H ατίθαση διαίρεση

Φέτος είναι μία σημαντική χρονιά για την Εβίτα. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που βρίσκεται στο σχολείο μόνη της, μακριά από την επιρροή και την προστασία της μεγάλης αδελφής της (που άλλαξε φέτος σχολείο). Όχι δηλαδή ότι είχε ποτέ ανάγκη από προστασία, ήταν πάντοτε δυναμική και κοινωνική, αλλά νιώθω ότι αυτή η απομάκρυνση την ωρίμασε ξαφνικά. Αυτό όπως αποδεικνύεται την έχει βοηθήσει να πατάει στα πόδια της ακόμα πιο γερά, χωρίς να έχει χάσει την αίσθηση του χιούμορ και τον αυθορμητισμό της.

Εβίτα στις τελευταίες της ατάκες:

✓ Έμαθε στο σχολείο για τα ακάρεα και ότι ζουν πάνω στα στρώματα των κρεβατιών. Το βράδυ που τη σκέπαζα μου λέει: «Αυτά τα έντομα που βρίσκονται στο κρεβάτι μου, μπορούμε απλά να τα λέμε οργανισμούς;»

✓ Έχει μάθει ότι στα Γαλλικά το “salut” είναι χαιρετισμός που κάνουμε σε φίλους:
Εβίτα: Είσαι φίλη;
Εγώ: Ναι.
Εβίτα: Salut.

✓ Εβίτα: Η Γεωγραφία στο σχολείο είναι ωραία και αυτό είναι ανησυχητικό.
Εγώ: Γιατί;
Εβίτα: Γιατί γίνομαι σπασίκλας.

✓ Την άλλη μέρα μου λέει: «Η Ιστορία στο σχολείο δε μου φαίνεται και τόσο βαρετή. Μου αρέσει.»
Εγώ από μέσα μου: «Γίνεται σπασίκλας.»

✓ Μπαίνει στο σπίτι που μυρίζει popcorn (είχε φτιάξει η αδελφή της) και λέει:
«Something popcorny is going on.»

✓ Παραγγέλνουμε πίτσα. Έρχεται στα 25 λεπτά που είναι αρκετά γρήγορο για εμάς γιατί η πιτσαρία είναι μακριά.
Έχουμε ξεκινήσει να τρώμε και η Εβίτα ζητάει μια χαρτοπετσέτα.
– Τι δε μας έβαλαν χαρτοπετσέτες;
– Όχι.
– Για αυτό δεν άργησαν.

✓ Τον τελευταίο καιρό έχει ανακαλύψει το Final countdown και της αρέσει πολύ.
Εγώ: Είδες που σου αρέσει ένα τραγούδι της εποχής μου;
Εβίτα: Ναι, είναι το δεύτερο αγαπημένο μου τραγούδι.
Εγώ: Το πρώτο ποιο είναι;
Εβίτα: Είναι τέσσερα.
Και μου τα λέει.

✓ Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και βλέπω στις ενδείξεις του ταμπλό ότι κάποια από τις δύο δεν έχει βάλει τη ζώνη της.
– Κορίτσια ποια από τις δύο δεν έχει βάλει τη ζώνη της. Για δείτε.
– Ουπς, λέει η Εβίτα. Την έχω βάλει, αλλά την έβαλα κατά λάθος σε λάθος θύρα.

✓ Μου διηγείται μια ιστορία:
Και τότε εμφανίστηκε ένας τεράστιος σκύλος που ήταν γεμάτος τσιπούρες!
(Εννοούσε τσιμπούρια).

✓ Στο καληνύχτισμα λίγο πριν να κρύψουμε τους ανεμιστήρες:
– Εβίτα σίγουρα τον χρειάζεσαι τον ανεμιστήρα; Δεν έχει πια τόσο ζέστη…
– Ναι ζεσταίνομαι!
– Δεν τον βάζεις τουλάχιστον να περιστρέφεται; Δεν έχει πια ζέστη και δε θέλω να κρυώσεις.
– Μην ανησυχείς μαμά. Τον έχω σταθερό γιατί έτσι κι αλλιώς στριφογυρίζω συνέχεια στον ύπνο μου.

✓ Καληνύχτα Εβίτα!
– Καληνύχτα μαμά, καλό blogging!
(ξέρει ότι όταν πηγαίνουν για ύπνο, αρχίζω να γράφω)

✓ Σε μερικούς μήνες πρέπει να συνηθίσουμε να γράφουμε 2016. Oh nοοοοο!

✓ Εγώ: Εβίτα να σου βάλω μια φέτα τυρί πάνω από το μπιφτέκι σου να λιώσει και να είναι νοστιμότερο;
Εβίτα: Όχι μαμά. Το μπιφτέκι περιέχει σίδηρο και το τυρί ασβέστιο. Δεν κάνει να τα ανακατεύεις αυτά τα δύο. Εκτός αν θέλεις να μου στύψεις μαζί μια πορτοκαλάδα, γιατί η βιταμίνη C θα βοηθήσει στην απορρόφηση του σιδήρου.
(Είναι 10 και όταν θα μεγαλώσει θα γίνει κτηνίατρος. Καλύτερα να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τη διατροφή του σκύλου σας, γιατί αλλιώς θα βρείτε τον μπελά σας.)

✓ Είμαστε καθ’ οδόν για τον οδοντίατρο που θα της βάλει κάποιο είδος σιδεράκια. Σίγουρη ότι δε θα ξεμπερδέψει ζωντανή από την επίσκεψη: «Τουλάχιστον, let’s die fabulous!»

✓ – Μαμά τι κάνεις εκεί; Γαργαλάς την Εβελίνα;
– Ναι.
– ΘΕΛΩ κι εγώ! Λυπήσου την, πιάσε εμένα!

✓ Η δασκάλα των Γαλλικών τους έχει πει να φτιάξουν μία ζωγραφιά με τα γράμματα της Αλφαβήτας. Έφτιαξε αυτό:

✓ Καμιά φορά με βάζει να της κάνω ερωτήσεις για να εξασκείται. Τη ρωτάω: «Tu veux aller a Paris?» (Θες να πας στο Παρίσι;) Καταλαβαίνει την ερώτηση αλλά δεν ξέρει πώς να απαντήσει οπότε λέει:  «Oui, I do».

✓ Εβίτα: Μαμά το κυλικείο του Λυκείου γράφεται με άλλη ορθογραφία.
Εγώ: Τι εννοείς;
Εβίτα: Γράφεται με δύο ύψιλον.
Εγώ: Δηλαδή;
Εβίτα: Κυλυκείο. Κυ-ΛΥΚΕΙΟ.

✓ Εβίτα: Μαμά τελείωσα το βιβλίο που διάβαζα!
Εγώ: Μπράβο Εβίτα! Τι σου άρεσε περισσότερο;
Εβίτα: Η συμβουλή Νο 39 που λέει: «Άρχισε να συμπεριφέρεσαι ευγενικά στους συγγενείς σου μερικές εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα.»

✓ Εγώ: Εβίτα τελείωσες τα μαθήματά σου;
Εβίτα: Όχι, δεν έχω λύσει μία διαίρεση.
Εγώ: Γιατί;
Εβίτα: Γιατί αυτή η διαίρεση δε θέλει να καθίσει κάτω και να δουλέψει μαζί μου.