Όλα ξεκίνησαν από έναν κύκλο

Χθες το απόγευμα, η Εβίτα εξαφανίστηκε στο δωμάτιό της για να ζωγραφίσει. Τον τελευταίο καιρό ζωγραφίζει πολύ. Χάνεται μέσα στις λευκές σελίδες, τις γεμίζει γραμμές και χρώματα και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Και αυτό μου αρέσει πολύ. Από μικρή εκφραζόταν μέσω της ζωγραφικής. Και φαίνεται ότι εξακολουθεί να την ενθουσιάζει και την παθιάζει.

Βγήκε λοιπόν με ένα χαμόγελο ικανοποίησης κρατώντας αυτό το σκίτσο του Eren, ενός ήρωα από ένα άνιμε που παρακολουθεί. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης Aspa Online (@aspaonline) στις Φεβ 17, 2016, 10:48πμ PST

«Εβίτα τι έκανες;»
Γέλαγε.
«Εβίτα; Πώς το έκανες αυτό;;; »
Γέλαγε.
«Πόσο καιρό παιδί μου σου πήρε να το φτιάξεις αυτό;» τη ρώτησα, νομίζοντας ότι θα μου πει ότι το είχε αρχίσει πριν από καμιά βδομάδα.
«Ουοουου… Από τις 7.00.»

Ήταν 8.00. Το έκανε μέσα σε μία ώρα, παρ’ όλο που δεν έχει παρακολουθήσει ποτέ μάθημα σχεδίου ή ζωγραφικής (πέρα από αυτά που κάνουν στο σχολείο). Έψαξε και βρήκε στο YouTube tutorials για να μάθει να σχεδιάζει άνιμε και νομίζω ότι κατάφερε. Και τότε είπε κάτι που μου έκανε εντύπωση. «Και να φανταστείς μαμά, όλα ξεκίνησαν από έναν κύκλο».

Εκείνο που εννοούσε είναι ότι το πρώτο πράγμα που έκανε στο χαρτί ήταν ένας κύκλος.

 

Το πρώτο βήμα σε αυτό το σκίτσο που στα δικά μου μάτια είναι έργο τέχνης, είναι ένας απλός κύκλος που μαθαίνουν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο. Και μετά τον κύκλο, ένα ακόμα σχήμα. Και μετά ένα ακόμα. Και μετά ένα ακόμα. Και τελικά χωρίς να το καταλάβεις, έχεις φτιάξει βήμα-βήμα ένα υπέροχο πρόσωπο.

Δε λέω ότι μπορούν να ζωγραφίσουν όλοι όπως η Εβίτα. Λέω απλά ότι ένα ταξίδι χιλίων μιλίων, ξεκινάει με ένα βήμα.

Κι εδώ που τα λέμε, το πρώτο βήμα της Εβίτας έγινε τότε που ήταν 3,5, με αυτήν εδώ τη ζωγραφιά (είμαι εγώ) που είχα δημοσιεύσει στο post Πρωινό Καυγαδάκι.

Να κι άλλη μία σημερινή της.

Ας ξεκινήσουμε ο καθένας το δικό του ταξίδι. Και βήμα-βήμα θα φτάσουμε στο δικό μας προορισμό. Γιατί όλα ξεκινάνε από έναν κύκλο.