✔ Μετράω τις φράουλες πριν να τις σερβίρω στην πιατέλα για να βεβαιωθώ ότι είναι ζυγός αριθμός. Αν είναι μονός, τόσο το καλύτερο. Τρώω τη μία.
✔ Εδώ που τα λέμε, το ίδιο κάνω για όλα όλα τα φρούτα.
✔ Δεν υπάρχει γιατριά, τα ίδια και στους χυμούς: Αφού βάλω την πορτοκαλάδα στα ποτήρια, σκύβω να βεβαιωθώ ότι δεν έχω υποπέσει στο παράπτωμα να βάλω κανένα χιλιοστό παραπάνω στο ένα από τα δύο ποτήρια. Συνήθως βάζω το ίδιο χρώμα καλαμάκι και σερβίρω.
“Θα αστειεύεσαι. Αυτό δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το σερβίρεις. Συνέχισε το στύψιμο ή πιες λίγη από τη δεξιά πορτοκαλάδα!”
Και προχωράμε σε άλλα…
✔ Όταν είναι τα γενέθλια των κοριτσιών και φουσκώνω μπαλόνια για να γεμίσω τα δωμάτιά τους, φουσκώνω πάντα δύο-δύο.
Ένα μωβ για τη μία, ένα μωβ για την άλλη.
Ένα κίτρινο για τη μία, ένα κίτρινο για την άλλη.
Τι; Μόνο ένα πορτοκαλί χωρίς βούλες στη συσκευασία; Δεν πάνε καλά οι άνθρωποι. Το πορτοκαλί ξαναμπαίνει στο σακουλάκι. Ας μην έχουμε δράματα χρονιάρα μέρα!
✔ Γεμίζοντας το Χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης, τα σοκολατάκια που βάζω στο κάθε τσεπάκι φροντίζω να είναι ίδια. Όχι μόνο στη γεύση αλλά και στο περιτύλιγμα. Παίρνω καμιά φορά κάτι σετ με σοκολατάκια «νομίσματα» ή «χαρτονομίσματα» και βρίσκω μέσα στο σετ ένα σοκολατάκι 500 ευρώ και ένα 5 ευρώ. Οι άνθρωποι που φτιάχνουν αυτά τα σετ προφανώς δεν είναι γονείς!
✔ Μεγαλώνοντας έχει διαμορφώσει η κάθε μία τη δική της προσωπικότητα και έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά τα γούστα τους. Όταν είμαστε μαζί για ψώνια, όλα καλά. Θα διαλέξει η κάθε μία σύμφωνα με το δικό της γούστο. Όταν είμαι έξω μόνη μου και πρέπει να αγοράσω κάτι διαφορετικό για την κάθε μία, μπλοκάρω. Την προηγούμενη εβδομάδα έζησα το δράμα της βούρτσας των μαλλιών, καθώς ήμουν μόνη μου έξω και προσπαθούσα να επιλέξω δύο βούρτσες διαφορετικού χρώματος (για να μην τις μπερδεύουν). Εκείνη η αναποφάσιστη μαμά που ήταν μία ώρα στο διάδρομο με τις βούρτσες και προσπαθούσε να διαλέξει; Εγώ ήμουν. Η πωλήτρια σίγουρα με λυπήθηκε. Θα σκεφτόταν ότι είμαι το πιο θλιβερό, αναποφάσιστο άτομο που έχει δει ποτέ στη ζωή της. Με βαριά καρδιά γύρισα σπίτι με μία πράσινη βούρτσα (πράσινο είναι ένα από τα αγαπημένα τους χρώματα, ένα από τα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ τους χρώματα, έχουν βάψει πράσινα τα δωμάτιά τους τόσο αγαπημένο χρώμα) και μία μπλε. Ευτυχώς με κάποιο μαγικό τρόπο, ενθουσιάστηκαν με τις επιλογές μου. Υπάρχει ελπίδα!
✔ Το πρωί την ώρα του ξυπνήματος τη μία μέρα ξυπνάω πρώτη τη μία, την άλλη πρώτη την άλλη. Γιατί αλλιώς θα διαμαρτυρηθούν για την αδικία. Εδώ που τα λέμε υπάρχει για τα πάντα σειρά σε αυτό το σπίτι. Από το ποια φόρεσε την τελευταία φορά εκείνο το κοκαλάκι, μέχρι το ποια έβαλε το αστέρι στην κορυφή του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Υπάρχει. Πάντα. Σειρά.
✔ Το βράδυ όταν πια έχουν αποκοιμηθεί και περνάω από τα δωμάτιά τους να τις σκεπάσω, είμαι επιτέλους ελεύθερη να κάνω ό,τι θέλω. Αλλά και πάλι θα μοιράσω δίκαια τα φιλιά μου. Θα ψιθυρίσω και στις δύο τα λόγια που θέλω να «ακούσουν» – κι ας είναι αυτή τη φορά διαφορετικά για την κάθε μία. Και είμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα θα καταλάβουν ότι την αγάπη μου δεν την μοιράζω 50% – 50%. Δίνω πάντα το 100% στην κάθε μία.
Και με αυτές τις σκέψεις κατευθύνομαι στην κουζίνα να ετοιμάσω το κολατσιό για την επόμενη μέρα. Και να διαλέξω δυο μπανάνες ίδιου μεγέθους από το μπωλ…
Χαχαχα και γω ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα…εγώ έχω ένα και ένα και πάντα τα καλαμάκια μας έχουν να κάνουν με ροζ και μπλε αν καμιά φορά ξεχαστω να πάρω και δεν έχουμε αυτά τα χρώματα ανεβάζουμε αρχαία τραγωδία…
Κουράγιο! χαχα..
Πίστα ντε! Κάθε βράδυ δίνουμε αγώνα για το ποιος θα πάει πρώτος για ύπνο, μη τυχόν και πάει ο ένας δύο βραδιές συνεχόμενες πρώτος!
Σε νιώθω και με το παραπάνω!
Έτσι ακριβώς!!! Τι γίνεται όμως όταν έχεις 3 και διαφορετικού φύλου;;; Άστο καλύτερα… πονοκέφαλος!!!! Πιο πολύ φαιά ουσία χαλάω για αυτά τα μικρά καθημερινά παρά για τη δουλειά μου!!!
Ούτε που μπορώ να φανταστώ! χαχα…
Καλή δύναμη και πολλή υπομονή εύχομαι! 🙂
Η δικιά μου η μαμά το είχε λύσει το θέμα συστημικα . Έβαζε τον ενα να μοιράζει και τον άλλο να διαλέγει. Έτσι κανένας δεν μπορούσε να διαμαρτυρηθεί γιατί με τον τροπο του συμμετείχε στην διαδικασία…
Το κάνω κι εγω με τα παιδια μου πια και με το θεό διαπιστώνω πόσο σοφή ήταν…
Εντυπωσιακά σοφό!
Χα-χα-χα! Ακριβώς τα ίδια κι εμείς. Η μαμά είναι σαν τη γυναίκα του Καίσαρα: όχι μόνο πρέπει να είναι δίκαια, αλλά και να φαίνεται δίκαια.
Σωστό! Πολύ σωστό!
Που το βρίσκεις το παραλογο! Πριν διαβάσω την λεζαντα στους χυμους ημουν ετοιμη να σου γραψω ΠΡΟΣΕΧΕ!!! Δεν ειναι ίδιοι! Και να σου πω οτι και η μαμά μου μοιραζε τα προικια (σελτεδακια,ασημένια κτλ) ακριβως στα ισα. Τοτε μου φαινόταν παραξενο. Μονο στις σοκολάτες μου φαινόταν λογικό. Τωρα την νιώθω απόλυτα.
Έμπειρο και το δικό σου μάτι. σαφώς ανόμοιοι οι χυμοί, χαχα!
Καταλαβαίνω την ανάγκη της μητέρας σου να τα μοιράσει ίσα. Και πόσο μάλλον που οι γονείς μας έδιναν μεγάλη αξία σε αυτά, περισσότερη από ότι δίνουμε εμείς στη σημερινή εποχή.
Χαχαχα και γω ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα…εγώ έχω ένα και ένα και πάντα τα καλαμάκια μας έχουν να κάνουν με ροζ και μπλε αν καμιά φορά ξεχαστω να πάρω και δεν έχουμε αυτά τα χρώματα ανεβάζουμε αρχαία τραγωδία…
εγώ πάλι σε πορτοκαλάδες, σοκολάτες ρόφημα, γλυκά κ.α για να είμαι 100% σίγουρη ότι δεν αδικώ τα δύο μικρά αγοράκια μου (που πάντα ελέγχουν τα κομμάτια αν είναι ίδια), χρησιμοποιώ τη ζυγαριά!
Χαχα… Χαίρομαι πολύ που μοιραζόμαστε τα “παρανοϊκά” πράγματα που κάνουμε και γελάμε με αυτά. Μια μέρα θα γελάνε και τα παιδιά μας!
(Δικαιότερο από τη ζυγαριά, δεν υπάρχει πάντως)
Αχαχα! Παρανοϊκό, αλλά τόσο γλυκό! Εγώ είμαι άδικη σε πάρα πολλά πράγματα, αλλά το δουλεύω. Κάνω print screen και save τη φωτογραφία με τις πορτοκαλάδες για να θυμάμαι να μην αδικώ τόσο καταφανώς όσο συνηθίζω. Αχ! Άγγιξες φλέβα σήμερα με αυτό το post.
Καλά είσαι εκεί που είσαι, μην έρθεις από την πλευρά των παρανοϊκών λέμε! χαχα
Εγώ τώρα γιατί συγκινήθηκα?ίσως αυτό το 100%..άλλωστε η αγάπη δεν διαιρείται,πολλαπλασιάζεται..!
Πολλαπλασιάζεται στα σίγουρα!
Ευχαριστώ πολύ! 🙂
Άσπα μου καλημέρα.
Έχω μεγάλη δυσκολία σ΄ αυτόν τον τομέα, αλλά με ανακούφιση διαπίστωσα πως τα ίδια συμβαίνουν και “στα καλύτερα τα σπίτια” (γνωρίζοντας πόσο δεμένα είναι τα κορίτσια σου).
Από σήμερα νιώθω λιγότερο παρανοϊκή. Ευχαριστώ.
Χαχα… Ευχαριστώ για το μήνυμα! Και βέβαια τα ίδια συμβαίνουν κι εδώ. Μπορεί να είναι δεμένες, αλλά η σειρά, σειρά και η δικαιοσύνη, δικαιοσύνη. Αν είχα ώρα θα έγραφα κι άλλα. Για παράδειγμα: Όλες οι φράουλες δεν έχουν ίδιο μέγεθος! Είναι κι αυτό μία παράμετρος που πρέπει να λάβει κανείς υπ’ όψιν. 😉
Για να δεις πόσο παρανοϊκή είμαι κι εγώ η μάνα….στην περίπτωση αυτή δε μοιράζω απλώς τις φράουλες….μοιράζω στη μέση την κάθε φράουλα, το κάθε μήλο, κλπ.
Γέλασα πολύ που του διάβασα! Ο πιο δίκαιος τρόπος είναι αυτός!
Νομίζω ότι το παρακάνεις λίγο. Δεδομένου πως είναι αγαπημένες θα πρέπει να παραχωρούν κάποιες φορές το μεγαλύτερο/περισσότερο/καλύτερο κομμάτι.
Καμιά φορά συμβαίνουν κι αυτά. Για παράδειγμα με χαρά διαπίστωσα ότι η Εβελίνα παραχώρησε στην Εβίτα την πράσινη βούρτσα. Αλλά την επόμενη φορά είναι η σειρά της Εβίτας να παραχωρήσει. Άλλο η αγάπη και άλλο το μοίρασμα!
Έχοντας 7 παιδια είναι αδύνατο να τα κάνω όλα αυτά,όχι πως δεν τους κακομαθαίνω σε άλλα πράγματα,αλλά δεν μπορώ να μοιράζω τον χυμό ακριβοδίκαια.
Αλεξάνδρα θα ήθελα τόσο να μάθω περισσότερα για τη ζωή σας… Θέλω (και θέλουμε όλοι μας) tips!