Πρόσφατες ατάκες και απορίες της Εβελίνας:
– Μαμά εσύ τι ομάδα είσαι; Πανθηνιακός ή Ιλιμπιακός;
– Μαμά, μπορείς να μας φτιάξεις ποπ-κορν; Θέλω να κάνω εξάσκηση για το σινεμά…
– Μαμά, μπορώ να βάλω λίγη ακόμα άχνα (=άχνη) στην μπουγάτσα μου;
– Μαμά κάποιος είναι νυχτιάτικα στο δρόμο και παίζει κορντεόν! (=ακορντεόν)
– Μαμά, γιατί ο παππούς έχει χωριό κι εμείς δεν έχουμε;
– Μαμά, σου αρέσει ο μουστακάς; (=μουσακάς)
– Μπαμπά θα μου το συμορλογήσεις; (=συναρμολογήσεις)
Ακούγοντας ένα αγαπημένο της τραγούδι
– Όταν ακούω αυτό το τραγούδι, τα βλέπω όλα πορτοκαλί… (το αγαπημένο της χρώμα…)
Όταν τις πηγαίνω στο σπίτι του παππού και τις γιαγιάς
– Εσύ τώρα μαμά, σιγά-σιγά να πηγαίνεις…
– Εβελίνα, αυτό το παιδάκι που παίζατε μαζί στην τσουλήθρα ήταν ο Στέφανος;
– Όχι μαμά. Τα μαλλιά του Στέφανου είναι μπουκλά. (=έχουν μπούκλες)
– Μπαμπά γιατί ενώ ανάμεσα στα μάτια μας υπάρχει κενό, εμείς τα βλέπουμε όλα όταν κοιτάμε;
– Μπαμπά στον αγώνα του μπάσκετ που έπαιξες, είχατε και διαιτητή;
– Όχι δεν υπήρχε διαιτητής, ήταν φιλικός αγώνας.
– Τότε, δεν υπήρχε κανείς να βλέπει τα φάουλα; (=φάουλ)
– Μαμά το μπαλόνι έσκασε γιατί πάθαμε μάτιασε; (=γιατί μας μάτιασαν)
– Μαμά, όταν θα πηγαίνω λύκειο, πάλι θα είμαι το παιδί σου;- Δώστε μου κι εμένα ένα χορτάρι! (=χόρτα βραστά)- Θες σπανακόρυζο;
– Όχι το σπανί (=σπανάκι) μου αρέσει μόνο στη σπανακόπιτα.
– Μπορώ να έχω μία οντογλυφίδα; (=οδοντογλυφίδα)
– Μαμά ο αρχηγός της Ελλάδας στον πόλεμο ήταν αμαξάς; (ο Μεταξάς το 1940)
Και η ιστορία συνεχίζεται…
Tώρα μιλάω με μια φίλη μου στο msn και της είπα ότι ακούω αγαπημένα τραγούδια και χαλάρωσα και τα βλέπω όλα πορτοκαλί!Της άρεσε πολύ και θα το λέει κι αυτή!
Ελπίζω να μη μας χρεώσετε πνευματικά δικαιώματα ή ακόμα χειρότερα να μας κατηγορήσετε για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας!
Απλά έχω τρελαθεί!Περισσότερο μου άρεσε που τα βλέπει όλα πορτοκαλί και που αναρωτιέται αν θα είναι ακόμα το παιδί σας,όταν πάει Λύκειο!
Να την πληροφορήσεις ότι εγώ είμαι Πανθηνιακός και πρώτη φορά γελάω τόσο με μια λέξη που αφορά την ομάδα μου!
Εβελίνα,μαζί σου, εμείς οι οπαδοί σου!
Θέλουμε να σ'ακούμε να τα λες!
Όλοι έχουμε ανάγκη από τέτοιες ευχάριστες νότες στην καθημερινότητά μας.Πόσο μάλλον όταν προέρχονται από ένα πανέξυπνο παιδί!Να τη χαίρεστε!
atithaso pneuma
Θα χαρούμε πολύ να το λες και εσύ! Σου στέλνουμε πολλές πορτοκαλί ευχές!
“Όταν ακούω αυτό το τραγούδι, τα βλέπω όλα πορτοκαλί…”
Νομίζω θα το λέω και εγώ αυτό από δω και πέρα…
Απίστευτη η μικρή! Την έχω λατρέψει, να τη χαίρεσαι! 🙂
Γεια σου Θράσο
Αν σου αρέσουν τα παιδιά και οι ατάκες τους σε αυτό εδώ το blog θα καταδιασκεδάζεις! Καλωσήρθες κι ελπίζω να τα λέμε συχνά!
Η χαζομαμά
Moυ άρεσε πολύ και ο αμαξάς-Μεταξάς και που όταν ακούει αγαπημένα τραγούδια τα βλέπει όλα πορτοκαλί…
Για αυτό μου αρέσουν τα παιδιά γιατί γελοιοποιούν τα σημαντικά(όπως την αντίληψη μας για την ιστορία) και λένε πολύ ποιητικά πράγματα σε πολύ άσχετες στιγμές.
Να τις χαίρεσαι τις μικρές σου, χαζομαμά
Roadartist
Ε βέβαια, να τελειοποιήσει το κορίτσι το θέμα του «φαγώματος του ποπ κορν» μην τυχόν και πάμε στο σινεμά και φανεί απροετοίμαστο – και εκτεθεί! Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια 🙂
τέλειο 🙂
Να τις χαίρεστε, υπέροχες !!!
“Θέλω να κάνω εξάσκηση για το σινεμά…”
Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα έξυπνα σήμερα..και πολλές φορές με τις απορίες σου..σε κολλάνε στο τοίχο..
Πως να μην είσαι ευτυχισμένη ε??
Πολύ όμορφες ατάκες.. όλες!
Ζαχαρούλα
Πώς να μην περνάω καλά; Μια απέραντη παιδική χαρά είναι η ζωή μας! Το όνομά σου μου φάνηκε ιδιαίτερα γνωστό. Σίγουρα «περιδιαβαίνουμε» στα ίδια blog… Μόλις μπήκα και στο δικό σου blog και είδα τις ανιψιές σου, είναι πανέμορφες και περίπου ίδια ηλικία με τις κόρες μου! Σε χαιρετώ και θα σε επισκεφτώ με την ησυχία μου αργά το βράδυ!
Μαρία
Είδες πώς τα λέει ο Βασίλης; Τέτοια εντυπωσιακά μου έλεγε και όταν πρωτογνωριστήκαμε και πάρτη κάτω την Άσπα… (Όχι ότι έχω παράπονο που έπεσα…) Πολλά φιλιά!
καλέ εσύ περνάς καλά……………..
Γιατί μαμά;… Αυτές οι απορίες των μικρών παιδιών κρύβουν έναν ολόκληρο κόσμο μέσα τους! Υπέροχες κόρες, από υπέροχους γονείς φυσικά – μου άρεσε κι η ιστορία που συνέθεσε ο Βασίλης! Να τους χαίρεσαι όλους, σας φιλώ!
Μανώλη, καλώς ήρθατε στο blog!
Σχετικά με το α.
Τα τελευταία χρόνια το επίθετο που με χαρακτηρίζει περισσότερο είναι το «άναυδη». Παραμένω λοιπόν άναυδη (για να μην πω ανίδεη), αν όμως επανέλθει το θέμα και επιμείνει να πάρει απάντηση, θα κατεβάσω τα βιβλία της ανατομίας, θα κάνω και την έρευνά μου στο internet και θα της δώσω μία πλήρως εμπεριστατωμένη απάντηση!!!
Σχετικά με το β.
Πολύ σωστό… Πάρα πολύ σωστό…
Ελπίζω να περνάτε από δω συχνά και να παραμείνουμε σε επαφή!
α. Το θίξατε, αλλά εγώ επιμένω. Απαντήστε: γιατί ενώ ανάμεσα στα μάτια μας υπάρχει κενό, εμείς τα βλέπουμε όλα όταν κοιτάμε; Αμ πως…
β. Τα “φάουλα”, δείχνουν το γλωσσικό αισθητήριο που δεν έχει αλλοιωθεί από ξενόγλωσσες επιρροές και δεν παραδέχεται λέξη που τελειώνει σε λ. (Δεν εννοώ ότι δεν πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν ξένες γλώσσες)
Μανώλης
Μαρία
“Χιόνια στο καλαμαριό” και ” μικρός τυραμιστής” ; Πολύ αστείο!!! Βάζω στοίχημα ότι το παιδί αυτό θα γίνει chef όταν μεγαλώσει! Πολλά φιλιά!!!
χαχαχα απίστευτη η μικρή.. πάλι έγραψε!
κ τα δικά μας λένε πετυχημένες ατάκες αλλά δε μου έρχεται καμία τώρα..
μιας φίλης μου ο αδερφός όταν ήταν μπόμπιρας, τραγουδούσε για τα χριστούγεννα “χιόνια στο καλαμαριό” κ το “ο μικρος τυραμιστής” χε χε. δε θυμάμαι τίποτε όμως έχουν μεγαλώσει κ δε πήραμε χαμπάρι..
θα σηκώσω κάποια στιγμή το πρώτο τραγούδι της Μυρτώς, έλεγε συνέχεια ένα ενα εεναααα, πολύ κορυφή..
πολλά φιλιά 🙂
Μαριλένα
Το θυμάσαι ακόμα το κουβάρι; Χα χα, πολύ μου άρεσε και μένα.
Έτσι είχε πει η φίλη της Ελένης; Πολύ πετυχημένο! Μια και είπες για φακές, εμείς (τα κορίτσια δηλαδή) καλά τα πηγαίναμε με τις φακές πέρσι, αλλά φέτος απέχουμε… (Όχι μόνο από τις φακές φυσικά, είναι πλούσιο το “ρεπερτόριο” της αποχής!)
Φιλιά!
για μενα η κορυφαία ατάκα, ειναι με το κουβάρι μεσα στο κεφάλι! :))
επίσης, θέλω και χορταρι
(μια φίλη της Ελένης, οταν ήταν μικρουλα ειχε πει το ιστορικο: μαμά, δε θελω λουλουδια στις φακές μου. να μου τα βγάλεις” εννοώντας φυσικά τη δάφνη.
ακομα το θυμαμαι :))
φιλιά σε όλους :))
Gourounella
Γελάω, πώς δε γελάω! Διακριτικά όμως, για να μη στεναχωρηθεί… Καμιά φορά μου λέει, «το είπα λάθος ε; Πώς είναι το σωστό;» Φιλιά!
Βασίλη
Τι να πω τώρα; Είσαι απίστευτος στους συνδυασμούς! Όποιο παραμύθι και να της πεις θα της αρέσει, πόσο μάλλον αυτό με τις ατάκες της…
Sofia
Αυτό με τα μάτια, πώς να της το εξηγήσεις τώρα; Μας αποστόμωσε! Καλή εβδομάδα!
Psipsinel
Χαιρετισμούς από Αθήνα!
Άνεμε5
Είναι σημαντική η σημερινή ημέρα και μπράβο που μας το θυμίζεις. Σε χαιρετώ…
Δεσποινάριον
Ο Κωνσταντίνος σου έσκισε με το round and flat! Μου αρέσει να διαβάζω ατάκες άλλων παιδιών, όποτε θυμάσαι καμία να μου τη γράφεις! Ο χώρος εδώ είναι κατάλληλος για συλλογή μπομπιρο-φράσεων!
Ατακες
φοβερες και τρομερες
απιθανες και ευριματικες
φιλια καρυστινα
τι κορυφαίες ατάκες λέει το ζουζούνι σου? έσκασα στα γέλια! εσύ δεν γελάς όταν τις ακούς!
τα φιλιά μου!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ !! ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΙΑ. Η ΝΟΝΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ, ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ
Our big one “wrote” again! =
Η μεγάλη μας έγραψε πάλι!
Σκέφτομαι να της κάνω ένα παραμύθι συνδυάζοντας τις ατάκες της :
με έναν …. “αμαξά” με “μπουκλά” μαλλιά που πήγαινε στο παζάρι για να αγοράσει “σπανί” και “χορτάρι”.
Το παζάρι ήταν μακριά και μετά από ώρα σταμάτησε να ξεκουραστεί γιατί τα μάτια είχαν αρχίσει να βλέπουν ένα “κενό” ανάμεσα στα πράγματα που κοιτούσε.
Κάθισε λοιπόν να φάει τον αγαπημένο του “μουστακά” που του είχε ετοιμάσει η γυναίκα του. Έβαλε την πρώτη μπουκιά στο στόμα του και μμμ από τη νοστιμιά άρχισε να τα βλέπει όλα “πορτοκαλί”!
Τι λές;
To φαουλο λεω να το καθιερωσουμε ως την ελληνικη αντιστοιχη λεξη του φαουλ. Θα σου πω μια απορια του γυιου μου σε ηλικια 4 χρονων.
Με ρωταει: Μαμα ποσα φεγγαρια εχουμε?
Ενα του λεω αγορι μου.
Τι λες μαμα? Εγω καθε βραδυ που το παρατηρω ποτέ το ενα φεγγαρι δεν ειναι το ιδιο με το αλλο!!
Αυτό με τα μάτια…τρομερό!! Βρε πλάκα που έχουν!
Και γω σαν την Φαραώνα πίνω καφέ και διαβάζω τα τραμερά πιτσιρίκια σου. Βλέπω και ΕΤ ,αλλά με τα λόγια των παιδιών δεν ακούγοντε τόσο τρομακτικά!
καλή βδομάδα
Καλημερα Ασπα μου!
Πινω τον καφε μου και γελαω!!!
Το σπανί …σπάνιο!!!
χαχαχααα!!!
iperoxi!
«Τα νεαρά ζευγάρια σαν αστέρια/ σ΄ ομορφαίνουν μαύρη πολιτεία/ Για μια στιγμή κρατιούνται από τα χέρια/ σκοτώνονται στην άλλη τη γωνία/ Παιδιά, και τον αντέξατε τον δύσκολο καιρό/ Δεν έχει ο έρωτας αρχή κι ο κόσμος τελειωμό/ Στο δρόμο περπατούνε αγκαλιασμένοι / κρυφομιλούνε σε κάποιο καφενείο/ κι όλοι οι νεκροί είναι πάλι αναστημένοι/ σαν γονατίζουν στο Πολυτεχνείο»
Οταν διαβαζω τις ατακες της Εβελινας, ολα τα βλεπω ροζ. Μα τι μωροοοοο!!! Προσπαθουσα να θυμηθω καποιο χαριτωμενο απο τα δικα μου. Ο Κωνσταντινος μπομπιρας σε καλο εστιατοριο παραγγελνει μπιφτεκι. Σερβιτορος: How do you like your burger cooked? Κωνσταντινος: round and flat.