Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, ο Carlos Diuk που είναι Data Scientist στο Facebook, δημοσίευσε κάποια εντυπωσιακά συμπεράσματα: Μετά από ανάλυση στοιχείων που συνέλεγαν από χρήστες του facebook επί 3 περίπου χρόνια, διαπίστωσαν ότι 100 περίπου μέρες πριν να ξεκινήσει η σχέση ενός ζευγαριού, υπάρχει αυξημένη ανταλλαγή posts μεταξύ τους στο Facebook. Όταν η σχέση ξεκινάει (στον άξονα “0”) τα posts αρχίζουν και μειώνονται, μια και προφανώς το ζευγάρι τα λέει από κοντά απολαμβάνοντας το νέο του status. Είναι κάτι που είναι έτσι κι αλλιώς λογικό, απλά το facebook το δείχνει με νούμερα, στοιχεία και διαγράμματα.
Έτσι όπως πάνε εκεί στο facebook σε λίγο θα μπορούν προβλέψουν και την ακριβή ημερομηνία της έναρξης της σχέσης και να σου βγάζουν καμιά υπενθύμιση από την προηγούμενη για να το ξέρεις!
Ε λοιπόν έχω κι εγώ κάνει μια δική μου «έρευνα» στο Facebook. Δεν αφορά τις σχέσεις των ζευγαριών αφορά όμως τις σχέσεις των ανθρώπων και συγκεκριμένα το τι πρέπει να κάνουμε για να αρέσουμε σε όλους. Και είναι απλό!
Να τι ανακάλυψα: Κοιτάζοντας τα στατιστικά της σελίδας του Aspa Online στο Facebook παρατήρησα μία ενδιαφέρουσα αναλογία στα διαγράμματα των likes / unlikes (νέοι followers σε σχέση με νέους unfollowers). Παρατήρησα ότι τις ημέρες που αποκτούσα πολλούς νέους followers (νέα likes), έπαιρνα αντίστοιχα και πολλά unlikes (δηλαδή άνθρωποι σταματούσαν να ακολουθούν τη σελίδα μου). Τα unlikes ήταν σαφώς λιγότερα από τα likes αλλά υπήρχε αναλογία. Μερικές φορές τα unlikes εμφανίζονταν με μία μικρή καθυστέρηση. Την επόμενη από τα πολλά likes, είχα τα πια πολλά unlikes ή κάπως έτσι.
Την πρώτη φορά που το είδα, το θεώρησα τυχαίο και δεν του έδωσα σημασία. Μετά από λίγο καιρό, έτυχε να το ξανακοιτάξω, και το είδα και πάλι.
Τα δυο διαγράμματα που δημοσιεύω δεν είναι καν τα πιο χαρακτηριστικά. Είναι κάποια τυχαία που κράτησα σε screenshot. Αλλά καθώς οι μήνες περνούσαν και επέστρεφα να δω τα διαγράμματα, σιγουρεύτηκα ότι ισχύει! Σε όσους πιο πολλούς άρεσαν αυτά που ανέβαζα (άρα αποκτούσα νέους followers που ήθελαν να με παρακολουθούν), σε τόσους πιο πολλούς δεν άρεσαν (και πατούσαν unlike για να σταματήσουν να με βλέπουν).
Αυτό λίγο-πολύ σημαίνει ότι αν θέλεις να ελαχιστοποιήσεις τα unlikes, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις: Να γίνεις “αόρατος”! Να παραμείνεις κρυμμένος και να μη δημοσιεύεις τίποτα, για να μην πυροδοτήσεις καμία αρνητική αντίδραση.
Αυτό που συμβαίνει στο facebook, συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Σε όσους πιο πολλούς αρέσεις, σε τόσους πιο πολλούς δε θα αρέσεις. Αν λοιπόν είσαι άνθρωπος που θέλεις να αρέσεις σε όλους, να τα έχεις με όλους καλά και να μη δημιουργείς αντιπάθειες, θα πρέπει απλά να καθίσεις ήσυχος σε μια γωνιά, να παραμείνεις κρυμμένος και να μην κάνεις τίποτα για να ξεχωρίσεις. Γιατί με το που θα αρχίσεις να ξεχωρίζεις, θα αρχίσεις να δημιουργείς και αντιπάθειες.
Έχει όμως νόημα να ζούμε στη σκιά; Έχει νόημα να περπατάμε στις μύτες των ποδιών μας, μη τυχόν και μας πάρει κανείς είδηση και πυροδοτήσουμε αρνητικές αντιδράσεις; Ή μήπως είναι καλύτερα να περπατάμε περήφανα, με το κεφάλι ψηλά και σε όσους αρέσουμε;
Αν το σκεφτεί κανείς λογικά και χωρίς συναισθηματισμούς είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει στο συμπέρασμα «σε όσους αρέσουμε». Εξάλλου όπως είπε πολύ εύστοχα και η Dita Von Teese «Μπορεί να είσαι το πιο ώριμο, πιο ζουμερό ροδάκινο στον κόσμο, αλλά και πάλι θα βρεθεί κάποιος που μισεί τα ροδάκινα.»
Η όπως είπε εξίσου εύστοχα ο Winston Churchill «Έχεις εχθρούς; Ωραία. Αυτό σημαίνει ότι όρθωσες το ανάστημά σου για κάτι, κάποια στιγμή στη ζωή σου.»
Photos by: Facebook, Aspa Online, Rosalee Yagihara
Καλημέρα Κάλη. Ε αφού είπαμε, δεν αρέσουν σε όλους τα ροδάκινα, χαχα.. 🙂
Υπέροχο άρθρο και βοηθάει πολύ αυτό το σκεπτικό. Δυστυχώς έχουμε μεγαλώσει με ένα πρότυπο μοντέλου από μικρά παιδιά, “το καλό παιδί”, και μας κυνηγάει στην ενήλικη ζωή μας. ‘Έχουμε μάθει στο βωμό της αναγνώρισης, της αγάπης και της αποδοχής να κρύβουμε τον αληθινό μας εαυτό και να δίνουμε στους άλλους αυτό που τους ικανοποιεί. Ως νέα blogger προσπαθώ να διατηρήσω την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου αφήνοντας έξω όλο αυτόν τον ανεμοστρόβιλο των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. Σε ευχαριστώ…
Κι εγώ σε ευχαριστώ! Μου άρεσε πολύ η έκφραση που χρησιμοποίησες ότι “κρύβουμε τον αληθινό μας εαυτό”. Το κάνουμε! Τι κρίμα…
Ακριβώς την ίδια παρατήρηση έχω κάνει κι εγώ Άσπα σχετικά με τα likes και τα unlikes. Κάθε μα κάθε φορά! Και το πιο σημαντικό αυτές τις μέρες έχω έναν ανάλογο προβληματισμό, άσχετο φυσικά με την ιντερνετική ζωή. Δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο!
Χριστίνα συμβαίνει τόσο στην online όσο και στην offline ζωή. Όταν συμβαίνει σε κάποιον τρίτο είναι εύκολο να το δούμε ψύχραιμα γιατί δεν υπάρχει το συναίσθημα. Πρέπει να αρχίσουμε να το βλέπουμε χωρίς συναισθηματισμούς ακόμα κι όταν συμβαίνει σε εμάς!
Μου φαίνεται περίεργο όλο αυτό που συμβαίνει, λογικά κάποιος που σε θαυμάζει θα του αρέσει να συνεχίζεις να δημοσιευεις ποστ.Συνέχισε όμως έτσι για αυτά που γράφεις έχουν πολύ ενδιαφέρον!
Ευχαριστώ Σοφία!
Μα τι υπέροχο ποστ! Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου, Άσπα. Για να αρέσουμε, πρέπει να είμαστε αόρατοι. Και επειδή λοιπόν δε θέλουμε να είμαστε αόρατοι, σε όσους αρέσουμε…για τους άλλους δε θα μπορέσουμε (που λέει και το άσμα) 🙂
Το σκέφτηκα κι εγώ το άσμα γράφοντας το post. Χαχα… 🙂
Δε γίνεται να αγγίξεις την κορυφή χωρίς να μην αρέσεις σε κάποιους. Αλλά και στη γωνία να κάθεται κανείς, πάλι σε κάποιους δε θα αρέσεις. Θα σχολιάζουν το ότι κάθεται εκεί και δε σηκώνεται. Οι επιλογές είναι μόνο δύο: Kαθιστός και “μισητός” ή όρθιος και “μισητός”. Ο κάθε άνθρωπος που αναπνέει πάνω στη γη, ξεσηκώνει και αντιδράσεις. Μόνο με την αναπνοή του, γιατί έτσι είναι η φύση των ανθρώπων. Ενοχλούμαστε πολλές φορές και μόνο που υπάρχει ο άλλος. Αφού η ύπαρξή μας από μόνη της κάποιες φορές θα ξεσηκώσει αντιδράσεις, καλύτερα να τις ξεσηκώσει η φωνή μας.
“Mεταξύ δυστυχίας και αβεβαιότητας, ο κόσμος διαλέγει δυστυχία” Δε θυμάμαι ποιος το είπε.
Το να έχεις φωνή που θέλεις να βγάλεις, το να θέλεις να δημιουργήσεις και να μην το κάνεις γιατί φοβάσαι τις αντιδράσεις, σε οδηγεί στη δυστυχία. Μόνο να ξέραμε πόση προσωπική ευτυχία θυσιάζουμε στο βωμό του να είμαστε αρεστοί στους άλλους. Και πόσο ανώφελο είναι αυτό, αφού ποτέ δε θα είμαστε αρεστοί σε όλους. Όσο αναπνέουμε πάνω στη γη, πάντα κάποιοι θα ενοχλούνται μόνο από την αναπνοή μας.
Ανώφελο πραγματικά το να προσπαθείς να είσαι αρεστός σε όλους. Το σχόλιό σου συμπληρώνει τέλεια το post!