Εβίτα εν δράσει

Μαμά: “Εβίτα, πάλι έξυσες τα σπυράκια σου;”
Εβίτα: ” Όχι…”
Μαμά: ” Για να διαβάσω τα ματάκια σου… Για να δω τι λένε…”
Εβίτα (δείχνοντας τα μάτια της): “Τα ματάκια λένε: Τα σπυλάκια ξύνονται μόνα τους.”

Μαμά: “Εβίτα, τώρα πρέπει να δοκιμάσεις λίγο κοτοπουλάκι.”
Εβίτα (με προσποιητή υπακοή): “Ναι, μητέλα (μητέρα).”

Mαμά: “Έλα καμάρι μου…”
Εβίτα: “Μαμά… Έκανες λάθος! Δεν είμαι καλαμάλι (καλαμάρι)! Είμαι παιδάκι!”

Εβίτα: “Μαμά, όταν ήμουν στης ζαζάς (γιαγιάς) μου έλειψες.”
Μαμά: “Αλήθεια;”
Εβίτα: “Ναι. Ήταν πολλά τα χλόνια (χρόνια).”
Μετάφραση: Ήταν πολύς ο καιρός.

Η Εβίτα χαρούμενη, συνθέτει και τραγουδάει:
“Όμοφο καναλοκαίλι
Όμοφο καναλοκαίλι
Όμοφο τελο-καναλοκαίλι!”

Μετάφραση:
Όμορφο καλοκαίρι
Όμορφο καλοκαίρι
Όμορφο τρελο-καλοκαίρι!

– Μαμά, να σε βοηθήσω ν’ ανακατέψεις τα μακαλόνια (μακαρόνια); Είμαι πολύ καλή μαγειλεύτλια! (μαγείρισσα)

– Κουλάστηκα 100 και δεν μπολώ άλλο…
Μετάφραση: Κουράστηκα πάρα πολύ (μέχρι το 100) και δεν μπορώ άλλο.

– Δεν θέλω να κοιμηθώ, είναι ακόμα καλημέλα (καλημέρα).
Μετάφραση: Δεν θέλω να κοιμηθώ γιατί είναι ακόμα μέρα, δεν έχει βραδιάσει.

– Μαμά, όταν ήσουν μωλό (μωρό) κι εγώ ήμουν μαμά κλπ, κλπ, κλπ…
Μετάφραση: Στο μυαλουδάκι της είναι δεδομένο ότι κάποτε οι όροι ήταν αντίστροφοι και ότι όταν εγώ ήμουν μωρό εκείνη ήταν η μαμά μου. Λέτε να ξέρει κάτι που δεν ξέρω;