Χθες η Εβίτα δεν πήγε σχολείο λόγω μίας αλλεργίας που την πιάνει ανά διαστήματα στα μάτια – άρα έμεινα κι εγώ σπίτι μαζί της. Έκανα βέβαια κάποιες αλλαγές στο πρόγραμμά μου αλλά κατά τα άλλα, άνοιξα τον υπολογιστή και έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά.
Αισθανόταν καλά, δεν είχε κάτι «σοβαρό» ώστε να νιώθει καταβεβλημένη, η καλύτερή της φίλη στο παιχνίδι (η αδελφή της) έλειπε, οπότε δεν ήξερε τι να κάνει.
Στην αρχή μου έριξε την πρόταση να καθίσουμε να δούμε ταινία. Είχε πρωί πρωί όρεξη για Jurassic Park! 
Εγώ φυσικά έτρεχα να τελειώσω πράγματα και δεν υπήρχε περίπτωση να τα αφήσω όλα εκείνη τη στιγμή ούτε για τον ίδιο τον Spielberg. Το απέφυγα με την υπόσχεση να το δούμε το απόγευμα, που θα μπορούσα να βρω περισσότερο χρόνο, αρκεί να είχε κι εκείνη τελειώσει με τις υποχρεώσεις της.
Της πρότεινα να μου ζωγραφίσει κάτι. Της αρέσει να ζωγραφίζει, αλλά το κάνει όλο και λιγότερο καθώς μεγαλώνει, μια και ο ελεύθερος χρόνος της γίνεται δυστυχώς όλο και λιγότερος.
Πράγματι, έβγαλε τις μπογιές της και άρχισε να ζωγραφίζει. Μετά από 10-15 λεπτά, ήρθε στο γραφείο μου να μου δείξει τη ζωγραφιά. Με τη διαφορά ότι εγώ εκείνη την ώρα ήμουν στη μέση επαγγελματικού τηλεφωνήματος! Δεν είναι μικρή και ξέρει ότι όταν μιλάω στο τηλέφωνο πρέπει να περιμένει να τελειώσω και να ΜΗΝ με διακόψει, αλλά χθες για κάποιο λόγο την είχε πιάσει ανυπομονησία να μου δείξει τη ζωγραφιά.
Οπότε κι εγώ αποφασιστικά σήκωνα το δείκτη ψηλά, σαν να της λέω «ένα λεπτό». Το προσπάθησε 2-3 φορές και εγώ της σήκωνα το δάχτυλο «ένα λεπτό, περίμενε!» Ε και φαίνεται ότι εκείνη τσαντίστηκε, γιατί πήρε χαρτί και μολύβι και άρχισε να μου τα… ψέλνει γραπτά.
Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, τη φώναξα να μου δείξει τη ζωγραφιά. Μου την έφερε και μου είπε, «δε θα χαρείς γιατί εκτός από τη ζωγραφιά σου έχω γράψει και αυτό!»
Και μου δείχνει ένα σημείωμα με τίτλο: Όχι τηλέφωνα γιατί…
Να λοιπόν η ζωγραφιά:
Και να και το σημείωμα:
Όχι τηλέφωνα γιατί:
1. Δεν τελειώνεις ποτέ τη συζήτηση.
2. Δεν δίνεις σημασία στους άλλους και κάνεις πώς τους δίνεις.
3. Γίνεσαι σπαστικός.
4. Σπαταλάς πολύ χρόνο.
5. Λες πολλά “Ναι”, Άσπα.
6. last: ΣΠΑΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΝΟΝΤΑΣ (σκίτσο δάχτυλου).
Σας εφιστώ την προσοχή στο γεγονός ότι το δάχτυλο είναι ο δείκτης. Ο δείκτης! Όλα κι όλα, μην παρεξηγηθώ!
Δε βαριέμαι ποτέ σε αυτό το σπίτι. Με ή χωρίς το δάχτυλο ψηλά.
Ευχαριστώ Σοφία!
Το έχω απορία καιρό, ελπίζω να μην πώ βλακεία: με τί ασχολείσαι επαγγελματικά; Ο κόσμος νομίζει ότι είναι πιο εύκολο να δουλεύεις από το σπίτι, αλλά εγώ νομίζω πως καλύτερα να βγαίνεις από το σπίτι, μέσα έχεις περισσότερους λόγους να σου αποσπάσουν την προσοχή!
Συμφωνώ. 🙂
Νομίζω πως στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουμε την “κουλτούρα” που ίσως να έχουν αλλού. Επειδή κι εγώ εργάζομαι από το σπίτι, ενώ στο παρελθόν έχω έχω εργαστεί και εκτός σπιτιού, σε γραφείο, νομίζω ότι ο κόσμος υποτιμά την εργασία από το σπίτι. Πολλές φορές θεωρούν ότι δεν κάνεις “κανονική” δουλειά και ότι επειδή είσαι στο σπίτι είσαι και διαθέσιμος.
Και για να μην ξεφεύγουμε από τι θέμα μας…
Το 2 και 2b είναι πολύ εύστοχο: κάνεις ότι τους δίνεις σημασία ενώ δεν τους δίνεις (μου άρεσε πολύ αυτή η παρατήρηση 😀 )
Με έβαλε στη θέση μου κανονικά! 🙂
Είναι δύσκολο να δουλεύεις από το σπίτι. Εξαρτάται βέβαια και από το χαρακτήρα του ανθρώπου. Άλλοι θέλουν ομάδα προκειμένου να συγκεντρωθούν και να δουλέψουν και άλλοι προτιμούν την ησυχία. Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που προτιμώ να δουλεύω μόνη μου, οπότε όταν τυχαίνει και έχω τα παιδιά δίπλα μου αποσυντονίζομαι τελείως.
Επαγγελματικά ασχολούμαι με τη διαχείριση και την ανάπτυξη του “Μικροί Μεγάλοι” αλλά και του Aspa Online, αλλά παράλληλα συμμετέχω και σε πολλά άλλα projects, ανάλογα με την εποχή. Βέβαια εκτός από τη δουλειά στο σπίτι, έχω κάθε μέρα και πάρα πολλές συναντήσεις εξωτερικές, οπότε δεν έχω παράπονο. Τα συνδυάζω όλα…
Δυσκολό πράγμα η δουλειά στο σπίτι με παιδιά. Κανονικά πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στα βαραία και ανθυγιεινά! Πάντως κι εγώ έχω παρατηρήσει ότι κάποιες έντονες κινήσεις μας όπως το δάχτυλο που πολλές φορές σημαίνει σιωπή ή όχι ή έξω εκνευρίζει τα παιδιά γιατί είναι απόλυτο και δεν τους δίνει την ευκαιρία να πούν τίποτα. Η κόρη σου πάντως επιχειρηματολόγησε πλήρως:)
Βαρέα και ανθυγιεινά όταν έχεις παιδιά στο σπίτι. Προσυπογράφω!
Φοβερή η κουκλίτσα.
Φιλάκια …
Ευχαριστώ!
τρομερη Εβιτα!!
Με αποστόμωσε!
Πω πω αυτό το να θες να μιλήσεις στο τηλέφωνο και εκείνη ακριβώς τη στιγμή να τα θυμούνται όλα και να πρέπει να στα πουν όοοοοοοοοοοολα τότε, δεν σταματάει ποτέ; Γκρρρρρρρρρ!!!!
Πάντως σου εξέφρασε γραπτώς τα παράπονά της, μια χαρά την βρίσκω τη νέα! χοχοχοχο!
Όοοοοοοοοοοολα τότε. Λες και τα τσιμπάει μύγα. Εμείς το έχουμε (σχεδόν) ξεπεράσει το δύσκολο στάδιο, απλά συνήθως τους λέω πριν να σηκώσω το τηλέφωνο “Είναι επαγγελματικό. Παρακαλώ ησυχία!” για υπενθύμιση.
Αλλά τη συγκεκριμένη φορά, ξανακύλησε στις “κακές συνήθειες” και έπρεπε ντε και καλά να μου μιλήσει εκείνη την ώρα. Αλλά αποζημιώθηκα με διασκεδαστικό σημειωματάκι!
χαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχα
εξ αμάξης στα έσουρε ε????
ρε ειναι απιστευτη !!!!!!
Καλα που τον διευκρίνισες τον δείκτη παντως!!! για παν ενδεχομενο
Ας πρόσεχα! χαχα…