Την Κυριακή καθώς ξεκαθάριζα κάτι παλιά χαρτιά, βρήκα ένα παλαιότερο σημειωματάκι συγνώμης που είχε γράψει η Εβίτα προς την αδελφή της. Αν κρίνω από το γραφικό χαρακτήρα και τα ορθογραφικά, θα πρέπει να το έγραψε όταν πήγαινε στην Πρώτη δημοτικού. Φαίνεται ότι είχαν μαλώσει, ποιος ξέρει γιατί, και η Εβίτα της έγραφε:
“Εβελίνα συγνώμη που σε είπα Μπιπ και Μπιπ. Θα με συγχωρέσεις;”
Μη νομίζετε ότι τα Μπιπ αντιστοιχούν σε κάτι πολύ χοντρό. Για την ακρίβεια το δεύτερο Μπιπ είναι μία λέξη που ούτε καν υπάρχει. Άντε θα την πω: Είχε πλάσει τη λέξη… “κακάδα”.
Και συνεχίζει: “Επειδή η παροιμία λέει “Όποιος το λέει είναι”, ΕΓΩ είμαι Μπιπ και Μπιπ”. Και μετά της έκανε και μια ζωγραφιά:
Χαμογέλασα…
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύω σημειωματάκι συγνώμης εδώ στο blog. Το άλλο μου αγαπημένο παλαιότερο τρυφερό σημειωματάκι (της Εβελίνας αυτή τη φορά προς την Εβίτα) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Η αλήθεια είναι ότι δεν τσακώνονται τόσο συχνά οι δυο αδελφές μεταξύ τους. Και δε μιλάω για τις καθημερινές χαζοδιαφωνίες, από αυτές δεν έχω παράπονο. Μιλάω για κανονικούς καυγάδες. Κι έτσι όταν οι τόνοι ανέβουν, το παίρνουν κατάκαρδα και για αυτό προσπαθούν να επανορθώσουν άμεσα με οποιονδήποτε τρόπο.
Όμως μια και πιάσαμε το θέμα της αδελφικής συγνώμης, θα γράψω και για μία τελευταία πρόσφατη. Αρχικά, είχα σκοπό να γράψω για αυτήν σε ξεχωριστό post αλλά τελικά ας εξαντλήσουμε εδώ το θέμα!
Ο καυγάς δεν έγινε μπροστά μου και έτσι δεν ξέρω πώς ακριβώς ξεκίνησαν να μαλώνουν. Θυμάμαι όμως που η Εβελίνα μπήκε στο γραφείο μου και ήταν πολύ αναστατωμένη. Δεν ήθελε να μπει σε λεπτομέρειες, αλλά μου είπε ότι είχε συμπεριφερθεί άσχημα στην Εβίτα, και ότι ήθελε να της ζητήσει συγνώμη. Μόνο που αυτή τη φορά δεν πήρε χαρτί και μολύβι. Πήρε iPad και άνοιξε… μια εφαρμογή. Κάθισε μπροστά στην κάμερα, και άρχισε να κάνει ένα βιντεάκι για να το δείξει στη συνέχεια στην αδελφή της. Ήταν χιουμοριστικό. Μετά από λίγο, εμφανίστηκε η Εβίτα και είδαν μαζί βιντεάκι. H high tech συγνώμη είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αγκαλιάστηκαν και άφησαν τον καυγά πίσω τους.
Λίγο αργότερα, την ρώτησα πώς και αποφάσισε να κάνει βιντεάκι για να ζητήσει συγνώμη μου έδωσε μία απάντηση που δεν την περίμενα: “Σκέφτηκα να φτιάξω το βιντεάκι για να υπάρχει. Κι έτσι αν ξανατσακωθούμε, απλά θα ανοίγω το βιντεάκι και θα της το δείχνω.”
ΟΚ. Η Εβελίνα πρέπει να έχει μακρινή συγγένεια με αυτούς τους τύπους που έφτιαξαν εκείνη την υπηρεσία συγνώμης. Δεν ξέρω αν την έχετε ποτέ πετύχει, εγώ γέλασα πολύ όταν την πρωτοείδα. Μπαίνεις στο site, τσεκάρεις τα σωστά κουτάκια και στέλνεις τη συγνώμη με email (ή την μοιράζεσαι στο facebook), ελπίζοντας (φαντάζομαι?) ότι ο παραλήπτης θα γελάσει και θα σε συγχωρήσει! Μπορείς να παραγγείλεις και μπλοκ για το σπίτι, έτσι για να σου βρίσκεται!
Όπως και να έχει, όταν οι δυο αδελφές ζητάνε συγνώμη με σημειώματα, ζωγραφιές, βίντεο και αγκαλιές, η μαμά γεμίζει γλυκά συναισθήματα… Ελπίζω να είναι πάντα αγαπημένες. Εξάλλου σε περίπτωση ανάγκης, έχουμε… το βιντεάκι!
Αφήστε μια απάντηση