Οι δυο χάρτινες κούκλες

Η Λαυρεντία είναι μια αγαπημένη διαδικτυακή φίλη, η οποία ζει στην άλλη άκρη της Ελλάδας.  Όσοι διαβάζετε το blog μου από παλιά μπορεί να θυμάστε το post Αγάπη, πλεκτή και ζεστή όταν είχα γράψει για το σάλι που είχε πλέξει η ίδια και μου είχε στείλει. Πριν από λίγες μέρες μου χτύπησαν το κουδούνι και μου παρέδωσαν ένα φάκελο από την Λαυρεντία. Με την άδειά της δημοσιεύω το μεγαλύτερο μέρος από όσα μου έγραψε μέσα στην κάρτα της:

“Τις προάλλες με συγκίνησε πολύ κάτι που έγραφες στο post σου σχετικά με τα παιχνίδια αλλά και στο newsletter… Να δείξουμε στα παιδιά τα παιχνίδια που μας ενθουσίαζαν όταν ήμασταν εμείς παιδιά!

Μου ήρθε λοιπόν μια ιδέα. Σας στέλνω δυο χάρτινες κουκλίτσες με τα ρουχαλάκια τους! Ίσως τα σημερινά παιδιά γεννημένα και μεγαλωμένα μέσα στην τεχνολογία, να μην εντυπωσιάζονται και τόσο από μερικές φτωχές φιγούρες κομμένες από απλό χαρτί. Όχι όμως και τα δικά σου κορίτσια… Τους έχεις δώσει αρχές και μια ευαισθησία ιδιαίτερη.

Ελπίζω λοιπόν να περάσετε όμορφα και οι τρεις με το δωράκι μου, που υποθέτω πώς θα συγκινεί κι εσένα.”

 

Και πράγματι…Ένιωσα απίστευτη συγκίνηση διαβάζοντας τα λόγια της και πιάνοντας στα χέρια μου τις χάρτινες κούκλες με τα ρουχαλάκια τους. Ταπεινές χάρτινες κούκλες από χαρτί που μας διασκέδαζαν στα παιδικά μας χρόνια, τότε που δεν υπήρχε η αφθονία των παιχνιδιών μέσα στην οποία μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά. Και ναι, οι εποχές μπορεί να είναι δύσκολες αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα δωμάτια των περισσότερων παιδιών ξεχειλίζουν από παιχνίδια. Έχουν σίγουρα περισσότερα από όσα χρειάζονται.

Όταν εκείνη την ημέρα τα κορίτσια επέστρεψαν από το σχολείο τους έδειξα την κάρτα. Μέσα σε Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με τα φωτάκια του δέντρου αναμμένα, τους έδωσα να παίξουν με τις χάρτινες κούκλες. Πριν να το καταλάβω άρχισαν να τις ντύνουν και να παίζουν, οι δύο κούκλες έγιναν οι καλύτερες φίλες και πήγαν επίσκεψη η μία στο σπίτι της άλλης (Επιστρατεύτηκε το χάρτινο φωτιζόμενο Χριστουγεννιάτικο σπιτάκι που ήταν εκεί δίπλα). Και η χαρά των κοριτσιών ήταν τεράστια που τους δόθηκε η ευκαιρία να παίξουν με “τα παιχνίδια της μαμάς”.

Είμαι ευγνώμων για τις φιλίες που έχω αποκτήσει μέσα από τα blog μου και για τα δώρα καρδιάς, όπως αυτό της Λαυρεντίας, που για μένα είναι ανεκτίμητο. Ο χρόνος που αφιέρωσε να μου γράψει την κάρτα, να βρει τις κούκλες, να τις συσκευάσει, να τις βάλει στο φάκελο και να της στείλει, προκειμένου να κάνει εμένα και τις κόρες μου να χαρούν είναι πολύτιμος και τον εκτιμώ απεριόριστα.

Τις προάλλες πάλι στο σινεμά, μια άλλη φίλη του blog μου που δεν την είχα ξανασυναντήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, με συγκίνησε επίσης. Με πλησίασε και μου έκανε κι εκείνη ένα δώρο καρδιάς λέγοντάς μου “σου δίνω αυτό, είναι το πιο πολύτιμο δώρο που θα μπορούσε να σου κάνει η οικογένειά μου”. Επειδή όμως δεν έχω πάρει την άδειά της, δε γράφω λεπτομέρειες. Κι άλλα δώρα φτάνουν αυτές τις μέρες στα χέρια μου. Δώρα χειροπιαστά, μηνύματα προσωπικά, τηλεφωνήματα, e-mail. Ευχαριστώ για όλα! Λαυρεντία σε ευχαριστώ. 🙂

Εύχομαι φέτος στις γιορτές να καταφέρουμε να χαρούμε με τα απλά, να δείξουμε στα παιδιά μας όσα μας ενθουσίαζαν όταν ήμασταν παιδιά και να προσφέρουμε στους ανθρώπους γύρω μας ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε: Το χρόνο μας, την απερίσπαστη προσοχή μας και την αγάπη μας.

Καλές γιορτές!