Η πρώτη μου επαφή με τη Νέα Υόρκη ήταν όταν ήμουν 13 χρονών. Την είχαμε επισκεφτεί με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου και μείναμε για έναν ολόκληρο μήνα, σε συγγενείς μας που ζούσαν εκεί. Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Αν και 13 μόνο χρονών, κατάλαβα αμέσως ότι δεν επρόκειτο απλά για μια άλλη πόλη, αλλά για έναν άλλον πλανήτη.
10 χρόνια μετά όταν επέστρεψα και πάλι, έχοντας πλέον ταξιδέψει σε δεκάδες μέρη σε όλο τον κόσμο και βλέποντας πια τα πράγματα με άλλο μάτι, κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα. Δεν επρόκειτο απλά για μια άλλη πόλη, αλλά για έναν άλλον πλανήτη.
Αυτό τον «άλλον πλανήτη» τον αγάπησα από την πρώτη φορά. Μου προκαλούσε δέος και θαυμασμό. Φόβο και λατρεία. Αποστροφή και έλξη. Ειλικρινά δεν μπορώ να βάλω σε λόγια τις αντιθέσεις αυτής της πόλης και τα συγκρουόμενα συναισθήματα που μου προκαλούσε. Και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο εύκολα που λέω εγώ «αγάπησα αυτή την πόλη» κάποιος άλλος θα πει «δε θα ζούσα με τίποτα εκεί» ή «δε θέλω να ξαναπάω». Και ειλικρινά δε μου φαίνεται περίεργο.
Τι να πω δε, για τους ανθρώπους της Νέας Υόρκης; Τους παρατηρούσα αχόρταγα, προσπαθώντας να τους καταλάβω. Ξετρελάθηκα μαζί τους. Αυτή βέβαια είναι μια πολύ γενική δήλωση. Γιατί δεν μπορείς να εντάξεις τους ανθρώπους της Νέας Υόρκης σε μία συγκεκριμένη κατηγορία στα συρτάρια του μυαλού σου. Όπως ας πούμε λες για κάποιον, «αυτός είναι Γάλλος» ή «αυτός Παριζιάνος» και δημιουργείς στο μυαλό σου μια εικόνα, μια αίσθηση για το πώς είναι. Για τους Νεοϋορκέζους δεν μπορείς να το κάνεις. Υποθέτω ότι το «ξετρελάθηκα με τους ανθρώπους της Νέας Υόρκης» είναι σαν να λες «ξετρελάθηκα με τους ανθρώπους» τελεία. Γιατί υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί Νεοϋορκέζοι, όσοι και άνθρωποι.
2-3 χρόνια πριν έμαθα για το Humans of New York. O Brandon Stanton, ένας ερασιτέχνης τότε φωτογράφος που ζούσε στη Νέα Υόρκη, περπατούσε στους δρόμους της πόλης και φωτογράφιζε ανθρώπους. Με την άδειά τους, ανέβαζε τις φωτογραφίες τους στο site του αλλά και στο facebook γράφοντας μαζί με τη φωτογραφία, κάτι για αυτούς. Κάτι που είπαν, κάτι που έγινε κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης, μία μικρή ιστορία, μία φράση.
“Όταν ο άντρας μου πέθαινε, του είπα: ‘Moe, πώς υποτίθεται ότι θα ζήσω χωρίς εσένα; Μου είπε ‘Πάρε την αγάπη που έχεις για μένα και σκόρπισέ τη τριγύρω.'”
“Ποιο είναι το αγαπημένο σου πάνω της;”
“Το γέλιο της. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή τη λιακάδα.”
Παρακολουθώντας τις φωτογραφίες του, άρχισα να αγαπάω τους Νεοϋορκέζους ακόμα περισσότερο. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, αυτό είναι ακριβώς σαν να λέω «άρχισα να αγαπάω τους ανθρώπους ακόμα περισσότερο». Στην ουσία εκείνο που καταλάβαινα κάθε φορά που έβλεπα μια καινούργια φωτογραφία είναι πόσο διαφορετικοί είμαστε, αλλά και πόσο ίδιοι.
Άνθρωποι από την άλλη άκρη της γης, με εντελώς διαφορετικά βιώματα, που τυχαία περπατούσαν στον δρόμο, είχαν τις ίδιες σκέψεις, τα ίδια συναισθήματα, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ελπίδες με εμένα. Ακόμα όμως και οι φωτογραφίες που δεν μου θύμιζαν σε τίποτε τον εαυτό μου, με έκαναν να σκεφτώ.
Φωτογράφιζα τον νεαρό στα αριστερά γιατί κουβαλούσε το βιολί. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο μικρός του αδελφός πεταγόταν συνέχεια με τις δικές του απαντήσεις. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να είναι κι εκείνος μέρος της διαδικασίας. Μετά από λίγο ο μεγάλος αδελφός φώναξε τον μικρό: “Έλα να μπεις κι εσύ στη φωτογραφία μου, Riley.”
Στην αρχή του μήνα ο Brandon, ανακοίνωσε ότι θα συμμετείχε με τα Ηνωμένα Έθνη σε ταξίδι ταξίδι 50 ημερών σε 10 διαφορετικές χώρες του κόσμου. Και ο ρόλος του σε αυτή την αποστολή θα ήταν να κάνει αυτό που ξέρει τόσο καλά να κάνει. Να συναντάει ανθρώπους, να τους φωτογραφίζει και να μοιράζεται τις σκέψεις τους με όλους εμάς. Σκέφτηκα ότι δε θα μπορούσαν να έχουν διαλέξει καταλληλότερο άνθρωπο για αυτό το ταξίδι και ανυπομονούσα να δω τις πρώτες φωτογραφίες να ανεβαίνουν. Έτσι κι έγινε. Οι πρώτες φωτογραφίες ανθρώπων από την Ιορδανία, το Ιράκ, το Κονγκό έχουν ήδη ανέβει.
“Σπουδάζω Νομική. Το όνειρό μου είναι να γίνω δικαστής μια μέρα. Πολλοί άνθρωποι σε αυτή τη χώρα είναι φυλακή απλά επειδή δεν είχαν τα χρήματα να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Όταν θα είμαι δικαστής, θα κοιτάζω μόνο τα στοιχεία και όχι το άτομο.” (Kinshasa, Δημοκρατία του Κογκό)
Το ταξίδι είναι σε εξέλιξη και περιμένουμε να δούμε φωτογραφίες και από τις υπόλοιπες χώρες που θα επισκεφτούν. Και πάλι βλέποντας τις φωτογραφίες σκέφτομαι το ίδιο. Πρόκειται για ανθρώπους από την άλλη άκρη της γης, με εντελώς διαφορετικά βιώματα και όμως… μοιάζουμε τόσο. Κάποιοι δε από αυτούς, αν και λιγότερο τυχεροί από εμάς που ζούμε εδώ, είναι πιο σοφοί κι έχουν πιο θετικό τρόπο σκέψης.
Θαυμάζω τον Brandon που έχει καταφέρει με τη δουλειά του να αγγίξει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο – μεταξύ των οποίων είμαι και εγώ. Όλοι θέλουμε η δουλειά μας να αγγίζει άλλους. Ίσως οι περισσότεροι από εμάς ποτέ να μην τα καταφέρουμε να αφήσουμε ένα τόσο μεγάλο «αποτύπωμα» σε αυτό τον πλανήτη. Δε χρειάζεται όμως να είναι τόσο μεγάλο, ας είναι μικρό. Αρκεί να υπάρχει. Αρκεί το πέρασμά μας από εδώ να αλλάξει τη ζωή κάποιου άλλου – έστω και ενός – προς το καλύτερο.
Γιατί όμως έγραψα HOPE στον τίτλο του post; Μήπως για τη γενικότερη αίσθηση ελπίδας που νιώθει κανείς βλέποντας τις φωτογραφίες του Humans of New York; Θα μπορούσε να είναι και αυτό. Αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για το σχόλιο που άφησε μια fan της σελίδας των Humans of New York στο Facebook (που για συντομία ονομάζεται και HONY), όταν ο Brandon ανακοίνωσε ότι θα φύγει για το ταξίδι με τα Ηνωμένα Έθνη.
Μετονόμασε στην ουσία το Humans of New York σε Humans of Planet Earth. Τα αρχικά του οποίου, σχηματίζουν τη λέξη HOPE.
Από τον πλανήτη της Νέας Υόρκης λοιπόν, στον πλανήτη γη, με την ελπίδα και το δικό μας αποτύπωμά σε αυτόν πλανήτη να αγγίξει ανθρώπους.
Και κλείνω το post με το σχόλιο μιας άλλης Human of New Υork, που του άφησε το εξής σχόλιο κάτω από την ανακοίνωση για το ταξίδι: «Αυτό που διάβασα εγώ είναι ότι έχω 50 μέρες να σταματήσω να αγχώνομαι για το πώς είναι τα μαλλιά μου σε περίπτωση που πέσω τυχαία πάνω σου στο δρόμο.»
Ανεπανάληπτοι Humans of New York!
Αν δεν ακολουθείτε ήδη το Humans of New York στο Facebook, κάντε το τώρα. Η ζωή σας θα γίνεται λίγο ομορφότερη κάθε μέρα, μια φωτογραφία τη φορά.
photos and interviews by Humans of New York
Φανταστικό! Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα έχω για αυτό το εγχείρημα. Αυτό είναι πραγματική ζωή, πραγματική έμπνευση και δίνει σε όλους μας κάτι πραγματικά χρήσιμο. Αυτός ο φωτογράφος που απαθανατίζει τη στιγμή, το τυχαίο συναπάντημα, το πραγματικό. Καθετί άλλο που συμπεριλαμβάνει ενέργειες όπως να διαλέξουμε μέσα από 10 φωτογραφίες την καλύτερή μας και μετά να βγούμε με αυτήν να πούμε κάτι απλά δεν προσφέρει τίποτα στο global sharing. Δεν είναι καν sharing για να αφήσουμε κάτι στους άλλους. Είναι sharing μόνο για τη δική μας ικανοποίηση. Άσπα, αφήνεις κι εσύ ένα πολύ καλό αποτύπωμα. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλοι. Με τα ίδια αυθεντικά αποτυπώματά τους. Αυτός ο φωτογράφος ήρθε για να μας ταρακουνήσει. Αλλά φοβάμαι ότι πάλι δε θα καταφέρουμε να πάρουμε το μήνυμα. Ελπίζω μόνο πολύ, πάρα πολύ, μια μέρα να το πάρουμε και να αλλάξει ο κόσμος μας μέσα στο ιντερνετ. Και τότε σίγουρα θα έχει αλλάξει και εκτός ιντερνετ και όλα θα είναι καλύτερα για όλους όσους ζούμε σε αυτό το μικρό, αλλά τόσο ωραίο μέρος του πλανήτη. Πολύ θέλω να τους πιάσω όλους και να τους πω
“Σταμάτα, έχεις να δώσεις τόσα πράγματα, πολύ καλύτερα, πολύ πιο έντονα, πολύ πιο χρήσιμα για τους άλλους. Μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο με τη φωνή σου. Όμως πρέπει να μάθεις πρώτα να μιλάς με αυτήν. Με τη γνήσια φωνή σου και τότε όλα μα όλα θα πάνε πολύ καλύτερα για εσένα, για εμένα, για όλους όσους σε ακολουθούν στα sm”. Αν μπορούσα να τα πω όλα αυτά σε γλώσσα που θα ήταν δυνατόν να τα επικοινωνήσω στους άλλους ακόμη θα έγραφα. Περιμένω με αγωνία να δω το HOPE ολοκληρωμένο.
Ελίνα τα σχόλιά σου συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα posts μου – όπως το έκαναν πάντα άλλωστε. Συνέχισε να γράφεις εδώ με τη δική σου μοναδική φωνή. 🙂
Πιθανόν να το διάβασες ήδη, η νεώτερη μεγάλη επιτυχία του Brandon είναι ότι τις μάζεψε τελευταίες δύο εβδομάδες 3,4 εκατομμύρια δολάρια για τον παιδικό καρκίνο. Ότι και να πούμε είναι λίγο!
https://goo.gl/AP8tLS
Φανταστικο αρθρο!!!το λατρεψα μολις το ειδα!!!!μου επιτρεπεις να το βαλω στο ιστολογιο μου?με δικες σου τις πηγες φυσικα!!!