LOL, LOL, LOL

Πλησιάζει τα 10. Και η προσωπικότητά της ανθίζει!  Πάρτε μια μικρή γεύση:

✔ Παίζει με την αδελφή της Wii. Και γυρνάει και της λέει: “Είσαι ο καλύτερος διαγαλαξιακός σύμμαχος…”

✔ Παίζει παιχνίδι με τη φαντασία της και μου το περιγράφει:
Είμαι ένας υδραυλικός που θέλω να κάνω τα παιδάκια χαρούμενα. Αλλά δεν μπορώ πάντα γιατί μου συμβαίνουν απρόοπτα. Γίνονται διαρροές και παγιδεύομαι μέσα σε υπονόμους και τέτοια.

✔ Είμαστε έξω και πετάει ένα μεγάλο πουλί πάνω από το κεφάλι μας. Γυρνάει και μου λέει: “Ήσουν καλός άνθρωπος. Κρίμα που θα σε φάει αυτό το γεράκι.”

✔ Πάνω στο τραπέζι είναι δυο ολόιδια τσαντάκια. Ένα δικό της κι ένα της Εβίτας.
Διαλέγει ένα στην τύχη και λέει “Αλκαζάρ” και μετά το ανοίγει.
Εγώ: Γιατί είπες “Αλκαζάρ” Εβελίνα;
Εβελίνα: Ήταν ξόρκι. Για να πετύχω το δικό μου με την πρώτη.

✔ Συζητάνε με την αδελφή της για το αν υπάρχει Άγιος Βασίλης ή όχι. Η Εβίτα λέει: “Οι γονείς ντύνονται Άγιος Βασίλης.”
Εβελίνα: Αυτό δεν ισχύει. Ξέρω όλες τις κρυψώνες του σπιτιού. Δεν υπάρχει κρυμμένη στολή.

✔ Μαμά αυτά τα ποπ κορν είναι κανονικά ή “αβουτυροποιημένα”;

✔ Την τελευταία μέρα των διακοπών:

Οι κόρες μου, μού εξηγούν τι βλέπουν: “Δύο αστυνομικά που φιλιούνται.” #fb pic.twitter.com/kKS3sxWW

— Aspa (@aspaonline) August 19, 2012

✔ Διαβάζει δυνατά από το βιβλίο Ιστορίας. Το βιβλίο λέει: “8ος αιώνας π.Χ” και εκείνη λέει “8ος αιώνας παραδείγματος χάριν”.

✔ Μιλάει ασταμάτητα.
Εγώ: Εβελίνα τι σε έχει πιάσει. Μήπως πεινάς; Τι έχεις φάει;
Μου λέει. Και μετά προσθέτει: “και γλυστρίδα.”

✔ Το βράδυ πριν από την πρώτη μέρα στο σχολείο. Ήταν στο κρεβάτι αλλά δεν την έπαιρνε ο ύπνος απ’την αγωνία της.
Εβελίνα: Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Φοβάμαι.
Εγώ: Τι φοβάσαι;
Εβελίνα: Τα ξημερώματα. (Επειδή θα ξυπνούσε… από τα ξημερώματα!)

✔ Εγώ: Εβελίνα, ο Γιώργοs φέτος θα πάει 1η γυμνασίου!
Εβελίνα: Σιγά τα αυγά. Κι εγώ θα πάω σε τρία χρόνια.

✔ Της εξηγώ ότι μερικές υπηρεσίες επιτρέπουν σε παιδιά μόνο άνω των 13 να έχουν δικό τους blog.
Ε τότε μαμά εκεί που γράφω “ποια είμαι”, θα σβήσω το σημείο που γράφω ότι είμαι 10 και θα γράψω κάτι πιο γενικό: “Είμαι στο στάδιο της εφηβείας.”

✔ Εβελίνα: Βαριέμαι.
Εγώ: Εβελίνα, το ξέρεις ότι σε αυτό το σπίτι απαγορεύεται να λέτε τη λέξη “βαριέμαι”.
Εβελίνα: Έχω βαρεθεί.
Εγώ: Εβελίνα!
Εβελίνα: Έχεις πει απαγορεύεται το “βαριέμαι”, όχι το “έχω βαρεθεί”, να είσαι πιο σαφής άλλη φορά!

✔ Στις διακοπές, περνάμε από ένα χωριό που υπάρχουν παντού ηλικιωμένοι, οπότε λέει:
“Οι νέοι έχουν φύγει. Δε θα έχει internet.”

✔ Έχει την εφημερίδα στα χέρια της. “Για να δω, έχει τίποτα ενδιαφέρον σήμερα;” Και αρχίζει και διαβάζει τη συνέντευξή μου. “Αααα! Η μαμά!”
Γελάω.
– Αλήθεια, πώς σου φάνηκε που με είδες;
– Σιγά βρε μαμά, έχεις ξαναμπεί τόσες φορές στην εφημερίδα.

✔ Παίζει με την αδελφή της και της λέει: “Έτσι είναι η γεύση της ήττας!”

✔ Μια παρέα αγοριών περνάει από δίπλα μας και αποκαλούν ο ένας στον άλλον με το γνωστό κοσμητικό επίθετο.
Εβελίνα: (με αυστηρό ύφος προς εμένα) “Αυτό θα κάνω πώς δεν το άκουσα.”

✔ Με βλέπει πεσμένη και προσπαθεί να μου φτιάξει το κέφι:
“Μαμά αν δεν υπήρχες εσύ δε θα υπήρχαμε κι εμείς. Είσαι η αιτία που οι φίλες μας, έχουν φίλες!”

✔ Είμαι στον υπολογιστή. Με πλησιάζει, κοιτάζει την οθόνη και λέει:
“Μαμά γιατί την έκανες αυτή την απατεωνιά;” Και τι ήταν τελικά;
Είδε ότι είχα ανοιχτό τον Firefox, ενώ ξέρει ότι μπαίνω με Chrome.

✔ “Μαμά μπορώ να πάω να διαβάσω το blog σου;”
Δεν την περίμενα αυτή την ερώτηση τόσο σύντομα. Ξέρω ότι μια μέρα θα τα διαβάσουν, αλλά από τώρα; Έτσι από μέσα μου είπα “Ωχ…” αλλά δυνατά είπα “Ναι.”
Ανοίγει το blog. Η αγωνία, μου στο κατακόρυφο. Βλέπω από μακριά τις εκφράσεις που παίρνει διαβάζοντας. Μετά από λίγο ξεσπάει σε γέλια. Ανακούφιση εγώ.

Φράσεις που έλεγε διαβάζοντας:
– Μα πότε το είπα αυτό;
– Γκρρρρ…. εκδίκηση
– Το είχα ξεχάσει αυτό!
–  Άκου Εβίτα, άκου τι είπες!
– Έλα βρε μαμά. Γιατί έπρεπε να το βάλεις αυτό; (Μιλούσε για το Παγωτό με ένα συστατικό. Δεν ξέρω γιατί της έκανε εντύπωση που το έβαλα!)

Και το καλύτερο:
Πώς μπορώ να το κάνω like?

Κι άλλο ένα καλό:
Θα έχω κι εγώ ατάκες στο blog μου. Θα βάζω αυτά που λες εσύ.

✔ Όταν ήταν άρρωστη η Εβίτα και είδε ότι της έδινα διαφορετικό σιρόπι από αυτό που της είχα δώσει πριν (που ήταν λιγότερο αηδία).
“Έλα Εβίτα. Η ποινή σου μειώθηκε.”

✔ Έχω διαφωνία με την Εβίτα (για το σιρόπι πάλι).
Μονολογεί: Καυγάς αρρώστου, εναντίον “υγιεινού.”

✔ Πάλι όταν ήταν άρρωστη η Εβίτα.
Εγώ: Εβίτα σου είπα. Δεν κάνει να πιεις γάλα. Να γίνει καλά πρώτα το στομαχάκι και μετά.
Εβελίνα: “Είμαι ο δικηγόρος της. Το παιδί χρειάζεται γάλα για να μεγαλώσει!”

✔ Εβελίνα: Μαμά άρχισε μια νέα εποχή. Η εποχή που θα μου αρέσει το ρύζι.
Εγώ: Μα είδες που ξαναδοκίμασες και σου άρεσε; Το ρύζι είναι ωραίο!
Εβελίνα: Δεν είναι ότι είναι ωραίο. Απλά από εδώ και στο εξής θα μου αρέσει. Είναι τα πρώτα δείγματα της εφηβείας.

✔ “Ξέρεις να γράφεις καρδούλα σε μήνυμα μαμά; Θα σου πω εγώ πώς!” Και μου λέει για το <3.
(Λα λα λα λα ….)

✔ Εβελίνα: Μαμά ξέρεις τι σημαίνει LOL?
Εγώ: Ξέρω.
Εβελίνα: Ωραία. Από εδώ και στο εξής όταν θα μου λες αστεία, εγώ θα σου λέω LOL, LOL, LOL.

[photo by adwriter]