Της Εβίτας της αρέσει πολύ να ζωγραφίζει αλλά και να φτιάχνει κόμικ. Ιδιαίτερα όταν ήταν μικρότερη (νηπιαγωγείο) έκανε πολύ περισσότερα. Αυτή την εβδομάδα όμως της ξαναήρθε η όρεξη και κάθισε κι έκανε σε λίγη μόνο ώρα τρία. Σας τα παρουσιάζω:
Πρώτο κόμικ: Είμαι άντρας
Είμαι άντρας
Περιγραφή: Ένας άντρας περηφανεύεται: “Είμαι άντρας”. Τον πλησιάζει όμως ένας καρχαρίας: “Αααα” ” Ουαααα” “Αα” “Αουτς;” ΤΕΛΟΣ.
Συμπέρασμα: (όπως μου το είπε η ίδια η Εβίτα) Να μην κάνεις τον υπερήφανο!
Δεύτερο κόμικ: Ήλιος εναντίον χιονανθρώπου
Ήλιος εναντίον χιονανθρώπου
Περιγραφή: Ο ήλιος τσακώνεται με έναν χιονάνθρωπο. Ο χιονάνθρωπος έχει θάρρος! ( ή να πω θράσος;): “Παραδώσου ήλιε!”
Ήλιος: Δεν το νομίζω
Χιονάνθρωπος: Τώρα θα δεις!
Αρχίζουν και παλεύουν, ο ήλιος λιώνει τον χιονάνθρωπο αλλά ο χιονάνθρωπος καθώς πεθαίνει εκσφενδονίζει ένα από τα δύο κλαδιά που έχει για χέρια και το καρφώνει στην καρδιά του ήλιου. Νεκροί και οι δύο. ΤΕΛΟΣ.
Συμπέρασμα: (όπως μου το είπε η ίδια η Εβίτα) Να μη μαλώνουμε. Να είμαστε φίλοι!
Τρίτο κόμικ: Παιχνίδι στο λάπτοπ
Παιχνίδι στο λάπτοπ
Περιγραφή: Η Εβίτα συζητάει με μένα.
– Γεια μαμά!
– Γεια Εβίτα!
– Μπορώ να πάρω το λάπτοπ;
– Εντάξει!
– Ωραίο παιχνίδι!
ΤΕΛΟΣ
Συμπέρασμα: (όπως μου το είπε η ίδια η Εβίτα) Να μιλάς ευγενικά για να παίρνεις τα πάντα!
Και η ιστοριούλα της κουκιάς: Η δασκάλα τους έβαλε να φτιάξουν μία ιστορία που να περιέχει τη φράση “Φύλλο, φύλλο της κουκιάς κατέβασέ με χαμηλά” που περιέχεται στο ανθολόγιο της Δευτέρας Δημοτικού. Να τι σκαρφίστηκε να γράψει:
Μια φορά κι έναν καιρό σκαρφάλωσα σε μία πανύψηλη κουκιά και έφτασα ως την κορυφή της. Εκεί που αγνάντευα τι να δω!!!!!! Είδα τον Θεό. Του ‘πα γεια σου Θεέ και μου ‘πε το ίδιο. Δώσαμε το χέρι και ο Θεός μου χαμογέλασε αλλά η ώρα ήταν 18:30 και είπα στο Θεό ότι έπρεπε να φύγω και είπα στην κουκιά: “Φύλλο, φύλλο της κουκιάς κατέβασέ με χαμηλά. Φύλλο, φύλλο της κουκιάς κατέβασέ με χαμηλά.” Κι έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Συμπέρασμα: (Όπως το έβγαλα εγώ η ίδια) Είναι πολύ διασκεδαστικό να είσαι η μαμά ενός “Δευτερακίου!”
Καλή διασκεδαστική εβδομάδα σε όλους!
Καλά, τα κόμικ της Εβίτας είναι απίθανα! Δευτέρα δημοτικού και τόσο ώριμη και έξυπνη. Με τέτοια υπέροχη μανούλα όμως, πως γίνεται να συνέβαινε το αντίθετο:)
Καλά κι αυτή η δασκάλα, είπαμε, αλλά δύσκολες οι λέξεις για να φτιάξεις ιστορία. Δύσκολες όμως όχι για την Super Evita!!!
(Dimitra, For my friends)
Δήμητρα σε ευχαριστώ! Φιλιά πολλά!
Πρωτότυπες και επιμορφωτικές οι ζωγραφιές της!
Αυτό είναι το ωραίο. Ότι έχουν και ηθικό δίδαγμα! 🙂
Δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι στο σχολείο εξακολουθούν να ζητάνε και στα σημερινά παιδιά ό,τι άχρηστη μπαρούφα τους κατέβει στο κεφάλι! Μα είναι δυνατόν να τους ζητάνε να γράψουν ιστορία με αυτή τη φράση αντί να ασχολούνται με άλλα χρήσιμα πράγματα όση ώρα θα σπάνε το κεφάλι τους να σκεφτούν τι θα γράψουν;;!!
Καλέ και πώς θα έχω εγώ υλικό για τόσο αστεία posts? Δε με σκέφτεσαι καθόλου; Ε; ε; ε;
χαχα…
‘Ασπα,’Ασπα!!Ξετρελάθηκα με το blog σου και τις περιπέτειες των λιλιπούτιών σου..Είμαι κι εγώ μαμά,6 μηνών το δικό μου νεραιδάκι,η Νίνα μου.Απο τότε που γέννησα,έπαθα πλάκα,ερωτεύτηκα!’Ετσι έχω 1.000.000 ερωτήσεις να σου κάνω!Πώς έγινες τόσο υπέροχη μαμά?Φοβόσουν ποτέ οτι όλα θα τα κάνεις λάθος?Πώς τα έκανες τόσο έξυπνα????!!Πώς απέκτησαν ΤΟΣΗ φαντασία?Πώς τα ενθάρυνες να ονειρεύονται?Πώς έφτασαν να σου πουν οτι είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου???(Θα το ακούσω άραγε ποτέ μου??!)Δούλευες απο την αρχή ή περίμενες να μεγαλώσουν???Πώς τα προλαβαίνεις όλα ΚΑΙ να ασχολείσαι τόσο με τα κορίτσια ΚΑΙ να είσαι και σύζυγος ΚΑΙ να δουλεύεις?Σε βοηθούν οι γιαγιάδες?Τι πιστεύεις για το attachment parenting?
Χθες σε διάβαζα μέχρι τις 3 το πρωί,μα αλήθεια σου λέω.Είχα πάρει το λαπτοπ στο κρεβάτι και σταμάτησαν όταν πλέον τέλειωσε η μπαταρία και βαριόμουν να φέρω το καλώδιο!lol!
Έχω γελάσει πολύ με το σχόλιό σου Ισαβέλλα!
Και βέβαια θα το ακούσεις ότι είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου! Ανυπομονώ να έρθεις να μου το γράψεις και να είμαι από τους πρώτους ανθρώπους που θα χαρούν μαζί σου!
Τώρα για το χείμαρρο των ερωτήσεων που μου κάνεις (χαχαχα) πώς να απαντήσω μέσα σε ένα σχόλιο; Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Υπερβάλλεις όμως, αλήθεια σου λέω! Παλεύω κι εγώ όπως όλες μας, κάνω πολλά σωστά, κάνω και πολλά λάθη. Δύσκολη “αποστολή” η περιπέτεια της μητρότητας!
Κρατάω τις υπέροχες ερωτήσεις σου στον κατάλογο με τις ιδέες μου για επόμενα posts και υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να τις απαντήσω. Ευχαριστώ και πάλι για το τόσο όμορφο σχόλιο!
Καλησπέρα Άσπα, κόρες ,….άντε και Βασίλη..(μην μένει παραπονεμένος)
Σχετικά με το ερωτηματολόγιο, διάβασα τα σχόλια, και να σου πω και γω που είμαι σχεδόν από τους πρώτους αναγνώστες..Αυτό που μου αρέσει είναι ότι, δεν αφήνεις το μπλογκ να επηρεαστεί από όλα τα άσχημα που συμβαίνουν και είναι πάντα θετικό και αισιόδοξο. Δεύτερον είναι πολύ σημαντικό που έχεις συγκεκριμένη θεματολογία και ο αναγνώστης σκέφτεται, “να δω τι κάνουν τα παιδιά να χαρώ λίγο, να χαμογελάσω”, η “πω πω χάλια είμαι, να δω τι γράφει η Άσπα μπας και μου φτιάξει λίγο την διάθεση.
Να είσαι πάντα καλά και αισιόδοξη, να έχετε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΈΝΑΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ!
Σοφία και εσύ με έκανες σήμερα να χαμογελάσω! Χίλια ευχαριστώ! Φιλιά πολλά, καλές γιορτές, χρόνια πολλά και χαρούμενα!