Είναι αυτή η αμεσότητα, αυτό το χιούμορ, αυτή η λάμψη των ματιών (που μπορώ να φανταστώ), η μουσική των λέξεων και των απόψεων, που ακούω διαβάζοντας αυτά, που γράφεις εσύ και σχολιάζουν οι υπέροχοι άνθρωποι, οι οποίοι διαβάζουν τα κείμενα, που μας εμπνέουν. Δεν σχολιάζω συχνά, αλλά χαμογελάω και παίρνω δύναμη πάντα. Σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν την πόρτα, την ανοιχτή στον ήλιο και στο ανοιξιάτικο αεράκι!