Μπόρα ήταν και πέρασε

Χθες το μεσημεράκι βρεθήκαμε με τα κορίτσια στη μέση της χειρότερης καταιγίδας που έχω ζήσει ποτέ. Όταν ξεκίνησα να τις πάρω από το σχολείο είχε αρχίσει να ψιχαλίζει και είπα να πάρω την ομπρέλα, αλλά όταν έφτασα έξω από το σχολείο γινόταν κα-τα-κλυ-σμός.

Ήμουν τυχερή και πάρκαρα ακριβώς έξω από την εξώπορτα αλλά καθώς δεν τις έβλεπα, μπήκα μέσα να τις πάρω. Μέχρι να τις πλησιάσω και να τις βρω έγινα πραγματικά μούσκεμα, από την κορυφή ως τα νύχια – τι να σου κάνει η ομπρέλα; Το ίδιο μούσκεμα έγιναν βέβαια κι εκείνες.

Για τα παιδιά βέβαια, μία καταιγίδα ισούται με μία συναρπαστική περιπέτεια. Ναι μεν προσπαθούσαν να προφυλακτούν αλλά απολάμβαναν την περιπέτεια στο έπακρο. Και όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο, στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν. Ήταν σε έκσταση. Οι ατάκες έπεφταν βροχή!

 

Βροχή από ατάκες

Για κακή μου τύχη τη στιγμή που οι ατάκες έπεφταν βροχή εγώ οδηγούσα και προσπαθούσα να μας γλιτώσω από τους δρόμους/ποτάμια χωρίς να βουλιάξουμε και χωρίς να μας παρασύρει το ρεύμα (χρήσιμο τελικά το δίπλωμα ταχύπλοου). Κι έτσι παρόλο που απολάμβανα τις ατάκες δεν μπορούσα να τις σημειώσω και τις περισσότερες τις ξέχασα. Πάρτε όμως μια μικρή γεύση για το τι άκουσα στη διαδρομή για το σπίτι:

Εβελίνα: Μαμά σήμερα υποτίθεται ότι θα λουζόμουν. Μετράει τώρα αυτό για λούσιμο; Ή να ξαναλουστώ;

Εβίτα: Παίζαμε στο διάλειμμα αμπάριζα και νόμιζα ότι είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα. Που να ήξερα ότι εκείνο δεν ήταν μούσκεμα.

Εβελίνα: (βλέποντας νερά να βγαίνουν από ένα πορτάκι υπονόμου που είχε ξεχειλίσει) Πες με τρελή αλλά θέλω να μπω σε έναν υπόνομο. (μα φυσικά. Τα χελωνονιντζάκια ζουν σε υπόνομο)

Εβελίνα: Το μόνο κακό είναι ότι στο σπίτι μάς έχει τελειώσει η ζεστή σοκολάτα.

Εβίτα: Θα ήταν ωραία να είχαμε τώρα μια σούπα της γιαγιάς.

Εβελίνα: (βλέποντας τα νερά να κατεβαίνουν από ένα λοφάκι σαν καταρράχτης) Αυτό κι αν είναι θέαμα!

Εβίτα: (μπαίνοντας στο σπίτι με τις κάλτσες μια και τα παπούτσια είχαν γίνει μούσκεμα): Το φαγητό μυρίζει έτσι; Ή  η μυρωδιά από τις κάλτσες μου έχει φέρει παραισθήσεις;

 

Κεραυνοί και αστραπές

Η μέρα όμως εκτός από γέλια είχε και εντάσεις, καθώς η Εβίτα είχε ξεχάσει ένα φερμουάρ της τσάντας της ανοιχτό και τα βιβλία και τετράδια της συγκεκριμένης θήκης έγιναν μούσκεμα. Ήταν απαρηγόρητη!

Εγώ από την ένταση της περιπέτειας, τη στεναχώρια της Εβίτας, την πίεση της δουλειάς και τη βιασύνη μου (πάντα βιάζομαι και δε βοηθάει) ξέσπασα. Για ένα εντελώς αστείο λόγο έβαλα τις φωνές.  Για να ηρεμήσω μπήκα να κάνω ένα ντους (λες και δεν ήμουν αρκετά βρεγμένη) και για τιμωρία μου  έγινε διακοπή ρεύματος και το νερό ξαφνικά πάγωσε (σε εμάς το νερό ζεσταίνεται κατευθείαν από το boiler). Η περιπέτεια είχε και συνέχεια μια και μπαίνοντας καμιά-δυο ώρες μετά στο αυτοκίνητο για να πάω σε μία απογευματινή συνάντηση, ξαναέγινα μούσκεμα. Η θέση του οδηγού ήταν βρεγμένη (την είχα βρέξει με τα ρούχα μου το μεσημέρι όπως είχα καθίσει) και δεν είχε στεγνώσει ακόμα. Καταλαβαίνετε πόσο μούσκεμα είχα γίνει και για τι βροχή μιλάμε;

Δεν πειράζει… Εγώ στέγνωσα. Η θέση στέγνωσε. Τα βρεγμένα τετράδια  αντικαταστάθηκαν με καινούργια. Και ο εκνευρισμός κόπασε.

Ευτυχώς μπόρα ήταν και πέρασε. Με τις ατάκες της και τα γέλια της και τις αναποδιές και τις εντάσεις της. Σήμερα είναι μια νέα μέρα!

 

photo by Claudio.Ar