Όταν είχα κάνει το post με τα tip οργάνωσης για τα σκουλαρίκια, η Saigon – κατά κόσμον Λαυρεντία – με την οποία γνωριζόμασταν διαδικτυακά μέσω των blog μας, επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι θα ήθελε κάτι να μου στείλει που ήξερε ότι θα μου άρεσε.
Μετά από λίγες μέρες έλαβα ταχυδρομικά την πιο πρωτότυπη θήκη για σκουλαρίκια που έχω δει ποτέ: Ένα δισκάκι βινυλίου, γεμάτο… τρύπες για να υπηρετήσει το νέο του ρόλο ως θήκη σκουλαρικιών. Με κάνει κάθε μέρα και χαμογελάω!
Συνεχίσαμε να έχουμε διαδικτυακή επικοινωνία με τη Saigon – με την οποία μένουμε σε διαφορετικές πόλεις – και κάποια στιγμή με ρώτησε τι χρώμα είναι το αγαπημένο μου παλτό και τι χρώμα αξεσουάρ θα μου άρεσε να φοράω με αυτό… Ήθελε να μου φτιάξει ένα σάλι… Έτσι κι έγινε! Δεν μου το έστειλε αμέσως όταν το τελείωσε, γιατί τα κορίτσια της παρέας που έχει δημιουργηθεί μέσω Ravelry ήθελαν να το δουν από κοντά, αλλά μου έστειλε αμέσως τις φωτογραφίες και στη συνέχεια το link του project, για να το δω πρώτη!
Το σάλι online! Από το site της κοινότητας του Ravelry όπου δημοσιεύτηκε.
Τελικά αυτή την εβδομάδα έλαβα ειδοποίηση από το ταχυδρομείο ότι είχα ένα πακέτο. Οι μικρές πάντα ενθουσιάζονται όταν βλέπουν δέμα να μπαίνει σπίτι, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Η Εβελίνα μόλις είδε το τετράγωνο κουτί στα χέρια μου είπε επί λέξει: “Και τι είναι αυτό μαμά; Μπας και είναι κανένας μεταροπέας ψευτοεικόνας;” Όταν είδε την έκπληξη και την απορία στα μάτια μου πρόσθεσε: “Μπας και έχει και wi-fi?” (Μα καλά τι λένε και πώς τους βγαίνουν?)
Ανοίξαμε το δέμα και οι τρεις μαζί και νιώσαμε σαν να ανοίγουμε δώρο του Αη-Βασίλη. Το σάλι είναι χωρίς καμία αμφιβολία το πιο εκλεκτό πλεκτό που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Το συναίσθημα καθώς το έβγαζα από το πακέτο, δεν περιγράφεται. Πλημμύρισα από εικόνες… Έβλεπα στο μυαλό μου τη Saigon να διαλέγει το σχέδιο, να επιλέγει το νήμα (που είναι μαλλί και μετάξι και το έβαψε η φίλη της η Angelika) και φανταζόμουν τον κόπο που έκανε για να το πλέξει…
Και δεν ήταν μόνο το σάλι. Το πακέτο είχε μέσα ένα σωρό άλλα μικρά δωράκια για τις μικρές οι οποίες είχαν εκστασιαστεί. Κουμπαράδες, πορτοφολάκια, βραχιολάκια, χριστουγεννιάτικα στολίδια…
Οι μικρές παίζουν με τα νέα τους τρελοβραχιόλια
Συν το πρόσφατο απόκομμα από το ΒΗΜagazino που είχε αναφορά στο Aspa Online και το είχα μόνο ηλεκτρονικά.
Συν μια κάρτα με τις ομορφότερες ευχές, που καθώς τις διάβαζα δυνατά οι μικρές είπαν:
“Είναι πολύ καλή σου φίλη μαμά ε;”
“Ναι είναι πολύ καλή μου φίλη!”
Συν ένα σημειωματάκι στα Αγγλικά που μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ που το μεταφράζω και το βάζω εδώ. Αναφέρεται στο πλέξιμο αλλά το νόημα του είναι ευρύτερο και αφορά τα πάντα. Λέει λοιπόν το εξής:
“… περιέχει ώρες από τη ζωή μου.”
“Το πλέξιμο είναι μαγεία. Το πλέξιμο είναι μια μορφή δημιουργίας και μία απλή μεταμόρφωση – κάθε φορά. Κάθε πλεκτό δώρο περιέχει ώρες από τη ζωή μου. Το ξέρω ότι μοιάζει σαν ένα καπέλο, αλλά στην πραγματικότητα είναι τέσσερις ώρες στο νοσοκομείο, έξι ώρες στο λεωφορείο, δύο ώρες στις τέσσερις το πρωί που δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί τείνω να ανησυχώ. Είναι όλες αυτές οι ώρες που επιλέγω να ξοδέψω χρόνο για να ζεστάνω κάποιον άλλον άνθρωπο. Είναι που τους δίνω το χρόνο μου – χρόνο που θα μπορούσα να έχω ξοδέψει πάνω σε οτιδήποτε άλλο ή σε οποιονδήποτε άλλο. Το πλέξιμο είναι αγάπη, πλεκτή και ζεστή.”
Χίλια ευχαριστώ Λαυρεντία! Και για να το επεκτείνω, ευχαριστώ – όλοι ευχαριστούμε – εσάς που προσφέρετε την ενεργητικότητά σας, τη δουλειά σας και το χρόνο σας για να βοηθήσετε φίλους, συνανθρώπους ή ιδέες χωρίς να περιμένετε άμεσα αντάλλαγμα. Και μιλάω για τη μαμά που φτιάχνει κουλουράκια για να προσφέρει στη γιορτή του σχολείου… Και για τη δασκάλα που δουλεύει εκτός ωρών εργασίας για να ετοιμάσει κάτι για την τάξη της… Και για τον designer ή τον developer που φτιάχνει ένα site χωρίς αμοιβή… Και για τον ενεργό πολίτη που συμμετέχει σε δράσεις για να βοηθήσει την πόλη του… Και για τον επαγγελματία που προσφέρει τις υπηρεσίες του για ένα σκοπό που αξίζει. Και για τον blogger που αφιερώνει ώρες να γράφει χωρίς να περιμένει ότι θα βγάλει κάτι από αυτό… Και, και, και…
… Και για τη φίλη που θα μπορούσε να ξοδέψει το χρόνο της οπουδήποτε αλλού και όμως τον ξόδεψε για να πλέξει κάτι για σένα. Αγάπη, πλεκτή και ζεστή.
Η Saigon είναι πράγματι καταπληκτική, όχι μόνο στο πλέξιμο αλλά στο να εκτιμά φίλους και στο να προσφέρει γενναιόδωρα! Το κείμενο είναι επίσης υπέροχο (και δείχνει πως και η Άσπα εκτιμά τα πολύτιμα δώρα)! Ζήτω για τις διαδικτυακές φιλίες!
Ζήτω όντως για τις διαδικτυακές φιλίες! Θα έχουμε μια παράλληλη πορεία και το δέσιμο και η υποστήριξη θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν.
Υπέροχο και το σχόλιό σου Στέλλα!
Με γεια και καλοφόρετο! Πολύ όμορφο χρώμα! Διάβασα πρόσφατα στα παιδιά μου το βιβλίο
“Το Δώρο της παπλωματούς”. Το πιο όμορφο βιβλίο που τους έχω διαβάσει. Αυτό και ο “Εγωιστής Γίγαντας”. Και τα δύο, μιλούν για την χαρά της προσφοράς. Τους τα διάβαζα και τα μάτια μου έτρεχαν. Είναι πολύ σημαντικό να παίρνεις χαρά από την χαρά των άλλων.
Μου το έγραψε και μια μαμά στο facebook ότι “Το Δώρο της παπλωματούς” είναι το αγαπημένο της κόρης της και ότι το post της θύμισε το βιβλίο.
Το έχουν διαβάσει οι μικρές και μέσα στην τάξη και το λατρεύουν! Υπέροχο βιβλίο!
Ένα ποστ γεμάτο πνεύμα χριστουγέννων, αγάπης κι αλληλεγγύης!
Τι χαρά θα πήρε η Saigon με τη χαρά που σας έδωσε 🙂
Κι όντως ο μπλέξιμο είναι όλα αυτά.. ποτέ δεν το’χα σκεφτεί αλλά πόσο αλήθεια είναι!!!
Με γεια τα νέα σας δωράκια κι ευχαριστούμε που μοιράστηκες τη χαρά που νιώσατε μαζί μας!
Ναι μου είπε ότι έτσι φανταζόταν το άνοιγμα του δέματος, όπως ακριβώς το περιέγραψα πιο πάνω!
Κι εγώ ευχαριστώ που μοιράζεστε τη χαρά μας, διαβάζοντας και σχολιάζοντας!
Πολύ ωραίο και πολύ συγκινητικό! Μπράβο για μια ακόμα φορά στη Saigon και στις δημιουργίες της και…καλοφόρετο!
Όσο για το σημείωμα, εγώ συμφωνώ απόλυτα! Είναι πολύ ωραίο πράγμα να προσφέρεις στον άλλο κάτι που έφτιαξες με τα χέρια σου, για ένα σωρό διαφορετικούς λόγους: είναι μοναδικό, είναι φτιαγμένο για εκείνον, έχεις ξοδέψει προσωπικό χρόνο για να το φτιάξεις, έχεις κάτσει κι έχεις σκεφτεί τι θα του αρέσει για να το φτιάξεις, έχεις βάλει ένα σωρό αγάπη μέσα σε αυτό. Και όλα αυτά πρέπει να εκτιμηθούν σαν χειρονομία, είτε αυτό που παίρνουμε είναι κάτι πολύπλοκο είτε κάτι πολύ απλό (όπως μια ζωγραφιά από τα παιδιά μας).
Έτσι και μέσα από το σάιτ των Συνταγών, προσπαθώ να προωθήσω τα φτιαγμένα από εμάς δώρα, γιατί θεωρώ πως είναι πολύ ωραίο να δώσεις στον άλλο κάτι που έφτιαξες εσύ, κουλουράκια, μπισκότα, λικέρ, μαρμελάδες, οτιδήποτε. Μαζί με αυτά προσφέρεις στον άλλο την αγάπη σου, μεταμορφωμένη σε μαρμελάδα και κλεισμένη σε βαζάκι 🙂 Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που γράφει το χαρτάκι…
Είναι ωραίο να ξέρεις πως έχεις φίλους που σε αγαπούν 🙂
Άλλο ωραίο αυτό: “Αγάπη μεταμορφωμένη σε μαρμελάδα και κλεισμένη σε βαζάκι.” 🙂
Πολύ αγάπη μπαίνει στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική όταν δεν το κάνει κανείς αγγαρεία. Και ιδιαίτερα πολύ αγάπη μπαίνει στις τούρτες σου Στέλλα, για αυτό και η νοστιμιά. Μου έχει λείψει αγάπη τούρτας σου! Ανυπομονώ για την επόμενη φορά! :)))