“Τι θα έκανες αν είχες πέντε ακόμα χρόνια να ζήσεις;”
Το ερώτημα τέθηκε σε παιδιά. Οι απαντήσεις τους, ό,τι ακριβώς θα περίμενε κανείς από παιδιά:
- Θα έφτιαχνα μία μηχανή του χρόνου
- Θα έφτιαχνα φάρμακα για τους αρρώστους
- Θα έψαχνα για εξωγήινους
- Θα πήγαινα να δω το φεγγάρι
- Θα μάθαινα στην αδελφή μου να μη μισεί τον τόνο
Στο τέλος ένα αγοράκι ρωτάει: “Γιατί μου την κάνετε αυτή την ερώτηση;”
Γιατί λοιπόν;
Γιατί είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, που αυτή η γενιά αναμένεται να πεθάνει 5 χρόνια πριν από την ηλικία που θα πεθάνουν οι γονείς τους.
Είμαστε σχεδιασμένοι για να κινούμαστε. Παλαιότερα, η κίνηση ήταν μέρος της καθημερινής μας ζωής. Τα τελευταία όμως χρόνια η καθιστική ζωή είναι το “φυσιολογικό”. Μόνο που αυτού του είδους το “φυσιολογικό” έχει και τις επιπτώσεις του.
Αν και όπως έχω ξαναγράψει πιστεύω ότι η γυμναστική θα πρέπει να γίνεται κατ’ αρχήν μέσα στα σχολεία, εμείς ως γονείς ας μην παύουμε να αναρωτιόμαστε: Τι μπορούμε να κάνουμε για να δώσουμε πίσω σε αυτή τη γενιά τα πέντε τους επιπλέον χρόνια; Όχι απλά να τα αφήσουμε να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αλλά να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ανακαλύψουν ένα άθλημα ή μία φυσική δραστηριότητα που να αγαπήσουν.
Όσο σοβαρά παίρνουμε το θέμα της διατροφής τους, άλλο τόσο σοβαρά πρέπει να πάρουμε το θέμα της άσκησής τους. Ας ξεπεράσουμε τις δικαιολογίες που έχουμε στο μυαλό μας ότι όποιος ασχολείται με τον αθλητισμό μπλέκει με αναβολικά. Δε λέω ότι αναβολικά δεν υπάρχουν. Αλλά ακόμα το παιδί δεν άρχισε να γυμνάζεται, εμείς φτάσαμε με το μυαλό μας στο σημείο να ασχολείται με τον πρωταθλητισμό και να οδηγείται στα αναβολικά; Είναι σαν το ανέκδοτο με το γρύλο. Ή εκείνο το μωρουδιακό φορμάκι που πάνω γράφει “Δεν επιτρέπεται να βγω ραντεβού. Ποτέ.”
Ας δώσουμε πίσω στα παιδιά τα 5 επιπλέον τους χρόνια. Και όπως άλλωστε αναφέρεται και στην τελευταία σελίδα του report Designed to Move που συνοδεύει το παραπάνω βίντεο:
“Οποιοδήποτε δεκάχρονο παιδί μπορεί να σας πει ότι τίποτα καλό δεν συμβαίνει όταν στέκεσαι ακίνητος.”
γιαννης καρουζακης αναφέρει:
παιδια μου να χαλουσατε τον ψευτικο οσμο που εμεις εχουμε δημιουργησαμε και να κανετε ενα δικο σας χωρις τσοχατζοπο6τυλους βουλγαρακηδες λιαπηδες και τοσους κλεφτες
Aspa αναφέρει:
Όλοι ευχόμαστε η νέα γενιά όχι απλά να μην κάνει τα λάθη μας, αλλά να μεγαλουργήσει…
Parentslandgr αναφέρει:
Ειναι σοκαριστικο να σκους οτι το παιδι σου θα ζησει λιγοτερο.Και ποσο ευκολα θα μπορουσες να του ειχες προσφερει αυτα τα χρονια!!!
Aspa αναφέρει:
Το καλό είναι ότι το βίντεο το είδαμε τώρα. Κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να τους τα δώσουμε πίσω αυτά τα χρόνια! 🙂
Maroula_oikonomou αναφέρει:
Πολύ ωραίο θέμα Άσπα! Μπράβο που το έθεσες. Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη του να ασχολούμαστε με κάποιο άθλημα από παιδιά και ας μην πάμε για πρωταθλητισμό αλλά για να το χαιρόμαστε και να περνάμε ευχάριστα και χρήσιμα τον ελεύθερο χρόνο μας.
Aspa αναφέρει:
Ακριβώς αυτό το μήνυμα ήθελα να μεταδώσω! Ευχαριστώ! 🙂
Kapa katerina αναφέρει:
Υπεροχη αναρτηση.Σε ευχαριστω για αυτο!
Aspa αναφέρει:
Κατερίνα ευχαριστώ!
gaitanaki αναφέρει:
Πάντως, βρε Άσπα, εμένα με δυσκολεύει η πειθαρχία της καθημερινής άσκησης. Ψάχνω τρόπους βέβαια… αλλά… Αφού έλεγα, αν βάλω στο μπλογκ όλα αυτά που έχω δοκιμάσει/παλεύω θα γελάει ο κόσμος…. 🙁
Aspa αναφέρει:
Μετέθεσες το post στην άσκηση των μεγάλων, και καλά έκανες, αλλά με τρόμαξες με τη λέξη πειθαρχία, χαχαα…
Αν περπατάτε τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα επί 20 λεπτά τη φορά σε αυτά τα πανέμορφα τοπία που βλέπω κατά καιρούς στις φωτογραφίες σου, είναι μια φανταστική αρχή!
Eleni Bouchli αναφέρει:
Μπράβο Άσπα! Πέστα! Ο άντρας μου κι εγώ που έχουμε ξεχάσει τη γυμναστική πρέπει να τ’ ακούσουμε πρώτα απ’ όλα. Ο γιος μας δεν έχει κλείσει ακόμα τα δύο, κι όπως όλα τα παιδάκια σ’ αυτή την ηλικία συνεχώς τρέχει πάνω κάτω όμως έχω στο μυαλό μου ότι θέλω να κάνει κάποιο άθλημα στο μέλλον!
Aspa αναφέρει:
Ξέρει ο γιος ότι “τίποτα καλό δε συμβαίνει όταν είσαι ακίνητος”, χααχα…
Ε στην ηλικία του, η παιδική χαρά, το τρέξιμο, η ελευθερία να κινηθεί σε εξωτερικούς χώρους, είναι ό,τι πρέπει. Και σε λίγα χρόνια, ποιος τον πιάνει! 🙂