Χθες το απόγευμα, η Εβίτα εξαφανίστηκε στο δωμάτιό της για να ζωγραφίσει. Τον τελευταίο καιρό ζωγραφίζει πολύ. Χάνεται μέσα στις λευκές σελίδες, τις γεμίζει γραμμές και χρώματα και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Και αυτό μου αρέσει πολύ. Από μικρή εκφραζόταν μέσω της ζωγραφικής. Και φαίνεται ότι εξακολουθεί να την ενθουσιάζει και την παθιάζει. Βγήκε λοιπόν με ένα χαμόγελο ικανοποίησης […]
Αν εμφανιζόταν μπροστά σας ένα τζίνι, τι θα ευχόσασταν;
Το πρωί πήγαμε στην avant-premiere της ταινίας Αλαντίν: Οι νέες περιπέτειες και μεταφερθήκαμε για λίγο στον εξωτικό, μαγικό κόσμο της Βαγδάτης. Όταν ο Αλαντίν βρήκε το μαγικό λυχνάρι είχε την ευκαιρία να ζητήσει από το τζίνι να του πραγματοποιήσει 3 ευχές (αν και τελικά κατάφερε να διαπραγματευτεί και να τις κάνει 7). Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, μου ήρθε […]
Τι πήγα κι έκανα;
Το σημερινό post είναι κατά κάποιον τρόπο η συνέχεια του Πώς να πείθεις τη μαμά σου όταν είσαι 10 που είχα γράψει πριν από ένα χρόνο. Περιέγραφα τότε ότι μια μέρα η Εβίτα μου είχε ζητήσει να δει βιντεάκια στο YouTube «επειδή βαριόταν». Το «επειδή βαριόταν» δεν ήταν για μένα καλός λόγος για να την αφήσω. Της εξήγησα το […]
2015: Ω φίλε… Τι χρόνος! [Για εκτύπωση]
Ένας γεμάτος χρόνος που τα είχε όλα φτάνει σήμερα στο τέλος του! Τα παιδιά μας ποτέ δε θα ξαναγίνουν τόσο μικρά όσο ήταν το 2015. Ας κρατήσουμε τις φετινές τους σκέψεις για πάντα καταγεγραμμένες! Πώς; Είναι απλό: Τυπώνουμε την παρακάτω σελίδα και τους τη δίνουμε για να τη χρωματίσουν και να τη συμπληρώσουν. Την ιδέα την είχα δει πέρσι […]
H ατίθαση διαίρεση
Φέτος είναι μία σημαντική χρονιά για την Εβίτα. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που βρίσκεται στο σχολείο μόνη της, μακριά από την επιρροή και την προστασία της μεγάλης αδελφής της (που άλλαξε φέτος σχολείο). Όχι δηλαδή ότι είχε ποτέ ανάγκη από προστασία, ήταν πάντοτε δυναμική και κοινωνική, αλλά νιώθω ότι αυτή η απομάκρυνση […]
- « Προηγούμενη σελίδα
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- …
- 34
- Επόμενη σελίδα »
