Μαργαρίτα!
Εβίτα, δευτέρα δημοτικού: Δυναμική, ετοιμόλογη και περήφανη που είναι κορίτσι!
✔ Εβίτα: Μαμά το μήλο έχει βιταμίνη Α;
Εγώ: Ναι πού το ξέρεις;
Εβίτα: Apple μαμά. Apple.
✔ Εγώ: Εβίτα ηρέμησε λίγο. Σαν παιδί κάνεις!
Εβίτα: Μα ΕΙΜΑΙ παιδί μαμά!
✔ Συζητάμε για κάποιον συμμαθητή της και μου λέει:
“Όλα τα στοιχεία τον ενοχοποιούν.”
✔ Μου λέει για την αδελφή της που μιλάει ακατάπαυστα:
Έφαγε “γλυστρίδι”.
✔ Είμαστε κολλημένοι σε ένα φανάρι.
Εγώ: “Υπομονή. Έχει έναν τροχονόμο και δε μας αφήνει να περάσουμε.”
Ξεφυσάμε. Μετά από λίγο περνάμε και λέω: “Γυναίκα τροχονόμος ήταν τελικά.”
Εβίτα: “Α! Ε τότε δεν είμαι τόσο θυμωμένη με την καθυστέρηση, αφού ήταν κορίτσι.”
✔ Είμαστε στη ρεσεψιόν του ιατρείου και βλέπουμε ένα φυλλάδιο που αναφέρεται στον ιό HPV.
Βρίσκω την ευκαιρία να τους μιλήσω λίγο για το τι είναι.
Σχόλιο της Εβίτας (βλέποντας τη φωτογραφία): “Ωραίος είναι!”
✔ Την ίδια μέρα εκεί στο ιατρείο, ο γιατρός καθυστερεί να τελειώσει το προηγούμενο ραντεβού του
Λέει η Εβίτα: “Μάλλον θα πρέπει να του κάνουμε μήνυση.”
Και η Εβελίνα σιγοντάρει: “Ναι. Ήρθε η ώρα για μήνυση αργοπορίας.”
✔ Μαμά αν θες μπορείς να με λες και Ατίβε. Είναι το όνομά μου ανάποδα!
✔ Εβίτα: Μαμά τα ξέρεις αυτά τα αυτοκίνητα που δεν έχουν ταράτσα, ε; (=κάμπριο)
Εγώ: Ναι βέβαια.
Εβίτα: Αυτοί που τα οδηγούν βάζουν το χέρι έτσι απ’ έξω και κάνουν τους μάγκες.
Εγώ: Ναι ε; Δηλαδή εγώ να μην αγοράσω τέτοιο αυτοκίνητο;
Εβίτα: Άλλο εσύ. Εσύ είσαι κορίτσι.
✔ Περνώντας έξω από το Υγεία
Εβίτα: Κάθε φορά που περνάμε από εδώ καταλαβαίνω πόση ώρα μας μένει μέχρι να φτάσουμε σπίτι.
Εγώ: Ξέρεις τι είναι αυτό το κτίριο; Νοσοκομείο είναι.
Εβίτα: Ε τι άλλο να είναι με τόσα δωμάτια μαμά; Ξενοδοχείο που να λέγεται Υγεία; Νοσοκομείο είναι βέβαια!
✔ Της είπα κάτι που δεν της άρεσε:
“Μαμά με φρικαραίνεις!”
✔ Εβίτα: Μαμά ένα παιδάκι με είπε όμορφη.
Εγώ: Ναι ε; Αγοράκι;
Εβίτα: Όχι μαμά. Κοριτσάκι. Όταν λέμε παιδάκι εννοούμε κοριτσάκι.
✔ Λέω στην Εβελίνα (που είναι 2 χρόνια μεγαλύτερη από την Εβίτα): Πω πω, Εβελίνα ψήλωσες πολύ!
Γυρνάει η Εβίτα και κουνώντας το κεφάλι και λέει: “Μεγαλώνει τόσο γρήγορα!”
✔ Είναι στην προπόνηση του τένις και κάνουν ζέσταμα. Η Εβελίνα τρέχει πρώτη και από πίσω της ακολουθεί η Εβίτα και τα άλλα παιδιά. Στο δεύτερο γύρο η Εβελίνα επιταχύνει και φεύγει μπροστά. Η Εβίτα φωνάζει από πίσω: “Λίγος σεβασμός Εβελίνα! Λίγος σεβασμός!”
✔ Μετά παίζουν τένις οι δυο τους. Η Εβελίνα καθυστερεί να της ρίξει το μπαλάκι.
Η Εβίτα ξεφυσάει με την αργοπορία: “Γέρασα!”
✔ Κάποια στιγμή δηλώνω: “Αυτό ήταν. Δεν έχουμε πλέον περιθώρια για λάθη.”
Εβίτα: Μαμά! Είσαι σοφή! Είσαι ο sensei Wu. (τιμή μου, μιλάμε για τον σοφό σενσέι της πλέον αγαπημένης της παιδικής σειράς!)
✔ Έχουμε πάει σε μία εκδήλωση. Εκεί υπάρχει ένα μικρόφωνο που δημιουργεί εφέ και κάνει τη φωνή να ακούγεται τρομαχτική.
Τα κορίτσια το πλησιάζουν και στην αρχή λένε κάτι “ουουουουου” και καλά σαν να βρίσκονται σε κανένα στοιχειωμένο σπίτι. Μετά η Εβελίνα ετοιμάζεται να μιλήσει. Και λέει: “Μυαλά”.
Μετά πλησιάζει η Εβίτα: “Σπλήνες”.
Κόντεψα να μείνω από τα γέλια.
Εβίτα: “Γιατί γελάς μαμά; Είναι δύο πολύ υγιεινά φαγητά για ζόμπι.”
Η Εβίτα σημειώνει την ατάκα της
✔ Εγώ: Φτάνει η σοκολάτα για σήμερα. Το Σαββατοκύριακο πάλι σοκολάτα.
Εβίτα: Ή καλύτερα την Παρασκευή, γιατί είναι η γιορτή μου. (Κατά την Εβίτα, κάθε Παρασκευή είναι η γιορτή της επειδή το όνομά της είναι Παρασκευή).
Γελάω. Σκέφτομαι ότι θα πρέπει να πάω να σημειώσω την ατάκα στο σημειωματάριό μου για να μην την ξεχάσω (για να τη μεταφέρω μετά στο blog). Και τότε τη βλέπω να πλησιάζει εκείνη το σημειωματάριο και αρχίζει να σημειώνει την ατάκα μόνη της! Μετά μας τη διαβάζει δυνατά. Η Εβελίνα της υποδεικνύει να αλλάξει τον τίτλο (είναι πλέον έμπειρη blogger και ξέρει ότι ο τίτλος είναι σημαντικός). Η Εβίτα τον αλλάζει.
Κι εγώ κάπου εδώ αγοράζω εισιτήριο και φεύγω για το Μεξικό γιατί πλέον ακόμα και το blog μου γράφεται από μόνο του! Αν τους δώσω και τον κωδικό του wordpress θα αναλάβουν πλήρη έλεγχο. Οι εξωτικές παραλίες, η αγαπημένη μου μεξικάνικη κουζίνα και οι μαργαρίτες (όχι τα λουλούδια) με περιμένουν!
Hasta la vista baby!
photo by Samantha Decker
E συγνώμη, αλλά με τέτοια μαμά, δεν περιμένω τίποτα λιγότερο !!!! Αν υπολογίσεις και την ….. εξέλιξη των … νέων μοντέλων, σε λίγο καιρό δεν θα καταλαβαίνουμε καν τον τρόπο σκέψης και το χιούμορ τους! Τα κορίτσια θα μιλάνε και εμείς θα κοιταζόμαστε σαν μπούφοι!!!
Μην φρικαραίνεις μαμά Άσπα! Είναι φανταστικά τα κορίτσια σου!
Καλό μήνα!
Φρικαραίνω ανθρώπους, τέλος!
Ευχαριστώ και καλό μήνα!!!
Οι λατρευτές κόρες σου!!
Ιός HPV “Ωραίος είναι!” χαχαχαχα!Δίνουν και αισιόδοξα μηνύματα!!!
Ε μα άκου ωραίος είναι! Μακριά και αγαπημένοι, Εβίτα! 😉
ups … και καπως ετσι παυεις να εισαι απαραιτητος και σε αντικαθιστα νεο και φτηνο εργατικο δυναμικο… lol
Ακριβώς! Μας φτύνει πλέον το σύστημα! χαχαχα…
παρατήρησα οτι η κορη σου γραφει με το αριστερο..θα ηθελα να μας μιλησεις λιγο για το θεμα..απασχολει πολλους γονεις, ευχαριστω, μαρια!
Ο μεγάλος (6½) δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα γράφει με το δεξί ή το αριστερό. Εναλλάσσεται όπως τον βολεύει. Ο μικρός (5) μάλλον θα γράφει με το αριστερό. Προς το παρόν, ενίοτε γράφει και κατοπτρισμένα το όνομά του (δεξιά προς αριστερά, με τα γράμματα επίσης κατοπτρισμένα). Το έχω δει και σε άλλα παιδάκια να περνούν αυτή τη φάση (διότι φάση είναι). Νομίζω πως η σημασία της φοράς (αριστερά προς δεξιά) δεν τους έχει εντυπωθεί ακόμα.
Εγώ είμαι δεξιόχειρας, αλλά λόγω υπερκόπωσης (ανέκαθεν έσφιγγα πολύ το στυλό) έμαθα κάποτε να γράφω και με το αριστερό. Δεν γράφω το ίδιο καλλιγραφικά όπως με το δεξί, αλλά είναι πολύ βολικό.
Όπως και να έχει, γιατί να απασχολεί πολλούς γονείς αν το παιδί γράφει με το αριστερό; Λόγω παλαιών προκαταλήψεων; Ρωτάω επειδή δεν μπορώ να βρω πρόβλημα. Ο πεθερός μου, ας πούμε, είχε φάει πολύ ξύλο για να μάθει να γράφει με το δεξί μικρός, και το βρίσκω αναίτιο.
Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν και μαγαζιά που πωλούν πράγματα για αριστερόχειρες. Τα περισσότερα είναι για χαβαλέ (κατοπτρισμένο ρολόι τοίχου, ας πούμε), αλλά το ψαλίδι για αριστερόχειρες που πήρα δώρο στον νονό του μικρού πραγματικά ήταν πολύ χρήσιμο.
Μαίρη, Χρήστο,
Η Εβίτα από πολύ μικρή είχε δείξει σαφή προτίμηση στο αριστερό. Είχα γράψει τότε ένα post με τίτλο “Μερικοί το προτιμούν αριστερό” http://bit.ly/Sq7TtF που είχα γράψει περισσότερες σκέψεις για αυτό. Παλαιά υπήρχε άγνοια και τα ταλαιπωρούσαν άδικα τα παιδάκια. Τώρα πια που ξέρουμε ότι είναι θέμα εγκεφάλου, δεν τίθεται κανένα θέμα. Χρήστο κι εγώ της είχα κάποτε πάρει ένα τέτοιο παιδικό ψαλιδάκι γιατί πραγματικά βοηθάει. Το έχει χάσει πια, αλλά θα κοιτάξω να ξαναπάρω γιατί είναι εξαιρετικά χρήσιμο!
Να προσθέσω επίσης ότι η πίεση ενός αριστερόχειρα να γίνει δεξιόχειρας (καταπιεσμένη αριστεροχειρία) έχει αναγνωρισμένες αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις. Όλα ή σχεδόν όλα τα παιδάκια αρχίζοντας να “γράφουν” χρησιμοποιούν και τα 2 χέρια και σταδιακά, χωρίς καμία πίεση ή υπόδειξη, καταλήγουν σε αυτό που εξυπηρετεί το καθένα τους. Τα “πρέπει” και τα όρια χρήσιμα είναι για τα παιδιά, αλλά να επιλέγουμε πού πραγματικά έχουν νόημα.
Πολύ σωστά! 🙂
Εξαίσιες. Και να συμπληρώσω με την κραυγή του πεινασμένου χορτοφάγου zombie:
“GRAINS!”
Χαχαχα! Θα έκανες καλή παρέα με τα κορίτσια!
🙂
Απίθανες όλες…αλλά το Apple=βιταμίνη Α ήταν πραγματικά αστεία!!!
Εσύ δηλαδή αν ξεχάσεις το τεφτεράκι που κυκλοφορείς….που γράφεις τις ατάκες??? Γιατί όσο μεγαλώνουμε ξεχνάμε! Εγώ τουλάχιστον αν δεν γράψω καθημερινά τι έχω να κάνω και ποιόν να πάρω τηλ…πάω καταστράφηκα.
Εβίτα+Εβελίνα= Οι ατάκες που σκοτώνουν! Να σου ζήσουν ξανά και ξανά!
For my friends
Μην το συζητάς, αν δεν τις σημειώσω τις ατάκες δε τις θυμάμαι με τίποτα! Όποτε είμαι σπίτι τις γράφω στο μπλοκάκι μου και όποτε είμαι έξω, ηχογραφώ σημείωση στο κινητό.
Πάντα γράφω ατάκες αλλά και to do list!
axaxaxxaxaxxaa καλο ταξιδι! νομιζω οτι αφηνεις τα παντα στα καλυτερα χερια!!!
μα ειναι απιστευτες!!!
Φεύγω φτιάχνω βαλίτσες και γίνομαι Aspa Offline! χαχαχα
Καλησπέρα. Θα ήθελα να σου πω ότι πραγματικά απολαμβάνω τα post που γράφεις όχι μόνο γιατί είναι έξυπνα και καλογραμμένα, αλλά όλο αυτό δείχνει έναν άνθρωπο με χιούμορ και μια μαμά που αγαπάει πολύ τα παιδιά γενικότερα. Σχετικά βέβαια με το σημερινό, άσε μωρέ το Μεξικό, μακρυά πέφτει. Διάλεξε κοντινότερο προορισμό:)) Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να γράφεις πάντα έτσι όμορφα.
Καλό απόγευμα
Δημητρίου Σίνα από Είμαι Παιδί
Σίνα σε ευχαριστώ πολύ! Έχω προετοιμαστεί ψυχολογικά για Μεξικό αλλά αν με πιέσεις ιδιαίτερα, εντάξει. Πηγαίνω και Κυανή Ακτή που την αγαπάω πολύ! χααχα
Καλό μεσημέρι, καλό μήνα!