Πέρσι οι Σουλιώτισσες το μετάνιωσαν και δεν πήδηξαν από τον γκρεμό, ο λόρδος Μπάιρον είχε μύξες και η μικρή μου κόρη ήταν ντυμένη Ελλάδα και απάγγελε ψευδά τα δύο ποιηματάκια της (Να ‘τανε το ’21).
Πρόπερσι, ήμασταν «περήφανα πολύ» (όπως σε κάθε εθνική εορτή) και οι λαοί έπρεπε «τώρα να καθίσουν και το πρόβλημα να λύσουν» (Ειρήνη).
Αντιπρόπερσι η Εβελίνα, επιστρέφοντας από το νηπιαγωγείο μου εξήγησε την ιστορία με τις χαβανέζες που τραγουδούσαν «Έχετε γεια βρυσούλες» και έπεφταν στον γκρεμό. (Ο Χαβανέζικος χορός του Ζαλόγγου).
Φέτος πάλι, έκανε εργασία για τον Ρήγα Φεραίο αποκαλώντας τον Ρήγα σκέτο (φιλαράκια από παλιά βλέπετε)…
Κι εγώ σήμερα εκτιμάω περισσότερο από ποτέ άλλοτε αυτό το περιουσιακό στοιχείο που έχω στα χέρια μου που είναι το blog μου και διανύει τον τέταρτο χρόνο λειτουργίας του. Με ταξιδεύει, μου θυμίζει συναισθήματα και σκέψεις, μου φέρνει χαμόγελα, με κάνει να συγκινούμαι και να συνειδητοποιώ πόσο έχουμε αλλάξει…
Eλπίζω να περάσατε κι εσείς μια όμορφη μέρα με «Μπα-λια-κάρο ή άλλα καρχαριοειδή» – όπως είπε η Εβελίνα – και «έλεος» πια, όλοι την έπαιρναν τηλέφωνο να της πουν χρόνια πολλά για τη γιορτή της και τη διέκοπταν από τη πιο σημαντική ασχολία της ημέρας: Nintendo με φίλο της το Γιώργο και την αδελφή της και σχέδια για το πώς θα κάνουν complete τον όγδοο κόσμο. (Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.)
Χρόνια πολλά! Καλή εβδομάδα σε όλους!
Καλά έκανε και τον έλεγε σκέτα Ρήγα. Το παιδί ξέρει.
Το πραγματικό όνομα του Ρηγα ήταν Ρήγας Κυριαζής.Γεννήθηκε στο Βελεστίνο. Ο ίδιος υπέγραφε ΠΑΝΤΑ ως “Ρήγας Βελεστινλής” (Ρήγας από το Βελεστίνο) ή μερικές φορές ως “Ρήγας ο Θεσσαλός”
Το Φεραίος ουδέποτε το χρησιμοποίησε και ουδέποτε κάποιος τον αποκάλεσε έτσι.
Απλά κάποιος ιστορικός αποφάσισε ότι το “Βελεστίνο” δεν είναι αρκετά Ελληνική λέξη και το εξευγένισε-λογόκρινε ως “Φεραίος” διότι εκεί που ήταν το Βελεστίνο ήταν κάποτε οι Αρχαίες Φέρρες
Νίκος Πέλλας (γιατί γεννήθηκα στο Κιλκίς, αλλά εκεί παραδίπλα ήταν πριν τρακοσα δισεκατομμύρια χρόνια η Πέλλα)
Λεπτομερέστατη ανάλυση. Thanks!
Χρόνια Πολλά για το αστεράκι σου! Κι εγώ στεναχωριέμαι που η κόρη μου τελειώνει το νηπιαγωγείο! Δεν ξέρω γιατί, νομίζω πως στο νήπιο είναι ακόμα μικρά, ενώ στην Α’ Δημοτικού μεγαλώνουν ξαφνικά. Και ναι! Το ομολογώ! Έβαλα τα κλάματα όταν τα 5χρονα στη γιορτή τραγουδούσαν το “Θούρειο”. ΑΛΛΑ, οι δικές Σουλιώτισσες δεν λάκισαν! Πήδηξαν από το θρανίο στον “γκρεμό” τραγουδώντας!
Στο Δημοτικό που πηγαίνει ο γιος μου, έκαναν μια καταπληκτική γιορτή. Μοιράζαμε χαρτομάντηλα οι γονείς μεταξύ μας και τα παιδιά απορούσαν γιατί κλαίγαμε όλοι μαζί! Μπράβο στη διευθύντριά μας, στους δασκάλους μας και τα παιδιά μας (1ο Δημοτικό Σχολείο Καισαριανής). Ευχαριστούμε!
Και για μένα, η περσινή 25η Μαρτίου που πήγαινε η μικρή Νηπιαγωγείο ήταν πολύ συγκινητική. Φέτος στην πρώτη Δημοτικού εμείς δεν συμμετείχαμε ως γονείς. Καλά το υποψιαζόμουν πέρσι…
Μπράβο στο σχολείο σας, συγχαρητήρια σε όλους τους δασκάλους και στα παιδιά φυσικά!
Χρόνια της πολλά, πάντα χαρούμενη και γερή….
Ευχαριστούμε!!!
Να είναι πάντα τυχερή και χαρούμενη!!! Και εύχομαι να περάσουν γρήγορα τον 8ο κόσμο!!!
Μία ευχή που μιλάει στην καρδιά τους! χαχαχα…
Να τη χαίρεστε, να τη βλέπετε να μεγαλώνει ευτυχισμένη!
Ευχαριστούμε πολύ!
Χαμόγελο πλατύ…να είστε καλά , να κάνετε ευτυχισμένους τους μικρούς σας ανθρώπους…
Κατερίνα, ανταποδίδω την ευχή! 🙂