Πριν από λίγο στο καληνύχτισμα με την Εβελίνα.
Εγώ: Να ξέρεις ότι σήμερα μου έλειψες και σε σκεφτόμουν πολύ.
Εβελίνα: Πότε;
Εγώ: Όταν ήμουν στην εκδήλωση. Και όποτε ήθελα να χαμογελάσω, σε σκεφτόμουν.
Εβελίνα: Βάζω στοίχημα ότι το ίδιο είπες πριν λίγο στην Εβίτα.
Εγώ: Δεν της το είπα, αλλά και για την Εβίτα το ίδιο ισχύει. Και τις δύο σας σκεφτόμουν.
Εβελίνα: Εγώ αν ήθελα να σκεφτώ κάτι για να χαμογελάσω θα σκεφτόμουν τον Ντόνι και τον Μάικι (=χελωνονιντζάκια).
Εγώ από μέσα μου: Έλεος…
Εγώ δυνατά: Ναι ε;
Εβελίνα: Ναι! Εδώ που τα λέμε, υπάρχει και κάτι άλλο που θα με έκανε να χαμογελάσω.
Εγώ από μέσα μου: Θα πει για μένα…
Εγώ δυνατά: Για πες!
Εβελίνα: Μία τεράστια πίτσα.
Εγώ από μέσα μου: Έλεος…
Εγώ δυνατά: Χαχαχα… Έλεος Εβελίνα, έλεος! Άντε καληνύχτα! Πάω να το γράψω στο blog πριν το ξεχάσω!
🙂 🙂 🙂
Photo by Purple Sherbet Photography
ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ
Γίνετε συνδρομητές στο newsletter μου κι αποκτήστε πρόσβαση στη βιβλιοθήκη υλικού μου, που περιέχει λίστες οργάνωσης, βοηθήματα και εργαλεία για εκτύπωση!
Το email σας προστατεύεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με την Πολιτική Απορρήτου
Παιδιά…λατρεμένα…
🙂
Χαχαχαχαχαχαχα την λατρεύω! Τι ζιζάνιο θεέ μου
Μεγάλο ζιζάνιο!