Μαμά θα μας καληνυχτίσεις;

Όταν οι κόρες μου ήταν μικρές, ανυπομονούσα να μεγαλώσουν και να γίνουν πιο ανεξάρτητες, ώστε να γίνει απλούστερη η δουλειά μου ως μαμά.

Τώρα που πλησιάζουν ολοταχώς στην εφηβεία, νοσταλγώ τα χρόνια που ήταν μικρότερες. Τι παράνοια! Και όμως… Και τι δε θα ‘δινα να μπορούσα να ξαναζήσω κάποιες στιγμές που δεν χόρτασα αρκετά.

Βλέποντας τα πράγματα από απόσταση, οι στιγμές που μου λείπουν περισσότερο  είναι χωρίς καμία αμφιβολία εκείνες του βραδινού καληνυχτίσματος, παρ’ όλο που ήταν συχνά και οι πιο δύσκολες. Γιατί μερικές φορές εκείνη την ώρα ήμουν τόσο κουρασμένη που νόμιζα ότι θα καταρρεύσω, πριν να προλάβουν να αποκοιμηθούν.

Σε παλαιότερο post έχω αναφερθεί στο βραδινό καληνύχτισμα, περιγράφοντας 3 θετικές ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά, για να κλείσει η μέρα με μια θετική νότα.

Με αφορμή την κυκλοφορία της νέας σειράς της NIVEA Μαγικές Ιστορίες, στο σημερινό post ενώνω τις δυνάμεις μου με την NIVEA για να μιλήσω για κάτι ακόμα πιο μαγικό: Τις τρυφερές στιγμές του βραδινού διαβάσματος.

Γιατί οι στιγμές που τα παιδιά χώνονται στην αγκαλιά σου και ανοίγετε να διαβάσετε ένα παραμύθι μαζί, είναι πραγματικά μαγικές.

Αφήνεις πίσω σου έννοιες, προβλήματα, αγωνίες και μεταφέρεσαι σε έναν ονειρεμένο κόσμο μαζί τους.

Το παιδί ακούει εκείνη τη στιγμή την πιο ανακουφιστική φωνή στον κόσμο – τη δική σου. Λαμβάνει το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσες να του κάνεις – την αμέριστη προσοχή σου. Αισθάνεται την ασφάλεια της πιο ζεστής αγκαλιάς του κόσμου – της δικής σου. Ονειρεύεται. Φαντάζεται. Αναπτύσσεται.

 

 

Εσύ από την άλλη έχεις στην αγκαλιά σου το πολυτιμότερο πλάσμα του κόσμου. Στη μύτη σου, έρχεται η μυρωδιά από τα μαλλιά του. Μια μυρωδιά μεθυστική, που θα ήθελες να μπορείς να τη βάλεις σε μπουκαλάκι και να την κρατήσεις για πάντα.

Θυμάμαι που καθόμουν στη μέση κι εκείνες χωνόντουσαν στην αγκαλιά μου, η μία από τη μία πλευρά και η άλλη από την άλλη. Σκεπαζόμασταν με μία κουβέρτα και ανοίγαμε το βιβλίο. Και το δωμάτιο πλημμύριζε με λέξεις και εικόνες. Με νεράιδες και ήρωες. Με λύκους και γουρουνάκια. Με λαγούς και χελώνες. Με πεντάμορφες και τέρατα.

Ο Einstein είχε πει: «Αν θέλεις τα παιδιά σου να γίνουν έξυπνα, διάβασέ τους παραμύθια. Αν θέλεις να γίνουν πιο έξυπνα διάβασέ τους περισσότερα παραμύθια.»

 

 

Μέσα από τα παραμύθια διδάχτηκαν τις αξίες της φροντίδας, της αγάπης και της στοργής, οι οποίες αναδεικνύονται και στα παραμύθια της σειράς Μαγικές Ιστορίες αντανακλώντας ταυτόχρονα τη φιλοσοφία της NIVEA.

Καθώς μεγάλωσαν και άρχισαν να διαβάζουν από μόνες τους, άρχισε σταδιακά να μειώνεται ο χρόνος που τους διάβαζα. Το διάβασμα όμως από τους γονείς δε χρειάζεται να καταργηθεί εντελώς! Οι ειδικοί λένε ότι τα οφέλη του διαβάσματος είναι πολλά, ακόμα κι αν τα παιδιά έχουν μεγαλώσει. Να κάποια από αυτά:

• Τα παιδιά ακούγοντας τους γονείς, μαθαίνουν πώς να διαβάζουν σωστότερα.
• Βελτιώνουν τις ακουστικές τους ικανότητες.
• Η υπόθεση του βιβλίου δίνει σε γονείς και παιδιά τροφή για συζήτηση.
• Τα παιδιά είναι σε θέση να ακούσουν πιο σύνθετα βιβλία από αυτά που μπορούν να διαβάσουν μόνα τους.
• Γονείς και παιδιά δένονται περισσότερο και περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί.

 

 

Σήμερα πια, η ώρα της βραδινής μας προετοιμασίας είναι ευκολότερη από ποτέ. Ξεκινάνε τη διαδικασία από μόνες τους και όταν είναι έτοιμες μου λένε: «Μαμά θα μας καληνυχτίσεις;» Είναι το σύνθημά μου για να αφήσω ό,τι κάνω και να τους προσφέρω την προσοχή μου για λίγο.

Κάποιες φορές, όταν θα πάω στα δωμάτιά τους θα με περιμένουν με ένα βιβλίο στο χέρι. Και θα ρωτήσουν: «Μαμά θα μας διαβάσεις απόψε;» Μια ερώτηση που μοιάζει με μουσική στα αυτιά μου. Γιατί ξέρω ότι μπορούν να διαβάσουν. Ξέρω ότι δε με έχουν πια ανάγκη. Ξέρω ότι ούτε καν χωράνε στην αγκαλιά μου όπως παλιά στο βραδινό διάβασμα. Τις αγκαλιάζω και τα μακριά χέρια και πόδια τους, εξέχουν από παντού! Όμως η ερώτηση αυτή για μένα σημαίνει: «Εκείνο που θέλουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτή τη στιγμή είναι να περάσουμε χρόνο μαζί σου. Και να ξαναζήσουμε τις μαγικές στιγμές που περνάγαμε μαζί όταν χωρούσαμε στην αγκαλιά σου κι εσύ μας διάβαζες.»

Η απάντηση είναι πάντα «ναι». Ίσως εγώ το έχω περισσότερη ανάγκη από εκείνες.