Σε λίγες μέρες θα κλείσει τα 10. Πάντα μιλούσαμε πολύ, τώρα που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Χθες, συζητούσαμε για το blog μου και με ρώτησε αν έχω γράψει πάνω από εκατό δικές της ατάκες.
“Και βέβαια” της είπα. Έχω γράψει χιλιάδες δικές σου ατάκες όλα αυτά τα χρόνια.”
“Έχω γίνει γνωστή δηλαδή για τις ατάκες μου;” ρώτησε;
“Ε βέβαια” της απάντησα, νομίζοντας ότι θα χαρεί.
Το σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα, αναστέναξε και είπε: “Δε θέλω να είμαι γνωστή για τις ατάκες μου. Θέλω να είμαι γνωστή για το blog μου.”
Και αυτή κατά τη γνώμη μου, ήταν η καλύτερη ατάκα της Εβελίνας ως σήμερα. Σίγουρα όχι η πιο διασκεδαστική, αλλά χωρίς καμία αμφιβολία η πιο σημαντική.
Μπαίνει σε λίγο στη δεύτερη δεκαετία της ζωής της. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι μπορεί να πετύχει ό,τι κι αν βάλει στο μυαλό της. Και δε μιλάω για το blog της. Σήμερα λέει για το blog της, αλλά αύριο μπορεί να αλλάξει γνώμη. Ή μπορεί και να μην αλλάξει, δεν έχει σημασία.
Πέτα ψηλά Εβελίνα. Πέτα ψηλά κι ας φοβάσαι. Πέτα ψηλά κι ας φοβάμαι. Θα είναι μία φανταστική δεκαετία… Θα σε υποστηρίζω ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις, θα σε παρακολουθώ από διακριτική απόσταση και θα σε καμαρώνω.
“Μακρύτερα, βλέπει ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.”
– από το βιβλίο ‘Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον’
Photo by Girish Suryawanshi
Καλησπέρα Άσπα! τι μου θύμησες τώρα, έχω γράψει κάτι σχετικό και θα στο στείλω! και εγώ αποφάσισα να τα αφήσω να ασχοληθούν με αυτό που τους αρέσει παρόλο που έχουμε δική μας δουλειά, εργαστήριο με χειροποίητα αντίγραφα μουσείων… πρέπει να πετάξουν να βρουν τον δικό τους δρόμο, κι ας “πέσουν” και καμιά φορά στη πορεία! Εμείς, με τον τρόπο μας θα τα σηκώσουμε πάλι!
Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο έχουν μεγαλώσει!!!
Καλή μας χρονιά! 🙂
Έτσι ακριβώς… Καλή μας χρονιά Liz!
Χαίρομαι που μόλις ανακάλυψα το blog σου! Εχω βρει πολύ ενδιαφέροντα άρθρα… Αυτό, με την κόρη, με συγκίνησε. Έτσι είναι Άσπα. Θ’ αφήσουμε τα παιδιά μας να πετάξουν ψηλά, κι εμείς θα τα καμαρώνουμε σε αυτό το πέταγμα, κι ας τρέμουμε…
Καλώς σε βρήκα, λοιπόν! καλή συνέχεια!…
Ευαγγελία
http://sagalia91.blogspot.com
Κι ας τρέμουμε δε θα πει τίποτα… Καλώς βρεθήκαμε λοιπόν Ευαγγελία! Θα παρακολουθώ κι εγώ το blog σου! 🙂
Παρόλο που δεν είμαι η μαμά της, είμαι και εγώ σίγουρη ότι θα πετύχει ότι κι αν βάλει στο μυαλό της η Εβίτα. Όχι μόνο γιατί έχει την προσωπικότητά και το χαρακτήρα αλλά επιπλέον γιατί έχει μια υπέροχη οικογένεια που την λατρεύει και την στηρίζει και μια μαμά που αν και μεγάλωσε με το κερί (όπως εύστοχα έγραψα η Κατερίνα), ωρίμασε με το twitter, τώρα μεγαλώνει στοργικά και διακριτικά τα παιδιά της.
Δήμητρα (for my friends)
Δήμητρα ευχαριστώ!
Και για να αστειευτώ κι εγώ λίγο, ε μα έχω πείρα. Τόσα χρόνια ζω σε αυτό τον πλανήτη πια… Από τότε που είχαμε κεριά! 😉
Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν!Να τη χαίρεσαι και να τη καμαρώνεις!
Ανεξήγητο που πέρασαν τόσο γρήγορα αυτά τα 10 χρόνια…
Σε ευχαριστώ!
Απλώνουν φτερά και πετούν. Αυτή είναι η φυσιολογική ροή της ζωής. Κρατώ όμως το τελευταίο, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό “Θα σε υποστηρίζω ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις, θα σε παρακολουθώ από διακριτική απόσταση και θα σε καμαρώνω”
Καλό σου βράδυ!
Σίνα καλημέρα, ευχαριστώ! 🙂
Μαμά…πες αντίο στο κοριτσάκι σου!!! Εγινε κοπελίτσα…Να σας ζήσει να την χαιρόσαστε.Είμαι σίγουρη πως όπως κι αν πετάξει, όπου κι αν βρεθεί…θα είναι αυτό το εμπνευσμένο, πανέξυπνο πλάσμα που γέννησες…Η μικρή που ήταν ίσα με μια φρατζόλα λαγάνα και τώρα είναι έτοιμη να,”πετάξει ψηλα, κι ας φοβάται…κι ας φοβάσαι”. Μπράβο Ασπα.Μπράβο μπράβο μπράβο.Παρόλο που διαβάζατε με το κερί στα χρόνια σου…τα κατάφερες να γίνεις μια μαμά που φτιάχνει τόσο καλές κρέπες που αξίζεις να αγαπηθείς…Τι συγκινητικό!!!!Χρόνια πολλά στο τρελοκόριτσο!
Γέλασα δυνατά διαβάζοντας τα highlights της ζωής μου! Χαχαχα… Σε ευχαριστώ Κατερίνα, το χάρηκα! 🙂
Καλές πτήσεις εύχομαι στο Εβελινάκι, κι όσο για το blog, θα χει καλή δασκάλα 🙂
Τα χαιρετίσματα μου από τη Θεσσαλονίκη, Βικτώρια
Σε ευχαριστούμε Βικτώρια! Καλημέρα κι από εμάς!:)
Απλά συγκινητικό!
kathy by anthomeli
Κατερίνα ευχαριστώ!