Στον φυσικό πατέρα του γιου μου, στα γενέθλιά του

Διαβάζω δεκάδες blog κάθε μέρα, τόσο ελληνικά όσο και ξένα. Κάποιες φορές μερικά post με κάνουν να σκέφτομαι “Κοίτα να δεις! Αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται ακριβώς σαν κι εμένα!” και να ευγνωμονώ το internet που μου δίνει τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που μου μοιάζουν…

Και κάποιες φορές διαβάζω post από ανθρώπους που μπορεί να μη μου μοιάζουν καθόλου, να μη μας ενώνει κανένα κοινό βίωμα, αλλά τα κείμενά τους να με αγγίζουν και ο τρόπος σκέψης τους να με εμπνέει.

Τι ενδιαφέρον θα μπορούσε να παρουσιάζει για μένα για παράδειγμα ένα post που έγραψε στο blog του ένας Αμερικανός μεξικανικής καταγωγής, που είναι πάστορας αλλά και fan των τατουάζ, αλλά και μουσικός/τραγουδιστής σε ροκ συγκρότημα  και ζει κάπου στην Ατλάντα στη Georgia;

Πρωτοήρθα σε επαφή με το blog του Carlos μέσα από το blog της γυναίκας του, με την οποία αφού απέκτησαν δύο κορίτσια, αποφάσισαν να υιοθετήσουν και ένα τρίτο παιδί από τη Κορέα.

Στις αρχές του μήνα που ο 6χρονος πλέον γιος τους είχε γενέθλια, ο Carlos έγραψε αυτό το post στο blog του απευθυνόμενος στον φυσικό πατέρα του παιδιού.

 

Όταν γελάει με αυτό το γέλιο του Elmo…
Μπορώ να σε φανταστώ να γεμίζεις ένα δωμάτιο με το δικό σου μεταδοτικό γέλιο.
Όταν το χαμόγελό του φωτίζει το δωμάτιο…
Μπορώ να φανταστώ το δικό σου χαμόγελο να φωτίζει τις δεξαμενές αλιείας στις οποίες δουλεύεις.
Η συμπονετική καρδιά του…
Ξέρω ότι προφανώς χαρίζεις πιο πολλά ψάρια από όσα έχεις τη δυνατότητα.
Τα μάτια του…
Σε βλέπω όταν τα κοιτάζω…
Η αποφασιστικότητα στα μάτια του όταν παλεύουμε…
Μπορώ να δω την αποφασιστηκότητα στο πρόσωπό σου όταν τραβάς τα δίχτυα…

Είναι 6 σήμερα..
Ξέρω ότι το ξέρεις αυτό…
Και σε μέρες όπως η σημερινή…
Ξέρω ότι υπάρχουν στιγμές…
Που κοιτάζεις ψηλά και αναρωτιέσαι…
Και είμαι εδώ…
Στην άλλη άκρη του πλανήτη…
Κοιτάζω κι εγώ ψηλά και αναρωτιέμαι επίσης…
Αλλά θέλω επίσης να γνωρίζεις…
Ότι κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.
Μεγαλώνει καλά.
Σήμερα ξύπνησε γεμάτος χαρά.
Και του λέω τι σπουδαίος άντρας που είσαι.
Και πόσο περήφανος θα ήσουν για αυτόν.
Γιατί εγώ είμαι.
Και ξέρω ότι είσαι κι εσύ.
Παρ’ όλο που ποτέ δε σε έχω γνωρίσει,
Ο γιος σου μού δείχνει ματιές του εαυτού σου και του πνεύματός σου κάθε μέρα.
Σε ευχαριστώ για αυτόν.
Ίσως μια μέρα να μπορέσω να σου σφίξω το χέρι, να σε δω στα μάτια και να σου πω ο ίδιος…
Σε ευχαριστώ.

Photo by svenwerk