεν ήρθε;
Εβελίνα: Όχι ακόμα. Λοιπόν πες μου. Συμφωνείς για τα Γερμανικά;
Εγώ: Ξέρεις κάτι; Εσύ θα αποφασίσεις. Αλλά μέχρι να έρθει η μέρα της απάντησης, εγώ θα σου πω τι θα έχεις να κερδίσεις αν μάθεις Γαλλικά. Θα σου πω όλα τα καλά της Γαλλίας! Θα σου περιγράψω τα όνειρα που έχω να πηγαίνουμε στη Γαλλία για διακοπές και πόσο ωραία να μπορείς να μιλάς Γαλλικά. Και θα σου πω επίσης τι ξέρω για τη Γερμανία. Έμεινα εκεί 6 μήνες. Ξέρω αρκετά! Και μετά εσύ θα αποφασίσεις ΟΚ?
Εβελίνα: Δηλαδή τι καλό έχει η Γαλλία;
(Να η ευκαιρία μου. Τι να πρωτοπώ; Σκέψου Άσπα σκέψου!)
Και να τι είπα. (Αν είναι δυνατόν…): “Έχει κρέπες!”
Αλλά όπως και να το κάνεις, οι κρέπες είναι δυνατό χαρτί στην περίπτωση της Εβελίνας. Αν δεν υπήρχαν οι κρέπες θα σου έλεγα εγώ. Ούτε καν θα έμπαινα στον πίνακα του νηπιαγωγείου τότε που ήταν η Εβελίνα νηπιαγωγάκι.
Εβίτα που παρακολουθούσε το διάλογο: Γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Θα τρώμε κάθε μέρα κρέπες! Γαλλικά θέλω. Γαλλικά!
Κρέπες
Εβελίνα: Και τι άλλο;
(Τι άλλο να πω τώρα; Σκέψου Άσπα σκέψου!)
Εγώ: Έχει τη Eurodisney! Είναι το πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο! Και θα πάμε και θα μπορείς να μιλάς και να συνεννοείσαι!
Η Εβίτα ξαναπετάγεται: “Θα πάμε Disney! Γιούπιιιιιιιιιιι…. Αλλά μαμά μπορούμε να μιλάμε Αγγλικά! Εσύ έχεις πει ότι όλοι μιλάνε Αγγλικά.”
Εγώ: Εβίτα, άσε στη Γαλλία δεν ισχύει αυτό. Πρέπει να ξέρεις Γαλλικά. Και θα μπορείτε να μιλάτε με όλους τους ήρωες!
Εβίτα: Ναιαιαιαιαι! Γαλλικά θέλω να μάθω.
Εγώ: Εβίτα… Τώρα ψηφίζει η τάξη της Εβελίνας. Όταν θα πας εσύ Πέμπτη, θα ψηφίσεις Γαλλικά ΟΚ?
Εβίτα: ΟΚ.
Εβελίνα: Τι άλλο έχει στη Γαλλία;
Εγώ: Θα ανέβουμε στον πύργο του Άιφελ! Θα ανέβουμε εκεί ψηλά στην κορυφή. Και θα σας κοπεί η ανάσα από την ομορφιά της πόλης. Και μετά θα πάμε στο Σηκουάνα και θα πάρουμε το καραβάκι και θα κάνουμε βόλτες. Και θα ακούμε μουσικούς να παίζουν και θα βλέπουμε ζευγάρια να κρατιούνται χέρι χέρι. Είναι η πόλη του έρωτα το Παρίσι!
Εβελίνα: Μαμά το ξέρω. Αυτός ο Γ. που του αρέσω, εκεί λέει ότι θέλει να με πάει. Αλλά άσε τα τώρα αυτά τα γλυκανάλατα. Τι άλλο;
A Paris…
Εγώ: (συνεχίζοντας τις άστοχες απαντήσεις) Οι Γαλλίδες είναι κομψές! Είναι πολύ κομψές.
Εβελίνα: Έλα μαμά τώρα! Γιατί να με ενδιαφέρει αυτό;
Εγώ: (προσπαθώντας να κερδίσω χρόνο) Ε, θα σου πω κι άλλα που να σε ενδιαφέρουν περισσότερο, αλλά τώρα είναι αργά. Θα ξεκινήσουμε από αύριο. Αλλά τώρα για πες μου κι εσύ. Γεια πες μου τους τους λόγους που θες να μάθεις Γερμανικά. Τι σας είπε η σύμβουλος;
Εβελίνα: Μας είπε ότι υπάρχουν πολλοί που μιλάνε Γερμανικά. Μας είπε για τον πληθυσμό, για τον πολιτισμό και άλλα που δεν τα θυμάμαι τώρα.
Εγώ: Μα δε μου λες και τίποτα βρε Εβελίνα. Δε μου λες κάτι για να με πείσεις να συμφωνήσω μαζί σου, όπως τις προάλλες μου εξήγησες τους λόγους που ήθελες να πάρεις το ηλεκτρονικό και μου το παρουσίασες από τη δική μου πλευρά, όχι από τη δική σου.
Εβελίνα: Εντάξει λοιπόν, άκου: Αν μιλάω Γερμανικά, θα μπορώ να πάω στη Γερμανία και να συναντήσω αυτή τη χαζή τη Μέρκελ. Και να της τα πω ένα χεράκι. Κι εκείνη τότε θα πει: “Χρωστάμε πολλά στην Ελλάδα. Ας την αφήσουμε ήσυχη.” Ε, να για αυτό θέλω να μάθω Γερμανικά.
Τελικά το θέμα είναι σοβαρό. Και εθνικό. Τα Γαλλικά δεν έχουν ελπίδα!
photos by shinyai, TaylorMiles, wallyg
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Καλησπέρα, Άσπα. Δεν σου έχω ξαναστείλει μήνυμα. Είμαι φιλόλογος σε δημόσιο σχολείο με μεγάλα παιδιά (η μικρή φοιτήτρια εδώ, ενώ ο μεγάλος μεταπτυχιακός στην Αγγλία). Λατρεύω τη Γαλλία και τη γαλλική γλώσσα και τα παιδιά μου έμαθαν αγγλικά και γαλλικά, δυστυχώς. Τα αγγλικά και τα γερμανικά είναι πιο χρήσιμα για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση. Σχετικά με τα πτυχία των αγγλικών, να επισημάνω ότι δεν μετρούν για τις σπουδές στο εξωτερικό, αλλά πρέπει οι υποψήφιοι να δώσουν εξετάσεις τύπου TOEFL υποχρεωτικά και ανάλογα με το βαθμό θα τους δεχτούν τα παν/μια του εξωτερικού.Π.χ. το ΕΤΗ στην Ελβετία απαιτεί 7 τουλάχιστον, ενώ το IMPERIAL στο Λονδίνο πάνω από 6,50. Συγγνώμη, αν σας κούρασα.
Γεωργία σε ευχαριστώ για το μήνυμα! Καθόλου δε μας κούρασες. Οποιαδήποτε πληροφορία από έναν άνθρωπο του χώρου όπως εσύ είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη.
Βέβαια από την προηγούμενη εβδομάδα που έγραψα αυτό το post μέχρι σήμερα είχαμε εξελίξεις… Θα ακολουθήσει νέο post που θα σας γράψω τα νεώτερα. Stay tuned!
Ανταπόκριση από Νίκαια…..Πειραιά!!!!
Εντελώς δημοκρατικά και χωρίς καθόλου να σκεφτώ τα θετικά (λέμε τώρα), με έπεισες εμένα…ψηφίζω Γαλλικά!!! Τι το κουράζουμε άλλο, αφού τα είπαμε εμείς και τα συμφωνήσαμε η Εβελίνα δεν χρειάζεται να κουραστεί να αποφασίσει:)))
Δεν το κουράζουμε, έκλεισε. Η ψήφος στη Γαλλία! :)))
τελικα εχεις πολυ εξυπνο κοριτσι!!!σε ολα ειχε μια απαντηση!!!!και φυσικα το επιχειρημα της δεν παιζεται!!!αντε να μαθει γρηγορα τα γερμανικα μπας και μας αφησει ησυχους αυτη η χαζη η Μερκελ!!!Παντως οποια γλωσσα και αν κανουν τελικα μακαρι να την κανουν σωστα γιατι απο οτι θυμαμαι μεναμε σε ενα επειπεδο πολυ χαμηλο!!
Αυτό λέω κι εγώ. Ας κάνανε μία και σωστά και όχι δύο και μέτρια. Τα περισσότερα παιδιά αναγκάζονται να κάνουν ξένη γλώσσα στο φροντιστήριο λόγω του χαμηλού επιπέδου που υπάρχει στο σχολείο. Είναι πολύ κρίμα…
Καλημέρα Άσπα μου! Έχω πεθάνει στα γέλια με τον διάλογο! Τα επιχειρήματα ακλόνητα!!!
Τα παιδιά μπορούν με άνεση να μάθουν 3 και ίσως 4 γλώσσες, μέχρι να τελειώσουν το Πανεπιστήμιο. Καλή σχέση να έχουν με την επικοινωνία (ακόμα και με την Μέρκελ) και τα καταφέρνουν! Συνήθως στην Ελλάδα προσπαθούμε τα παιδιά να έχουν ξεμπλέξει τουλάχιστον με τα Αγγλικά πριν την 2 λυκείου, για να μην έχουν διάσπαση, όταν πρέπει να ρίξουν τις δυνάμεις τους στις εξετάσεις του Ελληνικού σχολείου. Αποτέλεσμα είναι όταν πάνε για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό τα διπλώματα των ξένων γλωσσών, που έχουν αποκτηθεί τόσα χρόνια πριν, δεν ισχύουν και εξετάζονται ξανά για την γλωσσική επάρκεια (συν ότι άλλο απαιτεί η σχολή που επιλέγουν πχ GMAT). Βέβαια, στην ηλικία αυτή τέτοιες εξετάσεις δεν τις φοβούνται πια…
Σωστές επισημάνσεις! Για να δούμε πώς θα εξελιχθεί όλη αυτή η ιστορία. Θα σας κρατώ ενήμερους!
Μονο 3-4?
Εγω ξερω εναν που παραλληλα με το Πανεπιστημιο εμαθε 7-8.
Ο Data απο το Star Trek. Eιναι ανδροειδες ρομποτ.
αν είναι αυτός ο λόγος που θέλει να μάθει γερμανικά πες της ότι μπορεί να της τα πει της μερκελ σε άπταιστον ελληνικήν κι αν δεν τα καταλάβει θα έχει κάποιον να της τα μεταφράσει 😉
Καλημέρα!
Καλό επιχείρημα! Θα το δοκιμάσω!
Είναι απίθανες οι μικρές σου αλλα μεταξύ μας…..?εχουν πιο δυνατα επιχειρηματα απο σενα! χααχαχαχα 😀 ουτε γαλλικά θελω ουτε γερμανικά. τα σιχαινομαι και τα δυο. Αν και μαλλον στο γαλλικο θα τη γυρνουσα . ειμαι των ιταλικών και των ισπανικών εγώ!!!
Τα επιχειρήματά μου (να τρώμε κρέπες) ούτε καν μπορούν να σταθούν δίπλα σε αυτό της Εβελίνας (να γλυτώσει η Ελλάδα από το χρέος). Χαχαχα…
Μα δεν ειναι απίστευτο!!! Μου κανει εντύπωση το τι κρύβει το μυαλουδάκι τους!!!!!
Ο Γιώργος όταν βρέθηκε στο αντίστοιχο δίλημμα, μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισε να μάθει Γαλλικά. Ο λόγος: γιατί στη Γερμανία μιλάνε αγγλικά και θα μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους, ενώ στη Γαλλία δε μιλάνε, άρα τα χρειάζεται περισσότερο…
Ένας άλλος λόγος για να μάθεις Γαλλικά είναι πως αν ξέρεις αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά, τότε μπορείς εύκολα να μάθεις ισπανικά και ιταλικά, χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Όμως κατά τη γνώμη μου, τους κύριους λόγους τους είπες! Κρέπες! Κρουασάν! Μακαρόν! Πύργος του Άιφελ! Παναγία των Παρισίων!
Άσε τη Μέρκελ να κουρεύεται λεω εγώ και πάμε ταξιδάκι. We will always have Paris….
Το ήξερα ότι ο Γιώργος θα μπορούσε να αιτιολογήσει την απόφασή του!
Λοιπόν κανονίζουμε άμεσα για Παρίσι αρκεί… να πάμε και Κυανή ακτή!
Από μένα αντίρρηση σε ταξίδι δε θα βρεις! Κυανή ακτή σου ερχόμαστε!
(και το κορίτσι σου μια χαρά δικαιολόγισε την απόφασή του. Άσε δε τα βγάζουμε πέρα…)
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω…
Η σύγκριση μεταξύ των δύο συγκεκριμένων γλωσσών είναι κατα την ταπεινή μου γνώμη τουλάχιστον ρατσιστική… Δεν επιλέγουμε να μάθουμε μια γλώσσα με βάση τα αξιοθέατα, το φαγητό κτλ. Κάθε γλώσσα έχει θετικά και αρνητικά, δεν υπάρχουν καλές και κακές γλώσσες…
Δεν είμαι υπέρμαχος ούτε της μιας ούτε της άλλης γλώσσας, αλλά αυτός ο ¨πόλεμος¨ που ξεσπάει κάθε Μάιο στα σχολεία με στεναχωρεί (είμαι μητέρα δυο παιδιών). Επειδή έχω μεγαλώσει στο εξωτερικο, όπου κι εκεί επιλέγαμε γλώσσες, δεν θυμάμαι ποτέ να υπήρχε τέτοια διαμάχη εκεί.
Σκοπός είναι πιστεύω τα παιδια μας να μάθουν καταρχάς καλά μια δεύτερη ξένη γλώσσα, να έχουν στείλει στο δημόσιο σχολείο που πηγαίνουμε καθηγητή ( γιατί φέτος δεν είχαμε και αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε!), και αν το παιδί έχει όρεξη μακάρι να μάθει και άλλες γλώσσες.
Και πάλι συγνώμη, αλλά είναι η πρώτη φορά εδώ και τρία χρόνια που σας διαβάζω, που νοιώθω την ανάγκη να γράψω ένα σχόλιο και να διαφωνήσω…
Κατερίνα ευχαριστώ για το πρώτο σου σχόλιο στο blog μου! Και θα χαρώ να μιλάμε στον ενικό. 🙂
Δε διαφωνώ καθόλου μαζί σου. Ίσα-ίσα συμφωνώ απόλυτα. Για την ακρίβεια δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει τέτοιος πόλεμος που ξεσπάει κάθε Μάιο. Μόλις το διαπίστωσα!
Φαντάζομαι ότι ο πόλεμος γίνεται εντονότερος γιατί δεν δίνουν την επιλογή στο κάθε παιδί (ή στην οικογένειά του) να διαλέξει τη γλώσσα που θέλει. Σου λένε ψήφισε ή το ένα ή το άλλο και θα δούμε αν θα υπερισχύσει. Οπότε αρχίζει μία “διαμάχη” για να πετύχει κανείς τη δική του γλώσσα. Είναι εντελώς αστείο. Και κυρίως είναι κρίμα τα παιδιά να έχουν κέφι και όρεξη και να μην έχουν επιλογές.
Εγώ πάντως επιλέγω να βλέπω το θέμα από τη χιουμοριστική του πλευρά και δεν έχω καμία διάθεση να κοντραριστώ με κανέναν. Ούτε φυσικά με το παιδί μου!
Επίσης δε θα με πείραζε καθόλου να κάνουν μόνο μία ξένη γλώσσα αλλά σωστά και σε υψηλό επίπεδο. Χίλιες φορές καλύτερα από δύο και “όπως και να ‘ναι”. Γιατί δυστυχώς τα Αγγλικά που κάνουν στο σχολείο δεν αρκούν. Δυστυχώς…
Bonjour! Λοιπόν κι εγώ του γαλλικού είμαι, απλά πολλές φορές θα ήθελα να ήξερα (και) γερμανικά. Άσε την να αποφασίσει αυτή όπως πολύ καλά είπες και οι δύο είναι πολύ δυνατές γλώσσες στην Ευρώπη. Αν μιλούσαμε για παγκόσμια αγορά θα έλεγα οπωσδήποτε ισπανικά. Τέλος πρέπει να σκεφτείς ότι το κάνεις “Για την Ελλάδα ρε…” 🙂
Αν το σκέφτηκα λέει… Κόντεψα να το γράψω και για επίλογο! :)))
Η απόφαση δική της, όντως… Θα σας γράψω όλα τα νεώτερα!
Αν και είμαι και εγώ φίλη των Γαλλικών, πιστεύω Άσπα μου ότι τα Γερμανικά είναι πολύ πιο χρήσιμη γλώσσα για τυχόν μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών στο εξωτερικό. Μακάρι και εγώ όταν ήμουν μικρή να είχα μάθει πρώτα Γερμανικά και ας μάθαινα αργότερα Γαλλικά…
Τι να πω, μακάρι! Κάτι θα ξέρεις για να το λες. (Το λες για να με παρηγορήσεις ε; χαχαχα)
Λοιπόν Άσπα, έκλεισε!
Η Εβελίνα θα μας σώσει! Γερμανικά και μάλιστα ταχύρυθμα παρακαλώ!!!! Λινγκουαφόν δηλαδή!
(αν και -στα σοβαρά τώρα- είμαι κι εγώ περισσότερο φίλη της Γαλλικής γλώσσας και κουλτούρας. Θεωρώ ότι στο Γυμνάσιο θα έχετε την ευκαιρία να επιλέξετε Γαλλικά, εάν αποτύχει το πείραμα, γιατί ξεκινάνε από αρκετά χαμηλό επίπεδο)
Μάνια θα σου πω τα νεώτερα σύντομα! Έχω την εντύπωση ότι η ψηφοφορία θα δείξει… Γερμανικά. Τουλάχιστον θα τα ακούσει η Μέρκελ!
Αυτό με τη λατρεία στη Γαλλία το έχω κι εγώ (συν τη μικρή μου αδερφή), και τον διάλογο που περιγράφεις, τον βλέπω να μου έρχεται σε 5-6 χρόνια… Διαβάζοντας τους υπέροχους διαλόγους σας, είναι σαν να διαβάζω το επόμενο μάθημα για το σχολείο (που δεν το έκανα ποτέ μου, αλλά ΑΝ το έκανα κάπως έτσι θα ήταν, ε?) Καλή σας μέρα!
Μάγδα μοιράζομαι τα SOS του επόμενου μαθήματος μαζί σου. χαχαχ…
Καλημέρα! 🙂