Όταν η μάθηση γίνεται διασκέδαση

Η δασκάλα της Εβίτας, στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης που έχουν στο πρόγραμμά τους, αποφάσισε να βάλει φέτος τα παιδιά να φτιάξουν τα δικά τους κόμικ. Τους ζήτησε να φέρουν ένα τετράδιο με λευκές σελίδες και να σχεδιάζουν εκεί κόμικ ή ζωγραφιές με έμπνευση την ύλη που διδάσκονται στο μάθημα της μυθολογίας.

Την Πέμπτη που πήγα να πάρω την Εβίτα από το σχολείο κρατούσε το τετράδιο στο χέρι και μου το έδειξε με περηφάνια. Είχε ήδη φτιάξει τη «Λερναία Ύδρα» και «Το ελάφι με τα χρυσά κέρατα». Το ξέρω ότι έχει κλίση στη ζωγραφική και κάνει σκίτσα από τότε που ήταν πολύ μικρότερη (δείτε κάποια παλαιότερα εδώ: https://www.aspaonline.gr/tag/comic/) αλλά παρ’ όλα αυτά ενθουσιάστηκα! Και επιστρέφοντας στο σπίτι κάθισε με μεγάλο ενθουσιασμό να φτιάξει και άλλους άθλους του Ηρακλή.

Αλλά η έκπληξή μου απογειώθηκε όταν το Σάββατο το πρωί το πρώτο πράγμα που έκανε όταν άνοιξε τα μάτια της ήταν να τρέξει να βρει το βιβλίο Ιστορίας στην τσάντα της για να θυμηθεί μια λεπτομέρεια ώστε να συνεχίσει το κόμικ που είχε αρχίσει την προηγούμενη το βράδυ. (Συγκεκριμένα ήθελε να δει αν ήταν «Ο κάπρος του Ερύμανθου» ή «της Ερύμανθου». Και μάλιστα με ρώτησε πριν να ανοίξει το βιβλίο. (Δε θυμόμουν!)

Ο Einstein στο γράμμα που είχε γράψει στο γιο του, του εξηγούσε ότι ο τρόπος να μάθεις όσο το δυνατόν περισσότερο, είναι να κάνεις κάτι με τόση ευχαρίστηση που να μην προσέχεις ότι ο χρόνος περνάει. «Μερικές φορές είμαι τόσο απορροφημένος από τη δουλειά μου», του έγραφε, «που ξεχνάω το μεσημεριανό φαγητό.»

Και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είχε πει: «Πες μου και θα ξεχάσω. Δίδαξέ με και θα θυμηθώ. Βάλε με να συμμετάσχω και θα μάθω.»

Και να η απόδειξη.