Πώς να ισορροπήσεις παιδιά και δουλειά (και η αναλογία με τις γυάλινες μπάλες)

Πώς ισορροπείς παιδιά και δουλειά; Πώς μπορείς να τα καταφέρεις όλα; Την καλύτερη απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα την είχα ως τώρα ακούσει από την Σόντα Ράιμς, τη δημιουργό του Grey’s Anatomy.

Κατά τη διάρκεια ομιλίας της στην τελετή αποφοίτησης του πανεπιστημίου Dartmouth είχε πει ότι απλώς… ΔΕΝ τα καταφέρνει όλα – παρόλο που στους έξω, μπορεί να μοιάζει ότι τα καταφέρνει όλα. (Sorry για το spoiler. Αξίζει να διαβάσετε τι ΑΚΡΙΒΩΣ είπε στο παλαιότερο post μου με τίτλο Η απάντηση στην ερώτηση: “Πώς τα καταφέρνεις όλα;”, αλλά εδώ θα κάνω μια μικρή περίληψη.)

Είχε λοιπόν μοιραστεί τη δική της αλήθεια: ότι όταν πετυχαίνει σε έναν τομέα της ζωής της, αυτό σχεδόν σίγουρα σημαίνει ότι αποτυχαίνει σε κάποιον άλλο τομέα εκείνη τη δεδομένη στιγμή.

Και ότι όταν είσαι μία δυναμική εργαζόμενη γυναίκα που είναι επίσης μία δυναμική μητέρα ποτέ δεν ισορροπείς. Ποτέ δεν αισθάνεσαι 100% ΟΚ. Πάντοτε ζαλίζεσαι λίγο. Πάντοτε κάτι χάνεται. Πάντοτε κάτι λείπει.

Με είχε ανακουφίσει λοιπόν αυτή η οπτική γωνία και από τότε νόμιζα ότι ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσα να δώσω κι εγώ, όταν με ρωτάνε πώς τα προλαβαίνω όλα.

Πρόσφατα έπεσα σε μία ακόμα εμπνευσμένη απάντηση. Την έδωσε η συγγραφέας Nora Roberts αλλά εγώ την είδα από το Twitter της Jennifer Lynn Barnes, που είναι επίσης συγγραφέας. Θα την μεταφράσω εδώ στα Ελληνικά και παρακάτω έχω ενσωματώσει το tweet της Jennifer για να το διαβάσετε με τα δικά της λόγια.

Μια φορά, ήμουν σε ένα Q&A με την Nora Roberts και κάποιος την ρώτησε πώς ισορροπείς το γράψιμο με τα παιδιά. Εκείνη απάντησε ότι το κλειδί στο να κάνεις με επιτυχία τον ζογκλέρ είναι να ξέρεις ότι κάποιες από τις μπάλες που έχεις στον αέρα είναι γυάλινες και κάποιες πλαστικές.

Αν σου πέσει μια πλαστική μπάλα, κανένα πρόβλημα κάνει γκελ. Αν σου πέσει μια γυάλινη μπάλα σπάει. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να ξέρεις ποιες μπάλες είναι γυάλινες και ποιες πλαστικές και να δίνεις προτεραιότητα στις γυάλινες.

Και συνεχίζει η Jennifer:

Αυτό το παράδειγμα το σκέφτομαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Εμένα μου έπεσε πάνω από μία μπάλα σήμερα. Ήταν δύσκολο να αφήσω οποιαδήποτε μπάλα να πέσει και ήταν απαίσιο! Αλλά ήταν πλαστικές και αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα.

Καθώς αυτό το post έγινε viral, πολλοί το ερμήνευσαν ως “τα παιδιά σου είναι γυάλινη μπάλα” και/ή αναφέρονται σε ομιλίες που έγιναν από άντρες σχετικά με το πώς εξισορροπείς 5 μπάλες, όπου η δουλειά είναι πλαστική μπάλα και η οικογένεια γυάλινη.

Η Νόρα δεν μιλούσε για το πώς να ισορροπήσεις 5 μπάλες. Μιλούσε για το πώς να ισορροπήσεις ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ μπάλες. Υπάρχουν τόσο πλαστικές όσο και γυάλινες μπάλες στην κάθε κατηγορία. Μπορεί να υπάρχει “προθεσμία στο project Χ” ή “η μέρα της τρελής κάλτσας στο σχολείο”.

Και αυτό που ήθελε να πει, απευθυνόμενη σε μία αίθουσα γεμάτη γυναίκες, δεν ήταν “δώσε προτεραιότητα στα παιδιά έναντι της δουλειάς”. Ήταν “μερικά πράγματα των παιδιών είναι πλαστικές μπάλες και μερικά γυάλινες και μερικές φορές για να πιάσεις μια γυάλινη μπάλα της δουλειάς θα αναγκαστείς να ρίξεις μία πλαστική της οικογένειας και δεν πειράζει”.

Και ισχύει επίσης το αντίθετο. Μερικές φορές για να πιάσεις μια γυάλινη μπάλα των παιδιών, θα πρέπει να σου πέσει κάτι από τη δουλειά και δεν πειράζει.

Αν έχεις τον αέρα 55 μπάλες κάποιες θα πέσουν. Έτσι λοιπόν δεν θα πρέπει να εστιάζεσαι στις μεγάλες κατηγορίες αλλά στις ξεχωριστές γυάλινες μπάλες.

One time, I was at a Q&A with Nora Roberts, and someone asked her how to balance writing and kids, and she said that the key to juggling is to know that some of the balls you have in the air are made of plastic & some are made of glass.

— Jennifer Lynn Barnes (@jenlynnbarnes) January 23, 2020

Αυτός λοιπόν είναι ο τρόπος για να είσαι καλή ζογκλέρ-μαμά. Πιάσε τις γυάλινες, άφησε τις πλαστικές να πέσουν, σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουν.

Απελευθερωτικό!