Μύρισε ποπ-κορν!

Παρ’ όλο που η Εβίτα, είναι εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας από τη μεγάλη της αδελφή την Εβελίνα, «το ‘χουν» και οι δύο με τις ατάκες. Που σημαίνει ότι γελάω αρκετά μέσα στο σπίτι! Τελειώνει την Τρίτη δημοτικού, είναι ιδιαίτερα αγαπητή μεταξύ των φίλων της, αλλά τους αγαπάει κι εκείνη πολύ, όλους! Δε θα το ξεχάσω που πριν από λίγο καιρό στα γενέθλιά της, μου ζήτησε να αγοράσουμε ειδικό γλυκό για έναν συμμαθητή της που έχει δυσανεξία στη γλουτένη.

Εβίτα, στις τελευταίες της ατάκες:

 

✔ Μπαίνω μέσα στο δωμάτιό μου και την βλέπω πάνω στο κρεβάτι μου να παίζει ηλεκτρονικό. Γυρνάει με κοιτάει. Πριν να προλάβω να πω κουβέντα μού λέει: «Έχω αποβλακωθεί.»
Και μετά προσθέτει: «Γνώθι σαυτόν.»

✔ Μου φέρνει να ελέγξω την αντιγραφή της.
Εβίτα: Μαμά προσέχεις κάτι διαφορετικό;
Εγώ: Όχι Εβίτα τι είναι;
Εβίτα: Άλλαξα το έψιλον. Κοίτα στη χθεσινή αντιγραφή πώς το έγραφα και πώς το έγραψα σήμερα.
Εγώ: Α ναι! Και πώς το αποφάσισες έτσι ξαφνικά;
Εβίτα: Ε, πού και πού χρειάζεται να αλλάζει κανείς γραμματοσειρά.

✔  Βλέπει την αδελφή της (που είναι τώρα 11,5) να συμπεριφέρεται περίεργα. Γυρνάει και με ρωτάει:
«Φταίει η εφηβεία;»

✔  Πέρασε μια περίοδο που την πονούσε το πόδι της κάθε μέρα. Τη ρωτάω καθώς τη βλέπω να βγαίνει από το σχολείο: «Πώς πάει το πόδι;»
Μου απαντάει: «Σήμερα πονάει και ο αγκώνας. Τζακ ποτ.»

✔ Βλέπει τη φωτογραφία μου από το ταξίδι στη Φρανκφούρτη, που είμαι με το μικρό αγόρι από τη Γερμανία (αυτήν εδώ) και με ρωτάει: «Τιιιιι; Υιοθέτησες παιδί;»
Και η Εβελίνα σιγοντάρει: «Με ποιον μας πρόδωσες;»

✔ Αστειάκια:
Εβίτα: Μαμά ξέρεις πότε είναι του Αγίου Ποτέ;
Εγώ: Όχι, πότε;
Εβίτα: Στις 30 Φεβρουαρίου.

✔ Πονούσε το στομάχι της και με πήρε τηλέφωνο να πάω να την πάρω από το σχολείο.
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο μου λέει: «Λες να έπαθα γΛαστρεντερίτιδα;»

✔ Συζητάμε κατά τη διάρκεια του φαγητού:
Εβίτα: Ο μπαμπάς της Ν. είναι στο σύλλογο γονέων.
Εγώ: Ναι Εβίτα το ξέρω.
Εβίτα: Θα του ζητήσουμε να πάρει τηλέφωνο την κυρία που έχει το κυλικείο, για να της ζητήσει να βάζει πεπερόνι στις πίτσες του κυλικείου.

✔ Λένε μυστικά με την αδελφή της. Λέει η Εβίτα: «Δυστυχώς δεν μπορούμε να μιλήσουμε κορακίστικα. Γιατί η μαμά ξέρει.»

✔ Την ελέγχω στο λεξιλόγιο των Αγγλικών της. Κάποια στιγμή τη ρωτάω μια λέξη που δεν την ξέρει και απαντάει: «Πάσο».

✔ Έχει δυσανασχετήσει με κάτι που της λέω να κάνει (αν θυμάμαι καλά να τακτοποιήσει το δωμάτιό της).
Εβίτα: Μαμά θέλεις να τα κάνουμε όλα τέλεια! Όπως είσαι εσύ!
Εγώ: Τι εννοείς Εβίτα; Τι εννοείς όπως εγώ; Εννοείς ότι είμαι τέλεια;
Εβίτα: Ναι!
Εγώ: Εβίτα τι λες τώρα; Δεν είμαι καθόλου τέλεια. Πώς σου ήρθε αυτό;
Εβίτα: Είσαι! Έχεις μια σούπερ-ντούπερ δουλειά…
Εγώ: Ναι…
Εβίτα: Είσαι όμορφη…
Εγώ: Εβίτα ευχαριστώ που μου το λες αλλά αυτό είναι σχετικό. Γιατί το λες;
Εγώ: Μα γιατί σε βλέπω. Είσαι!

✔ Βράδυ, λίγο πριν να πάνε για ύπνο:
Εγώ: Κορίτσια! Γάλα!
Εβίτα: Καυτό το θέλουμε! (που σημαίνει ζέστανέ το κι άλλο για να κερδίσουμε μερικά δευτερόλεπτα παιχνιδιού γιατί δεν έχουμε χορτάσει παιχνίδι.)

✔ Κάνοντας εξάσκηση στην κάθετη διαίρεση, μιλάει δυνατά κι λέει βήμα-βήμα τι κάνει.
Προς τη μέση της πράξης τα βρίσκει δύσκολα οπότε αρχίζει να παραμιλάει: «Χάνω τον έλεγχο. Χάνω τον έλεγχο. Χάνω τον έλεγχο.»

✔ Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πριν να δέσει τη ζώνη της σκύβει μπροστά και ανεβάζει την ένταση της μουσικής στο full.
Ας τρελάνουμε τη μάνα!

Αυτά για σήμερα από την (ήδη) τρελαμένη μάνα! Πριν να σας αφήσω, bonus τελευταία ατάκα: Την τελευταία φορά που πήγαμε σινεμά, με το που βγήκαμε από το σπίτι, και πριν καν να προλάβω να κλειδώσω την πόρτα είπε: «Ήδη μου μυρίζουν τα ποπ-κορν».

Καλό Σαββατοκύριακο, με έντονο άρωμα ποπ-κορν!

Photo by Steve Snodgrass